Göç serimizden diğer videolar için adresin🛫🛬⏬ kzfaq.info/sun/PLLsTnmMgfDpLcqJwv06ZesMtbjO9Hga_l

“Türkiye evlatlarına kendisinden başka bir şeyle meşgul olmak imkânını vermiyor.” Ahmet Hamdi Tanpınar

3 yil once esimin isi vasitasiyla 2 kizimla birlikte Hollanda'ya geldik. Fizik ogretmeniydim. Benim burada ne isim var cumlesini sadece ilk geldigimiz hafta soyledim. Aralik ortasiydi. Kis cok sertti. Disari cikamiyorduk. Markete bile yalniz gidemiyordum. Ama kendime dedim ki. Seni buraya kimse zorla getirmedi Emine. Hemen toparlan ve yola koyul. Cunku bu yolculukta tek sifirdan baslayacak olan bendim. Hemen dil ogrenmeye basladim. Diploma denkligimi aldim. 9 ay sonra yaslilara bakim hizmeti veren bir yerde temizlik isine girdim.Bir yerden baslamaliydim. Bu arada yurtdisinda hayatin sadece euro kazanmak ve gezmekten ibaret olmadigini gostermek icin 5 dakikada Hollanda youtube kanalimi actim. Okullara staj icin basvurdum. Staj sayesinde okul ve sistemi gozlemledim. Geldikten 23 ay sonra da bir devlet lisesinde ogretmen asistani olarak ise girdim. Bir yandan temizlik isine de devam ettim. Su an ise 2 farkli devlet okulunda 5 tam gun egitim asistani olarak calismaya devam ediyorum. Hedefim fizik ogretmenligi yapmak. Daha yolum var. Cunku yetiskin olarak bir yabanci dili ogrenmek hele Turkceden cok farkli bir dili ogrenmek kolay degilmis. Ogretmenlik ise konusarak ve anlasarak yapilan bir meslek. Ama hic pes etmedim. Evet yurt disinda kendini kariyerini bastan insa ediyorsun. Cunku yeni bir ulke yeni bir hayat bunu gerektiriyor. Hollandaca ogrenmek ve kendini kabul ettirmek 2 onemli asman gereken engel. Son donemde yurt disina cikan Turkler ya cok ozguvenli ya da asiri ozguvensiz. Ama ikisi de dogru degil bana gore. Cesur ama ayni zamanda mutevazi olman gerekiyor. 3 yili ozetlersek, kendimi o kadar mesgul ettim ki hic bunalima girmeye, yalniz kalmaya firsat bulamadim. Hem yabanci hem Turk az ama oz guzel bir cevre edindim. Ayrica youtube kanalim+instagram sayesinde yaklasik 15 bin kisilik bir aile olduk. Mutlaka burada su da olsa ah keske dediginiz seyler oluyor. Dunyanin neresine giderseniz gidin + ve - ler hep olacak. Ben + lara odaklandim. Bence kalmak da dogru, donmek te. Yanlis olan donmedigi halde arada kalmak. Yani ne orali ne burali olabilmek. Eger donmeyecekseniz sadece Turkce konusup sadece Turklerle arkadaslik edip bir kapali fanusa hapsederseniz kendinizi bence arada kalirsiniz. Hele ki gittiginiz ulkenin ana dilini ogrenmediginiz surece hep yarim hep eksik kalacaksiniz. Ama bu bir tercih. Oyle yasamak sizi tatmin ediyorsa sorun degil. Ama beni asla tatmin etmezdi. O yuzden dil ogrenmeyi sectim. Ileride yapabilirdim neden yapmadim demenin pismanligini yasamaktansa, dil ogrenirken ve hayatimi sifirdan insa ederken yasadigim zorlugu tercih ederim. O pismanlik cok agir bana gore. Bu arada "'ucmayi ogrenemeyen kanat kirmayi severmis"' sozu malesef yurt disina ciktiginizda size hep moral bozucu soyler soyleyen, hevesinizi kiran insanlari anlatiyor. Dil ogrenemezsin, yapamazsin sen orada, Hollandaca cok zor, sana orada ogretmenlik yaptirmazlar, seni iclerine almazlar, gordun mu bak gittin orada temizlik yapiyorsun vb sozlerle hep hevesini kirarlar.. Yurt disinda kanatlarini kirmalarina izin vermeyeceksin. Onlar ucamadi diye sen de ucamayacaksin anlami tasimiyor. Sen onlara inat ucmayi ogreneceksin....🎈

Almanya'da 3 sene yaşadıktan sonra benzer duygusal sebeplerle Türkiye 'ye geri dönüş yapmıştım. 8 sene kalıp tekrar Almanya'ya döndüm. Şimdi 5 yıldır Almanya'dayım. Keşke burada sahip olduğum imkanları vatanımda bulabilsem de orda yaşasam. Her iki tercihin de olumlu ve olumsuz tarafları var.

4 yıl önce iki bavulumla, daha önce hiç gitmediğim ve içinde kimseyi tanımadığım bir ülkeye doğru ilk defa yurt dışına çıktım. Videoda konuşanların hissettikleri şeyleri hisseder gibi oldum. İzlediğim kadarıyla dönenlerin nedeni yalnızlık. Ben de yurt dışındaki ilk aylarımda yalnızlıktan dolayı dönmeyi düşünmüştüm. Fakat insan nereye giderse gitsin, kendisini mutlu etmeyi bilmedikten, mutlu edemedikten sonra yalnızdır. Ama insan kendini nasıl mutlu eder? Türkiye'ye dönünce arkadaşlarının yanına dönmüş ve alıştığı ortamda yaşamaya devam etmişler anladığım kadarıyla. Bir nebze bu yalnızlığı bastırıp, ortadan kaldırdıklarını düşünmüşler. Demek ki önceden edinilmiş, alışılmış insanlar yanlarında olmayınca mutluluk arayışlarında zorlanmışlar. Benim kanaatimce kendinizi yalnızken mutlu edemezseniz, mutsuz kalmaya mecbursunuz. Zira başka bir insan, mutsuz birini sırf arkadaşı olduğu için bir kez ya da iki kez mutlu etmeye çalışır. Kendi içinizde mutluluğu sağladıktan sonra, nerede yaşarsanız yaşayın mutlu olursunuz. Kendinizi mutlu edebilmeniz için mutluluğunuzu mekanlara, zamanlara, şeylere ya da kimselere bağlı kılmamanızı tavsiye ederim. Tüm bunlardan vazgeçince geriye kalacak olan tek şey sizsiniz. 4 yıl önce yurt dışına 2 bavulumla çıktığımda çok şeyler keşfedeceğimi düşünüyordum, keşfettim de; fakat en büyük keşfim o 2 bavulla götürdüğüm oldu: kendim.

