Εφτά χρόνια μετά το «Ένα μεσημέρι» και τα τραγούδια τής ταινίας «Διπλοπενιές» και εννιά περίπου χρόνια πριν απ’ το «Ρεμπέτικο», την εξαιρετική ταινία τού Κώστα Φέρρη, ο Σταύρος Ξαρχάκος και ο ποιητής Νίκος Γκάτσος υπογράφουν μαζί τον δίσκο «Νυν και αεί». Οι δυο τους, μάς είχαν δώσει το 1969 ένα ακόμα δείγμα σπουδαίας συνεργασίας, τον «Θρήνο για τον Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας» τού Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα στην έξοχη απόδοση τού Γκάτσου που έντυσε με έξοχη μουσική ο Ξαρχάκος. Όταν κυκλοφορεί το 1974 το «Νυν και αει» βρισκόμαστε πια στην Μεταπολίτευση και το πολιτικό τραγούδι, ελεύθερο, σαρώνει τα πάντα σαν ποτάμι. Σ’ αυτή την κατηγορία λοιπόν ανήκουν και τα καινούρια τραγούδια του Ξαρχάκου και τού Γκάτσου, που έχουν ιδανικούς ερμηνευτές την Βίκυ Μοσχολιού και τον Νίκο Δημητράτο. Το τραγούδι που έδωσε σε όλη την συλλογή τον τίτλο, εμείς με σκηνοθέτη τον Γιώργο Μίχο και οπερατέρ τον Λάκη Καλύβα, το κινηματογραφήσαμε στην Καισαριανή το 1976 για την Μουσική βραδιά που εκείνο το φθινόπωρο είχα αφιερώσει στην Βίκυ Μοσχολιού. Δεν ήταν η πρώτη φορά που συνεργαζόμουν με την Βίκυ, ήταν όμως η πρώτη που τής αφιέρωνα ολόκληρη εκπομπή στην τηλεόραση. Ακολούθησε και δεύτερη εκπομπή το 2001 για την σειρά «Οι φίλοι μου», σε σκηνοθεσία Δάφνης Τζαφέρη.