Yıllardır dinliyorum yine de bıkmıyorum, sürekli dinleyip de bıkmak istemiyorum...Ara sıra hatırlatır mısınız gelip dinleyeyim?

Lisedeydim. Bir arkadaşım bana bir saat hediye etti, taktım eve gittim, bahçedeyiz… Akrabalar var. Saat dikkatlerini çekti ben de, “Arkadaşımın hediyesi.” dedim. Teyzelerden biri; ─ Nasıl arkadaşmış o, kimse kimseye durup dururken hediye almaz, bak bana alan var mı? dedi. İnsanımızın sevgi anlayışıyla bilinçli olarak ilk o gün yüz yüze geldim. Pek çok insana göre, illa bir çıkar, bir menfaat, bir ilişki, bir neden olmalı birbirini sevmek için çünkü. Sonraları fark ettim, birini çok seviyorum diyorsun ve bunun karşılığında şunu soruyorlar, “Niye?”, “Nesini seviyorsun?”. Seviyorum yahu, o olduğu için, kalbim öyle dediği için… Dikkat edin bizde iki kişi evlenir, birileri çıkar ve ee zengin tabi, ee kız güzel, ee oğlanın kariyeri iyi der ve hemen bir anlam aramaya çalışırlar. Onlara göre iki kişinin birbirini gerçekten sevme ihtimalleri yoktur. Ben bahçeyi yaparken bir sürü insan, gelip geçerken meyve ağacı dik, dedi. Meyvesiz ağaçlar için “Ne yapacaksın onu?” yorumu yaptılar. “Amma çok çiçek dikmişsin onun yerine sebze bahçesi yap, yersiniz, kışlık koyarsın.” dediler. Ve sırf meyvesi yok diye, yiyemiyorlar diye, doğrudan faydalanamıyorlar diye ağaçların kesildiğini çok gördüm. Yiyemiyor ya o ağacı, niye sevsinler? Çiçekleri yiyemiyor ya, ne yapsınlar güzelliğini? Hayvan sevgisini “kurbanda keseriz” diye, doğa sevgisini “meyvesinden hoşaf yaparız” diye, evlat sevgisini “yaşlanınca bize bakar” diye, eş sevgisini “evde bir nefes olsun” diye yaşayan bir sürü insan var. Bunların hepsinden çok var ama sevgi yok sevgi, hep ondan oluyor bunlar…

Gözümdeyse kanatlanır kaçar bakışlar, Dağılır zihin toz bulutu, üflesen uçar..

Bakma bu kadar hüzünlü şeyler yazdığıma ben hep gülerim ve gülerken kimse yalan olduğunu anlamaz.

nilipek'in sesinde şey var, hani böyle çok kötü bir gün geçirirsin, insanlar üstüne üstüne gelir, aldığın nefes bile canını sıkar, hah işte o günün bitiminde eve girip kendini odana attığın an. o an bir ses olsaydı böyle olurdu. öyle rahatlatıcı, öyle ferah, öyle huzur dolu.

