Chciałabym zebrać te wszystkie samotne nastolatki i młodzież i stworzyć taką grupkę i razem sie dogadywać

Wpisałem ten tytuł, bo od wielu miesięcy czuję się samotny. Mam dziewiętnaście lat, a wszystkie moje dotychczasowe relacje z ludźmi okazały się być toksyczne lub fałszywe. Staram się nie poddawać, szukać różnych rozwiązań by stanąć na nogi... Dziękuję, że nagrałaś ten film, wiedza że nie jestem sam z tym problemem na swój sposób mnie uspokaja. A wszystkim osobą które przeżywają ten problem, chcę życzyć powodzenia i dużo siły, tak by wszystko odmieniło się na lepsze.

To nagranie powinien zobaczyć każdy młody wchodzący w dorosłe życie. Ja kończąc szkołę, także skończyłem wszystkie znajomości, no i z czym zostałem.... Codzienną rutyną w pracy bez wieczornych wyjść czy wspólnych weekendów. Zepchnąłem się w samotność z której ciężko wyjść nie mając wielkiego ego. NIE JESTEŚMY STWORZENI DO BYCIA OSOBNO. Teraz szczególnie latem wieczory... Czasami muszę dać sobie kopniaka by wyjść i pobyć wśród ludzi, nawet nieznajomych, poprostu nie być w domu. Dziękuję Justyna za otwartość, wielu osobą otworzy to oczy.

Łącze się z wszystkimi samotnymi,niezawinionymi i zawinionymi,znam ten ból samotności to takie powolne umieranie,jedno z najgorszych cierpien😔Wszystkich bardzo mocno przytulam ❤💝

Wpisalam taki tytuł specjalnie by poszukać osoby z podobnych,, problemem,, Bardzo Cię rozumiem mam 19 lat nie mam żadnej koleżanki ani kolegi wcześniej miałam jednak okazały się to fałszywe znajomości również bardzo płakałam po ich stracie teraz mam nadzieję, że kogoś poznam ze będę miała chociaż jedną prawdziwą koleżankę. Jest samotna i tak jak mówisz że trzeba mieć kogoś by nie czuć się samotnym,tez mi brakuje by z kimś porozmawiać gdzie wyjść zazdroszczę innym że mają taką możliwość jakie to musi być super wyjść na pizze czy do galerii ze znajomymi, Pozdrawiam i wszystkiego dobrego!

Kurcze, popłakałam się. Nigdy nie sądziłam, że ktoś może być w podobnej sytuacji, że nie ma z kim wyjść na kawe czy drinka, zwłaszcza, gdy internet zasypany jest osobami, których życie tętni, które mają spore grono znajomych i co chwilę gdzieś wychodzą. Ja doskonale Cię rozumiem i wcale to nie jest głupi powód do płaczu, człowiek jest istotą społeczną, każdy chciałby mieć kogoś, komu może się zwierzyć, wygadać. Przeczytałam komentarze pod filmikiem i widzę, że jest sporo osób w podobnej sytuacji, więc wpadłam na pomysł stworzenia grupki na facebooku, w ten sposób istniałaby szansa poznania nowych osób :) Pozdrawiam Cię serdecznie i dziękuję, że to nagrałaś!

Strasznie głęboki i wzruszający temat,można by czytać i czytać.Ja obecnie mam 43 lata jestem samotny,nie założyłem rodziny,jakoś nie złożyło się.Mialem przyjaciela,ale przyjaźń zakończyła się 20 lat temu.Czlowiek potrzebuje tzw "spowiednika"z którym o różnych sprawach mógłby codziennie porozmawiać.Dlatego samotnosc jest straszna,może czasem prowadzić do chorób,po stracie bliskiej osoby, zwłaszcza jeśli ta osoba żyje i odeszła.

Nie ma jak wpisać na ytb "nie mam znajomych ani przyjaciół" i znaleźć twój filmik, trzymam kciuki za nas dwie pozdrawiam :-)

Mam dokładnie ten sam problem. Czuje ogromy lęk przed nawiązywaniem kontaktów z nowymi osobami, dlatego zdecydowanie bardziej wole zostać w domu i oglądać seriale niż spotykać się ze znajomymi

Tak bardzo Cie rozumiem. Ja akurat przywiązuje się bardzo do ludzi, a oni mnie olewają. Też czuje się samotna...

Mam obecnie 26 lat i również nie mam nikogo z kim miałbym jakąś zażyłą relację. Weekendy spędzam samotnie, tak zazdroszczę innym kiedy przeglądam fb czy inatagram kiedy ludzie dodają zdjęcia z różnych spotkań, wypadów, wycieczek i po prostu cieszą się życiem. Ja już mam wrażenie że nie umiem rozmawiać z ludźmi, ale to dlatego że jestem nudny i czuję się zwyczajnie głupi.

Boję się ludzi. Nigdy nie miałam przyjaciół. Nigdy w życiu. Boję się że zrobią mi krzywdę

Mam 28 lat. Mam to samo. Co parę lat odrzucałam wszystkich a teraz jestem sama. Nie mam żadnych moich znajomych, żadnych przyjaciół. Mieszkam w Holandii. Skupiłam się na chłopaku i on ma cała ekipę znajomych a ja się ocknelam po 13 latach, że nie mam nikogo. On mówi, że jego znajomi są moimi znajomymi jednak ja nie czuje i wiem, że te relacje nie są takie jak z nim. Mam nadzieję, że Tobie się udało. ❤ Czuje się ciągle jak 5 koło u wozu. Jakby wszyscy zdążyli się już zaprzyjaźnić a ja już nie mam z kim bo wszyscy wokół mnie mają głębokie relacje z innymi a ja nie potrafię już zaufać i pewnie wina leży po mojej stronie. Do tego rok temu miałam wypadek i relacje z innymi są na podstawie żalu. Tego też nie chce. Wpadłam w bedne koło 😢 ludzie albo dzwonią bo coś chcą, albo nie dzwonią w cale.

