__..
มองท้องนาเมื่อคราหน้าเกี่ยว
โดดเดี่ยวเปลี่ยวทรวง เฝ้าคิดถึงรวงพุ่มพวงขวัญพี่
เคยได้จับเคียวเกี่ยวข้าวกับเจ้าทุกปี
แต่มาบัดนี้มิมีเจ้าเหมือนดังเคย
โอ้รวงเอ๋ยหนอรวงข้า
เจ้าลืมสัญญาหรือรวงเอ๋ย
เจ้าบอกให้คอยเพียงสามปีแล้วจะมาให้พี่นี้ชื่นเชย
เจ้าลืมเสียสิ้นแม้ถิ่นที่เคย
โอ้รวงเอ๋ยไปอยู่ที่ใด
หรือเจ้ามัวเพลินในเมืองกรุงเลยลืมท้องทุ่งบ้านนาไกล
หรือโดนเขาทำให้ช้ำใจ เจ้านะจึงไม่กลับบ้านนา
หรือเจ้าโดนมารสังคมหลอกเชยชมจนสมอุรา
ให้เป็นมลทิน
สิ้นราคา ต้องหลั่งน้ำตาและตรอมตรม
พี่ได้ฟังเพลงบรรเลงมา ผู้หญิงกินน้ำตาจนผ่ายผอม
เมื่อเขาชอบใจก็เด็ดดมดอม
เจ้าจึงตรมตรอมทุกคืนวัน
พี่ให้อภัยเสมอมา
นึกเสียว่าเป็นความฝัน
หลงผิดไปแล้ว ก็แล้วกัน
กลับมาสร้างสรรค์แห่งบ้านนาเรา