Ona ilk aşık olduğumda ortaokul ikinci sınıftaydım. Karşısına çıkıp "Senden hoşlanıyorum." dediğimde beni terslemişti. "Sen şimdi bana yol verdin ama ben seninle evleneceğim." demiştim ona. Beni ciddiye bile almamıştı. Ondan başka hiçbir kızı görmedi gözüm. Lise için yatılı okula, şehir dışına gittim. Yine hiç kız arkadaşım olmadı. Her gece onun hayali ile uyudum. Yurttaki ankesörlü telefon bozuktu. Çalmıyordu. Bu yüzden bazen telefon açmak için ahizeyi kaldırdığınızda o an ankesörü arayan biriyle denk gelebiliyordunuz. Bir alt dönem telefon açacakken denk gelmiş onunla. Beni istemiş telefona. On beş dakika sonra aramasını söylemişler. Yemekhanede adımı bağırıp telefonum olduğunu söylediler. Kim olduğunu sorup da adını duyunca neye uğradığımı şaşırdım. Ankesörün başında on beş dakika boyunca her üç saniyede bir ahizeyi kaldırarak bekledim. Ahizeyi kaldırıp da sesini duyduğumda hâlâ olanlara inanamıyordum. Bir konuda benden yardım istiyordu. Bunun için aramıştı. Bir mucize bekliyordum, bu mucize için dua ediyordum. Olmuştu işte. Tekrar irtibata geçtik böylece. Önce dost olduk. Sonra sevgili. Onu çok seviyordum. Aşkım beni korkutur hale geldi. Geleceğimi, ailemi, kendimi, hiçbir şeyi düşünmeyecek kadar çok seviyordum çünkü. Panikledim. Yaşadığımın normal olmadığını düşündüm. Bir yıl geçmişti aradan. Karşısına çıktım ve boktan bir sebep öne sürerek ayrılmak istediğimi söyledim. "Ağlamayacağım. Kendime söz verdim." dedi ağlayarak. Ayrıldığımız kafeden çıktık. Ben sağa döndüm. O sola döndü. Giderken döndüm, arkasından baktım. O dönmedi. Gidişini seyrederken daha, hayatımdaki en büyük hatayı yaptığımı anlamıştım. Koşmadım peşinden. Koşmalıydım. Kendi kendime "Geçecek." dedim. Dememeliydim. Geçmedi. Lise son sınıf boyunca yurtta her gece ona özür konuşması yaptığımı hayal ettim. Konuşmamı tekrarladım. Mükemmelleştirdim kafamda. Allah'ın mucize kotası yoktu ya, bir mucize olmuştu, bir tane daha olabilirdi. İnandım o mucizeye. Hayalimde onunla konuştum da konuştum. Lise bitti. Üniversite sınavı bitti. Memlekete döndüm. "Güzel puan aldın. Doktor ol." diyordu babam. Tercihlere çok az zaman kala onunla karşılaştım. Gülümsedi. Çok iyi davrandı bana. Bir yabancıya nasıl iyi davranılırsa öyle iyi davrandı.Puanımı öğrenince bir yabancıyı tebrik eder gibi tebrik etti beni. Bir yabancıya karşı ne kadar kibar olunabilirse o kadar kibar oldu. Bir yabancıya el sallar gibi el salladı ayrılırken. Küfür etse daha iyiydi. Tokat atsa daha iyiydi. O kadar gücüme gitti ki o sene üniversiteye gitmeyip onu yeniden kazanmaya karar verdim. Gitmedim üniversiteye. Gittiği dershaneyi öğrendim. O dershaneye kayıt oldum. Aylar geçti aradan. Defalarca bilerek yolumu kesiştirdim onunla. Sırf bir baş selamı alabilmek için saatlerce kütüphanede beklediğim günler oldu. Bir türlü o mükemmel konuşmamı yapmaya cesaret edemiyordum. Bir gün evde soru çözerken bir şey oldu. Ne oldu bilmiyorum ama kendimi yolda buldum. Çıkış saati yaklaşıyordu. Dershanenin kapısına koştum. Üzerimi bile değiştirmemiştim. Gece yatarken giydiğim yırtık Kappa eşofmanlarımla koştum dershaneye. Kapıda aşağı inmesini bekledim. İndi. Yanında yakışıklı bir çocuk vardı. "Seninle özel bir şey konuşmak istiyorum." dedim. Meğer o çocuk da o gün ona, "Çıkışta seninle özel bir şey konuşmak istiyorum." demiş. Çocuğa baktı. Saçları jöleliydi. Üstü jantiydi. Ayakkabıları boyalıydı. Mis gibi parfüm kokuyordu. Bu özel ana hazırlandığı belliydi. Bana baktı. Üstümde yakası genişlemiş yırtık eşofmanım, ayağımda eskimiş spor ayakkabılarımla orada duruyordum. Saçlarım karmakarışıktı. Evden duş bile almadan çıkmıştım. Koşarak geldiğim için kan ter içindeydim. Çocuğa döndü ve "Seninle sonra konuşsak olur mu?" dedi. Çocuk led ampul gibi renkten renge geçti. On saniye konuşamadı. "Tamam." diyebildi bir tek. Bastı gitti. İşte benim ikinci mucizem buydu. Tam gerektiği anda, evde bana ne oldu da birden koşarak yollara düştüm hâlâ bilmiyorum. Bir pastaneye gittik. Bir buçuk yıl boyunca her gece kafamda tekrarladığım muhteşem konuşmamı unuttum heyecandan. Her şeyi birbirine karıştırdım. Son söyleyeceğimi ortada söyledim. Ortada söyleyeceklerim sonradan aklıma geldi, son söyledim. Başta söyleyeceklerimi hiç diyemedim, unuttum gitti. Sesim mi elim mi daha çok titriyor, karar veremiyordum. Elimi gizlemek için bacaklarımın altına soktum. Sesimin titremesine bir şey yapamadım. Dünyanın en kötü yeniden birleşme konuşmasını yaptım orada. Bir şey demedi. Son derece nazik davrandı bana. En çok da bu korkuttu beni. İki gün evde telefon başında bekledim. İkinci günün akşamı çaldı telefon. "Ben de seni seviyorum." dedi. Gerisini hatırlamıyorum. Bir daha hiç bırakmadım onu. Evlendik. Ay parçası gibi bir de oğlumuz var. Geçen yaz, Nilipek'in bir açık hava konserinde bu şarkıyı oğlumuz omzumdayken bağıra bağıra söyledik. Bazen siz ne kadar ahmaklık yaparsanız yapın, hayat size yine de şans veriyor. Belki benden başka mucize bekleyenler de vardır diye anlattım.

