What an amazing scene, from a beautiful movie. This scene reminds me of a monologue from Chekhov's short story Enemies, when the doctor is talking to himself about the silence between him and the deceased character's father. Teşekkür ederim Mr. Ceylan, for crafting such exquisite film art. As a film student, I confess your films have marked and influenced me deeply.

2 kutbun çatışması var bu sahnede, bir tarafta herşeyi anlamsız gören, madden kazanmış belki ama manen mücadele etmeye takati bile olmayan, kaldı ki mücadele için bir sebepte göremeyen, Arabında dediği gibi ölmeden mezara girmiş biri diğer tarafta ise yaşadığı hengameden belki de yaşamın dahi anlamını düşünmeye vakit bulamayan, gayet mutlu, ölümü düşünmemek için kendine yapılacak işler tasarlayan ve bu şekilde onu erteleyebildiğini düşünen, yaşadığı her anı "bir zamanlar Anadolu'da ..." girizgahlarıyla anlatabileceği kadar masalsı görmesini bilen biri. Doktor kaybetmiş bir kişi olarak Araba cevap bile vermeye yeltenmiyor, haklısın felan diyip geçiştiriyor, yani bu sahnede de kendisinden bekleneceği gibi kaybedişi kabul ediyor ve kabuğuna çekiliyor. Arap ise film boyunca kah ağaç sallayıp meyve düşürüyor, kah bahçede kavun bulup arabanın bagajına atıyor kazanmaya yani hayattan keyif almaya devam ediyor, tıpkı kendisinden bekleneceği gibi. Herkes bu sahneden kendine bir pay biçip karşı kutbu eleştirme sevdasına düşmüş gibi ama ne arap gibi olmak iyidir ne doktor gibi. Her aşırılığın kötü olduğu, dengenin ideal olduğu bu varoluşta her kutup kendini daha iyisine törpüleyebilir.

"yüzyıllardır yağıyor ne farkeder.." burada durup derin bir düşünceye dalıyorum. O yaşlanmış, yüzyıllardır yağan yağmuru düşünüyorum. Ah be nbc dünyanın en güzel filmini çekecek ne vardı..

Çok nihilistik bir sahne, insanı alıyor yokluğun kalbine bırakıyor, inanılmaz.

I guess I'll be the first English comment here. This movie is goddamn beautiful. In writing, in characters, and in cinematography. And this monologue, even though I don't fully understand it, is the prime example of all three of these qualities in one moment.

Bu sahneyi aşamıyorum. Bozkır, o rüzgarın sesi, savcının halleri...Bazen açıp defalarca izliyorum. Bana ait bir şeyler varmış gibi.

lan bu kadar güzel bi film olamaz ya varımızı yoğumuzu nuri bilge ceylana yatıralım

Sanki orada arabada oturan, rüzgarı ensesinde hisseden benmişim gibi. Sahne o derece içine alıyor insanı. Bi dinginlik geliyor insanın ruhuna. bir sükunet. Holywood filmlerini izleyerek büyüyenler, trenin ekranın sağından soluna geçişine bile sabredemezler. Oysa bilmezler ki sahnede hiçbir ayrıntı boşuna değil. Hepsinin temsil ettiği bir olgu var. İş onu okuyabilmekte.

Ne zaman kendimi kaybolmuş hissetsem açar bu sahneyi izlerim. Varoluş sancılarını, yitmişliği bu kadar güzel anlatan çok az sahne vardır. Teşekkürler.

bazen aklıma geldikçe açar izlerim bu sahneyi beni alıp götürür uzaklara bundan sadece 100 yıl sonra hiçbirimiz kalmayacak değilmi hemde hiçbirimiz

