เห็นใบไผ่ไถลร่อนลม
เปรียบเสมือนเอวกลมลอยลมจากนาลาไกล
เข้าเมืองกรุงข่าวฟุ้งเป็นดาวเหนือใคร
มีคนเขาพาเจ้าไปอยู่ในแวดวงดารา
แล้วข่าวคราวของเจ้าก็หาย
เปรียบเสมือนใบไข่ตกไปในดงหญ้าคา
มองหาไม่เจอเหมือนเธจากไปลับตา
เกือบปีแล้วที่ไม่มาลืมนาเสียแล้วใช่ไหม
คอยฉันคอยเธออยู่เสมอ
ลืมสิ้นเสียแล้วหรือเอ่อว่าเธอเคยมีคู่ใจ
ลืมสิ้นสัญญาต่อหน้าเจ้าแม่ต้นไทร
ตราบจนฟ้าดินสบาย ถึงตายไม่พรากจากกัน
เห็นใบไผ่ไสวเรื่อเรือง
เขียวแล้วกลายเป็นเหลืองร่วงโรยลงดินทุกวัน
เปรียบเช่นใจคนหมุนวนเปลี่ยนแปลงแปรผัน
กลับใจเถิดนะแจ่มจันทร์ทุกวันพี่คอยอยู่นา