bir sohbet grubuna eklendim.Bir konu üzerine konuşuluyordu fakat arada birinin mesajını gördüm;Uyku düzeninin düzelmesi için ne yapmalıyız bilen var mı? diye bir mesaj.Ve o mesajın sahibinin profiline girip yazmaya karar verdim.Bu şarkı beni hep dinlendirir,o yüzden yazdım ki;Sanırım uyku ile ilgili bir problemin var,şarkı önereceğim umarım beğenirsin ve dinlenmene yardımcı olur.Ona bu şarkıyı önerdim.İlk baştaki amacım sadece birine yardımcı olabilmekti.Bana teşekkür etti ve beğendiğini söyledi.Uyku düzeni düzelmemişti daha çok benimkini de bozmuştu.Onunla konuşuyordum sabahlara kadar çünkü.Bir süreden sonra fark ettim ki o cidden farklıydı.Konuşmaları,sevdiği şeyler...Herkesten farklıydı.Kendimi gerçekten iyi hissettiğim nadir zamanlardandı.Ve en korktuğum şey başıma geldi.Ondan hoşlanmaya başlamıştım.Bir süre sakladım fakat dayanamayıp bunu söyledim.Beni kırmamak için benle çok güzel konuştu.Ama sevdiği biri vardı.Resmen aşıktı kıza.İnkar etse bile bunu anlamak zor değildi.Ama asla kalbimi kırmaya çalışmadı.Bir sözü var aklımdan çıkmaz;Sana asla kötü konuşmayacağım,çünkü üşüme biri yüzünden üşüme dedi.O an içimden dedim ki sana söz üşümek yok.Ama her güzel şeyin sonu olduğu gibi bu sohbetin sonuda oldu.Ondan beni engellemesini istedim.İlk baş çok itiraz etti ama en sonunda engelledi.Tahminimden daha fazla aradım onu.Daha fazla özledim.1 ay sonra falan engeli kaldırdı.Fakat asla hiç bir şey eskisi gibi olmadı.Hala konuşuyoruz ama biliyorum benden nefret ediyor.Çok soğuk.Bende buraya geldim.Bütün her şeyi başlatan yere...Teşekkür ederim

Yıllar sonra bu şarkıyı dinleyip ne acılardı ne anılardı be demek istiyorum,

Ve onlarca ''Güldürürsün'' mesajını bekleyen saf yürek...

Hislerimize dokunanlardan...

Karşısındakinin ne düşündüğünü hiç kestiremeyen, dikkatini çekmek isteyen ama dikkatini çekmekten de korkan birinin; tuhaf, arada kalmış hali...

Bana bi iyilik yapıp bu şarkıyı be ğenirmisiniz bildirim gelsin dinliyim diye hem beraber dinlemiş oluruz yalnızlık çekmeyiz.(hey sen beğendiğin için teşekkürler):))

Bir de şarkıyı yollayıp "güldürürsün" cevabını alamayacak kadar bize mesafelerce uzak olan insanlar var...

sese bak bir ırmak kenarı gibi serin ve bi o kadar huzurlu...

Her kırıldığım zaman burda buluyorum kendimi kırılmış olmanın tek güzel yanı sanırım bu şarkı...

Yanındakiyle yaşlanır, aklındakiyle ölürsün demiştin... Aklındakinin yanında olması için hiç bir şey yapmadın.

*Şarkı resmen sen sus, ben biliyorum o mevzuyu diyip söylüyor mükemmel..*

(Kendime not :))Umarım bi gün bu şarkıyı bana atıp güldürürsün yazan ince ruhlu biri olur hayatımda.Yada ne biliyim benim birine atıcağım kadar temiz bi sevgi...

Ben senin en ince ayrıntına kadar biliyorken senin sadece beni okuldan bir kızdı diye tanımam ne kadar da acı.

9. sınıftı.Ama şehir dışında bir lisede.Şehir dışında ilk yaşayışım.Kimseyi tanımıyorum.Herşeyin popüleritesinin peşindeyiz.Saçlar jilet gibi.Okula ilk adımımı attığımda birisini görmüştüm.İsmi Güneş ti. kendiside güneş gibi parlıyordu gerçekten.uzun zaman bakıştık.9. sınıfın sonuna kadar konuştuk ve ben yine şehir değiştirmek zorunda kaldım.Aşkın menfaatten uzak şekilde nasıl olurdu bilmiyordum.12. Sınıfa kadar konuşamadım konuşmak istesem konuşurdum sanrım bilmiyorum.ama olmadı,belki de oldurulmadı, belkide ağaçlar daha yapraklarını sermedi.12. sınıfa kadar ne kadar zorluklardan geçtiğini bilmiyordum,hastaneler,hastane yatakları,röntgenler,emarlar ve binlerce ızdırap... ne gariptir ki bende aynı durumlardan geçerken ikimizden habersiz yaşadık.12. sınıfın son günüydü,sabah 5 de mesaj atmıştım ve geri döndü.kırgınlıklarını bir kenara koyup mesaj atmıştı.O zamana kadar hayalde bile bir kızın zihnimde yaşadığını hatırlamıyorum,platonik,sevgi vs. ve şimdi üniversite bitmek üzere ve hala beraberiz yaşamdayız, hastalıklarını yeneli çok oldu.Şimdiye kadar ne elini tutabildim ne de tek gezebildim rahat bir şekilde ama bir kere sarılmıştım ama o sarılmak sanki hayata olan sarılmamdı,bana bir can vermiş gibiydi.extra kek gibi,hayatın sunmuş olduğu bir kıyak,tek sarılma.o zamana kadar kimseye sarılmadım,hala öyle.Güneş gelse kalbime bu kadar sıcaklık veremez,herkesin sevdiği kendi güneşidir,insanların arasında kavga olur kırgınlıklar olur fakat bunlar tuzu biberi olduğunu çok sonları anlıyor insan,bunlar olmasa insanlar güneşine karşı olan sıcaklığını algılayamaz eşik değerinin artması için ara da bir soğuda tatması gerekiyor bir kutuplara gitmesi gerek sıcaklığın ne kadar kıymettar bir nimet olduğunu,bir boğulması gerekiyor nefesin ne demek olduğunu anlamak için ve bir gurbette olması gerekiyor özlemin ne demek olduğunu bilmesi için.Her zaman bir geçit vardır arayıp bulmak isteyene,ilişkiyi kurtarmak isteyene, sevmek isteyene.Ve şimdi hastayım.Bunu yazdığımda ölmüş olmuyorum fakat ölmek üzere olan bir insanın kalbi gerçekten kırgınlıklar içerisinde ateşten bir gülle.Kırgınsanız da bunu iyileştirecek tek kişi de kendinizdir.kimse sizin derdinizi 1 saat sonraya kadar dert edinmiyor.Kendi derdinizin hamalcısısınız.Lütfen kalbinize iyi davranın.Çünkü bir kurtarıcı gelmeyecek,gerçek kurtarıcı yine kendinizsiniz.

