วันที่ 10 มีนาคม 2567 บนอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ มีจัดงานวิ่งมาราธอน ภายใต้ชื่อ World Heritage Series Run 2024 สนามที่ 1 ดงพญาเย็น-เขาใหญ่ วิ่งมินิมาราธอนเพื่อผู้พิทักษ์ป่า
พี่ด้วน วนาลี สุภาพบุรุษ สปก ท่านประธานใหญ่แห่งดงพญาเย็น ก็ให้เกียรติมาร่วมงานด้วน พี่ด้วนเป็นช้างป่าระดับ VIE ก็ต้องมีผู้ดูแลเป็นพิเศษหน่อย เมื่อจบรอบวิ่ง พี่ด้วน ก็หิวดินโป่ง ก็ช้างป่าอะนะ
ก็ต้องกินดินโป่งบ่อยๆ งาจะได้แข็งแรง ไม่เหมือนพี่เดี่ยวหลับ วัวหายล้มคอก ไม่ค่อยกินดินโป่ง งาผุหายหมด ก็ได้เวลาแวะลงโป่งหาดินเค็มใส่ปากสักคำสองคำ พี่ด้วนวนาลี ใจดีแค่ไหน ขนาดแม่ไก่ป่า
ยังเดินเข้าหา ช้างป่าตัวโต ๆ ใกล้ ไม่มีอาการตื่นกลัวแต่อย่างใด
จากนั้นพ่อพลายผู้ยิ่งใหญ่ ก็เดินตัดทุ่ง มุ่งหน้าสู่ลำตะคอง เพื่อหาของอร่อยๆ กิน จำได้ว่า เคยมีต้นขนุนโตๆ อยู่ตรงนั้น เลยมีลูกดกๆ พี่ด้วน วนาลี ก็ค่อยๆ เดินเยื้องย่างอย่างลีลาช้าง จนมาถึงต้นขนุนต้นใหญ่
ปรากฏกว่าลูกขนุนต่ำ ๆ พี่เดี่ยวหลับ กินไปหมดทุกต้นแล้ว เหลือต้นโต ๆ ลูกอยู่สูงๆ พี่เดี่ยวงวงไม่ถึงจึงยังเหลือให้พี่ด้วนได้กิน แต่ลูกโตๆ อยู่สูงๆ จะทำอย่างไร พี่ด้วน ก็ลองเขย่าๆ ยังไงก็ไม่หล่น แต่ก็ยังโชคดี
ลูกโตๆ หลุดตาพี่เดี่ยวอีกหนึ่งลูก อยู่ในรัศมีงวง ก็คว้ามากิน ใช้งวงเสียบแบ่งขนุนเป็นสองซีก ถ้าเป็นพี่เดี่ยวผู้ไม่มีงาก็ใช้เท้าเหยียบให้แตก
กินขนุนไปสองลูกก็ยังไม่พอจะอิ่ม ยังมีอยู่อีกข้างบน ลองเขาเขย่าๆ ก็ไม่หล่น เปลี่ยนมุมเขย่าๆ ก็ยังไม่หล่น ก็ขั้วขนุนโตๆ ไม่ใช่มะม่วงจะหล่นได้อย่างไร แต่ก็ไม่เกินความสามารถ พี่ด้วนผู้ฉลาดไปได้ ก็ปีนเอาเลยสิ จะยากอะไร
ปลายงวงก็คว้าถึงพอดี ได้กินหมากมี้ลูกโตอีกคำ สรุปกินไปแล้วสามลูก ขนุนเกิดในป่า ที่งวงช้างคว้าถึง ก็คงจะไม่ได้มีโอกาสสุก กินหมดไปสามลูกแล้วก็ยังไม่อิ่ม แต่ยังมีอีกสูงๆ ยังไงจะเอาได้ ก็ลองเขย่าๆ อีกครั้งเผื่อจะหล่น
แต่ก็ไม่สำเร็จ อยากกินมากถึงกับต้องคุกเข่าขอเอากับรุกขเทวดา แหม่ ไปเขย่าซะขนาดนั้นท่านคงให้อยู่หรอก เมื่อไม่สำเร็จก็ถอดใจ เดินจากต้นขนุนเดินเข้าป่าข้างลำตะคอง
พี่ด้วนวนาลี ไปหลบลี้ในป่าเล็กๆ เพื่อย่อยขนุนสามลูก ก็คงจะแอบเข้าไปหลับก่อนกลับออกมาให้เห็นในอีก สองชั่วโมงต่อมา