Διήμερη πολύωρη διάσχιση του άγριου δασωμένου φαραγγιού της Ελυγιάς, από την τοποθεσία των Ποταμών, στα κεντρικά Λευκά Όρη, στην επαρχία Σφακίων, το Σαββατοκύριακο 6 και 7 Ιουνίου 2024.
Το Φαράγγι της Ελυγιάς είναι πανέμορφο, πλούσιο σε χλωρίδα και πανίδα (εδώ επίσης ζει το κρητικό αγρίμι ή κρι-κρι) και είναι ένα από τα πιο 'δύσκολα' φαράγγια της δυτικής Κρήτης. Η διανυκτέρευση έγινε στην αρχή του Φαραγγιού μετά την προσέγγισή μας στον πυθμένα από τη ρέχτρα με τα σχοινιά. Οι Συμμετέχοντες είμαστε 16 και η διαδρομή μας ξεκίνησε από το Κακοπέρατο Θερίσου , περάσαμε Μιτάτο Ζαχαριά , Πλακοσέλι , Μιτάτο Πυρού ( Παπασηφάκη ) , Ποταμός , Γκρεμνάρα , Μιτάτο Μαλεφού , Ρέχτρα Σχοινιά ( Είσοδος στον Πυθμένα ) , Φλισκουνιάς , Χιλιόμετρη κατηφορική Υψομετρική , Νότιο Ε4 έξοδος Φαραγγιού στην Παραλία μεταξύ Αγίου Παύλου και Αγίας Ρουμέλης με τελικό Προορισμό την Αγία Ρουμέλη για το δροσιστικό μας μπανάκι και τις κρύες μπύρες και επιστροφή στα Σφακιά με το Καράβι ¨Δασκαλογιάννης" της ΑΝΕΝΔΥΚ. Ήταν μιά αρκετά επίπονη διαδρομή που θα της ταίριαζε ίσως και η ονομασία "Μεγαλοπρεπής" για την άγρια ομορφιά της , τις μυρουδιές του θυμαριού και της μαλωτήρας , την κατακόρυφη παράταξη των αιωνόβιων κυπαρισσιών στα χείλη του Φαραγγιού , την εναρμόνιση του Ανθρώπου με το τοπίο με την Παρουσία του Γιάννη Παπασηφάκη στο Μιτάτο του στην Πυρού , τις συνεχείς Σάρες που ανανεώνουν συνεχώς τις κατακρυμνιζόμενες πέτρες τους προσπαθώντας να καταλάβουν μιά θέση στον πυθμένα , και τέλος στα αγρίμια της Κρήτης από τα οποία δεν συναντήσαμε κανένα παρά μόνο κουφάρια από μικρά και μεγάλα που δεν επέζησαν στην αγριότητα του τοπίου. Ο Χρόνος που χρειαστήκαμε ήταν 8 ώρες την πρώτη ημέρα και 5μιση τη δεύτερη με το ευτύχημα της γρήγορης ομάδας από έμπειρους ορειβάτες τους οποίους ευχαριστώ για την τιμή να περπατήσω μαζί τους και να γευτώ με όλες μου τις αισθήσεις το μεγαλείο αυτού του μοναδικού Φαραγγιού.
και μετά
...................
και μετά συνειδητοποιείς
ότι
δεν ήταν μόνο που πήγες
αλλά με ποιούς πήγες
δεν ήταν μόνο οι ρακές
αλλά με ποιούς τις ήπιες
δεν ήταν μόνο ο καφές
αλλά ποιός τον έφτιαξε
δεν ήταν μόνο ο ενθουσιασμός
αλλά με ποιούς τον απέκτησες
Διότι Ταξιδιώτες
η ζωή...
δεν είναι μ ό ν ο το ταξίδι
αλλά και με π ο ι ο ύ ς
το μ ο ι ρ ά σ τ η κ ε ς .
σας ευχαριστώ
αντώνιος καλατζάκης
libertyreality@gmail.com
/ antonios.kalatzakis.9