Sanki ömrüm boyunca bu șarkıyı dinleyebilirmișim gibi.

2017 ağustos: güldürürdüm 2020 29 ocak: bıktırırmışım. en azından yakın arkadaşınızsa ve onu seviyorsanız; söylemeyin. gerçekten o kadar çok pişman oluyorsunuz ki. eğer yine kendime yakın bulduğum insana karşı bir şeyler hissedersem bunu asla ve asla söylemeyeceğim. dilerim kalbi gibi hayatı olur. ben onun için sadece yaralarını geçirmek için sürdüğü kremden başka bir şey değilmişim. bunu fark etmek hayli bi zaman aldı.

Bu şarkı benim senelerdir dinleyip de sıkılmadığım tek şarkı. Bu şarkı bana tamamen ilk aşkımı hatırlatıyor. Insanın hayatına ne kadar insan girerse girsin ilk aşkın acısı da sevgisi de nefreti de bambaşka. Çünkü insan hayatında defalarca aşık olabilir ama ilk hissettiği kişi ona aşkı öğretendir. Benim tam 4 sene sevdiğim birisi vardı. 4 sene dile kolay bir merhabamız bile olmadı bizim. Göz göze gelişlerimizden başka hiçbir şey olmadı. İlk diye mi bu kadar sürdü bilmiyorum amaa bir daha olsa birdaha o 4 seneyi onu severek geçiririm. Ne olursa olsun insan çok seviyorsa karşılık beklemiyor. Gözünün önünde olsun yeter.

Sevgiliyken öylesine bu mesajı atmıştım “güldürürsün” yazmıştı hiç beklemediğim şekilde nasıl mutlu olduğumu hâlâ hatırlıyorum. Bıktırırmışım meğer..

Bu müziği çok sevmekle hiç sevmemek arasında gidip geliyorum. İnsana tüm acılarını ve mutluluklarını aynı anda hatırlatan bi tınısı var

< Gömülür Şarkı Sözleri > ............................................ Sen bilmezsin benim gözlerim, Nasıl büyütür Olmayan işaretleri, Nasıl net görür Bir duvar üzerinden, Kaçar izlerken Utanır,sakınır,kapanır ...GÖMÜLÜR... Güldürürmüyüm seni Bıktırırmıyım bilmem Baktırırmıyım yüzüme, Eğer güldürürsem Güldürürmüyüm seni Bıktırırmıyım bilmem Baktırırmıyım yüzüme, Eğer güldürürsem Gözümdeyse kanatlanır Kaçar bakışlar, Dağılır zihin toz bulutu Üflesen uçar Gözümdeyse kanatlanır Kaçar bakışlar, Dağılır zihin toz bulutu Üflesen uçar Güldürürmüyüm seni | x4 Bıkıtırırmıyım bilmem | x4 Baktırırmıyım yüzüme, | x4 Eğer güldürürsem | x4 ................................................. < Bir LİKE atarsanız çok sevinirim >

*"Aklında o olacaksa, yanımda hiç olma."*

bu aralar ufak tefek sağlık problemleri yaşıyorum bir doktora gidiyorum başka bir doktora yönlendiriyor. ona gidiyorum diğerine... sonuç olarak iyi olacağıma inanıyorum ve umutluyum. kendinizi çok sevin. ben kendimi sevmeyi çok sonra öğrendim. bir yandan üniversite okumaya çalışıyorum diğer yandan düşüncelerim beni boğuyor ama her şeyi halledeceğim. kendimin en iyi versiyonunu yaratacağım. beni sevmeyenlerin yerine de kendimi seveceğim. bu şarkı hastane koridorlarlarinda boş gözlerle doktorların kapısına bakarken beni rahatlatıyor. teşekkürler nilipek

