Piotr, dzięki za przypomnienie tego klasyka :) Pozdrawiam serdecznie!

Johann Wolfgang Goethe. Miał chłop rację.

grypsery spod celi też śpiewają ,,miała matka syna, syna jedynego,,. ')

​​​​@@SLAVIC.761Tak! To jedyna forma ekspresji pozytywnych uczuć, której nie muszą się wstydzić wśród podobnych sobie. Śpiew (właściwie cała muzyka), to takie narzędzie akceptowalne w każdym środowisku, którym można eksponować, ale też ukrywać, zagłuszać uczucia. Żołnierze też śpiewają i to nie tylko ci po właściwej stronie konfliktu. To świadczy tylko o ludzkiej wrażliwości, bo muzyka skruszy każdego twardziela. Muzyką można też budować emocje i w ten sposób manipulować twardzielami. Przyśpiewki kibiców, hymny, pieśni bojowe, takie rzeczy sprawiają, że człowiek chce robić rzeczy, które są trudne, niebezpieczne albo wątpliwe moralnie.

No ja właśnie próbuję zmienić ten stan rzeczy! I tacy ludzie jak ty są też do tego bardzo potrzebni. Poza tym to przykra historia z tym komentarzem (wstrętny, serio!) ale Twoja postawa jest piękna i pełna podziwu! Jeśli chodzi o zachłyśnięcie zachodem to jest ono niestety faktem a powody są oczywiście złożone - od historycznych po ekonomiczno-polityczne. I zwyczajnie, tak po prostu - jak cudze to lepsze. Nadal to typowe zjawisko, że śpiew ludowy jest kojarzony ze "skansenem", czymś passe i takimi "skrzeczącymi" babciami na wsi (tylko bez obrazy! ja osobiście kocham takie babcie i sama z nimi wiele razy śpiewałam! a tym stwierdzeniem odzwierciedlam po prostu grube uogólnienie istniejące w społeczeństwie, z którym sama się wiele razy spotykałam) ten stereotyp + brak rzetelnej wiedzy o pięknie i różnorodności polskich (i szerzej - słowiańskich) pieśni tradycyjnych, nie wspominając o świadomości istnienia tej właśnie specyficznej techniki śpiewu białego/śpiewokrzyku, która dodaje jeszcze dodatkowej mocy i wyrazistości naszemu muzycznemu pieśniowemu dziedzictwu, powoduje, że to nadal dość niszowa gałąź muzycznej aktywności.. niestety.

Dziękuję za Twoje słowa! Życzę owocnego muzykowania!

Sara, dzięki za komentarz! Życzę Ci powodzenia - jeśli już trochę śpiewasz i woła Cię ta głosowa ścieżka to polecam żebyś krok po kroku stwarzała sobie coraz więcej bezpiecznych przestrzeni aby śpiewać więcej. Kiedy poczujesz się w tym pewniej to wstyd się stopniowo rozpuści. A las to świetne miejsce żeby poeksperymentować z głosem i jego różnym jakościami :) Na dobry początek polecam klasyczne wołanie "Heeeeej!" :) Pozdrawiam Cię serdecznie!

Nie wstydź się ten śpiew jest Super ! Postrzeganie tego tematu dzisiaj ( jest 2023 rok) jest w Polsce bardzo pozytywne.Ten śpiew jest Super ! :) My Polacy uwielbiamy nasze tradycyjne pieśni i melodie i to co ludowe nasze tradycyjne jest najlepsze na świecie. Mnie np.oczarowała Suka b. i Fidel p...i tak mnie to zakręciło ,ze teraz szukam an YT białego śpiewu i przeczytałem twój wpis...Miłego dnia Ci życzę:)

I jak tam ma się sprawa po roku? :)

Proszę bardzo. I dzięki za dobre słowo!

Dziękuję Ci bardzo!

heeeeej Lavia! dzięki!!!

Dzięki Pawel! Pozdrawiam serdecznie!

Karolina, dokładnie! Nasłuchałam się przez te wszystkie lata mojej pracy, historii o konserwatywnych i mało elastycznych paniach od muzyki, które skutecznie zniechęcały do śpiewu dzieciaki, nie wpisujące się ze swoją wrażliwością/talentem/słuchem w matrycę kanonu klasycznej muzyki. A przecież można TYLE niesamowitych rzeczy zrobić z głosem nie znając nut i teorii muzycznej, na luzie i bez stresu! I moją misją jest właśnie przypomnienie tego światu :)

W szkołach muzycznych temat śpiewu wygląda tak samo jak w zwykłych ☹. Chodzę do szkoły muzycznej II stopnia i niestety na 16 osób w mojej klasie mają odwagę śpiewać może 3 osoby, w tym dziewczyna, która jest na śpiewie jako głównym kierunku.