Doktorun karakterinde kendimi buluyorum artık varoluşsal sancılar mı dersiniz ne dersiniz deyin.. Çok düşünüyorum az konuşuyorum, uzun zamandır yalnız yaşıyorum bazen dışarı çıkıp boş boş dolaşıp etrafı gözlemliyorum, gündelik konular zerre ilgimi çekmiyor 'amaç ne' asıl ona kafa yoruyorum, çoğu şeyi boş buluyorum, yeni insanlar tanımak da istemiyorum hem kendimi de tanıyamıyorum bazen anlamıyorum da,bilmiyorum nereye gidecek bu işin sonu

This scene is one of the most striking/beautiful sequences I've ever seen. Ceylan's films always have such a powerful effect on me, same goes for the films of those great directors like Tarkovsky, Kiarostami or de Oliveira. In my opinion, he's one of the most important directors of our time. I do hope he continues to make films for a long time.

uzun zamandır kendime vakit ayıramadığım bir dönemdi , bir gün her işi iptal edip , herkesi ekip 2 şişe şarap eşliğinde bu filmi her saniyesini yaşıya yaşıya izledim , ilaç gibi geldi , bu bir film değil zaten , gerçek hayattan bir kesit , ne çekmişsin be baba eline sağlık..

Türk sinemasının gelmiş geçmiş en başarılı filmi. Bu sahne de bence filmin en etkileyici sahnesi. Harikasın Nuri Bilge... İğde beline yağmur yağıyor. Yağsın! Yüzyıllardır yağıyor, ne fark eder? Ama bundan sadece 100 yıl sonra bile Arap, ne sen ne ben ne savcı ne komiser.. Hani şairin dediği gibi; yine yıllar geçecek ve geriye benden bir iz kalmayacak, yorgun ruhumu karanlık ve soğuk kuşatacak.

Bu sahne aslında filmin yaratıcısı için bir savaş sahnesi. Tüm film boyunca doktor, tıpkı yaratıcısı gibi var olmakla olmamak arasında kararsız kalmış bir adam. Ve bu sahnede nihilizmi ayyuka çıkıyor. Doktorun varlığının asıl ''anti''si Arap. Hem izleyiciye, hem Doktor'a hem de onun yaratıcısına göre aslında çok sığ ve bayat bir cevap veriyor Arap, Doktor'un nihilist tiradına karşılık. ''İlerde anlatırsın, çoluğuna çocuğuna, anın olur...'' Aslında bu sığ söz öbeğinin ne kadar güçlü ve gerçek olduğunu sonradan öğreniyoruz. Arap verdiği bu gerçekte tradisyonalist olan cevabı ile Doktor'un nihilizmini tokatlıyor resmen. Çünkü esasen Doktor'un tiradı bir nihilist söylem değil, sandığının aksine bir varoluş sancısı. Arap ise (belki bilerek, belki bilmeyerek) nihilizmin en hakiki anti'si olan tradisyonalism ile Doktor'un tiradını yerle bir ediyor. Var olamayacak olmaktan korkan Doktor'a ''Üre!'' diyor. Arkanda genlerini taşıyan insanlar ve bir ''legacy'' bırak diyor. Zira her nihilist'de olduğu gibi Doktor da bir başkalarının genetik mirasçısı ve bayrak yarışçısı olduğunu çoktan unutmuş durumda. Arap'ın bu savaştan galip geldiğini biliyoruz. Çünkü filmi izliyoruz. Doktor onun dediği gibi geride bir legacy bırakmak adına bu anısını yazdı. O anı film oldu...

Muhteşem bir soyutlama, ışık kullanımı, doğallığın sanatla, edebiyatla ve felsefe ile harmanlanması... Kısaca eşsiz bir sanat örneği... Varoluşçuluğun daniskası!..

Köyümün hemen yanında olan İğdebeli... Bu sene gittim ve sırf bu sahneyi yaşayabilmek için oturdum etrafı seyrettim. Bir efsanesin NBC.