şimdi bi dizide çıkar bu şarkı sonra doluşurlar

-Güldürür müyüm seni, bıktırır mıyım bilmem Baktırır mıyım yüzüme eğer güldürürsem -Güldürürsün (:

*bir duvar üzerinden kaçak izlerken, şimdi güzel günler göremem manzara böyleyken*

Ellerim sigara kokuyor refhan Olsun bu güzelliğinden bir şey eksiltmez ki. Bir replik bu kadar can yakmamalı

değerlenicek buralar bence

"Seni az tanıyorum... Az... Sen de fark ettin mi? Az, dediğin, küçücük bir kelime. Sadece A ve Z. Sadece iki harf. Ama aralarında koca bir alfabe var. O alfabeyle yazılmış onbinlerce kelime ve yüzbinlerce cümle var. Sana söylemek isteyip te yazamadığım sözler bile o iki harfin arasında. Biri başlangıç, diğeri son. Ama sanki birbirleri için yaratılmışlar. Yan yana gelip de birlikte okunmak için. Aralarındaki her harfi teker teker aşıp birbirlerine kavuşmuş gibiler. Senin ve benim gibi... Bu yüzden, belki de, az çoktan fazladır. Belki de az, hayat ve ölüm kadardır! Belki de, seni az tanıyorum, demek, seni kendimden çok biliyorum, demektir. Bilmesem de, öğrenmek için her şeyi yaparım, demektir. Belki de az, her şey demektir. Ve belki de benim sana söyleyebileceğim tek şeydir..." Unutamadım seni, sen unutabildin mi? Onca mesajlar, hadi mesajlar silinir felan da, peki onca yaşanan anıya ne olacak Sevgilim, pardon herşeyi bitirmiştin... 15.02.19❤-21.08.19⛓🕊 Yazımı kışıma, kışımı yazıma çevirdin'📌 Gamzelerine gömebilirdin beni, yaşayabilirdim orada.✨

Güldürmek istediklerimiz değilmiydi gülüşlerimizi çalan ...

Gömülür kitabından gelen yokmu yaa bu kadar mükemmel bir kitapdan gelmeyen olamaz....

Tam bir yıl önce sevdiğim bey söylemişti bu şarkıyı bana. Tam da beni anlatıyor demiştim. Bir ay sonra çektin gittin, şarkı bana hala seni hatırlatıyor.

Matematik çözemiyorum... Siz bir de bu acıyı hissedin

Geldim ve herkesin yorumunu beğendim nerdeyse, belki görüp tekrar dinlersiniz :)

İnsan hayatında bir kere aşık olurmuş. Bunu söylerken aşkın aslında imkansızlık olduğunu söylemediler. Aşk, her şeyden imkansız. Şimdi dünyada sadece ikimiz kalsak birbirimizi göremeyecek kadar yabancıyız seninle. Bu şarkıda seni değil de kendimi buldum ben bıktırmadan sevmeye çalıştım hep. Sevginin gücü her şeye yetmez demiştim değil mi. Bak şimdi bitti sevgimiz fakat aşkımız hâlâ aynı güzel olduğu kadar da imkansız...

Şarkıda boğulurken inceden puslanan gözler bulanıklığından korktuğun bir oda ve gece herkes uyusun diye beklediğin kendini özgür hissetme hissiyle soğukta pencereden ayakları sallayıp tek izleyen canlının karşıdaki kedi olmasi.. Özgürlük ve sevildiğine inanabilmek

İnsan kendinden emin olamayınca onu incitmekten öyle çok korkuyor ki , onu güldürür müyüm yoksa üzer miyim korkusu kaplıyor ruhu ya da o beni ağlatır mı ?

Paylaşım 2015 olmasına rağmen 2020 de hala dinliyorum.Adeta sen sus ben tüm duygularını biliyorum hissediyorum dercesine haykırıyor ve hep onu hatırlatıyor...

yıl olmuş 2021 ama hala dinleyip ağlıyorum .. demek ki zaman ne kadar hızlı geçerse geçsin bir şarkıyla bile aklıma düşüyorsan zamanın hiçbir önemi yoktur

güldürdüğüm zamanların anısına..

yıl 2020 lgs ye 14 gün kaldı ne kadar büyümüşüm 4 yıldır bu şarkıyı dinliyorum ve aklıma acılar geliyor bu şarkı bir yandan da ağlatıyor.

“Bir erkeğe 5 defa aşık olabilirmisin ? Ve sen ondan kopamıyoken sen onu düşünürken o başkalarını düşünüyor sen onu güldürmeye çalişirken o “başkalarını güldürüyo “...

Küçük bir şehirde, küçük bir mahallede tanıştık ama dünyanın en büyük yerine sahipsin 'kalbime" diyemiyorum artık...

Aynı rüzgar aynı dalı bir kez daha okşar mı ? Birlikte yürüdüğümüz yol bizi yine kabul eder mi ? Zamana bıraktık, peki zaman aynı zaman olacak mı ?

