Obserwuj to, co robisz - Thanissaro Bhikkhu [LEKTOR PL]

Рет қаралды 107,806

4 жыл бұрын

Podcast: / medytacja-krotki-wykla...
Więcej tu: sasana.wikidot.com/obserwuj-to...
Wspomóż prace Sasany: patronite.pl/SasanaPL
Pomóż nam tłumaczyć teksty źródłowe: patronite.pl/TheravadaPL
Tłumaczenie: Magda Walczak
Redakcja: Alicja Brylińska
Czyta: Aleksander Bromberek
Foto: Mattia Faloretti on Unsplash

Пікірлер: 63

@berkus2703 3 жыл бұрын

Najlepsze w tych naukach jest to, że nie dostajesz gotowego wzoru jak uspokoic umysł, co zrobić później i jak zapamietać skutek. Kazdy jest inny i swój sposób znajdzie sam jezeli poświęci troche czasu, sposob zmienia sie z latami, zajęciami, sytuacją życiowa, dlatego nie ma jednego wzoru na spokój :)

@TheMattKrk Жыл бұрын

Dokładnie, ta nauka nie jest szablonowa, jest dla ludzi świadomych i oświeconych

@alat.6136 4 жыл бұрын

Dziękuję! Również za lektora. Pan Aleksander Bromberek, to mój ulubiony lektor. Cudowny, nienachalny, stonowany głos...🥰🙏

@krystynarenz4776 3 жыл бұрын

Mój również ,fajnie się go słucha ❤️

@lewsalonowy 4 жыл бұрын

Lajk w ciemno i słuchamy.

@matro2660 Жыл бұрын

Dobrze, że można być bliżej, że można wykorzystać technikę energii do dobrego. Więcej świadomości.🙏🙏🙏

@mariajankiewicz8918 Жыл бұрын

Dziękuję bardzo. Dobrego dnia.🙂

@adriandurka 2 жыл бұрын

Świetny lektor!

@MrSzyja12 4 жыл бұрын

Dwóch zawsze ich jest. Nie mniej, nie więcej. Mistrz i uczeń.

@jadwigamyk6856 4 жыл бұрын

Tak to nie jest religia ,ale buddyzm to ocean mądrości, szacunku i wrażliwości dla drugiego człowieka. Ajahan Brahma to mój idol.

@berkus2703 3 жыл бұрын

podejście do zycia po prostu :) tak jak dieta nie jest dietą, jest nawykiem żywieniowym, zwykłe nazewnictwo, a bardzo dużo zmienia

@mazi7448 9 ай бұрын

to prawda nie jest religią ale buddyzm zaklada ze czlowiek nie jest tylko cialem fizycznym i i istnieje reinkarnacja, moim zdaniem buddyzm jest najbliżej prawdy

@Daniel-xj4rh 5 ай бұрын

@@mazi7448 jest religią, a twierdzenia, że nie jest to twierdzenia ludzi zachodu którzy patrzą na buddyzm z uprzedzeniami kulturowymi. Żaden buddysta w Azji nie powiedziałby ci, że buddyzm nie jest religią. Sam Thanissaro Bhikkhu bardzo mocno krytykuje takie stwierdzenie, że "buddyzm" to nie religia. W sumie jak sam napisałeś buddyzm nie jest materialistyczny, nie sprowadza rzeczywistość tylko do materii, ale też uznaje duchowość.

@damianc3501 2 жыл бұрын

Dziękuję za ten film, znowu naprowadził mnie na najprostszą a zarazem najlepszą drogę ku medytacji, stałe obserwowanie oddechu.

@marzannag8187 Жыл бұрын

Dziękuje 💞💞

@lukaszdomanski8778 3 жыл бұрын

dziękuję bardzo...

@marcins008 4 жыл бұрын

Zajebisty lektor miło się slucha

@beaw3428 4 жыл бұрын

Tajemnice umyslu sa nadzwyczajne...dziekuje☺

@iwinmylifetv205 4 жыл бұрын

Jesteście świetni, uwielbiam wasze materiały od lat.:)

@irenadena3055 4 жыл бұрын

Super lektor.Dzieki

@piotrekw.8529 4 жыл бұрын

Dziękuję, bardzo krótko o tym Wszystkim

@jakubzytlinski7374 3 жыл бұрын

Poprostu WOW! TEGO POTRZEBOWAŁEM

@renatastachowiak8159 4 жыл бұрын

Bardzo dziękuję ❤🙏

@fryccactus5161 4 жыл бұрын

Dziękuję.

