Osmanlı’da tiyatro kültürü; sarayın destek ve denetimi, yabancı kumpanyaların turneleri, elçiliklerde gerçekleştirilen etkinlikler ve azınlık cemaatlerin faaliyetleriyle oluşmuştur. Sultan Abdülmecid, Sultan Abdülaziz ve Sultan Abdülhamid, bir yandan modernleşme sürecinde halk eğitiminin etkili bir aracı olarak gördükleri tiyatronun yaygınlaşması için çeşitli politikalar oluştururken diğer yandan saray bahçelerinde yaptırdıkları tiyatroların birer sanat eğitim kurumu olarak gelişmesini sağlamışlardır. Dolmabahçe Sarayı bahçesinde 1858 yılında Sultan Abdülmecid’in yaptırdığı Dolmabahçe Saray Tiyatrosu ile Yıldız Sarayı bahçesinde 1889 yılında Sultan Abdülhamid’in yaptırdığı Yıldız Sarayı Tiyatrosu; tiyatro, opera, bale ve geleneksel gösteri sanatlarının temsil edildiği ve üretildiği yerler olmuştur.
Konferansın odaklandığı konular arasında, sarayın kısa süren “İmparatorluk Tiyatrosu” projesi, Hagop Vartovyan’a verilen on yıllık tekel hakkı, dönemin entelektüellerinin milli bir tiyatro kurma girişimleri; tiyatro binalarının, gruplarının, telif oyun yazımı ve çeviri faaliyetlerinin artması ve Müslümanlara yönelik tiyatro yasağının kalkmasıyla şehir hayatının, kamusal alanın değişimi, İkinci Meşrutiyet sonrası tiyatronun politikleşmesi ve kadın yazarların tiyatro türünde eserler vermeye başlamaları vardır. Konferans, Osmanlı’nın modernleşme deneyiminin, politik farklılaşmaların tiyatro çevrelerinde ve tiyatroya dair tartışmalarda nasıl yankı bulduğunu göstermeye çalışacaktır. Sanatın farklı dallarıyla ilgilenen ve eserler veren Abdülmecid Efendi’nin bir parçası olduğu bu kültür ortamını, gelişim seyri içinde yakından inceleyecek, şehzadenin sanatla olan ilişkisinin tiyatrodaki kaynaklarını araştıracaktır.