เดิมทีก่อนหน้านี้ชอบท่องเที่ยวถ่ายรูปโดยเฉพาะการขึ้นเขา เพื่อถ่ายรูปพระอาทิตย์ขึ้นและตกตกซึ่งส่วนใหญ่ก็จะไปในฤดูหนาว ไม่เคยขับรถในเส้นทางทุรกันดารในฤดูฝนเลย เพราะนอกจากทางที่ฉันลำบากอันตรายไม่เหมาะกับรถเดิมๆ ฝนตกเราก็ต้องหลบอยู่ใต้หลังคาไม่สามารถทำกิจกรรม เดินเล่นถ่ายรูปได้ การที่เราทำคอนเทนท์ขับรถไม่ใช่แปลว่าเราจะเป็นคนเก่งที่สุด สำหรับตัวเองในเส้นทางแบบนี้ก็ถือว่าเป็นมือใหม่มากๆและระบบต่างๆของนิสสันเทอร่าถ้าเป็นทางธรรมดาไม่ใช่ทางแบบนี้ก็ถือว่าคุ้นเคยกับรถพอสมควร แต่เจอมาเจอทางที่ทางลื่นและชันมีร่องลึก มีก้อนหินก้อนใหญ่ขวางอยู่ การขับขี่จึงต้องระมัดระวังไม่ให้กระแทกใต้ท้อง หรือด้านข้างรถ ทำให้เราไม่กล้าใช้ความเร็วในการเร่งส่ง เท่าที่ขับพบจุดด้อยของเทอร่าการเปลี่ยนเกียในย่านความเร็วต่างๆ มีข้อจำกัด ระดับเกียร์ถูกลิมิตด้วยย่านความเร็วอย่างเช่นถ้าต้องขับถึง 70 กม/ชม ถึงจะใช้เกียร์5 80 กม/ชมใช้เกียร์ 6 90 กม/ชมถึงจะใช้เกียร์ 7 การลดเกียร์ก็เช่นกัน ในเวลาออกตัวในถทางที่ทั้งชันและลื่นแบบนี้ ออกตัวเฉพาะเกียร์1 เกียร์ แม้ความเร็วจะขึ้นระดับหนึ่ง แต่ก็ยังไม่สามารถเปลี่ยนเป็นเกียร์สองได้ ทำให้ล้อไม่สามารถปั่นหมุนได้ความเร็วพอที่จะผ่านอุปสรรคไปได้ ทำให้ต้องเทคตัวหลายครั้ง ครั้งหน้าต้องไปแก้ตัวใหม่ (กลับไปหาตัวช่วยก่อน )
ยางก็มีส่วนสำคัญมากๆการที่ใช้ ยางบั้งใหญ่อย่างยาง Mud ก็สามารถผ่านอุปสรรคไปได้อย่างช้าๆและปลอดภัย แต่ถ้าเป็นอย่างที่ดอกเล็กแต่ถ้าคนขับมีความชำนาญก็ยังสามารถผ่านอุปสรรคไปได้ โดยที่จะต้องปั่นใช้ความเร็วที่มากขึ้น แต่ก็เสี่ยง สำหรับการเกิดอุบัติเหตุถ้าเป็นมือใหม่ นอกจากคนขับและสมรรถนะรถยนต์คนบอกไลน์ มีสำคัญมากๆในเส้นทางแบบนี้เราแทบจะมองไม่เห็นอุปสรรคข้างหน้าเลย กล้องหน้าแม้มีประโยชน์แต่มันเป็นภาพสองมิติมันก็มองเห็นได้ไม่ชัด ยิ่งตอนนี้ป้ายทะเบียนก็บังไปครึ่งหน้าจอ เวลาขับขึ้นเนินทางชันๆ ก็ยิ่งมองไม่เห็นใหญ่ต้องเชื่อใจคนบอกไลน์ อย่างเดียว อยากเก่งคงต้องซ้อม ต้องออกเที่ยวบ่อยๆ