@lidiael6794 4 жыл бұрын

Dziękuję 🙏

@bydziok 4 жыл бұрын

Dziękuję. :)

@LukaszSkyWalker 4 жыл бұрын

Dzięki!!

@i.b.7738 Жыл бұрын

Dziękuję ❤

@piotrbeznazwiska3956 4 жыл бұрын

Dziękuję

@marcinc.1663 2 жыл бұрын

❤

@albert1bercik 4 жыл бұрын

Super są krutkie jak te refleksje

@MonikaBadziagowska 5 ай бұрын

❤❤❤

@marcinzasada8261 3 жыл бұрын

💪❣️

@TeresaFurgal 4 жыл бұрын

Myślimy 👼🍀🌞💗

@michelraulconfuse2342 3 жыл бұрын

💙

2 жыл бұрын

Ha! Już wiem, kogo mi przypomina glos pana Aleksandra! Krystyna Czubówna. XD To miał być komplement rzecz jasna.:-)

@TaaJew 4 жыл бұрын

Systematyczne redukowanie się do cząstek elementarnych (np. myśli, intencji), by móc nimi świadomie zarządzać, choć chęć zarządzania sama w sobie jest... intencją. I to intencją dość dewiacyjną, jeśli stanowi intencję nadrzędną. Równie dobrze bowiem intencję zarządzania można nazwać intencją władzy. Oddawanie się takiej medytacji z myślą, że będzie najlepszym narzędziem ku najwznioślejszym celom, to błąd. Fiksacja na sobie i swoich wewnętrznych elementach. A koniec końców, unieważnianie ich - to chyba dobry wniosek, skoro Budda stwierdził, że brak jakiejkolwiek intencji jest najwyższym szczęściem. Nie chcę w pełni świadomie zarządzać tym, co we mnie jest. Nie chcę mieć nad tym absolutnej kontroli. Nie to jest moją nadrzędną intencją. Chcę mieć tej kontroli optimum, tak nad sobą, jak i nad swoim życiem zewnętrznym. Cenię sobie wir ludzi, wir uczuć i wir myśli. Cenię sobie porządek, który emergentnie wyłania się z pozornego chaosu, gdy elementy człowieka, a następnie świata, wchodzą ze sobą w sieć powiązań i interakcji. Chcę mieć w tym równowagę - w swoim introwertyzmie i ekstrawertyzmie. W chęci przeprowadzania swojej woli i współpracy. W przebojowości i czułości. I we wszystkim innym. Jak medytacja może prowadzić do równowagi, skoro prowadzi ciągle tylko wewnątrz siebie, będąc postrzeganą jako najistotniejsza praktyka? Tak przecież jest - dlatego niektórzy poświęcają się niemal wyłącznie medytacji, całkowicie wyłączając się z życia między ludźmi. Dlatego właśnie osobiście cenię sobie w medytacji właśnie wyciszenie umysłu i ulgę. Cenię sobie zarówno ruch, jak i odpoczynek. Nie chcę, owszem, by mój "ruch", moja aktywność, była całkowicie losowa, jakbym był tylko rzucany przez wiatr życia, a także nie chcę, by mój odpoczynek był tylko bezrefleksyjną "rozrywką" (od słowa "rozerwać", rozpaść się; nic dziwnego, że tylu ludzi chce się rozrywać, skoro byle jak sklecona całość uwiera). Chcę przełamać cykl życia i śmierci, widoczny na wszystkich poziomach rzeczywistości, dając jednak przewagę życiu, a nie śmierci, czyli doskonalić się w spójności, a nie byle jak się sklecać i rozpadać się, albo - jak dzięki medytacji - coraz bardziej rozrywać się na części pierwsze. Cenię sobie uczucia, m.in. żywą pasję. Nie chcę mieć nad pewnymi rzeczami kontroli, a czasami chcę dać się porwać. Człowiek, który ma pełną kontrolę nad swoim umysłem i potrafi perfekcyjnie manipulować swoją namiastką uczuć i emocji, nazywa się... psychopata. Chcę pozostać ludzkim człowiekiem, także ludzkim człowiekiem wśród ludzi. Istnieje bowiem druga siła, która nie ucieka od życia, ale która, podobnie jak pierwsza siła, przejawia się przez nas. A my, wybierając jedną z nich, stajemy się duchowo częścią jednej z nich. Jedna dąży do ekstropii, druga do entropii. Jedna do życia, druga do śmierci. Jedna do pełni, druga do zatracenia. Wybierając intuicyjnie siłę dążącą do pełni, stajemy się jej częścią, więc wszyscy ludzie będący jej częścią, są także bardziej zacieśnioną, duchową wspólnotą, nawet jeśli osobiście się nie znają. Wybierając medytację, jako narzędzie parazbawienne, chcesz doznać braku całkowitego braku ruchu - śmierć. Brak ruchu, brak relacji, brak jakiegokolwiek "przywiązania", jakoby przywiązanie, jakoby relacja, była samym cierpieniem sama w sobie. Nie ma współistnienia bez jakiejkolwiek relacji. Wybieram siłę dążącą do pełni, która nie neguje istoty relacji jako takiej, i dlatego, że wybieram ją świadomie - a to znaczy, również z uwzględnieniem emocjonalnej motywacji, a nie po odcięciu się od niej - wybieram brak czci dla medytacji. Wybierając tę siłę, oswajam drugą. Gdybym wybrał drugą, pożarłaby pierwszą.

