Doksanlı yıllarda Mısır’da okuyan hocalarımdan biri Abdulazîz Hassân’ı canlı dinlediğini ve sonrasında elini öpmek istediğinde yardımcısının bırakmadığını üzülerek ifade etmişti. Meğer korktuğu için tanımadıklarını yanına yaklaştırmıyorlarmış. Kaynaklarda gözlerini sonradan kaybettiği yer almaktadır. Hassân’a mânâya dikkat ederek okuduğu için “vakıf ve ibtidâ” üstadı yakıştırması yapılmaktadır. Paylaştığım kayıt (en-Necm 54-62 ve el-Kamer 1) bunun açık göstergesidir. Resmen bir Kur’ân sofrası hazırlanmış. Buyurmaz mısınız?