Jakbym słuchała o swojej córce... Cierpi z powodu braku przyjaciółki od serca. Ma za sobą trudne doświadczenia z naszej rodziny, sądzę że ma osobowość zależną. Tak jak ja. Obawia sie porzucenia. Nie czuje się dość dobra, dość wartościowa. Kiedy ma nadzieję na przyjaźń z kimś poświęca się tej znajomości w 100% a potem kiedy traci tą znajomość czuje sie potwornie samotna.

Też zawsze zakańczałam relacje razem z końcem szkoły czy studiów i znam ten ból, samotność jest straszna, bardzo Ci współczuję. Ale takie już jest chyba to dorosłe życie.

Ja już przyzwyczaiłem się do przegrania życia towarzyskiego. Za długo już jestem sam i taki stan jest już niemożliwy do zmiany. A ludzi już kompletnie znienawidziłem.

Oglądając to poruszyło się moje serce. Ten film polepszył wielu ludziom życie. Brawo za odwage i szczerość!!!

Ja mając 12 lat jestem samotna i nie mam znajomych, płaczę po nocach i czuję się nic nie warta. Dziecku w moim wieku potrzebny jest kontakt z rówieśnikami a ja go nie mam i jest mi źle.

Jestem 21 letnią dziewczyną, zero przyjaciół, możesz wierzyć albo nie ale w życiu nie byłam na ani jednej imprezie z ludźmi w moim wieku, w dodatku jestem jedynaczką i ja i moi rodzice praktycznie mamy zerowy kontakt z rodziną... Gorzej już chyba być nie może.. 😣

Bardzo ciezko znalesc ludzi naprawde szczerych i oddanych wiekszosc ludzi chcialaby czerpac z relacji jakies profity

Prawie się popłakałam bo czuje to samo, chcialabym cie przytulic i pogadać 🥺💜

Najczęściej samotni są bardzo bogaci osobowościowo i dobrzy ludzie którzy nie potrafią pogodzić się z zmuszaniem do płytkich i fałszywych relacji z najbliższego otoczenia.

Hej, całkowicie Cię rozumiem. Kiedyś też miałem swoją paczkę przyjaciół. Było świetnie, robiliśmy ogniska, wygłupialiśmy się, łaziliśmy po lasach, spędzaliśmy masę czasu razem. Po kilku latach zaczęło się wszystko sypać, każdy się przeprowadził. Tylko że oni się jeszcze ze sobą spotykają, a o kontakt ze mną już nikt nie zabiega. Jak do kogoś z nich napiszę, to odczytują na koniec dnia, albo po paru dniach. Podczas gdy w międzyczasie widzę, jak wrzucają razem zdjęcia. Bolesne. Myślę, że podobnie jak u Ciebie i ja sam do tego doprowadziłem. Nawet jeśli poznaję jakichś nowych ludzi, to mają oni już własne wieloletnie przyjaźnie, własne paczki i ciężko w takim wieku (29 lat) nawiązać tak bliskie przyjaźnie. I to nie jest żadna błahostka. Przynależność społeczna jest jedną z podstawowych potrzeb człowieka, a brak tej przynależności jedną z głównych przyczyn depresji. Zaskakujące to co mówisz, bo jesteś bardzo ładną i interesującą dziewczyną. PS: dopiero teraz zobaczyłem Twój nowy film o samotności. Miło słyszeć, że jest już lepiej, przede wszystkim dzięki Twojemu podejściu. Życzę Ci wszystkiego dobrego, trzymaj się. :)

Oj Kochana ile osób jest w takim samym momencie jak ty. Jesteś bardzo odważna, że o tym mówisz. Życzę Ci jak najlepiej

Dziewczyno droga...mam 46 lat i jakiekolwiek znajomości kończą się u mnie max po dwóch latach...chyba za bardzo ufam ludziom. Im więcej się poświęcam komuś, tym ten ktoś bardziej to wykorzystuje. Nie rozumiem tego...chyba jestem za szczera???

Wydajesz mi się tak bardzo sympatyczna i "na moich falach", że chciałabym mieć taką koleżankę :) Aż chciałoby się napisać, żebyś napisała/zadzwoniła do mnie jak będziesz chciała pogadać.

Ja odcięłam się od znajomych w liceum. W głębi duszy czułam, że odżyłam, ale z biegiem czasu trochę brakuję mi tego, że teraz nie mam z kim wyjść, tylko mam do dyspozycji rodzinę. W sumie nawet jak miałam znajomych, to wolałam spędzać ten czas w domu, bo częste spotkania bardzo mnie męczyły. Chciałam też mieć czas dla samej siebie, no i nie czułam się w 100% swobodnie w tych moich relacjach, nawet z przyjaciółką. Liczę jeszcze na to, że jak pójdę do pracy, to moje życie jakoś się fajnie potoczy.

Wbrew pozorom dużo rzeczy mi uświadomiłaś na tym filmiku... Mnie też samotność dopadła z zaskoczenia. Trzymam kciuki za nas wszystkich, jak widać nie jesteśmy sami ❤️❤️❤️

Bardzo Cię rozumiem i łączę się z Tobą. W momencie kiedy wyszłam za mąż, urodziłam synka, po 2,5 roku drugiego znajomi się wykruszyli, przyjaźnie okazały się nieprawdzwe... Mam jednego przyjaciela, który jest chrzestnym dla starszaka. Możemy z mężem na niego liczyć w każdej sytuacji. Drugi przyjaciel wyjechał do Austrii, do pracy. Na codzień jestem tylko ja, mąż i dzieci. Nie mamy z kim napić się kawy, z kim wyjść do kina, spędzić Sylwestra. Przed ślubem, przed dziećmi co weekend zawsze gdzieś się wyjeżdżało ze znajomi, robiło grille, imprezy. A teraz nic. Zazdroszczę innym, że mogą zostawić dzieci z mężem a same wychodzą z kumpela na kawę 😔 mąż jest cudowny, jestem moim przyjacielem. Przyjaciel też jest super. Ale jednak brakuje mi kobiecego towarzystwa.

