Dzięki, super materiał! Wcześniej sądziłam, że tylko ja dostrzegam w tym konstrukcie nieścisłości.

Nareszcie rzetelne, wyczerpujące i zrozumiałe omówienie tego tematu.

Przecież Elaine Aron nigdzie nie mówi o "osobowości wysokowrażliwej". Już w tytule podkastu wprowadza Pani w błąd słuchaczy. Elaine Aron pisze o cesze, która nazywa się "wysokowrażliwość" i wyjaśnia, że jest to cecha temperamentu. Oczywiście można mieć co do tego uwagi i wątpliwości ale Pani zupełnie przekręca to co jest w tej książce napisane. Autorka wręcz wielokrotnie podkreśla, że chodzi o CECHĘ ! A jak wiemy cecha może się łączyć z różnymi innymi cechami. Autorka wielokrotnie podkreśla, że osoba z cechą wysokowrażliwości może być zarówno introwertyczna jak i ekstrawertyczna. Podobnie też wysokowrażliwość może łączyć się z innymi cechami temperamentu, a tym bardziej z innymi cechami osobowości. Nie ma więc tam mowy o tym, że jest to jakaś odrębna nowo odkryta osobowość. Nie jest to też zaburzenie osobowości dlatego nie ma kryteriów diagnostycznych analogicznych do kryteriów zawartych w ICD-10 To należy rozpatrywać jako cechę. Introwersja też pasuje do ogromu ludzi i to jest ok. Bo to jest cecha 😊

Dzieki za ten potrzebny watek

Bardzo potrzebne wyjasnienie! Wiele osób wpadła w pułapkę etykietowania się w ten sposób :(

Nie do końca rozumiem takiej argumentacji, a przede wszystkim zakladania, ze WWO "same się oszukują" i mają podejście "jakim mnie Panie Boże stworzyłeś, takim mnie masz". Jak ktoś juz wspomniał, wysoka wrażliwość to zbiór cech temperamentu, a nie osobowość. Rownie dobrze można by powiedzieć, ze introwertycy nie są introwertykami, tylko mają unikające zaburzenie osobowości. Samoakceptacja siebie jako WWO nie wyklucza pracy nad problemami typu uwikłanie w czyjeś emocje i autorka koncepcji raczej nie głosi takiego postulatu. Być może niektóre osoby podchodzą do bycia WWO w taki narcystyczny sposób, jak pani sugeruje, ale to nie jest standard. Szczerze mówiąc liczyłam na obiektywną, zniuansowaną analizę/krytykę WWO jako pop psychologicznego konceptu i trochę się zawiodłam.

12:43 - co do funkcjonowania pod presją czasową, to proszę zauważyć, że ktokolwiek gra w jakieś gry, ten działa pod presją czasową (musi kopnąć piłkę, zanim przeciwnik mu ją zabierze) i czy można powiedzieć, że "ta presja czasowa mu nie służy"? Pewnie jakoś pogarsza celność kopnięcia, ale ten człowiek dobrze się bawi. I podobno tzw. "ludzie sukcesu" osiągają te sukcesy w biznesie czy innych dziedzinach, bo traktują to swoje działanie pod presją jako emocjonującą grę i ich to bawi. Tylko jak pozostali ludzie mają skopiować to podejście?

34:35 - pogubiłem się. Jeśli od dziecka ktoś np. mocniej (od pozostałych ludzi) odczuwa ciepło, zimno albo drapie go szalik w szyję (jeśli jest zrobiony z "niewłaściwej" tkaniny), to znaczy, że ten człowiek się urodził tylko z PREDYSPOZYCJĄ do wysokiej wrażliwości? A nie po prostu z wysoką wrażliwością?

Mam pytanie: jeżeli wysoka wrażliwość wynika z faktu bycia osobą autystyczną o takim profilu sensorycznym, to też można uznać, że nie urodziliśmy się wysoko wrażliwi, tylko staliśmy się tacy pod wpływem innych czynników, niż sam fakt bycia osobą autystyczną ( pomijam fakt "zarażania się emocjami", bo to zostało wyjaśnione w trakcie wykładu, że jest naturalnym, tyle że niedojrzałym mechanizmem oddziaływania społecznego )

Załóżmy, że WWO faktycznie nie istnieje, ale są ludzie posiadający cechy opisane w koncepcji WWO. W jaki sposob mogą oni w takim razie zdiagnozować swój problem?