Dzięki za info. Zbieramy właśnie dane o kompostowniach :)

A czy powstała.juz taka lista kompostowni? Gdzie można się z nią zapoznać 😊? NOo pozdrawiam i dziękuję za moc informacji.

b ładny. :)

Przez Białystok wyciągnęła mi się rzepa :( Znaczy, dwa dni w tym pięknym mieście i nie dopilnowałem sadzonek :)

moda na jazdę rekreacyjną to szczęście dla ogrodników :)

jeszcze trochę doświadczenia i będzie szybko kompostował :)

dziękujemy za opinie

Są też skutki nadprzyrodzone; ''Jeżeli zbiory się psują, to tylko z waszej winy. Pokazałam wam to zeszłego roku na ziemniakach, ale nic sobie z tego nie robicie. Przeciwnie, znajdując zepsute ziemniaki, przeklinacie, wymawiając wśród przekleństw Imię Mojego Syna. Będą się one psuły nadal, a tego roku na Boże Narodzenie nie będzie ich wcale.'' ''Jeżeli macie zboże, nie trzeba go zasiewać, bo wszystko, co posiejecie, zjedzą robaki. A jeżeli coś wyrośnie, obróci się w proch przy młóceniu. Nastanie wielki głód, lecz zanim to nastąpi, dzieci poniżej lat siedmiu będą dostawały dreszczy i będą umierać na rękach trzymających je osób. Inne będą cierpieć z powodu głodu. Orzechy się zepsują, a winogrona zgniją.'' Matka Boża, La Salette 19 września 1846 roku. pl.wikipedia.org/wiki/Matka_Bo%C5%BCa_z_La_Salette Potwierdzają to daty głodu. ''Ostatnia wielka klęska głodu nawiedziła niektóre kraje Europy zachodniej i środkowej w latach 1846-1848, szczególnie zaś dotknęła Irlandię. Wiązała się z powszechną prawie zarazą ziemniaczaną, powodującą gnicie ziemniaków na polu przed ich wykopaniem (...) Okresem wielkiego głodu na znacznych obszarach ziem polskich były lata 1846-1848. Szczególnie dotknął on Królestwo Polskie, Górny Śląsk, a do całkowitej klęski doprowadził w Galicji. Zasadniczym źródłem głodu, a następnie różnych chorób (puchliny głodowej, szkorbutu, biegunek) i epidemii (tyfusu, cholery) była zaraza ziemniaczana, a ziemniaki, podobnie jak w Irlandii, już w tym okresie stanowiły podstawę wyżywienia ludności polskiej. Na terenie Królestwa Polskiego zbiory ziemniaków w 1847 r. wyniosły zaledwie 45% średnich zbiorów z lat 1843-1845, w 1846 były już od nich mniejsze o 33%. O powiatach pszczyńskim i rybnickim na Górnym Śląsku czytamy: „Niedostatek i nędza, widoczne już w latach poprzednich, zmieniły się w klęskę głodową. Od początku lata 1847 r. ludność zaczęła jadać rzeczy niejadalne: perz, koniczyny, trawy, korzenie.”[13] W powiecie pszczyńskim w ciągu roku 1847-1848 wymarło 10% ludności, z tego 6,5% z głodu i zaraz, a 1,3% wyłącznie z głodu. Oznacza to, że w ciągu roku umierał co dziesiąty mieszkaniec, z tego co ósmy - z głodu....'' pl.wikisource.org/wiki/Krach_na_gie%C5%82dzie/Obrazy_z_dziej%C3%B3w_g%C5%82odu