Bu filmi en az 10 kez izledim. Birinde doktorun gözünden, birini savcının, birini arabın, ötekinin berikinin.. gerçekten hepsinde de birbirinden müthiş 10 farklı film izlemiş oldum diyebilirim. ❤

This scene is absolute beauty

Bir zamanlar Anadolu’da dersin böyle böyle bir gece yaşamıştık dersin

Sanırım izlediğim en iyi filmdi-onlarca film izledim ve bunu bana hissettirdiğin için teşekkürler NBC-

This movie has the most exclusive elements of cinematography. The level of art in this movie is such a state of art.👌 I really appreciate to NBC what he is doing, thereby we could watch such a movie.

One of the best scene in the Turkish cinema history 👍 Respect and congratulations 👏👏👏

Çok etkilendiğim bir sahne. Vurgulanmak istenen ana temayı veren, kamera açısı ve görüntünün çok az olup kullandığı ilkelerle çok şey anlatan sinemanın sanat olabileceği düşüncesini destekleyen Nuri Bilge Ceylan klasiği.

Muhteşem ötesi bir sahne. Çok başka bir dünyaya taşıyor beni

"Ya ne yaptın doktor? Daha yapılacak dünya kadar işimiz var, sen ÖLMEDEN bizi MEZARA soktun ha... Düşünmeyeceksin öyle.."

Doktor filmin göbeği ve bu sahne de bu filmin göbeği. Doktor nesli tükenmekte olan bir karakter. Silik bir karakter olmamakla birlikte silinmekle silinmemek arasında duran bir kişilik. En iyisi şöyle diyelim silinmek üzere silinmemek için direnen yapısı olan bir kişilik bu yüzden sayıları az ve bu yüzden de nesli tükenmek üzere bir karakter. Sanatçı Ceylan'a göre nihilist ve sorgulayıcı bir tavrı var yalnız filmde bunu alamıyoruz onun yerine daha çok "eylemsizlik" üzerine bir tavrı var. Bir çıkış arayıp da bulamayan bir yapısı. Çaresizliği yansıtmıyor amma eylemsizlik fiilini ya da fiilsizliğini çok güzel veriyor. Doktor başlı başına en düzgün adam orda. Doktor ve Diğerleri de olabilirmiş filmin ismi bu manada. Çünkü öbürleri toplumda sayılarına bolca rastladığımız yapıda vs tipte birileri. Filmde doktora ihtiyacımız var, ihtiyaç duyuyoruz. Bunun dışında gizli bir inançsızlık var onda. Materyalist bir yok olma kasveti bu da sözlerine yansıyor. Bundan yalnızca 100 yıl sonra ne sen ne ben ne komiser..

Filmi seyretmiyoruz her sahnede oralarda biryerlerdeyiz.Büyük üstadsın Nuri Bilge Ceylan.

Sahneleri sürekli geriye sarıp sarıp izlediğim bir filmdi bu sahne ise bende çok ayrı bir yer tuttu doktorun cümleleri sanki benim dilimden dökülmüş gibiydi hayran kalmamak elde değil

Bir Zamanlar Anadolu'da keşke bir kitap olsaydı. Ne okunurdu be...

Nuri Bilge once said ''Cinema hasn't produced its Dostoyevski yet'' in his speech but he has pushed the limits in this scene to disprove his own sentence.

Sen nasıl bir insansın ya inanın bitiyorum filme kaç kez izledim bilmiyorum. Ma ettin bizi nuri abi

Filmi daha iyi anlayabilmek için filmin çekildiği ve olaylarin geçtiği Keskin'de yaşamak gerek. Keskin - memleketim- kanımca Anadolu'yu ve Anadolu insanını en iyi kategorize eden yerdir. Yaşayan bilir. Ercan abi -kendisi ile tanışmışligim olmasina binaen- Keskin'de görev yaptığı için bilir bu coğrafyayı. Ah Keskinim ah...