Kiedy obejrzałam Twój filmik poczułam jakbyś mówiła o moim życiu i o mnie, mam nadzieję, że teraz jest u Ciebie lepiej ❤

Też Cię rozumiem. Mam 38 lat, zakończyłem niedawno związek bo był dla mnie toksyczny. Czuję się samotny i zaczynam wątpić już w miłość i założenie rodziny. Ale cóż chyba grunt to się nie poddawać, po smutek i pesymizm wysysa z człowieka energię i prowadzi do depresji. Mam nadzieję że u Ciebie poprawiła się sytuacja i uszy do góry Pozdrawiam Olek

Mam 15 lat i słysząc to się poryczałam, jakbym słyszała swoje życie.

Jaka Ty jesteś kochana.! Całuję Cię prosto w Twoje kochane serduszko. Pamiętaj że bardzo myślimy o Tobie i jesteśmy pewni że słońce zaświeci Tobie pełnym blaskiem!

Znam to uczucie. Dziękuję Ci za ten filmik. Podziwiam Twoją odwagę, że powiedziałaś na głos jak się z tym czujesz. Życzę Ci dużo szczęścia, a przede wszystkim sporego grona bliskich osób, abyś nigdy nie musiała się więcej tak czuć :)

Doskonale Cię rozumiem. Od 20 lat zmagam się z samotnością, jestem nie zbyt atrakcyjnym facetem u progu 40stki. Wpadłem w krąg samotność-alkohol-użalanie się.Z nikąd pomocy. Życie

Rozumiem twoje zachowanie do ludzi... Ja także zwracam uwagę na tylko jedną osobę... A jak się okaże fałszywa to nie mam nikogo 💔 Dlaczego osoby które mają dobre serce są odtrącane? -,-

Tez mam taki problem... tez mieszkam za granicą. Trzymaj się ciepło. Życzę nam żebyśmy spotkali na swojej drodze życia ludzi który zawsze przy nas będą w tych złych chwilach i tych dobrych. Pozdrawiam cię ciepło

Wiem że wiele z was uważa że lepiej mieć jednego a dobrego przyjaciela lub przyjaciółkę ale z mojego doświadczenia twierdzę że zawsze warto mieć tych paru znajomych

Skup się na sobie i zbuduj swoją samoocenę. Nieszczęśliwy człowiek nie potrafi budować trwałych relacji. Polecam terapię na początek

Mój syn ma 14 lat. Mieszkamy w Szkocji. Martwię się bo nie ma kolegów i nigdzie nie wychodzi. W tym wieku przyjaźnie są bardzo ważne. Dziękuję za film

...Justynko jesteś młodą osobą.. Nie rozdrapuj ran...będzie dobrze ... Nie analizuj za dużo , bądź otwarta i nie trać czasu ...a co mają powiedzieć osoby nieuleczylnie chore... Szukaj, pukaj a znajdziesz... Życzę Ci grona znajomych i dobrej przyjaciòłki...uwierz, że potrafisz i tak też się stanie .... Powodzenia😍😘

Też całe życie miałem znajomych, teraz co weekend się tylko łudzę, że ktoś napisze "siema, wpadasz?", albo zaproponuje inny sposób wspólnego spędzania czasu. Niestety. Już nawet zacząłem wychodzić z inicjatywą pisząc do znajomych, czy działamy coś razem, ale zawsze już mają jakieś plany, a kiedyś te plany układaliśmy razem. Bardzo niefajne uczucie i współczuję wszystkim, którzy tak mają. Dzięki za filmik, szkoda, że musiałaś go nagrać. Trzymaj się