@kreator_jutra 4 жыл бұрын

Wspaniale to opisałeś. Każdy z nas jest CZŁOWIEKIEM, a naszym celem jest poznawanie świata wolni w wyborze i łączenie przeciwności. Cieszenie się życiem, bo nie ma dobra i zła, to nie moja myśl i pomysł na świat. Istnieją tylko dwie energie poruszające wszystkie przestrzenie... To miłość i dobro

@TaaJew 4 жыл бұрын

@@kreator_jutra Dzięki, ale z tego, co opisałem, nie wynika raczej to, co napisałeś Ty. ;) Bo uważam, że dobro i zło istnieją. W różnorakim sensie. Pierwszy sens jest oczywisty; widzimy aż nadto wyraźnie złe zdarzenia: np. wojny, bombardowanie niewinnych ludzi itd. To wszystko jest złe. Raczej się z tym zgodzimy. I nawet jeśli przyjmiemy, że to widoczne, a raczej "zachodzące" zło jest wynikiem swoistej "nieświadomości", to i tak czegoś ta nieświadomość jest efektem. A jakkolwiek rozumiana nieświadomość jest przecież również pewnego rodzaju "rozłączeniem". Stąd mój wniosek, że nadrzędne siły świata są duchowe i działają przez wszystko, lecz jedna nie chce się porozumiewać, ale chce walczyć. Jedna nie chce łączyć, ale skłócać, atomizować. Wykorzystuje do tego najbardziej podatne elementy naszych aparatów poznawczych, co nie znaczy, że te elementy są złe, ale właśnie podatne. Ta siła jest złą siłą. Choć nie chce współpracować, wszystko, co robi, jest i tak poddane dobrej sile, jakkolwiek zła siła zdaje się dominować przez wrzaskliwość i rozpychanie łokciami. Zła siła myśli, że zwycięża, ale i tak dąży do samounicestwienia. Dobra siła jest źródłem i celem wszystkiego. Ona też działa przez nas wszystkich, a ponowne narodziny z Ducha to pozwolenie jej na to, by się przebudziła, czyli wykazała przez nas większą aktywność. W ten sposób dajemy przewagę Duchowi Prawdy (dobrej sile), która wszystko jest w stanie oswoić i wykorzystać potencjał każdego z naszych elementów, a przez to nas samych. Również tych elementów drapieżnych, którymi lubi zajmować się zła siła, choć i te elementy są właśnie zdatne do oswojenia. Jednak dobra siła kształtuje ludzką kondycję we właściwej hierarchii. Nie chodzi tu jednak o hierarchiczny ucisk - przeciwnie! Analogicznie, jak człowiek potrafi oswoić dzikie zwierzę bez przemocy, tak zwierzę nie potrafi, przez własną inicjatywę, żyć w zgodzie z człowiekiem. Gdy oddajemy dzikiemu zwierzowi władzę, zwierz nas pożera. Tak samo dzieje się, gdy przed nim uciekamy lub z nim zaciekle walczymy, bo zwierz jest w tym zwierzęco lepszy. :) Jednak i on ma w sobie mały aspekt tego, co wyższe, np. empatię - dlatego da się na tym fundamencie zbudować więź; oswoić zwierza, upodabniając go do tego, co wyróżnia człowieka. Tylko człowiek potrafi zapanować nad zwierzem w ten sposób, by zyskali na tym obaj. Zwierzę panujące nad człowiekiem to jednostronna eksploatacja; pożarcie. Tak samo jest z mocą Ducha Prawdy, który w istocie zasila w nas to, co najbardziej ludzkie w tym dobrym sensie - oswaja w nas wszystko i największą władzę oddaje temu, co najlepiej przyswaja "ducha Ducha". :) Temu, co potrafi "panować" bez ucisku, a dając coś z siebie, służąc. Tak bowiem działa Duch, gdyż rozumie, że dawanie z siebie jest najwyższą formą władzy, a wyzyskiwanie to prymitywizm. Tego uczy Duch człowieka. Duch chaosu natomiast działa wówczas, gdy Duch Prawdy jest uśpiony. Duch chaosu ma interes w tym, by był uśpiony, ponieważ wtedy może w nas i wśród nas dzielić oraz rządzić.