Herkes farketmiştir: Dönenler kadın ve orta direkten. Gittiğiniz ülkelerde çalışmaktan arta kalan zamanlarda sıkılacak kadar zamanınız varsa kusura bakmayın ama rahatlık batmıştır. Ben burda asgari ücretle çalışıp, sözkonusu ülkelere göçtükten sonra emekli olmadan geri dönen birini henüz görmedim. Sarı saçlı : "Çocuğumun doğu bilgeliği içinde büyümesini istedim" Hangi bilgelik bu abla? Yaz döneminde eteğin kısa olduğu için otobüsteki erkek yolcu tarafından suratına osmanlı tokadı yediğinde bilgeliğin ne olduğunu 1 kez daha kavrayacaksın bu topraklarda ve hayatının anlamını tekrar sorgulamaya başlayacaksın.

8 yıldır Almanya'da yaşayan biri olarak Almanya bana ilaç oldu diyebilirim tüm hayallerim gerçeğe dönüştü! Bu arkadaşlar Türkiye'de çok sosyal ve aktiv kişiler o yüzden yurtdışında aynı ortamı bulamadıkları için geri dönmüşler saygı duyuyorum. Yurtdışına en kolay uyum sağlayanlar Türkiye'de asosyal olanlar diyebilirim. Etliye sütlüye karışmaz. İşine gider gelir buranın konforundan maddiyatından sosyal haklarını kullanır toplumda işçi arı olur ama karar mekanizmalarında yada sivil toplumda yer edinmez. Bende tam tersi oldu diyim:)

Aslında burada söylenenlerin çoğu haklı sebepler Türkiye gerçekten güzel bir ülke eğer ki;ekonomi,eğitim,adalet ve pasaport gücü gibi sorunlar çözülürse buranın dünyanın en iyi ülkelerinden biri olacağına inanıyorum.

3 senedir Almanya’dayım ve 6-7 sene sonraki dönüşü planlıyorum.İyi para birikiyor sadece o iyi yanı var.Onun dışında ciddi anlamda bir yalnızlık ve özlem yaşıyorsun.Bunu tatmamış arkadaşlar lütfen kötü yorum yapmasınlar.Hapis yatmış KHKlı bile geri dönmüş gurbete dayanamayıp.Kolay bir iş değil gerçekten.

Gitme nedenleri hep mantık yüklü, işsizlik, geleceğe güvenle bakamamak, kariyer fırsatı vs. ama dönme nedenleri hep duygusal :/

Abi gelmek isteyen birisi benimle değiş tokuş yapsın kendini.

Eskiden donenleri yargilardim. Sonrasinda donunce daha mutlu olanlari da, cok pisman olanlarida gordugum icin anladim ki herkes icin tek bir dogru yol yok. Ozetle kim nerde mutluysa orda olmasi dilegiyle.

12 yıldır yurtdışında yaşıyorum ve önümüzdeki sonbaharda Türkiye'ye dönme planları yapıyorum. Birkaç sene kalınabilir, yurtdışı görmek de önemli, ancak kalış süreniz uzadığı zaman insanın içinde yeri dolmayan bir boşluk hissi oluyor. Arada akrabalarınızı yitiriyorsunuz, dostlarınız evleniyor, aileniz yaşlanıyor, siz yokken hayat akıp gidiyor... Tüm bunlardan mahrum kalmak manevi olarak kolay değil. Gitmek isteyenlere de tabii ki hak veriyorum, işsizlik çok, hayat şartları kötü, siyaset facia ama ne olursa olsun insan gene de dönmek istiyor.

Yurtdisi luks bir restaurant gibi. Ortam harika, servis guzel, menu muthis. Bir tabak yemek soyluyorsun geliyor, tabak cok guzel hazirlanmis. Tamamdir diyorsun, dogru yere geldik, acsin da zaten. Sonra bir catal aliyorsun ve tadi bombok, hayaller cokuyor. Turkiye'de esnaf lokantasi. Icerisi sikintili, tabak canak kotu, tuvaletler les, vs. Ama adam onune bir tabak tereyagli pilav ustu orman kebabi koyar dagilirsin.

vergi bağımlılık yapmış gibi geldi bana.

Aslında Türkiye'de demokrasi, özgürlük, göçmen alımını düzenli yapılabilmesi, doğru nüfus dağılımı, eğitim, adalet, liyakat,ekonomi, bilim ve teknoloji,sanat vs. şeylerle iyi olsa tadından yenmez coğrafyanın yanı sıra. Daha da sayarım ama uzadı uzayacak.

Dolarin 2tl olduğu dönemi kaçirdik şimdi istesek de gidemiyoruz😂😂

Bende 7 sene almanyada kaldım univ okudum,yabancılar dairesindeki memura geri dönmek istediğimi söyleyince adam bana bön bön baktı ve dediki 5 senedir burdayım ilk defa geri dönmek isteyen bir türk gördüm dedi😀 geri dönmemin sebebi burda durumumuzun iyi olması

Videodaki konuşan sahışlara kısmen katılıyorum. Doğma büyüme Almanya’da yaşıyorum ve iki sene önce İspanya’da bir erasmus yapmaya karar verdim. Şehire vardığımda bir kişi bile tanımayıp, dili de gayet iyi bildiğimi sanıyordum. İspanyolca seviyem B2 olmasına rağmen aşırı hızlı konuştukları için özellikle ilk dönemler sıkıntı çektim. Yanlız kalmanın kötü yanları videodaki şahısların bahsettiği gibi “gerçek dostluklar” edilememek. İspanyolların kültürü Türklerinkine sadece bazı konularda yakın. Yanlış anlaşılmasın, çok yardımsever ve neşeli insanlar, ama bazen insan düşünüyor keşke yanımda bir Türk olsa diye. Mizahtan başlayıp yemek kültürüne kadar gidebilir bunlar. Ama yurt dışında yanlız kalmanın güzel yanları ise zorlukların olduğu halde tamamen kendi başına kalman ve çarene bakmak zorunda olman, bir nevi macera ve tecrübe kazandırıyor insana. Ayrıca farklı kültürlerden de faydalanabilmekte de avantajlar var. Bugüne kadar İspanyayı çok özlüyorum ve umarım bir gün inşallah orda çalışma şansım olur. Bence insan gideceği ülkenin kültürüne iyi kötü uyum sağlayabilmeyi ve “yanlız” kalmaktan endişe etmiyor ise, hayattaki verdiği en iyi karar olabilir belkide. Tabii ki o kültür şahıstan şahısa değişir. (Türkçem pek düzgün olmayabilir, kusura bakmayın)

Ingiltere, Kanada ve ABD olmak uzere, 41 yildir yurt disinda yasiyorum ve videoda ifade edilen duygulara katiliyorum. Cumhuriyetin yetistirdigi bu bayanlar gayet egitimli, vatansever ve kulturlu olduklari icin gurur duyuyoruz. Turkiye'de boylesine kaliteli entellektueller olduklari surece umut var demektir.