Siz şarkılara dokunamassınız , ... Ama şarkılar size dokunabilir - 11;41 , 15.08.2018

Ellerim sigara kokuyor refhan Olsun bu güzelliğinden bir şey eksiltmez ki 💔

Birden kendimi bu şarkıda buldum. Bilmiyorum hiç kimseye hiç bir şey anlatamıyorum onu geçtim ben bile ne yaşadığımı anlamıyorum artık ve bu durum ben bitiriyor yavaş yavaş çaresizleşiyorum, birinden yardım bekleyemiyorum çünkü neyim olduğunu bilmiyorum. Ben gerçekten yoruldum beni hiç tanımayan bilmeyen ve görülmeyecek yerlere derdimi anlatmaktan iyi geceler güzel dostlarım.

Hayata fon olacak şarkılardan olmuş sesine sağlık.

Ne ince, ne güzelsin. Hiçbir şey demiyorum, kırılma diye. Orada ol, bunu oku, hisset.

Küçükken arkadaşımla yıldızlara bakar hayal kurardık büyüyünce nasıl bir hayatımız olacak nerede olacağız acaba diye. Bu şarkıyı dinleyince hep o an gelir aklıma. Bilememişiz ki büyümek yaştan ibaret değil acılardan geçmekmiş..

Bugün seni çok özlediğimi bir kere daha hissettim. İnşallah her şey bittiğinde ve tekrar bir araya geldiğimizde yine bu şarkıda yolculuk yaparız...

3 yıl oldu beni bırakıp gideli... O gün bu şarkıyı dinliyorduk ve şarkıyı durdurup sana güldürürmüyüm seni diye sormuştum sende güldürürsün diye hafif bir sırıtmayla söylemiştin.. Hiç unutmadım o içinde kaybolduğum kahverengi gözlerini, asla değiştirmediğin parfümünü, kocaman ellerini, kusursuz dudaklarını.. Nasıl unutabilirim ki..? O gün şarkıyı bitirip o parktan ayrılmıştık. Karşıdan karşıya geçerken bir araba geliyordu, son sürat. Şoför de sarhoşmuş öğrendiğime göre. Bana çarpacaktı, keşke çarpsaydı da sana hiçbir şey olmasaydı... Bana çarpacağını anladığında beni ittirmiştin ve araba sana çarpmıştı... Başını kollarımın arasına alıp ağlıyordum. Etraftakilere ambulansı arayın diye bağırıyordum. Ambulansın geldi,seni kollarımdan aldılar, hastaneye gittik, doktorgelip hastayı kaybettik dedi. Benim çığlıklarım tüm hastaneyi doldururken annenlerin ve ikinci ailenen olarak gördüğün benim ailem(iz) gelmişti. Herkes beni sakinleştirmeye çalışıyordu. Sonunda bayılmışım. Gözümü açtığımda ilk senin adını söylemişim. 2 ay halisulasyonlarını görmüştüm.. Zorda olsa kabullenmiştim seni kaybettiğimi... Seni çok özledim herşeyim 05.12.17🥀

Bu şarkı güzel bir şarkı değil,tarifsiz bir şarkı.güzel kelimesinin kifayetsiz kaldığı bi şarkı.

Bu aralar evden pek çıkamıyorum malum salgın var. Sen iyi geliyorsun bana , bu şarkı hayatımın her anındaydı ve açıp açıp eskileri düşünüyorum içim bir garip nasıl anlatılır bilmiyorum da sadece uyumak ,ağlamak, hissetmek .... Daha iyi hissettiğim zamanlarda yazıcağım . Teşekkür ederim...

O kadar çok seviyorum ki bu şarkıyı yeri bi başka, ara-sıra gelir aynı zevkle dinler tadini cikaririm ❤️

La ben en son Fizik çalışıyordum ne ara geldim. Neyse bir uğrayıp gideyim.

Hiçbir şarkıdan değil direk Geveze'nin programından geliyorum :) Böyle güzel şarkıları ve şarkıcıları geç keşfetmemin nedeni sanırım 30 yaşını geçmiş olmam :( Yaşlandım beee! :)

kulaklığı takıp son ses dinleyince gözyaşları damla damla dökülenlerin hepsi bu köşelerde büyüdüklerini anladılar.artık her şeyi takmadılar,üzülmediler,kırılmadılar.bende vardım.her gece buradaydım...