Bardzo się cieszę że wyrzuciłaś to wszystko z siebie na YT i bardzo doceniam twoją odwagę...wiem że w realu to jest praktycznie awykonalne chyba że trafi się na tą jedyną/jedynego..za to w internecie możesz być pewna że dużo osób cię wyszukała które odczuwają ten stan podobnie lub tak samo w jakimś stopniu a dzięki temu nagraniu lepiej jest im z tym że nie są same... Ja tam jestem tylko człowiekiem lub w pewnym sensie „kosmitą” jak to mówi na mnie mój wujek xd Ale jeśli chodzi o jedną rzecz to życie mam tragiczne...i zdaję sobie sprawę że wiele osób o podobnych tematach nie ma się komu zwierzać w prawdziwym życiu przez co grupa cierpiących przez los się zwiększyła do ogromnych rozmiarów...pokazują zresztą to dobrze obecne czasy i już nawet nie mówię tu o wirusie ale tak ogólnie..Jest wiele ideologii życiowych..wiele osób czuję się filozofami na swój własny sposób czy też często mają podejście zbyt wymaigowane przez co koło się zamyka Kurcze pieczone... właściwie ja już sam niewiem co mam ze sobą zrobić bo przez swoje lęki oraz zupełnie nie tą grupę znajomych jakich powinienem mieć zwłaszcza od czasów szkoły średniej gdzie każdy innego człowieka podkurza w jakiś sposób, wszędzie pełno cwaniaków naciągających na alkochol (który zresztą mam zupełnie gdzieś)i myślą że wyciągną że mnie jakieś informacje z wnętrza i sami spożytkują lub też będą mogli się z kogo nabijać czy coś...lepiej to robić w takich miejscach jak to gdzie jest poprostu raźniej..nikt nie wie gdzie mieszkasz jak masz na nazwisko i nie obawiasz się jakichś osądów..swoje smutki sam w specyficzny sposób odreagowuje we własnym cieniu nocy gdy jestem sam z myślami...postanowiłem że nie mam zamiaru szukać sobie jakichkolwiek przyjaciół przez tą całą fałszywość, toksyczność itd..jest mi ok..samym ze sobą ale tą właśnie jedyną rzeczą którą sobie dopiero zacząłem niedawno uświadamiać jak bardzo straciłem i nie przeżyłem życiowo (a mam 27 lat) jest wielka wewnętrzna potrzeba posiadania miłości w życiu...niestety zawsze posiadałem skrajną introwertyczną osobowość i nieśmiałość w stosunku do dziewczyn...I mean..miałem kiedyś jedną próbę podejścia chociaż napewno nie można to nazwać bliską lub intymną relacją... ale mam wrażenie że byłem zbyt powolny ponieważ mam lęk przed odrzuceniem i niczego nie chciałem zrobić absolutnie źle a ona mnie odrzuciła...zaczęło się później całe to marzycielstwo i tak dalej...brakuje mi całej tej romantycznej otoczki..uciekam gdzieś własnie w te marzenia...Od dłuuugiego czasu zwiedzam internet popadając przy tym w wyobraźnię emocjonalną itd.. na moim laptopie gamingowym mam ustawioną rozmarzoną smutną dziewczynę odchodzącą gdzieś w blasku zachodzącego słońca...to chyba o czymś mówi...ja poprostu marzę o samym romantycznym dotyku, przytuleniu, głaskaniu się nawzajem...potrzebuje tego jak cholernego tlenu...w takich chwilach jakby w pewien sposób boli mnie coś w środku - wykonuje ruch ręką którą później kładę na klatce piersiowej...głaszczę się i wykonuje gest z automatu jakbym chciał się modlić ze łzami w oczach..to podobne uczucie jak przy zakochaniu ale jakby takie smutne, bolesne i mocno siedzące na sercu.. ach..zrobiłbym wszystko dla takiej dziewczyny która odczuwa to wszystko w podobny sposób do mnie...wszystko...nie jestem toksyczny..nie jestem taki czy owaki...poprostu potrzebuję miłości strasznie mocno...boli mnie coś w środku i odpływa później gdy to piszę i znowu zaczynam 😢😪✨🖤💔 ale zdążyłem się do tego przyzwyczaić.... Btw. Nie wiem nawet jak wygląda od środka taka prawdziwa konwersacja bo nie ukrywam że seksualność także mam sporą którą duszę w sobie... czuję się zbyt inny od innych co także mnie tylko utwierdza w przekonaniu że nie pasuje do nikogo... dołuje się..puszczam różne smutne piosenki z pewnego gatunku nowoczesnego brzmienia oraz ambientu, wyobrażam sobie pewne obrazy w głowie...to wszystko jest strasznie krejzi i wogóle...zamyślam się przy pewnym contencie w internecie którego odnalazłem w 2018r w którym mam co prawda swój świat ale jednak ogromnie mi to pomaga...nawet tak poprostu wypłakać się itd...czesto wtedy czuję tamto magiczne, ogrzewające i kojące uczucie wewnątrz które nigdy nie poczułem tak w pełni...ostatnio też coraz częściej ciągnie mnie do tworzenia muzyki..zastanawiam się czy tak moja droga dalej miała wyglądać czy może też jest to jakaś część wyboista która spowrotem wróci na swój odpowiedni kurs...no i tak idę dalej mimo przeciwności i wcześniejszych prób samobójczych.. Przynajmniej mam chociaż rodzinę bliską i tą dalszą którą bardzo sobie cenię... I cieszę się że to piszę do ciebie bo pomoże mi to może w jakimś aspekcie chociażby częściowej regeneracji duszy... Zdaje się że moja aktualna sytuacja mnie przerasta ale z uwagi na to że zawsze byłem empatyczny, wrażliwy etc. to dlatego poprostu chciałem to do ciebie wyrzucić gdy zobaczyłem że mówisz o takim temacie... Pozdrawiam cię kochana nieznajoma Bezimienny..

Trzymaj się. Na pewno życie Ci się ułoży. Życzę tego i Tobie i mi samemu, bo również jestem samotny.

Oglądam to 2 raz .. bardzo Ci współczuje :( tez się popłakałem. Mam tak samo .. i nie mow ze to Twoja wina proszę.

Ludzie krytykują cię kiedy jesteś od nich lepsza z czystej zazdrości oraz krytykują cię kiedy jesteś od nich gorsza aby samemu sobie podbić ego i samoocene więc wniosek jest prosty COKOLWIEK bedziesz robić w życiu ludzie będą cię krytykować więc nie ma co się zbytnio tym przejmować tylko wtedy kiedy krytyka jest NAPRAWDĘ od wartosciowych osób a nie randomów czy ledwo znanych

Ja to od dziecka byłem inny. Wstydliwy, małomówny. Z wiekiem doszły ogromne kompleksy przez co mocno zamknąłem się w sobie. Jeszcze do 2019 kiedy chodziło się do szkoły było w miarę dobrze, bo jednak pnd-piątek spotykało się z kolegami ze szkoły (celowo pisze kolegami ze szkoły, bo po prostu tak było. Gadaliśmy tylko dlatego że chodziliśmy do jednej klasy - poza szkoła null). Zero imprez - bo fobia społeczna, bo kompleksy. Jedno ognisko 5 lat temu - na resztę mnie nie zaprosili. Od kilku lat non stop sam. Komputer, telefon, filmy, seriale, spacer do lasu i z powrotem. Jakby się tak głębiej zastanowić nad tym wszystkim, porównać swoje życie do innych... Szkoda gadać. Brat, kuzyni mają dobrych przyjaciół od wielu lat. Imprezy, ogniska, wycieczki w góry, mają swoje dziewczyny. A ja? Po dwudziestce i strach do dziewczyny zagadać, nie mówiąc o czymś bliżej. Pozostało płakać. Ehh, po co się urodziłem :(

