🙂

bende görüştüğüm kişilerde hep bu ikilemde kaldım ve evlenmemeyi tercih ettim. bir ömür mutsuzluk riskini göze alamadım. Ama böyle diye diye de yaşım 33 oldu. Şuan bir pişmanlığım yok fakat ilerde pişman olur muyum bilmiyorum. Bir hoca demişti ki "evlenmek imtihan ama evlenememekte bir imtihan" ben diğer imtihanı seçtim :)

burada hissetmediginden mi yoksa hissettigin ama korktugun icin kactigin mi? Bu psikolojik bir durumda olabilir, yani sen ne alaka diyebilirsin ama aslinda altinda farkli bi sorun da olabilir. Bence insan kendini tanimali, ne istedigini bilmeli, birisinin sana baglanmasina neden olup aslinda ben istemiyorum dememeli. En buyuk sorun da bu insan istek ve arzularini tanimlamadigi icin, bircok kere deniyor ama sonunda karsisindaki kiriliyor. Bircok kisinin birden fazla evlenmesi, bircok sevgilisinin olmasinin nedeni de bu bence.

@ Fazla mı duygusal bakıyoruz bilmiyorum. Pişmanlık konusuna gelince de -akranız bu arada- ben de erken yaşlarda aman evleneyim modunda değildim. Sonra ömür boyu yalnız kalmak istiyor muyum, anne olmak istiyor muyum (Allah nasib ederse) diye sordum kendime. Bir de bekarlık bir miktar bencilliği ve geçimsizliği de beraberinde getiriyor gibi geliyor bana. Hayatı tek kişilik yaşıyorsunuz. Yoksa elhamdülillah, harama kaymıyorum. Ama imanın yarısını kurtarmak deniliyorsa bir sebebi vardır diye düşünüyorum. Sırtınızı yaslayabilecek birinin olması, namaz kılabileceğiniz, seyahat edebileceğiniz, kitap okuyabileceğiniz… Hayatı en yakın arkadaşınızla deneyimlemek gibi. Kulağa çok kötü gelmiyor. :) Son olarak, görücü usulu görüşüyorsanız şayet, karşı tarafı tanımaya biraz daha fırsat vermek gerekiyor. Bana öğütlenen bu oldu hep ve kendim de sonradan sevdiğim bir kişiyle görüşme tecrübesi yaşadım (karşı tarafın yoğun hisleri varsa onun hakkını da gözeterek tabii). Allah göz aydınlığı olacak eşler nasib etsin isteyen herkese. 🌿

​@@MehlikaSultan07görüşme olumlu mu peki🤩

Mide bulantısına döner...