Byłem wczoraj na Nomadland. Powiem krótko. Jest Pan bardzo mądrym człowiekiem. 🍀👍

Panie Tomaszu, czy nie ma Pan wrażenia, że Fern zawsze miała wędrówkę w duszy, że tylko na jakiś czas przystanęła, osiedliła, dla mężczyzny, dla miłości? Gdy ją straciła ruszyła ponownie w drogę. Nie skorzystała z propozycji zapuszczenia korzeni od nowa, w innym miejscu. Fern nosi swój dom w sobie. Wybrała wolność, prostotę, marzenia. Bo tak naprawdę mamy tylko to, co pamiętamy. Ona pamięta... Wspaniały film, piękne zdjęcia, muzyka, a Frances... Ech! Spotkałam zarzuty, że za mało w nim gniewu, walki z systemem, że jest za bardzo idealistyczny, romantyczny, europejski. Myślę, że jest dokładnie taki, jak miał być... Piękna recenzja. Pozdrawiam.

Niezwykłe jak kino dotknęło życia, a życie stało się kinem. Wspaniałe zdjęcia, hipnotyzująca McDormand, dużo smutku i jednocześnie jakiegoś ciepła. Teraz książka. Nie chcę idealizować życia tych współczesnych wędrowców. Jest w filmie dużo obaw, podskórnego niepokoju. Jest jednak także jakiś spokój, pogodzenie się, oczyszczające spowolnienie po ciągłej walce z "normalną" rzeczywistością. I jakże ważne stają się takie niby drobne rzeczy jak pożyczenie zapalniczki, wspólne porządki, czy rozmowy przy ognisku, uśmiechnięte dzień dobry. McDormand w każdym geście, spojrzeniu chwytająca za serce. To nawet nie gra - ona była nomadem, była z tymi ludźmi. Piękny film.

Panie Tomaszu, czekałam na tę recenzję. Chciałabym się podzielić także swoimi wrażeniami. W większości zgadzam się z Pana odczuciami, że film zmusza do refleksji, do skupienia, do patrzenia z uwagą na każdy szczegół. Nie odniosłam jednak wrażenia, że główna bohaterka wybrała życie nomadki z tęsknoty za wolnością i marzeniami. Patrząc na Fern widziałam kobietę, która nie mogąc znieść bólu po stracie, rusza przed siebie by odnaleźć spokój, by nauczyć się żyć dalej. Cały film toczy się na przestrzeni jednego roku, a bohaterka działa niejako w cyklu, wraca do miejsc, w których była - dla mnie to jest jednak oznaka potrzeby stałości, nawet w nomadzim życiu. I ten rok nie jest dla niej pasmem euforycznych przeżyć, to jest rok na pogodzenie się ze stratą i nauczenie się żyć na nowo. Film zaskakuje jeszcze czymś - kompletnym brakiem agresji zarówno w słowie jak i czynie. I choć wydawałoby się, że jest kilka momentów, gdzie, w każdym innym przypadku moglibyśmy się spodziewać brutalności, przemocy - ten film cudownie rozczarowuje, na szczęście😊Pozdrawiam serdecznie🌞

Jest Pan nie kwestionowanym mistrzem słowa.Piękna, wzruszająca opowieść o życiu , człowieku i sile , którą każdy z nas ma tylko nie każdy to jeszcze odkrył. Film obejrzymy już dzisiaj, będzie to kolejne spotkanie z Ameryką , którą odwiedziliśmy wiele lat temu. Dziękuję Panu za świetną rekomendację..

Obejrzeliśmy ten film razem z mężem . Nam urwał wszystko. 😉Cudowny klimat, cudowna muzyka, świetne zdjęcie. Jak najwięcej takich produkcji w tym korpo świecie. Pozdro dla "pourywanych".