Głowa do góry 😊 Ja oglądam cie od 4 lat i zawsze myślałem że fantastycznie by cie było poznać a nie mam takiej możliwości,wiec wydaje mi się że są ludzie gdzieś na świece którzy z chęcią by cie chcieli poznać i po mimo tego że to ty o nich zapominasz to oni nie pozwolą o sobie zapomnieć i zawsze ci będą o sobie przypominać 😊

Boże, jak ja Cię rozumiem... Nigdy nie miałam tak, że chodziłam do jakiejś szkoły i nie posiadałam żadnych znajomych. Ale szkoła się kończyła, zaczynał się nowy etap. Trzeba było zacząć wszystko od nowa. Próbowałam nieraz się kontaktować z tamtymi osobami, ale skoro nie chciały, to nie robiłam z siebie desperatki. Mówiłam sobie, że znajdę sobie kogoś nowego w nowej szkole... I tak się ciągnie od lat, mimo, że można powiedzieć kończę studia. Mam wrażenie, że ludzie uważają mnie za ciekawą, zabawną, ale do pewnego czasu. Potem, jak mnie poznają i będę w stanie przewidzieć pewne moje zachowania, staję się dla nich nudna... Albo po prostu zaczynamy się zachowywać jakoś odpychająco?? Sama nie wiem...

Kochana taka natura Twoja to nie jest nic złego mieć jedną lub dwie osoby przy sobie tylko sztuka by Je utrzymać musisz pracować po prostu nad sobą bo znajomość sama wiesz potrzebuje aby być i niezamykać się na nią. Jesteś super dziewczyna, piękna, uczuciowa lecz leniuszek w utrzymaniu kontaktu. Pozdrawiam serdecznie.

Najlepszy przyjaciel to kot. W oczy popatrzy, nie obgaduje i nie czeka na Twój hajs

Jestem taki sam jak Ty. Mam 44 lata. Jestem w szoku że są tacy ludzie jak ja 😉😉

Justyno, niestety nie znamy się, ale mam nadzieję, że przez ostatni rok zmieniło się coś w twoim życiu i teraz masz już grupe ludzi, którzy są dla ciebie ważni i dla których ty jesteś bardzo ważna. Ja przechodzę przez to samo i moge ci powiedzieć, ż w twojej wypowiedzi poraziło mnie jedno słowo: "Anglia". ja jestem tutaj od 7 lat - 7 lat samotności - i wiem, że pomimo tego, ze większość problemów wynika z mojego podejścia, to spory wpływ na to miała moja obecność w tym kraju. Niedługo pakuję manatki i wracam, nie odpowiada mi mentalnośc tych ludzi, ich poczucie humoru i złudzenie szczęścliwości. Wracam, i mam nadzieję, że mi się uda, bo nie mam już siły :(

Wyświetlił mi się twój filmik teraz i ciekawy jestem bardzo, czy coś się zmieniło. Nie ma też czego zazdrościć, gdyż osoby, które mają duże grono znajomych, tak naprawdę też są same. Te znajomości z reguły są powierzchowne i gdy tylko przyjdzie jakieś zdarzenie losowe to już odskakują jak koniki polne

Brawo dla cb za odwagę, jesteś wielka 💚💪

Mam nadzieje, ze te dwa lata później, jest już u Ciebie wszystko w porządku, a przynajmniej duzo lepiej. Trzymajcie się wszyscy w komentarzach ♥️

Samotność jest jedną z najgorszych rzeczy która może człowieka dotknąć. Niestety wiem to po sobie, bo nie mam kogoś z kim mógłbym gdzieś wyjść czy pogadać. Być może jest ktoś z okolic Opola, kto chciałby się spotkać, nawet na głupią kawę czy piwo.

Zmagam się z tym samym. Jeszcze niedawno miałam dwie najlepsze przyjaciółki, a teraz jedna z nich znalazła nową przyjaciółkę. Ogólnie nasze drogi się rozeszły o teraz nie mam nikogo. Mimo wszystko się tym nie przejmuję. Nie traktuję tego jako jakiś wyrok. To właśnie te osoby bez przyjaciół osiągają najwięcej, bo zamiast ciągle z kimś wychodzić, rozwijają swoje pasje. Mi w braku znajomych pomagają bardzo książki. W dodatku piszę własną książkę. Pamiętajcie, jeśli nie macie z kim wychodzić, to to jest idealny czas na rozwijanie swoich pasji, bo dzięki temu możecie coś osiągnąć ❤

Samotność potrafi człowieka dobić, choć tak pragnie móc mieć z kimś porozmawiać, przeżyć coś wspólnie. Jeśli będzie ci źle (lub dobrze) to napisz. Dzielenie się zwykłymi rzeczami jest najważniejsze. Tak buduje się relacje. Wiele osób czuje to co ty. Wszystko się ułoży i jeszcze będziesz marudzić, że masz za dużo przyjaciół!!!! ;) Zobaczysz :)

Jestem bardzo ciekawa jak tam u ciebie ♥️ mam 42 lata ..... i ciebie rozumiem . Samotność nie ma wieku . Bardzo jestem ciekawa jak sobie poradziłaś 🙂💪 Bo wierzę ,że to zrobiłaś....😉