Just beautiful scene

Doktorun varoluşsal sancılarını Arap “ileride çoluk çocuğuna anlatırsın yani ne bilim” gibi klişe ve basit bir söylemle yıkması muazzam bir sahne. “Oyunuculuk saklamaktır, göstermek değil” görüşünün öncüsü Nuri Bilge Ceylan’a selam olsun🎈

Bana tekrar Türkiye filmlerini izlemek için sebep veren adamsın abi, sayende sinemanın vurdu kırdı aksiyon ve komediden ibaret olmadığını gördüm. Teşekkürler abi

Kanalın abone sayısı 52 k böyle mükkemmel yönetmenlerin kıymetini bilmiyoruz ! İyiki uluslararası festivaller var onlar bu güzel insanların hakkını teslim ediyor...

Filmin en güzel sahnelerinden biriydi

Hani şairin dediği gibi; “Yine yıllar geçecek ve geride benden bir iz kalmayacak. yorgun ruhumu karanlık ve soğuk kuşatacak.”

Harika bir sahneydi 🖤

muazzam bir film bence

Doktorun bütün eğitimine birikimine rağmen şehirden geldiği için film boyunca farklı kişiler üzerinden gerek polis tarafından gerek şoför tarafından verilen öğütleri dinlemek zorunda kaldığını görüyoruz.Doktorun olayları benimsediğini ve iliklerine kadar hissettiğini son sahnede zaten görebiliyoruz buna karşın olay örgüsünde bulunan diğer kişilerin olayları yüzeysel bir şekilde değerlendirdiğine tanıklık ediyoruz.Mesela burda şoförün bütün olayı sadece ileride anlatabileceğin bir hikaye diye özetlemesi yaşananları ve durumun psikolojisini pek de anlamadığına delalet.Bu arada doktorun perspektifi diğer bireylere göre gerçekten çok yönlü.Ne kadar eleştirilebilir olsa da gerektiğinde kendini katil yerine koyup, olayları bütünsel değerlendirerek çocuğu ve aileyi düsünerek onların hayatlarına küçük bir dokunuşta bulunduğunu gözlemliyoruz.

Nefis bir sahne ..

film kirikkalenin keskin ilcesinde cekilmistir..yok boyle oyunculuk bir sanat eseri cikmis

Keşke nuri bilge ceylan yunus emrenin hayatını film yapsa o bozkırın havasını o dervişin dağ taş tepe gezerek içsel yolculuğu nu mükemmel yansıtacağına eminim

Sanki bende aralarındayım. Birazdan konuya dahil olucam gibi.. NBC sen çok efsanesin..

Kendimi gece gece Anadolu ' da hissediyorum.🌹 🙋🏻‍♀️ ❤

Bu elma detayı çok ilginç. Nuri Bilge Ceylan'ın neredeyse bütün filmlerinde var.

Aynı anda hem muhteşem bir Ressam, hem inanılmaz bir Yönetmen! O, bir Bilge Ceylan! Muhteşem!... 👏👏👏👏

şu sahnenin kamera arkası olsa da tepedeki ışıklandırmayı görebilsek keşke. minik bir andromeda var muhtemelen

İzlerken üşüdüm

Ahmet Mümtaz Taylan sen efsanesin efsane

Yine yıllar geçecek ve geride benden bir iz kalmayacak

Aslında doktor burada doğanın ölümsüz olduğunu, çok güçlü olduğunu lakin insanın doğa karşısında çaresiz ve yenik ya da yenileceğini vurguluyor....

Tarkovsky, Çehov, Dostoyevski esintilerini de sahneyle beraber hissettim.

hayati ne zaman sorgulasam, ne zaman hayat manasini kaybetse, bu videoyu acip izliyorum, neden onu da tam bilmiyorum. burada bir cok kisinin dedigi gibi kendimi orada hiss ediyorum, onlar konusuyor ben dinliyorum sanki.

Oralı olduğum için kendimi şanslı hissediyorum bu filmi izledikten sonra. İğdebeli'ne ve Keskin'e bakan hakim bir tepede oturup sigara yakıp bu tiradı kafamda canlandırıyorum. Dünyada bana bundan daha fazla haz veren fazla şey olmamıştır

Efsane okadar

Acaba bundan 100 yıl sonra bu sahneyi izleyen olur mu ?