Panie Tomku, mnie i mojego partnera ten film silnie poruszył. Z upływem kolejnych minut coraz silniej docieralo do nas ze ta przestrzeń, ta wolność ktora nie zagłuszona niczym, nie pozwala na zbyt dlugo uciec od samego siebie, ze najdluzszą i najbardziej wymagającą drogą jest nie ta za przednią szybą samochodu przemierzającego odludzie lecz ta wgłąb siebie - to MY. To poczucie sprawiło ze w jednej sekundzie poryczelismy sie jak bobry. Sami zdziwieni tą reakcją, spojrzelismy na siebie i dla odmiany ryknelismy smiechem :) film byl dla nas jak katharsis. Chyba pierwszy raz udalo się za pomocą obrazu oddać to co sami czujemy i czego dotykalismy przez wiekszosc dorosłego zycia. A to bardzo trudne bo temat dotyka rzeczy silnych a jednoczesnie kruchych, czasem mgnień, ktore w jednej chwili potrafią zmienić, zrozumieć lub pokonać (dotychczas) niepokonane. Dla nas Nomadland to 10/10, Frances - bez zaskoku - niezwykła w pozornej zwykłosci. Cudna. I myślę sobie - bez smutku i bez oczekiwań - ze nie ma mozliwosci zeby ten film spodobal sie wielu. Nie ma, bo wiekszosc ludzi ktorych mijam, spotykam lub sie o nich potykam, najbardziej na swiecie boi sie zostac tylko z sobą, boi sie wlasnych demonów, boi sie zderzyć z własnymi lękami, przyczynami, a uwage od siebie odwraca ulubionym antidotum… zwracaniem uwagi na innych i ich jednoznacznym ocenianiem. Nie tyle ze złych pobudek, co ze strachu przed sobą i dla umocnienia wyobrażenia o sobie. I nie mam im tego za złe bo przecież droga do siebie jest naprawdę cholernie wyboista, zazwyczaj pod górę, samotnie, choć w tłumie i trzeba pokory, gotowosci na wszystko niewiadome co mozna odkryć. I miłości. Do dobrego i złego siebie zeby nie uciec w mysią dziurę lub nie ugrzęznąć. Unikam komentowania w internecie ale dla Nomadland robię wyjątek :) A! I dzięki za Pana recenzję. Wysłuchałam z uwagą i przyjemnoscią. Ida

Panie Tomaszu wzruszylam się słuchając dzisiejszej recenzji. Zawsze bałam się zmian, ale z wiekiem zrozumiałam, ze muszę dostosować się do sytuacji i ja zaakceptować. Nic nie jest wieczne nawet cierpienie. Pozdrawiam serdecznie Panie Tomaszu i życzę co najlepsze. ☕☕🌹🌹🌹

Znów się nie zawiodłam i Pan Zygmunt K. słuchając niewiadomo gdzie chyba też. Dziękuję za zachętę, za inspiracje do poznania innych, za ciepło. Życzę spełnienia i odwagi by spełnić. Pozdrawiam i czekam na kolejne spotkanie.

Pięknie witam w ten słoneczny niedzielny poranek. Panie Tomaszu, dzięki Panu również nauczyłam się medytować.

Słuchanie Pana recenzji, to dla mnie poranny rytuał przed medytacją. No może nie codziennie. Raz, dwa razy w tygodniu. Pana słowa i to jak Pan je dobiera i komponuje to masaż dla mojej duszy. Wszystko wchodzi mi na miejsce. Czasem z chrupnięciem, czasem bez. Tak… oglądanie Nomadland to medytacja. Ale nie trzeba nic robi. Aplikacja medytacji w mózgu jakoś sama się instaluje. To film bardzo oczyszczający.

Panie Tomaszu, dzieki Panu nie mam leku obcowania ze swoja wrazliwoscia. Panskie recenzje wspieraja mnie i otwieraja zeby tam zagladac coraz czesciej i oswajac, i korzystac. Laczy Pan nas tutaj ♥️

Dzień dobry, wlasnie skończyłam medytację, a tu Pan Tomasz opublikował filmiki i trwam w tym tu i teraz. Słuchając przepięknego głosu. Dziękuję 🙏

Bardzo lubię słuchać Pana recenzji. Najwięcej jednak z nich korzystam, gdy słucham po obejrzeniu omawianego filmu. Lubię porównywać mój odbiór filmu z Pana opowieścią. Pozdrawiam

Panie Tomku: żeby być nomadem w zachodniej Europie trzeba mieć sporo pieniędzy - samochody i benzyna jednak sporo kosztują, nie wszędzie też można parkować na dziko, nie wszędzie można się zatrudnić nie mając stałego adresu ... W USA jednak benzyna i samochody są tańsze i dlatego nawet emeryt na zasiłku może pozwolić sobie na auto i benzynę. W Europie carawaning to raczej rozrywka dla ludzi dysponującymi odpowiednimi funduszami...

Dziękuje Panie Tomaszu, znów odrobinę poczułam się jak dziecko gdy w niedzielne południe oglądałam z zapartym tchem "Perły z Lamusa", tak panowie zaszczepili mi miłość do starym filmów. Pozdrawiam serdecznie :)

Jestem tu od tak dawna i za każdym razem w Pana odbiciu widzę ojczyma, który był kiedyś ze mną i właśnie w taki sposób opowiadał mi o świecie. Dziękuję

Świetnie się Pana słucha. Pozdrawiam.

Dzień dobry😊Czyz można zaczac piękniej dzień niż w towarzystwie😉cudownego głosu i jeszcze bardziej przecudowniejszego Pana Tomasza😁słonecznego spokojnego dnia Panie Tomaszu😊

Piękny ten Pana komentarz... chwilowość i przemijanie...

