Ortalıkta sanatçıyım diye dolaşanlar 3 dakikalık şarkıyı zor yaparken burası senin türküye girmeni 3.18 dakika bekleyen insanlarla dolu üstad.

bu yazıyı okuyan güzel kardeşim dilerim Allahtan herşey gönlünce olur bu hayatı dolu dolu sevdiklerinle yaşarsın iyiki varsın sevgiler :)

Derler ki ; Neşet Ertaş türküye geç girmezdi önce sazına söyletir sonra kendisi söylerdi.

Bunu dinleyen kardeşim kim bilir ne derdin var. Allah sana hiç ummadığın kadar mutluluk ve huzur versin.

bi derde girince açıyorum baba kusra bakma işi düşünce soranlar gibi oluyor ...

"Gariptir insanoğlu, aynı espriye defalarca gülmez ama aynı acıya defalarca ağlar..."

"Neşet ERTAŞ, Leyla hanımla Ankara'da pavyonda çalıştığı dönemde tanışır. Kaynaşır. Babasına evlenmek istediğini beyan eder. Bunun üzerine ankara'ya gelen babası Muharrem ERTAŞ bu ilişkiyi tasvip etmez. Neşet'inin Leyla hanımla evlenmesinde gönlü yoktur. Ancak Neşet Ertaş'ın da bu evlilikten caymaya niyeti yoktur. Baba-oğul âşıklar bu ilişki üzerine sazlı sözlü atışırlar. "Acının Söylettiği Sözlerle" türküsü ile oğluna seslenen Muharrem Ertaş'ın türküsünde Leyla hanım hakkında söyledikleri oldukça ağırdır. Neşet Ertaş'ın bu ağır sözlere karşılığı "Aslı Bozuk Deme" türküsüdür.Leyla Ertaş ile Neşet Ertaş, Muharrem Ertaş'ın karşı çıkışına rağmen evlenir. Çocukları olur. Zaman geçer anlaşamaz, boşanırlar. Neşet Ertaş bu aşktan, ayrılıktan sonra leyla adına ortaya çıkardığı türküler arasında "Amanın Leyla" ve "Yazımı Kışa Çevirdin (Leylam)" vardır. Babasına ithafen "Cahildim Dünyanın Rengine Kandım" türküsünü söylemiştir." Alıntı Yasin Gıvanç

3 dakika 18 saniye bekletip sonrasında şarkıya CAHİLDİM diye başlamak o kadar manidar ki. Çünki en çok neyi beklersen , en çok kimi beklersen o hiç bir zaman senin olmaz ve en sonunda kahrolursun... Baba saygı ve sevgiyle anıyoruz mekanın cennet olsun !

Yorumu beğeninde bir daha gelip dinleyeyim herkes cahildir lakin o cahillik kalpten kaynaklıdır…