Jesteś wspaniała! Po prostu mega mądra i prawdziwa! ❤️❤️❤️ MAM NADZIEJĘ, że u Ciebie jest wszystko w porządku ❤️❤️❤️

W wieku 17 lat przez moje problemy z głową byłam zmuszona zaszyć się w domu, w dodatku wtedy rozpoczął się covid. Zaczęłam tracić ludzi po kolei aż zostałam całkowicie sama, a mój stan przez to się pogorszył :) Czuję, że zmarnowałam i marnuję resztki moich nastoletnich lat. Tak bardzo chciałabym kogoś poznać, ale mam wrażenie, że w moim mieście nie ma nikogo wartego uwagi, z nikim nie dopasuje się pod względem charakteru, a fobia społeczna jeszcze bardziej mnie dobija

Czytam komentarze i aż trudno uwierzyć ilu ludzi w różnym wieku jest samotnych. przykre !!!!co jest z tym życiem???

Jestem w podobnej sytuacji , nuda , samotność , ciężko z tego wyjść... Nie wiem jak sobie z tym poradzić teraz ... Odechciało mi się już wszystkiego...

Też nie mam przyjaciół już od kilku miesięcy, tak naprawdę to całe życie żyłam z toksycznymi ludźmi i teraz nie mając nikogo czuję się wolna, brak przyjaciół nie zawsze jest wyrokiem, dla takich jak ja wręcz przeciwnie, kocham samotność

Mam 45 lat i niestety od jakiegoś czasu przechodzę niesamowite wypalenie, po prostu jest mi smutno każdego dnia. I mimo że może się wydawać iż jestem w dobrym miejscu i mam niesamowity potencjał dzień za dniem odczuwam kompletną pustkę oraz brak motywacji. I jak to w życiu bywa sami musimy obrzucić takie samopoczucie i jeszcze raz podjąć walkę o miłość, intymność i wiarę w siebie. Niestety nikt za nas tego nie zrobi. Pytanie tylko w jaki sposób. Pozdrawiam samotnych którzy potrzebują przysłowiowego przytulenia.

Bardzo ciężko mi się tego słucha mając 15 lat będąc w identycznej sytuacji. Zdecydowanie nie nazwałabym tego błahostką i nie ma powodu do wstydu z powodu płaczu. Kiedyś również zawsze otaczałam się gronem kilku bliskich mi osób, niestety szybko te relacje sie wykruszyły z powodu różnych czynników no i.. Zostałam sama. Na początku nie zwracałam na to uwagi, jakoś mi to nie przeszkadzało, ale teraz kiedy patrzę na zdjęcia innych osób, które zawsze otaczają się dużym gronem osób, nigdy sie nie nudzą, ciągle gdzieś wychodzą to czuje się beznadziejnie, jakby moje życie przestało mieć sens..

Nie wiem dlaczego w podpowiedziach miałem Twój filmik, ale obejrzałem Cie do końca, bo na awatarze łądna dziewczyna ;) Masz taką osobowość, że wolisz zamiast rozbudowywania wielu relacji, spędzania czasu z wieloma ludźmi, wolisz mieć tę jedną osobę i z nią stworzyć coś kameralnego i głębszego. To bardzo fajne. Taka osobowość jest bardzo cenna, bo o ile trafi się już na tego jedynego/tę jedyną to będziesz razem z tym kimś na sto procent i jest to bardzo wyjątkowe; też taki trochę jestem i stawiam na jakość, a nie ilość. Pamietaj jesteś jeszcze młoda i ładna i masz czas i spokojnie możesz wziąć głęboki oddech. Z drugiej strony nie unikaj ludzi i dawaj ludziom szansę. A wychodzić można samemu, np pobiegać, zwiedzić miasto, skosić trawnik przed domem ;) Czasem ktoś na początku moze nam się wydać nieswój, nie z naszego świata, ale to często nasze przeświadczenia - mylne. Często ludzi lubimy i szanujemy albo kochamy za tę odmiennosć i wady jakie mają, ale to właśnie przychodzi z czasem. Jak czujesz się samotna, zawsze możesz napisać do mnie :)

Jejku jesteś wspaniała!!! Podziwiam Cie i może to zaboli ale prawdziwi przyjaciele zostają z nami do końca życia, ja też zawsze jak mam chłopaka odcinam się od ludzi, spróbuj odnowić stare znajomości może akurat nie wszystko stracone

Wielki SZACUNEK za szczerość. Mam nadzieję, że u Ciebie już wszystko w porządku! Pozdrawiam serdecznie.

Wiem o co chodzi. Mam tak samo tylko 10x gorzej. Mam cechy osobowości unikającej/lękliwej. Jestem zmuszony wybierać samotność niż narażać się na potencjalnie toksyczne relacje, odczuwam wtedy pozornie mniejsze cierpienie. Jednak konsekwencje samotności są poważne i rzutują na niemal wszystkie aspekty życia. Z tego powodu zakończyłem edukacje po gimnazjum, straciłem kilka prac i okazji na poznanie ciekawych, wartościowych ludzi, w czasach szkoły też unikałem ludzi i nie brałem udziału w konkursach itp. Poczucie marnowania czasu odczuwam prawie cały czas przez prawie 10 lat a z domu wychodzę tylko gdy muszę coś konkretnego załatwić. Mam co prawda rodzinę i kilku kolegów ale nie czuje przy nich wystarczającej bliskości i pełnego zaufania. Oni są jakby trochę z innego świata zresztą jak większość ludzi z którymi złapie chwilowy kontakt. Nie mogę oczekiwać od nich zrozumienia i nie mogę z nimi rozmawiać na wiele ważnych tematów, zwłaszcza tego typu bo oni mają całkiem inną osobowość i doświadczenia, przez to nie są w stanie zrozumieć takich ludzi jak ja. Dobra, dość bo rozpisałem się. Pozdrawiam.