Będąc tutaj T R 😘 czuję Medytacji Łyk...ten Głos... uzależniona na zawsze🎧🎙️💥 Pozdrawiam serdecznie 🍀💚🌍👋

Dziękuję. Tą recenzją zmienił Pan mój sposób myślenia o śmierci bliskich osób, której boję się panicznie. A prawda jest taka, że to nieuniknione, mnie też to czeka, ale jestem teraz spokojniejsza.

Jaka miła niespodzianka w niedzielny poranek i jaki dobry początek tego dnia!Serdeczne pozdrowienia i wszystkiego dobrego również dla Pana,Panie Tomaszu.

Pozdrawiamy serdecznie Pana Tomasza.

Zawsze z wielką ciekawością wysluchuje Pańskiej recenzji, i zawsze podziwiam Pańską mądrość. Sluchajac, zdobywam wiedzę,za co bardzo dziękuje.

Po tych pana recenzjach to ja już właściwie nie muszę oglądać żadnych filmów. W zasadzie to pana recenzje są lepsze niż seans filmowy…. Tego się słucha z największą przyjemnością. Dzięki🙏🏻😊

Spodziewałem się że film będzie krytyką kapitalizmu, a nie jest nawet krytyką korporacjonizmu. To opowieść o ludziach. Ludziach wolnych, przynajmniej jak tak pojmuje wolność. Gdybym miał do wyboru złoty kibelek w apartamencie + Netflix premium lub kubeł w kamperze + dobre towarzystwo to nie miał bym dylematu. Zwrócił Pan uwagę jeszcze na przyrodę, na możliwość obcowania z nią, to też niezaprzeczalna zaleta bycia "Nomadem".

Pana głos i to o czym Pan mówi działa kojąco na moje znerwicowane serce. Możliwe, że to skutek medytacji, o której Pan często wspomina. Taki komentarz nie na temat....ale dziękuję za możliwość chwilowego wyciszenia.

Od lat opowiada Pan o filmach i recenzuje je najlepiej ze wszystkich znanych mi dziennikarzy i publicytstów. Pochodzę jeszcze z epoki internetu niewykopanego więc mam porównanie. Oczywiście zdarzali się już świętej pamięci, którzy nadrabiali charyzmą i wiedzą ale nikt tak jak Pan nie ocenia filmów poprzez emocje. Nie wykorzystując żadnych schematów, szablonów a powoli płynąc. Pozdrawiam

Dla mnie niezwykle symboliczną sceną był powrót Fern do dawnego domu w Empire. Wyjście z niego przez ogród zinterpretowałem jako ostateczne odcięcie się od wspomnień z przeszłości, pożegnanie z jej symbolami i podjęcie świadomej decyzji o wyruszeniu w podróż nomady, która prawdopodobnie trwać będzie do końca jej życia.

Piękny, wzruszajacy, zmuszający do refleksji film. Dziękuję Panie Tomaszu za wszystkie recenzje. Zawsze czekam na nie z niecierpliwością. Tak się cieszę, że Pan jest.

Mnie tam urwało wszystko. Bardzo poruszający film! Jestem też na świeżo po obejrzeniu dokumentu na DW Documentary "Poverty in America", który pokazuje, że aby zostać bezdomnym w Ameryce wystarczy czasem jedno niepowodzenie. Utrata pracy, rozwód, choroba i lądujesz na bruku. System w Ameryce jest bezlitosny dla tych, którym się nie powiodło. Ci, których nie stać na wynajęcie mieszkania, owi "zamożniejsi" biedni mają swoje samochody, które są ich domem i stałą bądź dorywczą pracę. Są jednak za biedni, aby normalnie żyć, prowadzą więc koczowniczy tryb życia. Dobrze, że jeszcze są ludzie dobrej woli, którzy śpieszą z pomocą!

Dziekuje! Jak zwykle👌❤

Obejrzalam ten film w DK Krzemień w Szczecinie dzisiejszego wieczoru.Nie pamiętam aby jakikolwiek film tak wiele razy mnie poruszył.Czułam się pochłonięta prze tę historię,przez ludzi,którzy nadali koloryt temu obrazowi.Coś fenomenalnego.

Doskonaly opis ,dziękuję i szukam możliwości obejrzenia.

"Nomadland" obejrzałam dzisiaj...już dawno nie czułam takiego spokoju w sercu, duszy i głowie. Zadziałała magia kina i magia życia. Dziękuję Panu za recenzję.

Przez wiele lat jeździliśmy kamperem na wakacje. Cudowne.

