จิต มโน วิญญาณ ดวงหนึ่งเกิดขึ้น ดวงหนึ่งดับไป
-บาลีนิทาน. สํ. ๑๖/๑๑๔/๒๓๐.
... ภิกษุทั้งหลาย ปุถุชนผู้มิได้สดับ จะพึงเบื่อหน่าย ได้บ้าง คลายกำหนัดได้บ้าง หลุดพ้นได้บ้าง ในร่างกายอัน เป็นที่ประชุมแห่งมหาภูตทั้ง ๔ นี้ ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร
ภิกษุทั้งหลาย เพราะเหตุว่า ความเจริญก็ดี ความเสื่อมก็ดี การเกิดก็ดี การตาย ก็ดีของร่างกายอันเป็นที่ประชุมแห่ง มหาภูตทั้ง ๔ นี้ ย่อมปรากฏ เพราะเหตุนั้น ปุถุชนผู้มิได้สดับ จึงเบื่อหน่ายได้บ้าง คลายกำหนัดได้บ้าง หลุดพ้นได้บ้าง ในร่างกายนั้น.
(ผู้มิได้สดับ ย่อมเบื่อหน่ายในรูป เพราะความเสื่อมของรูป)
ภิกษุทั้งหลาย ส่วนสิ่งที่เรียกกันว่า จิตบ้าง มโนบ้าง วิญญาณบ้าง1 ปุถุชนผู้ มิได้สดับ ไม่อาจจะเบื่อหน่าย ไม่อาจจะ คลายกำหนัด ไม่อาจจะหลุดพ้น จาก สิ่งนั้นได้เลย ข้อนั้น เพราะเหตุอะไร
เพราะเหตุว่า สิ่งที่เรียกกันว่า จิตเป็นต้นนี้ อันปุถุชน ผู้มิได้สดับ ได้รวบรัดถือไว้ ด้วยตัณหา ได้ยึดถือ ด้วยทิฏฐิว่า นั่นของเรา นั่นเป็นเรา นั่นเป็นตัวตนของเรา ดังนี้มาตลอดกาลช้านาน เพราะเหตุนั้นปุถุชนผู้มิได้สดับ
(ผู้มิได้สดับ ย่อมไม่เบื่อหน่ายในจิต เพราะยึดถิอจิตด้วยตัณหา)