รุ่นเดียวกันเลยกลับจากโรงเรียนจะมาเตร็ดเตร่แถว ศรีไกรลาสช่วงราวๆปี2525ถึง28,29โน่นครับ

เห็นด้วยค่ะ😊

*(ต่อ..)มาเรียนที่ตัวจังหวัด ได้เห็นภาพในอดีต ก็ทำให้ระลึกนึกถึงภาพเก่าๆได้ เช่นตำแหน่งโรงไฟฟ้า ซึ่งจะติดกับโรงน้ำแข็ง มีโรงเรียน วิสุทธิ์ศึกษา เป็นสหศึกษา (ญ+ช)กระโปรง สีน้ำตาล เคยเจอ สมัยน้ำท่วมเข้าเมือง เป็นเดือน (มีเรือพายรับจ้าง ) ทั้งสนุก ทั้งลำบาก /ต่ำแหน่งที่อยู่เรียกว่าหลังวัดโพธิ์ มาทางตลาดบ่อนไก่ บ้านคุณลุงผู้มีพระคุณ (เรียกท่านว่าอาแป๊ะ ) ทำเป็นอู่ มีซ่อมรถยนต์ กลึงชิ้นงาน ฯ เวลาปิดประตูบ้านต้องใช้ไม้เป็นแผ่นๆ เข้าร่องช่วงตรงกลางก่อน ดันขึ้น ให้ปลายล่าง ลอยพ้นร่อง กันไม้ตก แล้วจะเลื่อนแผ่นกระดานนี้ ไปสุดทางซ้าย หรือทางขวา โดยการเขียนเลขประจำแผ่นไม้ไว้ จนแผ่นสุดท้ายจะเป็นแผ่นตรงกลาง แล้วใส่ท่อนไม้(ไม้แปร)เป็นไม้กลางขัดล็อค เอาไว้ แบบนี้ไม้แผ่นกลาง(แผ่นกระดานประตู)ก็จะยกไม่ออก เพราะไม้ขัดกลางจะ ล็อกไว้นั้นเอง/ ตรงบริเวณนั้น ปัจจุบันเปลี่ยนไปหมดแล้ว กลายเป็นอาคารทั้นสมัยมีร้านรวงต่างๆ (เลยมาหน่อยเป็นร้านก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นปลา)ของกินสมัยก่อน โกก้วย กะลอจี้ ตือคาโค (หมูหนาว )..ได้เงินแต๊ะเอีย ตอนตรุษจีน เอาไปไว้ซื้อของกิน ของเล่น แต่ก็โดนหลอกไปบ้าง จากแก็งค์ไพ่สามใบ บนเขากบ../ ก็ยังมีเพื่อนอยู่ที่ยังมีธุรกิจใหญ่ๆ แม้จะไม่ได้เจอกันหลังจากจบ มศ.3 แล้ว [ขออภัยทุกคนที่เข้ามาอ่าน สาระอาจจะไม่มี เป็นความเข้าใจเอาเองนะครับ “เรื่องเก่า ถ้าไม่เล่า ก็ลืม เรื่องใหม่ ถ้าไม่ใส่ใจ ก็ไม่ประจักษ์” สวัสดี

@@pinyotan4648 ขอบคุณเรื่องราวดีๆ ขอให้สุขภาพของคุณลุงแข็งแรงๆอยู่ไปอีกร้อยๆปีนะครับ แอบเสียใจ คนรุ่นใหม่ไม่ทันได้เห็น 🙂 อยากรู้จัก อยากสัมผัส บรรยากาศ ที่มันเก่าแบบนั้น