Bahsedilen özlem İstanbul özlemidir. Türkiyenin başka bir yerinden avrupaya gelen insan kolay kolay geri dönmez ama İstanbulun kaotik ve kendine çeken atmosferinden 100binlik Almanya şehrine gidersen, yazın insanların çamurlu göllere girmeye 'yüzmek' dediğine şahit olursan geri dönmek istersin. Ha bu insanlar Konya'ya da gitse dayanamaz, yine İstanbul'a döner. Olay Avrupa meselesi değil. İstanbul olması. Tam bir Stockholm sendromu.

londradan selamlar. izlerken o kadar duygulandım ki. ve buraya o kadar buyuk hayallerle geldim ki... ve insan simidin kokusuna bile hasret kalır mi? aileden , kültürden , Turkiyeden soz etmiyorum bile. çok güzel zamanlar gecirdim Londrada, çok güzel anılarım ve kabuslarım da oldu ama bi sunu yapamadım. Turkiyedeki gibi biri ne beni anlayabildi burda ne sarip sarmalayabildi ne de duvarlarını kaldırıp karşı tarafa gecmeme izin verdi. istediğiniz isi yapın. istediğiniz kadar para kazanın burda ruhunuz sizin kalbinizi öyle bir sikistiracak ki, gece kafanızı yastığa koyduğunuzda nefesinizin kesildiğini kalbinizin daraldigini çok derinden hissedeceksiniz. ve sonra kurduğunuz hayallerin hiçbir onemi kalmayacak. hayatin çok kısa oldugunu ve aslinda geldiginiz yerle bütünleştiğinizi ve orayı Dort gözle aradiginizin farkına varacaksınız. çok enteresan öteki şey ise, burdaki Turkler bile Turkiyedeki gibi Turk degil. arada kalmış gibi dusunun...ne tam ingiliz ne tam Turk... ve ben bundan nefret ettim. en yakin zamanda dönmek icin gun sayıyorum.

Birazda umursamaz olmak gerekiyor.Ben bu ülkede hiç bir dostumun olmadığı bir şehirde yaşıyorum ve mutsuzum.Çevremi ailemi arkadaşlarımı eski yaşantımı çok özlüyorum.Bazı şeyleri para,mal,mülk değiştirmez.Kısacık ömre fazla anlam biçmeye de değmez nerde mutluysan orda yaşayacaksın.

Neden bu kadar nefret ve kin dolu insanlar var anlamıyorum bu kötü bir video degil ya da bu insanlar kötü şeyler söylemiyorlar. 3 yıldır ingilterede yasiyorum Anadoludan 23 yaşımda geldim buraya ama olmuyor işte turkiyeyle ayni olmuyor gidin tecrübe edin anlayacaksınız bardağın bu tarafında da göreceksiniz. Her gün öfkeleniyorum beni bu hasreti çekmeye zorlayanlara, neden neden yaşayamıyoruz biz kendi ülkemizde bizim suçumuz neydi neden avrupadaki ferahi yakalayamadik neden bir kadin olarak özgürce yaşayamadım bu özlemi neden çekmek zorundayım neden ailemi, arkadaşlarımı uzaktan izlemek zorundayım? Neden ayni sarkilarda ayni hisleri hissedebilecegim insanlar beraber olamiyorum? Tanıdık bir elin bana uzanmasini, sarılmasını oyle cok ozledim ki... bu kadar vicdansız olmayın, anlamaya çalışın. O pırıl pırıl gökyüzüne bi de benim için bakin.

Bahsettikleri o özlem duygusu bize türkiyede sıkışıp kalmış gençler olarak saçma gelebilir ama gerçekten o duygunun insanı çaresizce türkiyeye döndürecek kadar güçlü olduğuna inanıyorum. Yaşı küçük olanların yaşanmışlıkları da küçük olduğu için bu duyguyu saçma bulabilirler ama yaşları büyüdükçe anlayacaklardır.

Rahat yaşamaya alışmış insanlar yurt dışında yaşayamaz. Genelde ezilen gariban kısım Yurtdışında başarılı oluyorlar.

Gitmek mi zor kalmak mi? Soru biraz da bu galiba. 4 yildir Ingiltere'de yasiyorum. Sonsuz iyi yani var ve sonsuz zorlugu var. Bazen bir simit cekiyor canim. Bulamiyorum. Onemsiz mi bu? Belki onemsiz. Ama oyle bir an geliyor ki, dunyadaki tek istegi bir simit oluyor insanin. Sonra sorgulamaya basliyorsun. Ne isim var benim burada diye. Aslinda ne isim oldugu belli. Daha iyi bir hayat. Daha cok para, daha iyi bir ev, daha iyi bir araba vs. Ama bunlarin bedeli ne? Simit degil tabi sadece. Ailenden uzak kalmak, sevdiklerinden uzak kalmak, ana dilini konusamamak... Liste uzun. Gecmisinden uzak kalmak anlamina geliyor goc etmek. Istiklal'i, Beyoglu'nu, Ortakoy'u zihninin derinliklerine gommek gibi bir sey. Kabatas'tan kac kere yurumusumdur Eminonu'ne, ya da tersine, Ortakoy'e, oradan Bebek'e. Arkadasliklar, eski asklar, heyecanlar. Her kaldirim tasinda bir ani. Hepsini gomup oyle geliyorsun iste yurtdisina. Kolay mi. Bazen kolay. Yeni bir hayatin macerasi ve sevki. Bazen de iste bir simide dunyayi satabilir olmanin ruh hali. Yine de biliyorum Turkiye'de yasamaktan "kacmanin" sebeplerini, insanin insani somurmesini, herkesin birbirini hem sevip hem nefret etmesini, ay sonunda hesaba yatan paranin bir ise yaramamasini, yolda yururken sebepsiz bicaklanma ihtimalini, bilmemkimin yegeninin ufak bir kagit oyunuyla hakki olanin onune gecmesini... Bu yuzden hala karar veremiyorum, gitmek mi zor kalmak mi?

