CHCEMY PODCAST O ŁĘCKEJ!!!!!!!!

0:00 - wstęp 1:29 - stosunek do lektur 4:25 - ulubione lektury 6:16 - jakie lektury czytałyście, a jakich nie? 6:54 - znienawidzone lektury 9:36 - czy trzeba czytać wszystkie lektury? 12:45 - totalne minimum do matury 16:13 - czy chcecie wrócić do jakichś lektur? 17:06 - dlaczego omawiamy stare książki, skoro w nowych też są takie same motywy? 21:34 - jak tworzona jest lista lektur? 23:52 - lektury powinny zachęcać do czytania czy edukować? 26:42 - czy zmodyfikowałybyście system lektur? 26:59 - co myślicie o podziale języka polskiego na dwa przedmioty: język i literatura? 28:50 - książki współczesne, które mogłyby dołączyć do kanonu 31:11 - lektura, która ma złe wzorce i powinna zostać usunięta z kanonu 34:54 - czemu młodych ludzi uczy się trafienia w klucz, a nie interpretacji? 39:52 - lektura, którą lubiłyście, a inni nie (i na odwrót) 40:55 - czy nauczyciele pomijali jakieś lektury? 41:31 - co myślicie o „Lalce”? Dlaczego ludzie jej nie doceniają? 44:22 - czy wkurza was sprowadzanie Łęckiej do tępej, złej kobiety? 45:46 - „Ferdydurke” (jest też trochę o „Weselu”) 49:07 - czy jeśli bez refleksji opisane są toksyczne zachowania, muszę czytać to na rozszerzeniu? 50:52 - stosunek do „Zbrodni i Kary” 51:44 - „Pan Tadeusz” 51:55 - „Syzyfowe prace” - wystarczy streszczenie? 52:41 - Mickiewicz czy Słowacki 54:35 - zakończenie

Wzór na pole koła idealnie się nadaje przy dylemacie dwie średnie vs jedna duża pizza 😂

Też bym chciała musical na podstawie "Pana Tadeusza"❤️

Lajkuję i komentuję dla podcastu broniącego Izabelę Łęcką! W liceum, dotarło też to do mnie, o czym tutaj powiedziałyście. Zrozumiałam kwejkowe meme, i zasmuciło mnie to. Choć trzeba przyznać, przewrotnie pomagały zapamiętywać wątki. Odczucie i zaangażowanie podobne do obserwowania dramy intermetowej, z tą poprawką na starą telenowelę z gazety

Najgorsza lektura - "Cierpienia Młodego Wertera". Wszyscy w w klasie (biol-chem) nie mogli pojąć, jak to się stało, że po strzale w głowę on tak długo umierał

A co do Izy, to myślę, że należy wziąć pod uwagę ważną rzecz - nie chciała go, ale o tym nie mówiła. Nie odrzuciła go. Nie dawała mu jasnymi sygnałów - wręcz przeciwnie chciała go wykorzystać. I fakt, że będąc z nim zaręczoną flirtuje w obcym języku ze Starskim jest, no cóż, niesmaczny. Wokulski był nachalny, ale na pewno nie chciał jej skrzywdzić. Nie próbował wykorzystać jej seksualnie. Nie patrzył na nią jak na kogoś atrakcyjnego wyłącznie pod względem fizycznym. I on sam często w myślach mówił sobie, że mógłby natychmiast przestań za nią latać, gdyby ona zechciała mu o tym powiedzieć. I ostatecznie zrobił to po podsłuchaniu jej rozmowy - natychmiast urwał kontakt. A co zrobiła Łęcka? Zaczęła żalić się Wąsowskiej, bo już Wokulski nie wydawał jej się taki okropny, jak okazało się, że musi wyjść za marszałka. Zresztą i marszałek szybko się ulotnił. Nie uważam więc, że Łęcką należy jakoś wybitnie bronić, bo patrząc na całokształt, to ona wykazała się, moim zdaniem, większą toksycznością. Bardzo fajny filmik, tak poza tym 😁❤️

Kiedy niby jest się już dawno po maturze, ale i tak się wysłucha 55 minut ✨gaworzenia✨ o lekturach od Bestselerek bo w sumie czemu nie 😂

"Kordian" był polemiką do "Dziadów" ;) I obie te lektury były świetne!

Jeżeli chodzi o Łęcką to okej na początku była w porządku to Wokulski się jej narzucał a ona miała prawo odmówić. Tylko pamiętajmy o późniejszych wydarzeniach książki gdzie Izabela po zaręczynach z Wokulskim się zabawiała z innym facetem na boku, naśmiewała się z Wokulskiego, myśląc że ten angielskiego nie rozumie, więc No sorry ale nikt nie powie że jest to w porządku zachowanie, bo bawienie się cudzymi uczuciami nie powinno określać się mianem wolnej woli czy feminizmu.

niesamowicie przyjemnie sie was slucha w takich dluzszych formatach

Ja będąc w liceum i omawiając "Lalkę" bardzo nie zgadzałam się z tymi opiniami na temat Łęckiej. Wtedy jeszcze nie wiedziałam skąd one się biorą. Oczywiście Izabela nie była postacią krystaliczną, ale Wokulski do nich również nie należał. A pewne zdanie, które od lat powtarzane jest przez licealistów, nie pochodzi z ich własnych przemyśleń, a właśnie z pewnego frazesu, który od lat przekazywany jest z pokolenia na pokolenie.