Fern jest w bezustannej podróży, ponieważ po stracie, której doświadczyła, nie czuje się już nigdzie u siebie. Wszędzie jest gościem, gdziekolwiek się zatrzyma ma poczucie tymczasowości. Życie jakim żyła kiedyś, zwykłe życie pod dachem zakończyło się - nie z jej woli - i nie ma do tego powrotu. Kto doświadczył takiej straty, ten, paradoksalnie, tylko podróżując, będąc w drodze, można poczuć się "na swoim miejscu". Wszędzie gdzie się zatrzymuje odczuwa niedopasowanie, to już nie jest jego życie. Czy można się od tego uwolnić? Na końcu filmu Fern powraca do miejsca, w którym zaczęła się jej wędrówka, zostawia wspomnienia i wygląda na to, że chce zamknąc ten etap swego życia. Pan Tomasz kiedyś powiedział, że filmy odbieramy przez pryzmat swoich doświadczeń, dlatego dla mnie to jest przede wszystkim film o przeżywaniu straty, żałoby po stracie. Po stracie tak głębokiej, że życie takie jak do tej pory staje się niemożliwe, trzeba odnaleźć nową formę. W przypadku Fern jest to podróż vanem, ale to tylko dekoracja, scenografia, bo forma odklejenia się od świata, do którego już nie pasujemy, mogłaby być równie dobrze inna. Ale dobrze, że tak to własnie pokazano, bo jest to ciekawy motyw społeczno-ekonomiczny, obnażający cynizm i arogancję współczesnego świata wielkich korporacji, w którym zwykły człowiek jest tylko trybikiem. Dla mnie ten film jest 10/10, ale myślę, że są ludzie dla których to będzie 1/10. Trzeba już trochę mieć życia za sobą, żeby zobaczyć w tym filmie coś więcej niż quasi-reporterską opowieść o lekko stukniętych ludziach podróżujących vanami. Jak byłam w kinie, to na sali oprócz mnie byli sami ludzie, koło trzydziestki. Chyba dla większości z nich to była właśnie taka opowieść, o ludziach wyrzuconych na margines, odrzuconych przez współczesnych korpoświat. Bo o tym też ten film jest. Nie ma w tym nic złego. Każdy odbiera film przez pryzmat swoich doświadczeń.

Dla mnie to jeden z najlepszych filmów, jakie ostatnio widziałem. Zmusza do refleksji...kocham takie kino...do tego piękne zdjęcia i muzyka...👍🏼Mi urwał głowę...

Panie Tomaszu, czekamy na Pana spojrzenie na film Na Rauszu

Jutro biegnę do kina... 😁 Nareszcie ❤📽💓😉

Kiedy Pana słucham, tak często sue wzruszam- teraz też. Myśle, że jestem nomadem..a teraz sie jeszcze w tym utwierdziłam.. mimo domu, mimo miłości, mimo twierdzeń innych. Dziekuje..Serdeczności dla Pana i innych. Przeżywajmy,oglądajmy, czujmy.

Słuchając Pana poczułam spokój... i wielka chęć obejrzenia tego filmu...wspaniale zdefiniowal Pan sedno medytacji i kilka spraw o których ostatnio myślę...dziękuję....

Widziałam ten film już chyba ok ośmiu razy... powiem krótko, to mój film nr jeden, uwielbiam go, uwielbiam grę głównej aktorki... uwielbiam te wszystkie widoki i takie życie... wolność i kontakt z przyrodą.Jeszcze nie raz do niego wrócę,to mój ulubiony film❤❤❤❤

Obejrzałam już film, bardzo mi się podobał, ale jestem niezmiernie ciekawa Twojej opinii Tomaszu💕💕💕💕

Filozoficznie ale jak zawsze pięknie!!!!🧡

Panie Tomaszu, tu na ziemi nic nie jest na zawsze, z tym się z Panem zgadzam. Wieczny i niezmienny jest tylko Bóg, ale nie każdy ma do niego dostęp. Dziś ludzie otaczają się przedmiotami, zaśmiecają myśli nieznaczącymi wiadomościami, karmią się plotką i w ten sposób oddają się jeszcze dalej od Jego miłości, która jest największą łaską jaka może spotkać kogoś, kto tego szuka. Dziękuję za to, że publikuje Pan recenzje na YT.

Świetny film. Świetna recenzja. Dziękuję

Panie Tomaszu, DZIĘKUJĘ za pana piękną refleksję🦋

Dzien dobry to byla jedna z nakglebszych I najpiekniejszych Pana recenzji. Calusy ❤dziekuje!!!

piękna recenzja, piękna wypowiedź! nie widziałam jeszcze Nomadland, chociaż chciałam odkąd usłyszałam o tym filmie... to teraz już zdecydowanie chcę go obejrzeć. Dziękuję Tomku. Metta. Jolka ;)

Jak zwykle świetnie się Pana słucha!!!!! Pozdrawiam serdecznie.