16.08.2023

YIL 21.04.2020

On üç yaşındaydım. Ortaokula gidiyordum. Babam öleli iki yıl olmuştu. Yoksul düşmüştük. Annem terzilik yapıyordu, zar zor geçiniyorduk. Büyük bir evin iki odasında oturuyorduk. Kitaplarımın çoğu eksikti, okul çantam bile yoktu. Bayram geldi. Annem ne yaptı etti, bana bir ayakkabı aldı. Bir pantolonla bir gömlek dikti. Sabah erkenden kalkıp giyindim. Bir gün önceden sözleşmiştik, iki arkadaşım beni evden alacaklar, birlikte bayram yerine gidecektik. Atlı karıncaya, kiralık bisikletlere binecektik, tatlıcıda tatlı yiyecektik. Belki sinemaya da gidecektik. Annemden para istedim. “Paramız yok oğlum,” dedi. Çılgına dönmüştüm, arkadaşlarım neredeyse geleceklerdi. Onlara ne diyebilirdim? Parasız olduğumuzu, bu yüzden bayram yerine gidemeyeceğimi söyleyemezdim ya… Hırçınlaşmıştım, üstümdekileri çıkarıp duvarlara atmaya başladım. Beni üzgün üzgün seyreden annem, o zaman dolaptan çantasını çıkardı, para aradı. Bula bula bir lira buldu. Kadıncağızın bir lirası kalmıştı yalnız, bütün parası oydu. O bir lirayı bana uzattı: “Haydi giyin,” dedi, “Bir lira yetmez mi?”… Bir lira o zaman büyük paraydı. Oraya buraya attığım elbiselerimi ayakkabılarımı topladım. Yeniden giyindim, paramı cebime koyup arkadaşlarımı beklemeye başladım. Geldiler. Biraz oturdular. Annem onlara şeker ikram etti, ikisini de okşadı, öptü. Sonra: “Haydi artık gidin!” dedi. “Güzel güzel eğlenin!” Sokağa çıktık. Çok neşeliydim, kabıma sığamıyordum. Fakat köşeyi dönerken evimize baktım, annem pencereden uzanmış, gülümseyerek bana el sallıyordu. O zaman içimden bir ağlamadır geldi, gözlerim dolu dolu oldu. Tıkanıyordum. Ağladığımı belli etmemeye çalışarak arkadaşlarıma: “Ben gelmeyeceğim” dedim. Neden olduğunu anlamadılar. Biri: “Paran yok ondan gelmiyorsun.” dedi, alay ederek. Elimi cebime attım ve bir lirayı çıkarıp gösterdim: “İşte para!” dedim. Beni orada bırakıp gittiler. Sokaklara gelişi güzel dalarak bir süre sersem sersem dolaştım. Kimseye göstermeden doya doya ağladım, sonra gözlerimi sildim, elimden geldiği kadar neşeli olmaya çalışarak eve döndüm. Annem beni görünce: “Neden döndün?” diye sordu. “Canım istemedi” dedim ve cebimden bir lirayı çıkarıp anneme uzattım. Zavallı kadıncağız, çok şaşırdı, parayı elimden alıp masanın üstüne koydu. Sonra beni kucakladı, göğsüne bastırdı. Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. Ben ağlamıyordum artık. Sokakta doya doya ağlamıştım. Annemin yüzünü öptüm, ağlamamasını söyledim. Artık üzüntülü değildim. Bayram yerine gidemediği için üzülmek benim gibi koca bir çocuğa, bir ortaokul öğrencisine yakışmazdı. Olgun bir adam olmuştum birdenbire.

Bu yorumu yeni atıyorum ve her derdi olan bu yorumu beğenirse yada yorum yaparsa onlar için tekrar dinleyeceğim. Böyle bir üstad dünya ya bir daha gelmez,yaşım daha 16 benim normalde yeni yeni piyasaya girmeye çalışan bebeleri dinlemem lazım ama ben onları dinlemek yerine Böyle bir üstadı dinlemeyi tercih ettim şu anda önümde bir 70 lik rakı ve telefonumdan yükselen Neşet Ertaş. Abilerim ablalarım kusura bakmayın kafam biraz güzel şu son 3 ayda başıma gelenler güzünden kendimi acayip şekilde alkole verdim,geceniz güzel ve mutlu olsun iyi geceler herkese.(kusura bakmayın bu kadar uzun yazdığım için).Hepiniz Allah'a emanet olun dikkat edin hayat artık kimseye acımıyor.

1- Sazdan o ses nasıl çıkar?

Neşet Ertaş dinleyen insan gerçekten kalbi temizdir bizim ülkemize siz lazımsınız gerçekten seven insanlara selam olsun

Peygamber efendimiz bir sözü var "Ümit verip yarı yolda bıraktığınız insanın gönül sadakasını iki cihanda da ödeyemezsiniz." Umarım bir gün bu yorumu okursun ve okuduğunda da ümit verip yarı yolda bıraktığın insanın gönül sadakasına muhtaç olmuş bir şekilde okuman dileğimle.🙏

Sene 2020 ye geldi hala dinleyenler varsa beğenin sayımızı bilelim 🚬

Nerede bir türkü söyleyen görürsen korkma yanına otur çünkü kötü insanların türküsü yoktur.

Müslüm dinliyorsan belki bir ümit vardır. Ama Neşhet dinliyorsan artık şeninde gözlerin uzaklara dalacak. Sevgiler saygılar