12 mart dünyanın en mutlu insanıydım sonra ne mi oldu 12 temmuz da tam 4. Ayımızda ayrıldı benden yapamıyorum dedi sevemiyorum seni seni üzmek istemiyorum dedi bana ama beni en çok üzen o oldu o söylediği son sözler oldu inan bugün 25 ağustos dön dese koşa koşa giderim 4 ay bazı insanlara kısa gelebilir ama mutlu olduğunuz bir yerde sevdiğiniz birinin yanında sadece 4 ay kalabildiğinizi düşünsenize her gün dua ediyorum Allahım sevgimi ikiye böl yarısını ona ver yeter bana seveyim sevileyim sevildiğimi hissedeyim daha ne isterim ki yanımda olman için her şeyi verebilirdim her şeyi yapabilirdim gittiğin o gün kalbimide yanında götürdün çok zor çok seni seviyorum derdi bana benden sonra kime söyleyecek acaba bence çok önemli bir söz emin olmadan kimseye söylemeyin lütfen ben mi bir daha kimseye söyleyemeceğim teşekkürler her şey için yaşattığın şeyler için. Emin ol bende istemezdim seninle daha yeni birlikte olmuşken ayrı düşmeyi 3 hafta ara verilen okulun 6 aylık ara olacağını bilemezdim çok zor sensizlik çok zor sesini seni çok özledim lütfen dön lütfennnn. Ağlamak çözüm değil ama bir bunu biliyorum eğer olsaydı günlerce ağladım çözüm olsaydı dönerdin. Seni seviyorum demek çok güzel ama diyememek çok zor sana burdan söylüyorum çünkü sana yazamam arayamam seni çok seviyorum ve ömrüm boyunca seveceğim sen benim ilk ve son aşkımsın lütfen bize geri dön lütfen.

“Son bir ricam var Bir şarkı Aç O bitinceye kadar konuşalım Nil İpek - gömülür Sonra çıkarsın Hayatımdan Lütfen kırma Sadece aç “ Özür dilerim M

üşüyorsan söyle, seni bir kat daha seveyim.

Bizim şarkımız bu...yani senin umrunda olmasada..🥂

“Öylesine güzel seviyorum ki seni Öylesine saf Öylesine temiz Öylesine derin Ve öylesine değil…” Özdemir Asaf

4 sene önce lise 1. Sınıfken ne dinlerdim ya zaman ne çabuk geçiyor... Zaman ne kadar geçse bile o an dinlerkenki ruh halime halen bürünüyorum. Bazı şeyler hiç değişmiyor sanırım.. :')

4 yıl önce o zamanlar en yakın olan arkadaşım paylaşmıştı benimle bu şarkıyı. O zamanlar üst üste dinlemiştim yine bıkmamıştım. 4 yıldır da arada dinlenirim. Şimdi o en yakın arkadaşımla bir arada değiliz. Ama bu şarkı bana sadece onu değil yaşamadığım bir şeyleri bile hatırlatıyor gibi bana garip bir şekilde. Ne hissettiğimi tarif edemiyorum ama ne zaman dinlesem hep aynı şeyleri hissederim. 4 yıl içinde kendim değişmiş olmama rağmen... Her sevdiğim şarkıyı en sevdiklerimle paylaşırım. Kulağıma güzel gelirse hemen söylerim birilerine. Şimdi fark ediyorum da 4 yıl boyunca kimseyle paylaşmadım, kimseye önermedim bu şarkıyı. Bilerek yapmamıştım aslında, galiba böyle olması gerekiyormuş. Aramda bir bağ olduğunu hissettiğim tek şarkı ve daima öyle kalacak gibi. Bazı şarkılar gerçekten insan gibi, o sevgi geçidini hissediyorsun, özlüyorsun, bir şeyler paylaşıyorsun. Bu şarkıyı hep sevdim ama hakkındaki düşüncelerimi de dökmemiştim hiç. Rahatladım ya hu! Velhasıl kelam dinleyin, dinlettirmeseniz de siz bilirsiniz :)

Saat gece 4.00 bundan 1.5-2 yıl önce tanıştım ve beni çok mutlu ettin her şeyim oldun bunu her dinlediğim zaman aklima sen geliyorsun. İlk bakistigimiz zamanlar hep bunu açıp dinlerdim çünkü hep seni hatırlatıyor bana seninle beraber nice ömürlere sevdiğim...

Gömülür kitabını okuyanların gözleri daha da yaşlı.. Şarkının kitaptaki yeri çok kalbimi acıtıyor💔

VE ONLARCA GÜLDÜRÜRSÜN MESAJINI BEKLEYEN SAF YÜREKLER...🙂😕😕💛

Yaklaşık 3 sene önceydi. Büyük bir kalabalığın içinde farkettim onu. 6 ay içinde 3 defa aynı ortamda karşılaştık. 3. Sü çok güzel bir karşılaşma oldu. Adını öğrenebildim ilk defa. En sevdiğim,çocuğum olursa adı bu olacak dediğim isimdendi. Deniz'di adı. Yüzünü de güldürdüm halbuki ama yine de bakmadı yüzüme.. umarım denk gelirsin, umarım bi mucize olur. Deniz,bir gün aklina düşersem öylesine bile olsa ne olur yaz...

Bıktırırmışım :) saf gibi yorumlarda adını aramış olmam..