Panie Tomasz Nomadland 10/10. Wczoraj mnie zupełnie rozwalił, takie kino kocham: mądre, przenikające, prawdziwe, świetnie zagrane, pieknie pokazane. Dawno żaden filmnie nie

Świetny film Panie Tomku

Pięknie Pan mówi. Piękny film, książkę też przeczytałam. Jeździłam po USA, czuję tę wolność, którą pokazała Chloe Zhao.

Bardzo ladnie opowiedziane, Tomku. Dzieki za te pol godziny w oazie spokoju.

uwielbiam Pana słychać 😊👏🤗

Dziękuję...💚💚

Kilka miesięcy temu przeczytałam książkę. Jestem bardzo ciekawa, jak historia została przedstawiona na dużym ekranie. Dziękuję za ciekawą i inspirującą recenzję 🙂

Panie Tomaszu, obejrzałam wczoraj film "Ojciec" i po jego zakończeniu naszła mnie taka myśl, że ten seans był dla mnie jak medytacja. Zastanawiałam się, czy to prawomocna konstatacja, a tu, proszę, odpowiedź jak na zawołanie xD (mam nadzieję, że zechce Pan pogadać także o "Ojcu"). "Nomadland" skłonił mnie do zadumy i zapytania siebie, czy mogłabym żyć życiem nomadycznym, na trasie. I odpowiedź brzmi: tak. Może nie w aż tak ascetycznym kamperze, ale owszem, mogłabym xDD.

Czekam na recenzję ojca i pozdrawiam ;)

Piękny film , który skłania do refleksji .Pana recenzja jest pełna ciepła , życiowej mądrości.

Cudowne, nareszcie zobaczyłam jakis wartosciowy materiał, w tym chaosie i prostym podziale na: urywa i nie urywa (który swoja droga przypomina mi opis Pani w szkole przez uczniów klas młodszych: Pani jest ,,fajna" albo ,,głupia"). Bardzo mi blisko i do tak niespiesznej, medytacyjnej kontemplacji życia i tego się spodziewam po tym filmie, który na pewno obejrze a który ma.szanse zostać jednym z moich ulubionych, również ze względu na tematykę. Sama kupiłam auto, może nie kampera ale minivana i jakaś minipodroz mam juz za sobą. Wolność, droga, to tematy zdecydowanie mi bliskie. Nie dziwi mnie w tym kontekście motyw morza. Może do zobaczenia na jakimś szlaku:)

Och kochany Augustynie, wszystko minie, minie, minie...(Andersen)

Dawno mnie jakiś film nie poruszył tak mocno jak "Nomadland". Przepiekny, mądry film.

Panie Tomaszu, uwielbiam pana recenzje - jestem wierna fanka od Jokera... są bardzo mądre i obejmujące wiele aspektów, plus wersja premium jest zawsze wisienką na torcie. Jestem wielką fanką 😊 A ten film dosłownie urwał mi d**! 😂 jest swietny! Bardzo identyfikuję się z tym stylem życia(mentalnością), to jak wyjście z przysłowiowego „matrixa”, zaufanie i otwarcie na nowe. Zero przywiązania i oczekiwań... podziwiam, mając jednocześnie świadomość, że za tymi historiami często kryją się ludzkie dramaty 🙏

Totalnie się zgadzam!

Mnie lekko nudził ten film, nie czułam go, to kawałek historii Ameryki, nie mojej. Ale po Pana recenzji coś mnie ruszyło. Uważam, nie pierwsza, że ci ludzie nie byli wolni, żyli w kiepskich warunkach, mieli kiepską pracę, ładne widoki może były, ale jakim kosztem... Oni nie wybrali tej tzw. wolności, oni byli zmuszeni szukać pracy, żeby przeżyć. Banki amerykańskie wyszły z kryzysu kosztem tych ludzi, gdyby w Polsce był kryzys, byłoby to samo, rządzą banki, korporacje a politycy podporządkowują gospodarkę własnym interesom finansowym. Prawdziwe wolni są bogacze, którzy po wielkich wojażach mają do czego wrócić albo mając dość kraju, w którym są wykorzystywani, mogą wyjechać w lepsze miejsce. Ja nie mam własnego mieszkania, mam kiepską pracę, brak kredytu, mimo nieposiadania nie czuję się wolna. Ale Polskę zwiedziłam tanim kosztem.

Bardzo polecam książkę "Nomadland". Bardzo dobrze napisany reportarz. Wspaniały! Emocje gwarantowane!