W górach ludzie dalej dużo śpiewają i się tego nie wstydzą ;) Także nie w całej Polsce. A szkoła muzyczna więcej ludzi w swojej historii zniszczyła niż zainspirowała muzycznie.

Bo to jest biały głos

haha, dziękuję, uskrzydliłaś mnie ;)

Dzięki za opinię ale chyba nastąpiło małe nieporozumienie. Zauważ, że używam słowa "krzyk" aby rozwinąć szerszą refleksję o śpiewie białym.. czyli "krzyk pod kontrolą" a na końcu zamieniam to słowo na "wołanie". To zabieg celowy, który ma po prostu dać pewne konkretne wrażenie odbiorcy a co najważniejsze - podkreślić, akurat w tym przypadku związek śpiewu białego z przestrzenią. Poza tym ten film to kropla w morzu szerokiego zjawiska, to oczywiste. Dzięki za radę ale przesłuchałam setki nagrań śpiewaczek ludowych i spotkałam wiele z nich na żywo. Jeśli mówimy o seniorkach, to nie wiem czy zdajesz sobie sprawę, że głos 85-letniej śpiewaczki brzmiał inaczej kiedy miała 20-30-lat. A czy się ta "surowość", "nieszkoloność" jej głosu uchowała przez lata to inna sprawa, bo czasami ksiądz próbował "nastrajać pod organy" albo wnuczek "pod disco-polo" a czasami uchował się ten bardziej autentyczny, organiczny śpiew. I zawsze unikalny, bo wiadomo - jedna śpiewa głośniej, jedna ciszej, bardziej nosowo, bardziej gardłowo, któraś ma chrypkę a inna naprawdę dudni głosem jak dzwon, to oczywiste. Rodzaje pieśni też grają tu rolę. A mój śpiew biały jest taki jak na nagraniu. Co nie kłóci się z tym, że jest tyle odcieni tej "bieli" ile śpiewaczek, wsi, regionów i krajów :) Wiesz, ja też nie jestem etnomuzykolożką, to nie moja misja opisać każdy szczegół tego zjawiska, osobiście traktuję śpiew biały jako świetne, otwierające głos narzędzie w terapii śpiewem i pogłębionej pracy głosowej z kobietami a także w kontekstach współczesnej sztuki. A akurat w tym filmie chciałam opowiedzieć o tym od siebie i zapalić iskrę i jeśli ktoś złapie bakcyla to naturalnie będzie węszył głębiej w temacie. Pozdrawiam!

@@paulinamiu wołanie to też nie jest. Na pewno nie "śpiewokrzyk". Takie gadanie daje fałszywy obraz tego, czym jest śpiew tradycyjny. Można posłuchać też młodych ludzi, którzy uczą się od lat u śpiewaczek i śpiewaków. Nie wołają. Śpiew wychodził z mowy - nie z krzyku. Śpiewaczki śpiewają tak, jak mówią, a że przestrzeń była taka, a nie inna plus pracowało się fizycznie - więc przepona i inne mięśnie inaczej pracowały, to i głosy były donioślejsze. Pięknie to czasem słychać, jak z opowiadania historii panie przechodzą w pieśń. Zwyczajnie, w domu, w pokoju. Ludzie rzadko śpiewali do siebie przez całe pole. Przestrzeń przestrzenią, ale nikt nie "wołał" pieśni pogrzebowych, weselnych czy też całorocznych, lirycznych. Kiedy trzeba było, śpiewało się głośno, kiedy nie - cicho. Kiedy była "impreza" - śpiewało się nawet bardzo głośno, ale przecież ludzie i teraz to robią. Idąc tym tropem śpiew operowy to też "krzyk" lub "wołanie" - trzeba wszak przebić się przez dużą przestrzeń pełną ludzi. Albo że aktorzy na scenie "wołają", żeby słychać ich było w ostatnim rzędzie. Chyba każde zajęcia śpiewu lub impostacji zaczynają się od odblokowania wołaniem, nie jest to w żaden sposób zarezerwowane tylko dla tej techniki. I owszem, są zespoły młodych ludzi, którzy krzyczą raczej, zamiast śpiewać. Nie znaczy to nijak, że na tym opiera się technika śpiewu ludowego.

Nie zgadzam się z Tobą i to jest ok. Po prostu mówimy językami wywodzącymi się z różnych kontekstów postrzegania dość złożonego zjawiska. Tak czy inaczej dzięki za zaangażowanie w temat i Twój czas poświęcony na ten obszerny komentarz, na pewno Twoja perspektywa się komuś przyda, pozdrawiam!

Oczywiście, że to jest " wołanie " A " HELOKANIE" Zespolu Pieśni i Tańca ŚLĄSK??? TO nawoływanie się goralek w górach...

Bialy głos(spiewokrzyk), zalicza się do muzyki ludowej....