Videonun özeti: 1-Yurtdışında rahat battı. 2-Dedikodu yapamadık. Yanlız hissettik. Yurtdışına çıkınca Twitter'dan niye Türkiye'yenin sorunlarını takip eder ki bir insan. Git kendine başka hobi edin, bir uğraş alanı bul. Gittiğin ülkedeki yaşam tarzlarına, kendine zaman ayırmaya odaklanman lazım. Insanlar yurtdışında kendilerine odaklanıyor, kişisel gelişime odaklanıyor. Yurtdışında Türk gibi yaşarsan tabi ki kötü hissedersin. Güncel Siyaseti takip edersen, tabi ki kötü hissedersin.

İnsana bahşedilen bi şey o da insanın 'aidiyet hissi' ve kendisine bir yere ait hissetmesi, insan eninda sonunda ait olduğu yere geri dönüyor..

ülkemi bu kadar çok seven beni bile bıktırdı bu koşullar. ülke o eski ülke olmaktan çıktı azınlık haldeyiz. ilk fırsatta gideceğim en fazla tatillerde gelirim

Kısıt altında büyütüldüğüm için arkadaşlık ilişkilerim minimum seviyede ve ailem ile bağım nerdeyse sıfır. Dışa dönük biri olmama rağmen bu sebepten hiçbir zaman aktif bir sosyal hayatım olmadı. En sevdiğim şey odama geçip kapımı kapatmak. Dolayısıyla bu insanların dönme sebebine sadece güldüm. Beni burda tutan ve yanımda götüremeyeceğim tek bir canlı var hayatımda. O sebeple hapsoldum. Yoksa gitmek bu hayatta istediğim TEK şey.. umarım bir gün..

Türkiye'de ekonomik ve siyasi istikrasızlık sorunu çözülse dünyanın en yaşanılası 10 ülkesine girer. (Gecekondulaşma,Çarpık kentleşme, atık sorunu, Kürt sorunu hepsinin temelinde siyasi istikrarsızlık yer alır.)

Hanımefendiler beni bana anlattı resmen. 1 senedir yurtdışındayım ve aynı düşünceler, aynı hisler var bende de. Yorumlardaki Türkiye'de olan arkadaşlardan biri gibiydim bende. Zor hayat şartları, ay sonunu zor getirme, kötü ekonomik durum, kalabalık, kutuplaşma, trafik vs vs daha bir çok şey sayabilirim. Neredeyse ülkemden nefret eder hale gelmiştim. Ancak geldim geleli ülkemi, sevdiklerimi, İstanbul'u özlemediğim bir an bile olmadı. Oturup İstanbul videoları izliyorum :) hala her gün dönsem mi acaba düşüncesi oluşuyor... Ülkede kalmak da zor gitmek de... Umarım düzeliriz diyorum ama umudum az... Hayırlısı...

Bu yayın da konuşan ve kendini ifade eden insanlarımızın, sergilemiş olduğunu samimiyet ve içtenlik için teşekkür ederim.. "Taş Yerin de Ağırdır."

Romantizm Türk insanının peşini bırakmıyor.. Yalnız yaşamayı, tek başına da mutlu kalabilmeyi öğrenmedikçe tutunabilmek çok zor. Binlerce insan yurt dışına gidiyor, çok azı geri dönüyor. Kendi hayatına tahammülü olmayanlar..

1.5 sene para biriktirip ancak dandik bir pc alabiliyorum ciksam asla geri donmem isteyen varsa yer degiselim aninda

hollandada büyüdüm, hollanda okulunda eğitim gördüm, babam 5 yaşımdayken kulağıma yüce Allahın kelamını anarak dua etti ve istiklal marşını ezberletti, ailem tarafından türk örf adetlerine bağlı bir Türk olarak yetiştirildim, ailemi bırakarak ülkem Türkiyeye dönüş yaptım eğitimime memleketim Ankarada devam ettim, 1993 yılında vatani görevimi 19 ay olarak güneydoğu ve ırakta tamamladım, devlet görevlisi olarak hayatıma devam ettim, terörle mücadelede uzun yıllar görev aldım, kendi vatanımda görev yaptığım için şeref duydum, yaşım 48 Allahın izniyle ülkemin toprağında ömrümü tamamlamak istiyorum, en başta toprağımın kokusu bana kim olduğumu anlatıyor

Amerikadan ekim ayinda 10 sene sonra istanbula geri tasindim, yuksek lisansa burda baslamak icin. Korona kisitlamalari hayati limitlesede simdilik kararimdan memnunum. Turkiye icin daha iyi gunler olsun umit ediyorum. Umarim ulkeme katki sagliyacak tezimide veririm :) memleket iste.. ayri

Sarı ceketli arkadaşın bahsettiği yalnızlık hissini çok iyi anlıyorum. Öğrenim için, büyük umutlarla gittiğim Tallinn'den üç yılın sonunda dönüş sebebim "köksüz-bağsız-yalnız" olmaktı. Şimdilerde İç Anadolu'da yaşıyorum, eğitimini aldığım ve sevdiğim işi yapıyorum. Rahatça "mutluyum" diyemesem de, kesinlikle "huzurlu"yum.

Memleket ev gibidir bazıları için, gezmek güzel tabi ama yaşamak başka, Memleketimi seviyorum: Çınarlarında kolan vurdum, hapisanelerinde yattım. Hiçbir şey gidermez iç sıkıntımı memleketimin şarkıları ve tütünü gibi. Nâzım Hikmet

Türkiyede doğup büyeyen ve 20 yıldır yurt dışında yaşayan biri olarak söyleyim ekonomik özgürlük maddiyat sıkıntısı çekmeden yaşıyorsun avrupada doğru türkiyeye bakarak şartlar çok iyi maddiyat olarak ama bir yandanda içinde hep bi eksiklik memleket özlemi aile özlemi burda ne kadar buralı olsanda hep yabancı hissetmen hiç bir zaman bitmiyor özlem en basiti türkiyenin toprağın kokusunu güneşin doğuşunu bile özlüyor insan keşke ülkemizin şartlarıda iyi olsada kimse uzakta yaşamasa

Bu ülke çooook güzel!!! Ama insanların çoğu kötü.Baya kötü.Bildiğin kötülük var yani.Yazık iyilere.