Z okazji zblizajacych sie urodzin zycze spelnienia marzen 🚢 ⚓❤️i oczywiscie pieknej starej latarni morskiej.Serdecznosci dla partnera I Dropsia ❤️🇺🇲

Kocham pana , panie Tomku

Ja nie w temacie, ale chciałam tylko powiedzieć, że jestem oczarowana serialem "Transparent"/"Transrodzic". Tak cudownego serialu, tak ciepłego i wzruszającego i pełnego humoru i ludzkiego po prostu, i z niesamowitą muzyką, i genialnie zagranego dawno nie oglądałam... Polecam!!! Dla tych z otwartymi głowami, albo... chcących je sobie otworzyć 😉 Recenzja świetna, jak zawsze 😘

Panie Tomaszu.Przed pandemia przemierzalam Stany wiele razy.I widzialam te skupiska vanow i kamperow.Ten film uzmyslowil mie ze to nie turysci...A sam film?Cudny a Frances genialna.I tak jak Pan powiedzial.Nie wspoczujmy im.Scena,gdy Fern idzie süac to kampera bo wygodne lozko to nie to,uzmyslawia nam ten fakt.Pozdrawiam z Roztocza

Z tą przyjaźnią polityki ze sztuką, to mamy świeży przykład na naszym polskim podwórku, choć była to przyjaźń wyraźnie jednostronna. Uwielbienie prawej strony dla Wojciecha Smarzowskiego po "Wołyniu" i znienawidzenie go po nowym "Weselu".

♥️

sztos

Słuchanie Pana recenzji, to czysta przyjemność

recenzja piękniejsza niż film;dla mnie nużący niestety;książka lepsza a Francis jak zawsze super! serdeczności Panie Tomaszu, lubię Pana słuchać wracają Perły z Lamusa :)

Ale ci broda posiwiała 🙂 tak jak i mi.i Kwaśniewskiemu...to jest nas trzech 😀

Szkoda, że nie można było usłyszeć, co ma Pan do powiedzenia na gali rozdania nagród 61 KFF. Mam nadzieję, że opowie Pan o filmie Polański, Horowitz. Co prawda nie on był moim ulubieńcem, ale troszkę mnie wzruszył i tak.

Panie Tomaszu będę szczery, dawno się tak nie wynudziłem

Nie o obejrzę bo się boję tych metalowych mis 🙃

Idąc na ten film ,wiedziałam czego się spodziewać, ale w pewnym momencie miałam uczucie , że nabieram duży haust powietrza bo tak samo jak bohaterka filmu poczułam tę Dorotawolność, niezależność i, przynależność.Pozdrawiam

Recenzja w Punkt, choć ja odwróciłabym trochę perspektywę i uczyniła główną bohaterką Tą drugą Panią Lindę wtedy wybrzmiał by chyba Bardziej przy całym Wielkim i Ogromnym Szacunku dla Frances McDormand

Panie Tomku ciepło jest ...lepiej z Łukęcina👍.

Mnie ten film nie nudził, był wyważony, ja szłam z nastawieniem, że chcę zobaczyć to w jaki sposób żyją Ci ludzie i jest w tym pewna monotonia. Bo nawet jeśli podróżujemy dużo to wszystko się nudzi. Wciąż te same krajobrazy, przyroda i hotele, którymi na początku było się zachwyconym, w końcu stają się czymś zwyczajnym. Czasem idę do kina na film gdzie dzieje się akcja, jest efektownie, jest głośno, bohaterowie wciąż przeżywają nowe przygody, a ja czuję przesyt i znudzenie :) To jak szum w centrum handlowym. W pewnym momencie przestaje bawić, nawet przestaje się to rejestrować, a wychodzi bardzo zmęczonym. Jeśli chodzi o wolność tych ludzi to film jest wielowymiarowy, tak jak i Ci ludzie, którzy żyją w ten sposób. Są pewnie różni, jedni zostali zmuszeni do takiego stylu życia, bo nic innego im nie zostało, wcale nie musząc go lubić, czy doceniać i oni na pewno tej wolności nie czują, a pewnie są i tacy, którym to w duszy gra i mimo wszelkich niewygód czują się z tym zgodni. Pewnie czasem chcieliby inaczej, ale nie jest to aż tak dotkliwe. Im jest na pewno łatwiej. Człowiek się czuje dobrze z tym co sam akceptuje i uznaje za korzystne w jakiś sposób dla siebie. A co to jest, to już zależy od konkretnej osoby, co lubi, jakie ma wyobrażenia, świadomość i oczekiwania w danym czasie. Jednak jeśli ktoś nie ma wyboru, to ciężko mówić o wolności. Żeby było zabawniej, nie jestem wielką fanką kina. Muzyka, taniec, sztuka są dla mojej duszy, a kino dla podświadomości :) Namówiła mnie koleżanka, mówiąc, że to oskarowy, dobry film, że opowiada o życiu nomadów poruszających się kamperami/ vanami po Stanach. Pierwsza moja myśl była taka, że zobaczę młodych, rozbawionych hipisów 21 wieku :D I z takim nastawieniem poszłam do kina :D :D :D

Genialny film o polityce Stanów Zjednoczonych (a może o jej skutkach) bez użycia słowa polityka. Prosty, ale złożony.