@kreator_jutra 4 жыл бұрын

@@TaaJew Cześć. Może za bardzo skróciłem moją myśl, ale opisaliśmy dokładnie to samo, tylko to mój punkt patrzenia na świat, świat który tworzę ja sam przez pełnię zbudowaną z przeciwności. Jestem bardzo świadomy innych energii, ale czy to nie my nazywamy wszystko co otacza nas dookoła i dzielimy na dobre i złe...😉 Moim największym odkryciem jak marnuję swój czas, było szukanie odpowiedzi na zewnątrz, ale to było błędem, dlatego że, to co widzę ktoś już kiedyś nazwał i opisał, ale to wszystko od samych podstaw zawiera błąd, lub specjalną manipulacje do zniewolenia nas. Jedyną złą siłą na świecie jest człowiek, ale to tylko przez swoją nieświadomość.

@TaaJew 4 жыл бұрын

@@kreator_jutra A nie widzisz czegoś podejrzanego w fakcie, że wszystko, co na tym świecie żyje, może żyć, ponieważ pożywia się czymś martwym, co wymusza zabijanie? Jest to analogiczne do tego, że człowiek innych poniża, by samemu się wywyższyć, dowartościować. Zło przejawia się od początku. Czczenie natury samej w sobie to też element manipulacji tej złej siły. Satanizm np. proponuje "poddanie się instynktom" jako drogę do "wyzwolenia", choć jest to raczej wystawienie się wspomnianemu "zwierzowi" na talerzu, czyli niewola. Człowiek jest potencjalnie najgorszy i potencjalnie najlepszy, bo tylko człowiek może nieść tak wielki ucisk i tak wielką służbę. Podobnie z każdym kolejnym postępem człowieka: im większy, tym większy potencjał zarówno dobra, jak i zła - dobra, gdy człowiek jest przebudzony, zła, gdy nie jest. Świadomość... może rzeczywiście PEŁNA świadomość jest dobrem. Bo sam ten termin jest używany zbyt często w dość płaskich kontekstach. ;) Rozum jest zły? Nie, ale jest zły, gdy kłóci się z sercem i jest zniewolony przez żądze. Serce jest złe? Nie, ale jest złe, gdy walczy z rozumem. I tak dalej. Czym jest prawdziwa świadomość? Pełną synchronizacją. Gdzie jest zaczyn synchronizacji? Punkt rozruchowy? Może w szyszynce. Ale czy chemia to tylko chemia, a szyszynka to tylko gruczoł? Czy może jest jakimś transmiterem :) I znów pojawia się motyw Siły. Ducha.

@kreator_jutra 4 жыл бұрын

@@TaaJew Może pełna pełnia świadomości, to właśnie "duch". Ale, czy wtedy nie znajdzie się ktoś inny "mądrzejszy", który nazwie i określi "ducha" złem... Ale czy to jest już koniec? Czy jest coś jeszcze dalej? Miliony ludzi zadają sobie pytanie i szukają dalej marnując swoje życie. A wystarczy być świadomy siebie i zadać sobie pytanie "jakim jestem człowiekiem".

@XBioVirusX 4 жыл бұрын

Odkrycie...

@rado8243 4 жыл бұрын

Ciekawe.

@acidtrungpa4760 4 жыл бұрын

1:25 Tez czesto nad tym sie zastanawiam czy dążeniem do bycia wolnym od pozadania (craving) nie jest pożądaniem.

@total32602 3 жыл бұрын

Dokladnie, dlatego nie chodzi o sterowanie i kontrolowanie tylko przekroczenie tego, zobaczenie ze jest wymiar wolny od tego i to jest prawdziwa nasza natura, ostateczne widzenie ze swiadomosci, ktore jest stalym, wiecznym i bezosobowym widzeniem a cialo i umysl zostawic zyciu😉