Bana o göndermişti bunu soru sorar gibi. O şimdi yok ve sonuna kadar dinleyebildiğim tek şarkı bu. Olmadı olamadık

Eskisi kadar özlemiyorum seni, Ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlar da… Adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor… Yokluğunun takvimini tutmuyorum artık. Biraz yorgunum… Biraz da kirletti sensizlik beni! Nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama “İyiyim"ler yamaladım dilime. Hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni… Gel diye beklemiyorum artık, Hatta istemiyorum gelmeni… Benim derdim yeter bana banane! Alıştım mı yokluğuna? Tedirginim aslında, Biraz kırgın… Tedirginim aslında, seni unutuyor olmak, Nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde. Ara sıra geliyorsun aklıma, banane diyorum Vaz mı geçiyorum varlığından? Ya başkasını seversem? İnan o zaman seni hayatım boyunca “Affetmem”!🌿

Arkadaşımın vefat ettiğini öğrendiğimde çalıyordu bu şarkı biliyordum bu şarkıyı söylerdim öylesine aklıma geldikçe asla düşünmezdim sözlerindeki derinliği anlatılmak istenileni hayat ya işte o gün haberi aldığım an bir farklı gelmeye başladı. Bugün vefatının 2. yılı ve bu şarkıyı dinlemeye kalbim dayanmıyor.. Seni çok seviyorum kardeşim ışıklar içinde uyu.. -little bazgan :)

*Umarım bir gün beni de güldürecek biri çıkar karşıma.Cünkü ben onu güldüremeyeceğim.*

Tek başıma da dinliyordum ama artık birlikte dinliyoruz anlamlandı bizim şarkımız oldu hep gülelim güldürim seni iyi ki varsın. T&S❤️

bu şarkıyı ona attığımda hayal ettiğim "güldürürsün" demesiydi, "bıktırırsın" oldu. öyle işte

Bu şarkının bana hissettirdiklerini hiçbir zaman kelimelere dökemeyeceğim.

Şarkıları kimseye armağan etmeyin, güldürürsün hem de çok hem ben sana bakmaktan bıkmam diyen bir insan iki gün sonra dünyanızı başınıza yıkıp yüzünüze bakmaz oluyor...

“güldürür müyüm seni, bıktırır mıyım bilmem baktırır mıyım yüzüme eğer güldürürsem” hayatıma anlam katan söz

“ Teşekkür ederim boynuma taktığın bu atkı için “ Dedim sessizliğin içerisine her bir cümle havada süzülürken kendini sessizliğe ve hafif bir şarkının melodisinin kulaklarım da yayıldığı gibi, acı o şekilde yayıldı tenime ve dudaklarımdan dökülen kelimeler önce dudaklarımı sonra ise atkının altında ki boynumu yaktı. :)

Güldürür müyüm bilmem ama güldürmediği kesin :D.

Bu şarkı benim en çok hayal kurabildiğim zamanlara ait, şimdi dinleyince o hayallerim aklıma doluşur diye düşünüyorum ldndğdnfle nafile.

Umarım bu şarkı keşfedilmez az bilinen şarkılarının güzelliğii

Şuan görüntülü konuşuyoruz onunla ~b "uyuyor" çok güzel uyuyor hem de. Ara da hatırlatın da gelip dinleyim ♡

8 yıl olmuş, zaman öyle hızlı geçiyor ki bir yerden sonra fark edemiyor insan ne ara 8 yıl oldu hala aynı hislerle dinliyorum lise 2 nin sabahına kim ışınlar bizi

Wattpad 'den okuduğum kitapta geçiyordu merak edip geldim abi süperr

Sesiz bir yer, su sesi ve 2 tane siğara. yaşanmışlıklar ve üzüntüler, depresyon değill bu bi nevi ruhu dinlendirmek. o sığarayı içine soka soka içmek. ağlamak ve ağlayamamak

Öyle derinlere işliyorki sözleri.. Ölene dek dinleyebilirim bu şarkıyı..

hayatta her şey hayâl ettiğimiz gibi olmayabiliyor. Belki de hayatla inatlaşmak yerine bazı şeyleri kabullenmemiz, kendimize 'bu günleri de yaşamam lazımmış' demeyi öğrenmemiz gerekiyor. Üstünü çizmemiz gereken şeylerde kalemle inatlaşırsak sadece kendimizi yormuş olacağız..

Bir yürüyüş yolunda esen rüzgar tatlı tatlı eserken, kulağımda bu şarkı. Öyle huzurlu ki..

Bizim adımıza üzüldüm, Nil ablanın adına mutlu oldum. Artık buralar ...’dan gelenler yorumlarıyla dolacak...

Arkadaşlar nereden geldiğiniz önemli değil önemli olan şuan burda olmamız ve bu şarkının değerini bilmemiz 🌺

Çok anısı var be bu şarkının insan yaşadığını yaşamadan ölmezmiş derler inanın öyle bazıları bu durumu fark eder bazıları farketmez ama öyle...

Bu parça, öylesine dolduruyor ki eksik bir yerleri, gizil bir merhem gibi. Dönüp dönüp, ihtiyaç duymak. Çok teşekkür ederim. Sevgiler.

Ikı ağaç gibiyiz seninle köklerimiz aynı toprağa gömülü dallarımız birbirimize değecek kadar yakın ama kainat araya girmişçesine uzak ve imkansız.. ikimizde maviyiz deniz ve gökyüzü gibi sonsuz ama imkansız bir mavi.. güldürür muyum seni ya da bıktırır mıyım? Bilmem....