4 yıl dışarda yaşamış ve halâ ayın 20 günü kadarını farklı ülkelerde geçiren biri olarak söylüyorum. Her insan kendi doğduğu büyüdüğü yerde kendi vatanında yaşamalı. Aksi taktirde çok çileli bir hayat sürer.

Abi çok duygusal milletiz, genel olarak rahata düşkünüz, farklılığa açık değiliz, yeniliğe kapalıyız, gelişim konusunda yavaşız bundan ötürü yurtdışına gidenlerin çoğu geri dönüyor neymiş efendim ''aayyyyy ailemi çok özlediğğğmmmm, ayyyyy işten sonra arkadaşlarımla bira içmeyi özlediğmhhhh, ayyyy düzenim çok bozuldu bla bla bla''

12 yil once gren card ile Amerika' ya goc wttim. NYC'de yasiyorum. dunyanin en ozgur ve en cilgin sehri. Hersey mumkun ve kimse kimseyi yadirgamiyor. Hep geri donecegim dedim. Bi gun donecektim Turkie' me ama her gecen yil, her ziyaretimde ben ve ulkem cok degisti. Turkiye artik o eski, guzel Turkiye degildi. Been de o eski ben. Hala New York sokaklarinda Turkce duydugumda icim isiniyor. 3 yil once Manhattan' da evimi aldigimda buruk bi sevinc yasadim. Artik Turkiye' me donme ihtimalim kalmamisti. Artik Amerikaliydim. Kalbin kiriliyor... Ya ulkende, ozgurluk olmadan, her an iceri atilma kaygisi ve her gecen gun cirkinlesen sehirlerimizde yasamak yerine, ozgurlugumu sectim. Italyan sevgilimle evlendim ve yakinda Italyan vatandasligim gelecek ve emekli olunca sanirim Italya' da yasayacagim. Nedeni mi? Ulkeme daha yakin, kulturume daha yakin- Akdeniz. Amerika' ya son 5 yildir deli gibi Turk gocu var ve yeni yeni Turk marketleri, Turk mallari gormek ozlemimi az da olsa hafifletti. Burada ilk defa Turk oldugumdan dolayi irkcilik yasadim. Korkunc bi histi. Yunanlilar , Ermeniler ve koktendinci Hristiyanlardan cektigimi kimseden cekmedim. Ama dedigim gibi son 5 yilda cok fazla Turk ya goc etti ya da iltica edip Amerika' yi yurtlari yapti. Keske Turkiye' mde hersey eskisi gibi guzel olsa da, biz de geri donebilsek.... Ame nedense bu umidim, tipki Turkcem gibi yavasca kayboluyor... Ben- biz hep ilk gocmen sikintilari yasayacagiz. hep ulkemizi , kulturumuzu, sabah pidesini, Turkcemizi ozleyecegiz... ama maalesef Turkiyemiz biraktigimiz yerde degil ve bu beni gurbette olmaktan, ozlemimden daha cok acitiyor... uzuyor.. keske, keske ulkem eski degerlerini korusaydi.... keske

"Herşey var ama Hayat yok" Maalesef 1 yıldır Almanyadayım ama zerre mutlu değilim şahsen en kısa zamanda ülkeme geri dönmeyi düşünüyorum. Avrupa ikiyüzlülük,Rasizm ve bencillikten başka birşey değil. Doğu toplumlarının samimiyeti,ilişkileri,derinliği,kültürü ve insanlığı,Batı toplumlarında yok ve hiçte öyle medeni,özgür falanda değiller. Hergünleri aynı monoton,yalnız,tekdüze,ceza ve kurallara dayalı bir sistem kurulmuş. Ne yapıyım eti,balığı,rakıyı birlikte içecek dostlar olmayınca,ne yapıyım hasta olunca,başıma bir iş gelince aramayan,sormayan,umursamayan empati yoksunu avrupa insanını. Komşuluk,Arkadaşlık,insanlık bizim topraklarımızda var olan şeyler burada sokakta düşüp kalsanız,gelip bir tane el atan olmuyor canlı şahit olduğum bir hadisedir bu.

Türkiye de tuzu kuru olanların bir süreliğine denedikleri yurtdışı macerası anlatılmış. İnsanların çoğu bu ülkede yaşayamadığı geçinemediği insan yerine konmadığı ve nefes alamadığı için gidiyor ve geri dönen de çok az. İnsan her yerde yalnızdır. Temel zorunlu ihtiyaçlarını karşılayan insan için en önemli iki duygu özgürlük ve huzurdur. Bu ülkede ihtiyaçarını karşılayabiliyorsan özgür ve huzurluysan zaten gitme. Ama değilsen git, arkana bile bakma.

Onbes yildir yurt disindayim ilk yillarda donmek icin can atiyordum ama su an donmek bana ozgurlugumden vazgecmek gibi geliyor, sunu da belirteyim ulkemi uzaktan cok ozluyorum ama uzaktan

Her ne kadar avrupa , amerika çok güzel müthiş olsa da. Atalarımızın dediği gibi taş yerinde ağırdır. Biz bu kültürün bir parçasıyız. Biz bu taşın toprağın insanıyız. Umuyorum ki güzel ülkemiz de herkes tarafından gidilmek istenen ülkelerden biri olur.

Sunu hiç kimse unutmasin, dönebileceginiz vataniniz var. “yapamazsak döneriz”

VATANIM güzeldir. Hamdolsun TÜRKÜM ve TÜRKİYEMde YAŞIYORUM..NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE ..