Dzis bede ogladac “ Nomadland”

Panie Tomaszu, ja również czułam potrzebę medytacji podczas seansu. Niestety widzowie obok mnie, oprócz tego że weszli na salę spóźnieni: 1.Otwierali puszki z piwem. 2.Szeleścili folią. 3.Świecili telefonami. 4.Rozmawiali. Tak, już mi lżej.

Ale mi się Pan w tej siwiźnie podoba! :) Panie Tomku, czy omawiał Pan gdzieś Balladę o Busterze Scruggsie? Tak się noszę z tym filmem trzeci dzień i dalej coś mnie tam w środku rwie. A nie tego się spodziewałam. Jako dziecięca miłośniczka westernów mam sentymenta do podobnych obrazów i kiedy się napatoczyłam w Netflixie na ten tytuł, a jeszcze patrzę: komedia, to sobie nie odmówiłam (nie jestem z filmami na bieżąco, ale po tym komentarzu pewnie to widać ;) ). Nazwisko Coenów też zachęcało, bo wiedziałam, że to nie będzie taki sobie po prostu western. Po pierwszej historyjce nic nie zapowiadało tego, co było potem. Meal Ticket - tego nie mogę zapomnieć. Harry Melling, którego ostatnio mogłam oglądać w Gambicie królowej, a który wcześniej był dla mnie po prostu Dudleyem, uważam, że wypadł wspaniale. Partnerował mu Liam Neeson. Dużo radości dało zobaczenie na ekranie Toma Waitsa, ale to już inna historia. Zdjęcia piękne. O całej reszcie nie będę się wymądrzać, wystarczy mi, że obraz za mną chodzi, to nie zdarza się często. Jestem bardzo ciekawa, jak Pan odebrał ten film.

Panie Tomaszu, bardzo bardzo proszę o recenzję mini serii This Much I Know Is True gdzie Mark Ruffalo wciela się w dwie postaci, braci bliźniaków. Pozdrawiam i dziekuje!!

jak milo sie pana slucha ...pozdrowienia z Vancouver BC

Film pokazał problem bezdomności jako coś pozytywnego, hipisi, wolność itp. Ameryka tak nie wygląda, no chyba że komuś zależało żeby ubarwić problem bezdomności. Książka bardzo wartościowa, film maks 5.

Po filmie. Film dobił fatalnie napisany scenariusz, nudny, nie do oglądania. Moja ocena: 6/10 Ocena Tomka Raczka stonowana, jak zwykle, on nie może inaczej rezenzować oskarowego filmu. Ale przebrnąć przez niego było ogromną sztuką. Jakie szczęście, że filmy można oglądać w TV.

Od jakiegoś czasu życie w vanie jest bardzo popularne. Na youtube można znaleźć wiele kanałów dotyczących tzw. "vanlife". Są to przeważnie ludzie młodzi, małżeństwa, rodziny. I nie są to ludzie, którym coś zostało odebrane i zmusiło ich do zamieszkania w kamperze. To są ludzie, którzy mieli dobrą pracę i pozycję ( np. znany polski aktor ), ale rzucili wszystko i zamieszkali w kamperze. Jest nawet taki serial na Discovery o polskich "vanlifersach". Zastanawia mnie tylko, czy jest to jedynie taki kaprys i chwilowa moda, czy coś więcej? Czy za rok, dwa ci wszyscy kampermaniacy nie wrócą na ciepłe posadki? Zobaczymy... Skojarzył mi się film "Co gryzie Gilberta Grape'a?" Czy ta grupa, która przyjeżdża do miasteczka na kilka tygodni, to też taka grupa nomadów? Pozdrawiam

Chwila... Czyli scena z toaletą była autentyczna? :o

Po wysłuchaniu całej opowieści stwierdzam, że żaden film nie był bliższy urwania dupy.

O jakiej metodzie medytacji wspominał Pan Raczek?