Jakieś dziwne te czasy są.Ludzie do wszystkiego mają dostęp a są samotni.Jakie to przykre.Co ten" pęd życia" robi że odsuwamy się od siebie.....Droga Justyno nic prostszego odezwij się do swoich znajomych ,przyjaciół na pewno ktoś się odezwie...Ja też jestem sama ale dlatego ze chora jestem.Pozdrawiam.

Dziękuję za ten film! Nawet nie wiesz jak ważne i wartościwe jest usłyszenie, hej nie jesteś w tym sam! Nagranie ma już ze 3 lata - jak się teraz czujesz?

Mam ten sam problem zanim wyjechałem do UK byłem dusza towarzystwa, wyjeżdżając skazalem na śmierć naturalna wszystkie moje przyjaźnie w PŁ, czułem się tam nie miłe widziany przez wiele lat. W UK przyjaźnie z Polakami też się rossypaly i podobnie jak ty nie mogłem czuć się jak prawdziwy ja jeżeli rozmawiałem w obcym języku. W końcu zostałem sam z żoną i synem, mieliśmy tylko siebie przez wiele lat, było coraz to smutnej w domu aż po kilku latach wpakowalem się w depresję, utylem stałem się mniej atrakcyjny fizycznie i pewnie emocjonalnie też z braku towarzystwa. Zaczęliśmy się klucic coraz częściej, ja nie byłem już tak fajny a ona stała się irytująca że względu na ozieblosci i brak zaangażowania w emocjonalna stronę związku. Klucilismy się już codziennie. Nie mogłem uwierzyć że osoba która tak kocham porostu ma to wszystko gdzieś. Małżeństwo rozpadło się kilka miesięcy temu wróciłem do kraju teraz jestem sam w 100% sytuacja jest dramatyczna, ludzie których znałem kiedyś to obce osoby. Jestem sam w swoim rodzinnym kraju, straciłem nadzieję puki co na jaką kolwiek poprawę. Nie nawidzi UK odebrało mi wszystko.

Rozumiem Cię... 6 lat nauczania w domu i teraz nagle studia. Bardzo się boję. Jeszcze miesiąc a ja już nie śpię po nocach. Bardzo chce skończyć, ale nie wiem jak to będzię.

nie wiedziałem, ze az tyle osob w moim wieku ma taki sam problem, ja chociaz bym chcial jednego najlepszego przyjaciela lub przyjaciolke- bez znaczenia, z ktorymi moglbym sie zadawac, a w tym momencie doslownie w realu nie mam nikogo, ani jednej osoby

Ładna miła kobieta i nie ma przyjaciół. Widzę za to co innego próbujesz porozmawiać to większość ludzi nie ma ochoty, woli słuchawki na uszy albo palcem po telefonie pomachać. Nikt czasu nie ma się spotykać. Sam mam akurat za mało czasu bo dużo pracuje, mam dużą rodzinę, mało znajomych ale jak mam czas to inni nie mają. Takie chore czasy nastały. Ludzie się boją wyjść na miasto usiąść i nic nie robić, przecież jest duża szansa że ktoś się dosiądzie i zacznie się nowa znajomość.

Kocham takie wrażliwe kobiety jak Ty Justyna :) Nie przejmuj się, na pewno ktoś Ciebie w końcu doceni , ponieważ masz coś bardzo unikalnego - piękne serce ❤

Samotność nie jest zła to jest pewnego rodzaju droga by zaakceptować i pokochać samego siebie nawet jest takie powiedzenie że "w samotności sprawia że nasza dusza rośnie" ☺️

Wiem, ze po tym co napisze rzuci sie na mnie twoja targetowalna widownia, czyli osoby w wieku szkolnym/studenci, ale pomyslalem, ze napisze ci cos dla uswiadomienia. Mowisz, ze zrywasz stare kontakty emigrujac do uk z polszy - rozumiem. Mowisz, ze masz trudnosci ze znalezieniem nowych znajomych w uk - rozumiem. Nagle kogos poznajesz i jest ok - fajnie, keep going. Nagle sie poklociliscie i one sie od ciebie odcinaja, dokuczaja, ktos chce cie pobic - przykra sprawa, sam to przechodzilem. Nie moge natomiast pojac dlaczego odcinasz sie kolejny raz od osob z ktorymi sie dogadujesz. Jestes sama sobie winna, bo palisz mosty i przez to odcinasz sobie droge do starych znajomych - twoj wybor, oczywiscie ale takie sa pozniej efekty. Tak przy okazji choruje na depresje i fobie spoleczna o 13 lat, sam mam 30 i wiem co to samotnosc ;). Pozdrawiam, obys odnalazla szczescie i spokoj

Gratuluję odwagi, wydajesz się bardzo wartościową osobą, takie filmiki pomagają ludziom z podobnymi problemami

mam już blisko 60 lat i jako młoda i w dzieciństwie przeżyłam bardzo duże odrzucenie ze strony rówieśników ,wynikało to z biedy moich rodziców z wielodzietności ,pogarda ludzka i koleżeńska ,wykształciła mój charakter tak ,że bałam się ludzi ,bo ciągle mną gardzili ,ze jestem biednie ubrana i to ta gorsza ,zawsze ostatnia w szkole ,a później i w pracy ,zadbałam już później o swój wygląd i życie polepszyło się ,ale to z kolei,zazdrość ludzi ,ze takiej mnie może być lepiej ,ze to ja powinnam być ta gorsza cały czas,sprawił,że zamknęłam się już na zawsze do ludzi ,nie ufam im do dziś ,ludzie niszczą i to na człowieku zawiedziesz się zawsze ,a nie zawiodłam się na Bogu i to dało i daje mi siłę zawsze ,w Nim odnajduję siłę i godzę się z Jego wolą ,żyje mi się lepiej z tym choć jestem bardzo nierozumiana przez innych i rodzinę też ,ale ja wiem co dostałam od Niego ,to tak moje życie wygląda ,życzę Ci abyś odnalazła spokój i rozpoznała wolę Boga w swoim życiu