3 yıl Belçika da yaşamıştım...asiri hevesle gittim ,orada çok ta huzurlu bir hayatım vardı ve sanki hayat yavas akıyordu. Belcikalilar cok sade kendi halinde insanlar ,kimse kimsenin hayatını cok merak etmiyor ve kaos yok gıybet yok ;)) tatillerde Türkiye ye geldiğimde bir bakıyordum telefonlar yenilenmiş, kıyafetler son moda vs aaaa su cok moda senin haberin yok mu vs diye bana sasiriyordu arkadaslar ;)) renk vardi ,eğlence vardi ,birbirinin hayatını merak eden insanlar hayatın bir tadı tuzu vardi....hasretlik gitgide artınca türkiyeye dönüş yaptık, ama dönüşte de hayal kırıklığı oldu ,tirkiye bıraktığım gibi değildi ve her geçen gün daha geriye gitmekte . Suan 6 yasinda oğlumla onun geleceği için tekrar gitmeye karar verdim....maalesef bu ülkede artık biz çağdaş laik insanlar 2.sinif olduk artık kendi ülkeme entegre olamıyorum ve mülteci olaylarından sonra kararımız kesinleşti....maalesef yine ülkemi ozleyecegimi bilerek yine gideceğim ...:(

Ingiltere'de 8 yili bitirdim,32 yasindayim,yabanciyla evliyim,Turk arkadas edinmedim,Turk mahallelerine yaklasik 2 saat mesafede oturuyorum,bu yuzden adaptasyonum kolay oldu.Turkiye ile alakali ne haber ne dizi/film/muzik hic takip etmiyorum,sadece aile ve arkadaslarimla gorusuyorum.Senede 2-3 defa ziyarete gidip aile/yemek ozlemini gideriyorum. Eger Turkiye'de yuksek bir geliriniz ve buyuk bir sosyal cevreniz varsa yabanci ulkeye adapte olmaniz cok zor olur cunku ister istemez yanliz kaliyorsunuz,ya da sosyal cevrede gulup eglendiginiz konular cok kisitli oluyor,Turkiye'de yaptiginiz muhabbetlerin karsiligini hic bir yabancidan alamiyorsunuz.

Benim bildiğim 25 kişi var Almanyaya yüksek lisans için giden, en az 24 ü, ben de dahil geri dönmek istiyor.

En genci 30 yaşında gitmiş. Tek dertleri yalnızlık. Yurt dışına giden çok genç var. Çoğunun yalnızlık duygusunu yeneceğini düşünüyorum. Gelecekte Aziz Sancar, Daron Acemoğlu, Uğur Şahin-Özlem Türeci gibi başarılar elde eden yüzlerce Türkün ismini duyacağız. Büyük şirketlere Türk yöneticiler atanmasına dair haberler rutin hale gelecek.

9 senedir Avrupa'dayim. Dilini onceden hic bilmedigim 2 ulkede yasadim, hala baska bir ulkede yasiyorum. Ben de TR'deki gundemi takip ediyorum ama tek takip ettigim sey o degil. Donmeyi kesinlikle dusunmuyorum, ailemi ve duzenimi burada kurdum. Arti yeni arkadasliklar edindim. Arkadas edinmenin yasi ve yeri yok, yeter ki siz isteyin. Bu kisiler yeterince caba gostermemis ya da gostermek istememis kanimca. Elbette yurtdisinda hersey cok kolay degil ama aksam isten cikinca bulusacak arkadasim yoktu, komsularla iletisim zordu gibi seyler donmek icin komik bahaneler.

28 sene Almanya'da yaşadım. Döneli 3 sene oldu. Şurada Türkiye'nin negatif taraflarını konuşalım desek bir hafta durmadan konuşabiliriz!! Ama ne olursa olsun Türkiye. Eğer ülkemizin birgün Avrupa'daki bir ülke olmasını istiyorsak Türkiye akarsu ise, ben de orada bir damla su olurum. Bir daha gurbetmi Allah yazdıysa bozsun!!! Haa merak edenlere. Şimdi burada 28 seneden beri öğrendiklerimi insanlara vermekle meşgulüm. Sanayideyim ve mutluyum

Ve bende donuyooooruuuuum. Avrupa da 6 yil yasadim ama ulkeme olan ozemim beni avrupada daha otesine goturemiyor. Umarim Istanbul beni super karsilar. :)

Yaklaşık biraz daha uzatırsak 20 yıl süren gidip birkaç kez geri dönüşlerle süren İtalya maceram halen devam ediyor. Aynı videodaki kadınlar gibi her defasında gittiğimde ya ben buna mecbur muyum deyip hep kendimi sorguladım. Bedenen İtalyada ruhen Türkiye'de olmak gerçekten yorucu, bir nevi arafta kalmak gibi, madden ve daha çok manen yorucu. Şimdi ise pandemi yüzünden Türkiye'ye geçici olarak geri döndüm. Yazacak o kadar çok şey var ki bu kadınların hepsi doğru söylüyor hepsi. Biz Türklerin en büyük sorunu bu çok aşırı duygusalız gittiğimiz yerle hemen bağ arıyoruz ve o yüzden yabancı ülkede üstümüzde ya da yan komşumuz Çinli ve Hintlilerin daha mutlu olmasına akıl sır erdiremiyoruz.

*ben bu kanali hakketen cok seviyorum...ben de tabiat adamiyim ve videolarimin cokunu tabiatda,ormanda,dagda cekiyorum..En guzel ve hicbiyerde duymadiginiz original tabiat seslerini sizincun hazirliyorum*

Denilen herşeye katılıyorum ülkemizden güzel bir yer henüz göremedim keşke ekonomi ve politika da gurur duyabileceğimiz seviyede olsa.

Türkiye "gezilecek" ülkedir İçindeki insanlar ve devletin durumu "yaşanacak" ülke olup olmadığını belirler

Bu serinin devamı gelsin Lütfen :)

Türkiye'yi begenmeyenler gitse de hiç gelmese keşke. En azından ülkesini sevenler kalsa

Her ikisi de var, evet. 5 seneden fazladır İngiltere'deyim, Türkiye'de yaşadığım şehirlerden sırasıyla Adana, Ankara ve İstanbul'u delice özlüyorum. Her biri hayatımın başka bir dönemine denk geliyor, ergenlik, gençlik, yetişkinlik. Bazı sokakları, anıları, kokuları öyle bir özlüyorum ki, orada olsam o kadar özlemezdim belki ama burada özlüyorum. Türkiye'de yaşarken de burayı özlüyordum(daha önce de yaşadığım için). 2013 Haziran'dan sonra, Türkiye'ye ait değildim, bunu biliyorum. Peki buraya ait miyim? Değilim belki ama 'sen buraya ait değilsin!' diye yüzüme vurmuyor kimse. Maddi kaygılarım daha az (Türkiye'de geçerli ve iyi kazandığım bir işim vardı, burada çocuğun olduktan sonra çalışmaya ara verdim), yeşil alana ulaşmak için 2 saat trafikte kalmam gerekmiyor, liste herkesin yazdığına benzer. Ailemi ve arkadaşlarımı çok ama çok özlüyorum, tek berbat tarafı bu, pandemi bitince hasret gidermek daha kolay olacak en azından.

