__..
อย่าเหิม
อย่าเห่อทะเยอทะยาน
อย่าคิดต้องการเที่ยวทำตัวเป็นหัวเรือใหญ่
ถึงระบือมีชื่อก้องฟ้า
แล้วสักคราต้องล่วงลงได้
อย่าคิดว่าตัวเลิศล้ำ
อย่าตามใจตัวเป็นใหญ่
พลาดพลั้งร่วงมาเมื่อไหร่จะไม่มีใครเอาใจปรนเปรอ
อย่าอวด
อย่าโอ้ว่าโตหรือดัง
หากแม้มีทางชื่อเสียงโด่งดังอย่าได้เหิมเห่อ
คนที่ดังกว่าเรายังมี
คนที่ดีกว่าเรายังเกร่อ
อย่าท้าเมื่อเห็นคนล้ม
อย่าสมน้ำหน้าคนเซ่อ
เคราะห์ร้ายคราวเราเล่าเออเราอาจจะเจอกับความเจ็บใจ
คนถึงมีความชั่วเจ็ดหน
ความดีของคนมีน้อยเมื่อไหร่
คนล้มแล้วอาจจะฟื้น
คนยืนอาจล้มก็ได้
ใช่ดังแล้วลืมพวกพ้อง
เที่ยวมองเห็นคนเป็นไพร่
หากล้มทั้งยืนเมื่อไหร่จะต้องอับอายแทบซุกแผ่นดิน
อย่าเย่ออย่าหยิ่งอย่าทำชิงชัง
อย่าคิดว่าดังแล้วไม่เดินจะเหิรเมฆิน
ดังก็มีแต่คนอุ้มโอ๋
โซแล้วทรามกลับถูกหยามหมิ่น
คนดังดนดับอับจน
ก็คนเหมือนกันทั้งสิ้น
อย่ามัวแบ่งชั้นกั้นถิ่นเราต่างเดินดินกินข้าวเหมือนกัน