Çok zor durumdayım bir hayalim kalmadı çok uğraştım ama hayat hep engel koydu hak etmiştim ne seven ne eden ne de heves keşke bir sevenim bir heyecanım olsaydı üstüne tanrı varoluş şu bu insan olmak keşke hiç var olmasaydım

Hala izliyorum

fotoğraf ile video sevişmiş burada.

İlerde bir çoluk çocuk sahibi olunca, anlatacak hikayen olur Bir zamanlar anadolu’da dersin ücra bir yerde görev yaparken işte böyle bir gece yaşamıştık......

ne fark eder ? yüzümü gördüm bu filmde.. hislerimi bitmişliği boşvermişliği...konuşmasan bile yüzünden akan kederi gördüm... çok şey var çok. Ama kime ne anlatacaksın ?

Tamamen Çehov, tamamen Anadolu... Belki de Türk Sineması'nın en başarılı filmi(türüne göre tabi)

Bu sahneden ince bir ironi var : Doktorun şiirinin felsefi boyutundan arap hiç bir şey anlamıyor. Doktara çok düz cümleler kurarak karşılık veriyor. Burada Anadolu insanın düşünsel yapısına ince bir gönderme var.

Doktor un yaşadığı varoluşsal sorgulamaların aynılarını şuanda yaşıyorum." Yorgun ruhumu karanlık ve soğuk kuşatacak. "

Şimdi sıkılırsın edersin de bir gün gelir belki burada yaşadığın şeyler hoşuna bile gidebilir. çoluk çocuk sahibi olunca anlatılacak bir hikayen olur fena mı? Bir zamanlar Anadolu'da dersin ücra Bir yerde görev yaparken işte böyle böyle bir gece yaşamıştık dersin anlatırsın yani ne bileyim masal gibi... Ne geceler yaşadım aynı böyle, aynı böyle...

Bu başka bir şey ya

Bu ne harika bir sahnedir, sanki bir film izlemiyorum, varolussal bir kitap okuyorum. Arabin elmayi isirisi cok sey anlatiyor, gel gor ki doktor gibi bir kez varolussal krize girdin mi cikamiyorsun... Isin sonunda hayata nasil baktigna geliyor is, Arap gibi mi doktor gibi mi. Ve cogu zaman iki karakterden birine doguyoruz, secemiyoruz.

Çok iyi be

Uçsuz bucaksız gökten gözlerinizi ayırmadan bakarken, her nedense düşüncelerinizde, duygularınızda, yalnız olduğunuz bilinci uyanır. Kendinizi umarsızlık içinde yalnız, en yakınınız saydığınız kimselerden uzak, çok uzak bulursunuz. Koca evrende değersiz bir varlık olarak görürsünüz kendinizi. Binlerce yıldır gökyüzünden bakan yıldızlar, insanın kısacık yaşamını umursamayan, bilinmeyenlerle dolu gökyüzü ve karanlık... siz onlarla göz göze gelip anlamlarını çözmeye çalıştıkça suskunluklarıyla içinizi ezerler. İşte o anda mezarda bizleri bekleyen yalnızlık aklınıza gelir. Yaşam gerçeği; tüm gerçeği, tüm korkunçluğu, umarsızlığıyla beyninizde çakar... (Anton Çehov - Bozkır) ' Yerli sinemanın Çehov'u ' da kısacık bir şiirle anlatmış tüm meseleyi.

İçimizdeki uzun yolculukların düşünsel bir molası, ruhumuzun tavan arasındaki bilişsel bir yansıması...

When the doctor says 'as the poet said' whom is he referring to? The lines are beautiful and if it's a full length poem I'd like to read the rest.