Beynim otomatik olarak başlığı " gitmek var dönmek yok " diye okudu . Gidebilsek dönmek aklimiza gelmeyecek .

1 yıl oldu Almanya ya geleli yaşadığım yer yem yeşil bir ilçe buralar cennet imkanlar çok iyi ama vatan benim bizim değil toprağına emek vermedim bir fidan dikmemişim beden benimse ze ruhum benimsemiyor burayı keşke ülkemde şartlar iyi olsaydı buralara gelmek zorunda kalmasaydık burnunda vatan sızısı anısında çocukluğu olan ruhunda ise toprağa vatana bin bir özlem çeken yurttaşlara selam olsun..

Yurt disinda yasamak hayata bir bebek olarak bugunku bilincle gelmek gibi bir sey. Etrafinizdaki cogu insan size yabanci, eger ulkenin dili ingilizce degilse hic bir sey anlamadan tabelalara ve insanlara bakakalirsiniz ayni bir cocuk gibi yani oldukca zor. Fakat ayni zamanda buyuk bir deneyim ve zenginlik. Yurt disinda yasamaya alisamayanlar genelde ileriki yaslarda yurt disina gidenler oluyorlar, belli bir yastan sonra her seye sifirdan baslamak cok daha zor. Eger boyle bir dusunceniz ve de imkaniniz varsa mumkunse unoversiteden once veyahut hemen sonra yerlesmeye calisin. Yapilan istatistiklere gore partneri yabanci olan insanlarin uyum saglamasi daha kolay oluyor hele de o ulkede cocugu olduysa daha da kalici oluyorlar. Gitmek isteyenin de, kalmak isteyenin de sansi bol olsun.

Çok başarılı olmuş ,Teşekkürler.

Şu video altında yazılanları okuyorum. İçleriniz ne denli nefretle dolmuşsa artık, şu videodaki insanları bile acımasızca yargılıyorsunuz. Git kardeşim sen git ve mutlu ol. Bu insanları neden yargılıyorsun? Senin hakkını mı çaldılar? Bu neyin öfkesi? Git ve eti 10 eurodan, telefonu 200 eurodan, birayı 1 eurodan al. Hepsini al ve tüket ama bunlarla mutlu olamayan insanlara saygı duymayı öğren.

insan ağaç gibi köklerinden ve yanındakilerden güç alır. Fırtınada tek ağaç kırılırken ormanada güvenli olur

doğunun bilgeliği dediğinde kapattım izlemeye değecek bişey değil.

güzel bir cekim olmus .. yasitmalarimin düsüncelerini fikirleri ve tecrübelerini dinlemek bana iyi geldi diyebilirim

Fransadan izmire geldim hiç pişman değilim iyiki izmir

turkiyede 5 sene calisip hayalim olan scooteri alamadim. cok koydu. istedigim scooter de lahmacuncularin kullandigi honda activa. hani hayale bak. neyse dil icin avrupaya geldim eldeki parayla. ilk senemde arabam oldu. ikinci senemde scooterim. bi daha asla ama asla yasamaya donmem. tatil icin tabiki.

Türk türkiyede,alman almanyada,fransız fransız fransada mutlu olabilir,eğer gerçek mutluluğu arıyorsak gerçek bu,yaban ellerde dilini kültürünü bilmediğin bilsende benimsemedin benimsesende alışamdın bir yerde yaşamak ne kadar mantıklı,bir kere en basitinden içinden düşündüğünde,içinden hayal kurduğunda hangi dilde yapıyorsun bunu

Kesin dönmeden önce belki 1ay kadar tatile gelinebilirdi..Fikirler değişirdi bence.. Dönenlere de mutluluk ve huzur dilerim.Hoş gelmişler, sefa getirmişler

Asıl işsiz kalmak uzay boşluğunda kalmak gibi birşey insanların gözündeki değerini bırak kendi gözünde bile değerin kalmıyor kendini sorguluyorsun biraz psikiyatrik hastalıklara yatkınlığı varsa hastalanmamak elde değil istediğin şeyi yiyememek çok acıdır

Tayyip Erdoğan ile size mutluluklar diliyoruz...

Ne kadar güzel bir iş çıkarmışınız. Videoröportaj’da söz alanları da ayrıca tebrik etmeli. Gitmek en kolayı! Zor olan dönmek. Dönebilenlerin hikayelerini dinlemek cesaret vericiydi. Tebrikler!

ben bi sene evvel geldim usa ya.mutluyum hayat levelim TR deki milyonerler seviyesine yükseldi. burda kalıcıyım sittin sene dönmem.gidenlere bye bye

18 yildir Amerika’da yasiyorum 14 yildir da Hemsirelik yapiyorum su an Turkiyede kazanacagim paranin en az 10 katini yapiyorum hatta biraz daha ekstra calissam bu 15 katina cikabiliyor,ama gelgelelim ozlem insanin pesini hic birakmiyor hep Turk haberlerini takip ediyor birgun Turkiyeye donebilme hayaliyle yasiyorum.Yurtdisinda yasamayan insan anlayamaz inanin insani vatanindan,kulturunden ve de sevdiklerinden ayri kalmasi cok zor

Son 5 yılda akın akın yurdu terkeden genç eğitimli nesille çok da ortak noktaları yok.

Dönenlerin hepsi kadın mı , yoksa hususi olarak kadınlar mı seçildi?(Yalnızca erkeklerin de benzer sorunlarla geri dönüp dönmediğini merak ettiğim için soruyorum.)Video için ayrıca teşekkürler.

Almanya'da o yalnızlığı iliklerime kadar hissettim. Yarı Almanım uyum sağlama konusunda hiç problem yaşamadım. Almanya'daki çalışma ortamımdaki insanlar beni seviyordu. Ama büyük bir yalnızlık vardı. Kalsaydım maddi anlamda çok iyi durumda olacaktım. Fakat o yalnızlık yavaş yavaş sizin ruhunuzu öldürüyor. Almanya'ya kıyasla İstanbul diğer şehirlerde, kasabalarda hayat nasıl bilemiyorum çok daha yaşanılası bir yer. Sağlık, ulaşım İstanbul'da yurt dışındakinden çok çok daha iyi seviyede. Geri döndüm. Yıllardır burdayım. Malum yönetim, adaletsizlik yüzünden şimdi İngiltere'ye gitme durumu var. İngiltere'ye bayılıyorum. Ama o yalnızlığı ve memlekete olan özlemi gene yaşayacağımı biliyorum. İlk etapta gidip bir havayı koklayacağım. Olursa bir ayağım orda bir ayağım burda olacak şekilde bir yaşam kurmaya çalışacağım. Yaş 51 ama işim bitmedi daha. Maalesef adaletsizlik, gelecek kaygısı, enerjinin tıkanması yüzünden motivasyonumu yeniden kazanmak istiyorum. Yeni bir başlangıç lazım...Bakalım ne olacak....

