პლატონის ნადიმი".
საძიებელი:
00:00 მთარგმნელის წინასიტყვაობა
05:21 თავი 1
10:56 თავი 2
14:48 თავი 3
17:59 თავი 4
20:43 თავი 5
24:31 თავი 6
28:15 თავი 7
32:16 თავი 8
34:51 თავი 9
40:35 თავი 10
46:50 თავი 11
52:01 თავი 12
59:49 თავი 13
01:05:11 თავი 14
01:08:43 თავი 15
01:13:34 თავი 16
01:21:43 თავი 17
01:25:07 თავი 18
01:30:17 თავი 19
01:36:38 თავი 20
01:41:51 თავი 21
01:48:58 თავი 22
01:53:16 თავი 23
01:59:43 თავი 24
02:05:30 თავი 25
02:08:52 თავი 26
02:13:27 თავი 27
02:18:53 თავი 28
02:22:07 თავი 29
02:27:10 თავი 30
02:32:22 თავი 31
02:36:43 თავი 32
02:41:52 თავი 33
02:47:46 თავი 34
02:51:52 თავი 35
02:54:44 თავი 36
02:59:00 თავი 37
03:01:09 თავი 38
03:03:55 თავი 39
პლატონი-ძველი ბერძენი ფილოსოფოსი, რომელიც, სავარაუდოდ, 428-347 წლებში ცხოვრობდა.
ნადიმი (ბერძ. Συμπόσιον) - პლატონის ფილოსოფიური ტექსტი, თარიღდება ძვ. წ. 385-380. იგი მოიცავს ისეთ თემებს, როგორიცაა სიყვარულის გენეზისი, მიზანი და ბუნება.
სიყვარული განიხილება ხალხის მიერ, რომელიც ნადიმზე, იგივე სიმპოზიუმზე, სიტყვით გამოდის. თითოეული ადამიანი ვალდებულია შეასხას სიყვარულს (ეროსს) ხოტბა. ნადიმი ტრაგიკოს აგატონის სახლში, ათენში მიმდინარეობს. სოკრატე თავის გამოსვლაში ამტკიცებს, რომ სიყვარულის უმაღლესი მიზანია გახდე ფილოსოფოსი, უფრო ზუსტად სიბრძნის მოყვარული. სოციალურმა ისტორიკოსება დიალოგი გამოიყენეს წყაროდ, რათა ნათელი მოეფინათ ძველი ათენის ცხოვრებისათვის, განსაკუთრებით სექსუალური ჩვევებისთვის და ნადიმისთვის, როგორც ინსტიტუტისთვის.