Pure quality.

fevkalâdenin fevkinde be kardeşim

Şafak Sezer'in neredeyse bütün filmlerinde oynayan kilolu bi eleman var, 0:35 Ahmet Mümtaz Taylan aynı ona benziyo :)güzel tirat bu arada.

senin de tıp bayramın kutlu olsun doktor cemal

Sahnede dikkati çeken bir ayrıntıda şu; doktorun tarif ettiği adeta yok olma duygusu kendisine bir ferahlık veriyor, sanki yaşanılan bütün acıları sancıları ölmekle son bulacak, karanlık ve soğuk olarak tanımladığı o hiçlik dahi varolmanın, bilinç sahibi olmanın ve yaşamanın verdiği eziyete oranla kendisine hoş bir seçenekmiş gibi geliyor ve kamera doktora dönünce doktorun yüzünün güldüğünü görüyoruz fakat bu durum savcıyı korkutuyor, ölmek duygusu mu diyelim hesap verme endişesi mi diyelim bilmiyoruz ama doktorun betimlediği olaylar öylesine ürpertiyor ki savcı kafasını camdan dahi dışarı çıkarmıyor ve ürkek bakışlarla doktoru izliyor belki de doktorun düşüncelerinin birazda kendisinde olmasına iç geçirerek.

Bozkırın ortasında yapayalnız bir bilim adamısın doktor. Çıkış yolu arıyor da çıkamıyor musun yoksa bu metafordan sen de hoşnut musun? Sen hangisisin, ya da hangisi sensin?

Can anyone help me to find this movie with English subtitles___??? Any web or anything___???

anton cehov’un altıncı koğuş kitabı da ayan beyan bunu anlatıyor ... nuri bilge ceylanın da çok esinlendiği yazardır zaten kendisi...

Pls tell what is the context of this scene

O dağın eteğinden bir tren gidiyor.görünen tren ve ışıkları.ya görünmeyen içindeki umutlar, hayaller,sevinçler üzüntüler.trenle birlikte onlar da gidiyor,

gülerek izleyen bir tek ben miyim

Bugün

NBC abimiz ve gökhan tiryaki abimize selam ederim bulun beni

rüzgarın kokusunu aldım lan

2:17

Nuri hocam ben doğma büyüme buralıyım. Bozkır bizim içimizde Cennet gibidir. Tarlanın ortasındaki bir tane palamut ağacı ve onun gölgeside tapusu gibidir.

2.48 Doktor okuduğu şiirden anlık hislerinden pek memnun olacak ki tebessüm ediyor. Veyahut rolünü yerine getirmenin verdiği haz bilemiyorum.

keskin buralar...bozkır ın başkenti...

Derin insanlar ne zaman böyle üstü kapalı duygusal bir sohbet daveti bulsa hemen atlarlar. Sonradan da pişman olurlar. Bu sahnede Mümtaz Taylan kendi derdini yalın bir dille anlatmış. Doktorsa kendi derdini şiirsel bir dille anlattığı için Arap bunu anlamıyor ve konuyu abarttığını düşünüyor. Doktor, daha sözünü bitirmeden fazla duygusal konuştuğunu ve Arap'ın bunlardan pek bir şey anlamayacağını düşünerek "Öyle değil mi Arap?" diyor. Müthiş bir sahne.

Ahmet Mümtaz Taylan bu film için Ercan Kesal’dan Keskin ağzı dersi alsaymış. Arap karakterinin şivesi sırıtıyor.

Tablo gibi.. İnsanın içinde kopan fırtınaların doğaya yansıması sanki.

Daha yapılacak çok şey var

Bi çok kişi doktorun varoluşsal sıkıntı çektiğini yazmış bence öyle bi derdi yok doktorun, onun derdi başka,ilişkisinden dolayı büyük ihtimalle. Bu arada çook iyi film🎥🎬

Hem yerel, hem uluslararası.

Doktor hikayenin sonunu değiştirdi

Arap anadolu’nun görünmeyen yüzü , onu bize gösterdiğin için teşekkürler.