Nie wiem dlaczego unikałam obejrzenia tego filmu. Po Oscarach było już blisko, ale trafiłam na komentarze, że nudny film tak naprawdę, no i nadal nie obejrzałam. Może tak naprawdę bałam się podświadomie, że złapie mnie za gardło i obudzi tęsknoty itp. Tak jak po obejrzeniu "Ojca" przez chyba tydzień słuchałam użytej w filmie arii Bizeta "Je crois entendre encore", w godzinnym zapętleniu, które jakiś masochista wrzucił na YT. Zważywszy że dzisiaj już po tej recenzji mam łzy w oczach i wiele bym chciała napisać (ale jakoś coraz ciężej mi ubierać myśli w słowa i unikam ostatnio pisania komentarzy, teraz tutaj zaczęłam się rozpisywać i dłuugi dość osobisty elaborat mi wyszedł, ale uznałam, że nie ma sensu tego wysyłać więc wykasowałam), to naprawdę strach siadać do filmu, ale przekonał mnie Pan - dzisiaj obejrzę. A potem pewnie będę jeszcze mocniej cierpieć, że nawet latem siedzę i będę siedzieć w czterech ścianach, nie mam nawet gdzie na działkę czy gdzieś poza miasto pojechać, a co dopiero kamperem w świat czy Polskę. Nad morzem też nie byłam od lat i chyba już nie będę (a tak kochałam morze i... też kiedyś "chciałam być marynarzem, chciałam mieć tatuaże.." 😉), medytować też chciałam od nastu lat i też nic z tego. Nie mam też niestety substancji żadnych, po których jest człowiekowi tak błogo jak błogi ma Pan wyraz oczu od pewnego czasu. Więc zważywszy na te wszystkie elementy (i wiele innych), ot że choćby nad morze może Pan jechać w każdej chwili (i nie tylko nad morze), a i taka podróż kamperem to nic nieosiągalnego, pieniądze są, przyjaciele są, partner/miłość jest, uwielbienie ludu jest (co widzimy nieustannie w komentarzach), zakładam że i zdrowie jest (tudzież dojścia i środki by je poprawiać) - jest Pan po prostu szczęśliwym człowiekiem 😉 Nie wspominając już o ciekawym życiu, poznaniu wielu ludzi etc. Ja nie mam przyjaciół, ale gdybym miała wybrać kogoś z publicznych osób (na rejs jakiś statkiem np, albo podróż kamperem 🙂 ), to wybrałabym Pana i zamęczała prośbami o opowieści, także te szczere opowieści o sobie. Choć może w życiu prywatnym jest Pan okropnym, egoistycznym, wywyższającym się człowiekiem (plus inne wady), wszak nie znamy Pana tak NAPRAWDĘ 😛 Kiedyś nawet specjalnie do Kołobrzegu pojechałam na festiwal filmowy, by m.in z Panem pogadać, ale ja dzikus jestem i niestety nie podeszłam do Pana 😢 Co dopiero teraz, jeśli przez miniony rok (i dłużej) z nikim nie rozmawiałam, jedyne słowa jakie wypowiadałam to dzień dobry, do widzenia, dziękuję - w sklepie itp. Szkoda że nie umiem medytować - pasowałoby, a i pewnie było dobre dla psychiki. Zważywszy na brak kontaktu z ludźmi, brak pędu za materialnymi dobrami itp, idealnie nadawałabym się do jakiejś chatki w Bieszczadach czy klasztoru buddyjskiego. Czy uszczęśliwiłoby mnie gdybym nagle dostała dużo pieniędzy, piękny dom, auta, ciuchy, wygląd, wszystkie zachcianki na telefon? NIE. Jedynie spokój ducha, że nie trzeba się martwić o podstawowe potrzeby, o przyszłość itp. Bo niestety jednak pieniądze są potrzebne a ja ich nie mam. Czy byłabym w stanie żyć gdzieś w głuszy, kamperze itp, nie myjąc się, sikając do wiaderka, bez dbania o wygląd i bez luksusów - TAK. Ja życie przegrałam, od dawna nie mam na nic siły, mogę jedynie otworzyć wino (bo alkohol to akurat dostępny dla wszystkich, choć ostatnio nie mam na niego ochoty), wziąć do ręki telefon, no i obejrzeć w końcu ów film. Wolałabym mieć wypasione kino domowe (i lepsze/droższe wino), ale trzeba doceniać co się ma, nawet gdy to niewiele ;] Nie ma chyba potrzeby pisać, że genialna recenzja, skoro wywołała emocje i namówiła by WRESZCIE obejrzeć film 🙂 Ps. Wykasowałam jeden elaborat a napisał SIĘ drugi, inny, ale równie szczery. (A jeszcze nic nie piłam! Co to będzie po tym winie, strach myśleć 😱) I też mam ochotę skasować, bo jaki sens pisania takich elaboratów w komentarzach? Ok, odpalam "Nomadland". Przed chwilą otworzyłam wino i zszokowana spojrzałam, że dopiero jest godzina 10ta rano! Ale że w nocy nie spałam a na YT jestem chyba od piątej, to wydawało mi się że jest później. No właśnie, z zegarkiem też nie żyję.

Dom to nie miejsce, lecz stan...