Hej ludziska jeśli czujecie się samotni , proponuję by stworzyć grupę ze wszelkich zakątków , miast , województw , raźniej będzie wyrzucić z sb te wszystkie negatywne myślenia o sobie , i wygadać się komuś , nie raz nawet prosta osoba z internetu zrozumie cię lepiej niż ktoś kogo znasz wiele lat , ja się zmagałam z samotnością , i to jest najgorsza rzecz

Totalnie rozumiem jak się czujesz, szczególnie jeśli chodzi o poczucie "braku czegoś ciekawego do zaoferowania" w relacji. I podobnie jak ktoś już tu wspomniał - psychoterapia!! Najpierw musisz polubić i zaakceptować siebie, aby budować relacje. Trzymaj się!

Ja jestem samotny tylko, że ja bardzo się przywiązuję do ludzi i nigdy nie miałem przyjaciół w szkole. Wcześniej miałem z tym problem. Tak naprawdę wszystko w mojej historii jest odmienne od tej przedstawionej w filmie.

Szkoda ,że jesteś tak daleko chętnie bym Ciebie poznał. Przed mną też zmiany i samotność, postanowiłem właśnie z dnia na dzień wszystko rzucić zostawić miejsca gdzie były wspomnienia i budować wszystko na nowo , w nowym miejscu , mam nadzieję że kogoś poznam wartościowego bo samemu ciężko robić krok na przód z wiekiem a tym bardziej w Skandynawii, może ta ucieczka będzie właśnie krokiem do budowania i poznawania kogoś naprawdę wartościowego w moim życiu. Trzymaj się cieplutko :) pozdrawiam

Dobrze wiem jak to jest, sama mam teraz taką sytuacje i to jest bardzo bolesne 😢

Nie mam nikogo. Od zawsze cierpię samotność, mam depresję i ciągle jem (najprawdopodobniej ze stresu) Jedna fałszywa "bff" zabrała mi wszystkich. Obgadywała mnie do innych, nikt nie chciał się ze mną bawić od 1 klasy podstawówki. Mam myśli sama wiesz jakie codziennie przeżywam to samo, płacz i ból. Wszyscy zostawili mnie dla tej wielce "bff" mieszkam obok niej to moja sąsiadka nazywa się Nikola i nie będę ukrywać że zniszczyła mi życie 😁

rozumiem temat. pozdrawiam cieplutko z holandii.

Tak z innej strony. Na studiach to dopiero jest ciężko nawiązać jakąś znajomość, która nie dotyczyła by tylko tematów związanych ze studiami.. każdy już ma swoją "paczkę" znajomych, swoje środowisko kolegów z którymi spędza wolny czas poza uczelnią. Mam wrażenie, że niektórym ludziom po prostu nie zależy wtedy na nawiązywaniu nowych znajomości, bo wychodzą z założenia, że już mają swoje grono i nie czują potrzeby poznawania nowych ludzi. Wolę być samotny, niż mieć tysiąc znajomych, z którymi nie łączy mnie nic innego niż studia, czy praca.

Też mnie dręczy samotność, zawsze próbuję zrobić wszystko by z kimś się zaprzyjaźnić ale nic się nie zmiena. Samotność jest gorsza od śmierci, puki mam siłę się nie poddam ;)

Gdy patrzę np.:Na moją siostrę i jej przyjaciół, to po prostu chce mi się płakać. Bo gdy wracam ze szkoły moja siostra wraca z max 6 przyjaciółkami a ja wracam sam jak jakiś dziwak (｡ﾉω＼｡)

Tez mam problem z przyjaciółmi, są tylko gdy czegoś potrzebują. Mega przykre jest to, ze umawiają się sami a później wysyłają snapy jak to dobrze się bawią

Przez okres depresyjny wszystkich odrzuciłam, nigdy nikt nie wybrał mnie na „pierwsza osobę” „pierwszy wybór” wiec przestałam się nawet starać, teraz jestem na edukacji domowej i cały czas siedzę w domu, w poprzedniej klasie nie miałam tez nikogo, teraz mam czas na wyjścia,a nie mam z kim.

Dzięki za szczerość. Ja mam tendencje do wpadania w samotność ale z innych powodów. Natomiast chodziłam 2,5 roku na terapię i mogę powiedzieć że często przez problemy z dzieciństwa wpadamy w pewne nieświadome dla nas mechanizmy, które mogą powodować problemy w relacjach. Terapia może pomóc coś do przodu ruszyć po troszeczku. ... a znalazłam filmik wyszukując tagi pod moje filmy na kanale. ;-)

Masz bardzo fajny akcencik i proszę już nie płakać, bardzo przyjemnie się ogląda. :)

Sami jesteśmy swoimi najlepszymi przyjaciółmi ❤️ściskam Wszystkich 🥰

Nie wiem czemu, ale wyskoczyło mi na głównej zatem oglądam.

Historia mojego życia (minus kilka szczegółów), która trwa po dziś dzień. Śliczna jesteś, na pewno znajdzie się ktoś wartościowy dla Ciebie. Kobietom jest minimalnie łatwiej, bo to płeć piękna w odróżnieniu do takich brzydali jak ja. pozdrawiam

Całkowicie Cie rozumiem 😭 Pozdrawiam z Niemiec