Tamamen duygusal hepsinin dönüşü de

valla kusura bakmasin konusan arkadaslar ancak, genel olarak anlattiklari, egitim seviyelerine kiyasla ironik olarak, adaptasyon kapasiteleri dusuk, degisimden kacan, daha da fenasi, kendisini acik fikirli ve degisime acik zanneden insanlar izlenimi veriyor. ben 6 senedir expat hayati yasiyorum. su videoda anlatilanlardan herhangi birini, hissetmedim bile lan. Tr deki hayatlarimizdan bize kalan aliskanliklari, mekanlari, yemekleri, kokulari illa ki ozluyoruz ancak, iste birisi ile samimi bir arkadaslik kuramamak, is cikisi gel abi 2 bira icelim diyecek birinin olmamasi gibi ornekler, kusura bakmayin ancak cok acinasi yahu. Bu nasil kafa arkadas, bi bara kafeye gidip, insanlarla tanisip, 2 cift laf edecek, muhabbet kuracak kadar da mi altyapiniz, medeni cesaretiniz yok yahu? neymis ispanyol insan farkli kulturdenmis, muhabbet yurumuyormus. vay anasina ya, eleman bunu ispanyollar icin soyleyebildi lan. akdenizin en disadonuk, en kafa dengi toplumlarindan biri icin soyledi abi bunu ya? yuh kardesim yuh yani.

Çok güzel bir çalışma.Emeğinize sağlık.Dönenlerin dönüş sebepleri çok büyük oranda 'homesick' denen ev özlemi.Buna dayanmak zor.Hele ilk başlarda çok çok zor.

Bende konuşulanları o kadar iyi anlıyorum ki aidatlık duygusu iyiki bende dönmüşüm ☺️

Yaklaşık 10 yıl Avrupa'da (İngiltere-Almanya'da yüksek lisans, doktora ve sonrası) yaşadım. Dönenlerin duygularını biliyorum ve onları anlıyorum. Bu konuda çok şey yazabilirim... Fakat şunu söylemek isterim, dönenleri çok fazla eleştirenler var. Lütfen şunu aklınızdan çıkarın "yurtdışı cennet, ülkemiz cehennem". Yok böyle bir şey. Oranın güzellikleri ayrı, buranın ayrı... Ülkemizde bazı şeyler (özellikle ekonomi ve eğitim) düzelsin emin olun ülkemiz cennet...

Ya iyi bari sonuna kadar izledim de ''mutluyum, pişman değilim'' diyorlar onlar adına çok mutlu oldum :) neşeniz bol olsun hepimizin inşallah :)

Hepsi birbirinden güzel ve akıllı kadınlar 👏🏼 şansınız bol olsun 🙏

Ben 32 sene,eşim 41 sene İsviçrede yaşadık ve çalıştık,alınterimiz ile kazandık. 2020 senesinde Türkiyeye kesin dönüş yaptık. Ben şunu bilir,şunu söyleyebilirim "Bülbülü altın kafese koymuşlar, ille de vatanım demiş" Yurtdışında ne kadar başarılı olursanız olun, siz yabancısınız. Ağzınız ile kuş tutsanızda yaranamazsınız. Türkiye de yaşıyoruz karı koca emekliyiz, 4 evimiz bir dükkânımız var. 6 ay yazlıkta,5 ay İstanbulda,1 ayda İsviçrede yaşıyoruz,çok mutluyuz. Allah herkesin gönlüne göre versin inşallah.

5 yıldır Almanya'dayım. Gözlemlediğim bir durumdan bahsetmek istiyorum. Burada doğup büyüyen insanlar için, ülke değiştirmek bir yana, misal Stuttgart'tan Berlin'e taşınmak bile büyük bir mesele. Doğup büyüdüğün yere geri dönme isteğini dedikodu yapamamaya, kendi ile mutlu olamamaya bağlamak nasıl bir vizyonsuzluktur. Bir not daha: gittiğim için çok mutluyum diyen kişilerde bile bir eksiklik hissinin olduğu da yadsınamaz bir gerçek.

Aklı başında, zeki,kendi ayakları üzerinde duran,kendi parasını kazanan örnek Türk kadınları.Tebrik ediyorum sizleri.

Bizleri kim bu duruma getirdiyse onlar utansin

Bu dönenlerin maddi durumları çok iyi zaten . Dönme nedenleri adapte olamamaları biraz zorluk gördüklerinde yalnızlık bahanesinin arkasına sığınmaları .

Ben 1999'dan beri Kanada'da yaşıyorum ve bu videodakiler gibi hiç hissetmedim. İlginç olan şeyler bu kişilerin hepsi bayan, erkek yok, tabii ben Kanada'dan dönen erkek tanıyorum aslında. İyi noktalara parmak basılmış, örneğin bir gruba ait değilseniz ve kendiniz adapte olamıyorsanız, geri dönmeyi arzulamak çok doğaldır. Kısmen değişmeyi istemek ve adapte olmaya çalışmak adapte olmayı kolaylaştırır. Yalnızlık aslında her yerde mümkündür, kalabalık ortasında yalnızlık hissedebilirsiniz veya çok az insanlar arasında çok derin bağlantılarınız olabilir. İnsanı ben bir gezegen gibi görüyorum. Herkesin kendine ait özel atmosferi, doğası var ve nereye gidersek biz o gezegeni birlikte taşıyoruz ve oradan soluyoruz. Eğer geri dönmek istiyorsanız demek ki sizin gezegenize benzer olan insanlarla birlikte yaşamanız size uygundur. Bu nedenle kimse kimseyi neden döndünüz diye aslında yargılamayamaz.

Ahhhh ahh doların 2 TL olduğu zamanda satmadık evleri ondan sonra mecburen satmak zorunda kaldık avcumuzu yaladık. Rahmetli beni dinlemedi.

Yıllar önce, Londra'da yasayan yakınlarım yurda kesin dönüş kararı aldılar. Bir yıl zor dayanıp geri döndüler. Söyledikleri şey" burada insan kendini çok değersiz ve işe yaramaz hissediyor"du. Üstelik o yıllada bozulma böyle değildi.