Bardzo ciekawy film (jak zwykle u was :D ). Zgadzam się, że te "starocia" są potrzebne, bo ukształtowały naszą kulturę i dzięki nim lepiej rozumiemy współczesne utwory. Chciałabym jednak, żeby wprowadzić chociaż kilka współczesnych książek do kanonu lektur w liceum, żeby zmienić trochę proporcje, powiedzmy 70% klasyków, 30% współczesnych. Teraz kończy się omawianie lektur na II wojnie światowej i trochę wygląda tak, jakby po 1945 nie powstała żadna wartościowa książka xD. Poza tym te lata nastoletnie to czas, gdy kształtuje się nasz gust czytelniczy, a obecnie lektury niestety nie zachęcają do sięgania po książki na własną rękę. Tak jak wspomniałyście, przydałoby się tutaj jakieś wyważenie. Generalnie trudny temat :)

Od września idę do liceum na profil humanistyczny i powiem szczerze, że strasznie zajarałyście mnie tymi lekturami 🤩 Już w 8 klasie zaczęłam inaczej patrzeć na lektury i bardziej je doceniać, ale przez ten film postrzegam to wszystko jeszcze lepiej. Film długi, lecz nie ma nic lepszego od słuchania Waszego duetu (zawsze jestem pod wrażeniem Waszej inteligencji i elokwencji) dlatego cholernie dziękuję, za nagranie tej pogadanki, bo to była naprawdę przyjemna godzina, z której wiele wyniosłam 🖤

Jestem fanką stylu Marty 💜

Podcast o Izabeli Łęckiej ❤❤❤

Co myślicie o pomyśle, że na polskim powinno omawiać się inne dzieła kultury takie jak filmy, bo moim zdaniem historia kina też ma duży wpływ na nasze życie obecnie, a raczej przeciętny człowiek nie ma styczności z tymi starymi filmami i mało o tym wszystkim wie

Nie ma to jak 55 minut dyskusji z Bestselerkami✨

Skoro już wiemy, że nie wybrałyście specjalizacji związaniem z nauczaniem, to nie daje mi spokoju pytanie, na jaką się zdecydowałyście 🥰

Tak bardzo szanuję za poparcie dla samej idei kanonu ❤️ Dodam coś od siebie, kończącej właśnie licencjat z polonistyczno-historycznych studiów nauczycielskich (UAM ma takie dziwne twory). Byłam na mat-inf-fizie w liceum, polskiego uczyłam się w zakresie podstawowym. Moja polonistka miała podejście: wkujcie motywy, macie ogarnąć najważniejsze wydarzenia, nie pomylić autorów z tytułami i zdać. Szanowałam, to pasowało przyszłym inżynierom, ale równocześnie nie blokowało dyskusji na wyższym poziomie, które odbywały się na lekcjach. Absolutnie kocham kanon, który był w szkole średniej (gwiazdkami oznaczono teksty najważniejsze - „Dziady drezdeńskie”, „Pan Tadeusz”, „Lalka” i inne cudowności, bez krzty ironii). I tak bardzo popieram czteroletnie liceum. W gimnazjum pojawiały się teoretycznie jakieś elementy wiedzy o epoce, ale w praktyce nie mogła być to bardziej rozbudowana analiza. Teraz dodam kilka rzeczy, które dostrzegam z perspektywy miliona zajęć z metodyki na studiach. Kłótnie o kanon są wszędzie - na konferencjach wśród profesorów oraz na zajęciach, gdy dyskusje studentów stają się bardzo ożywione. W czwartek właśnie omawialiśmy zagadnienie polskości w lekturach w szkole podstawowej (na tym etapie skupione są studia licencjackie; magisterskie dotyczą szkoły średniej). Tu pojawił się problem, kiedy powinno rozpocząć się nauczanie związane z epokami literackimi i najważniejszymi dziełami kultury polskiej. Generalnie w podstawówce zostało podzielone to w taki sposób, że udaje gimnazjum - w klasach 4-6 są teksty w zamierzeniu zachęcające do czytania (absolutny misz-masz i brak konsekwencji w wykreowaniu tej części to osobny temat), natomiast na etapie 7-8 następuje włączenie elementów historii literatury. Wszystko byłoby dobrze, gdyby istniały tu regulacje. W praktyce wygląda jednak to tak, że nauczyciel może omawiać lektury w dowolnej kolejności. Wyobraźcie sobie sytuację, w której w pierwszym tygodniu nauki w klasie siódmej uczeń czyta „Latarnika” Henryka Sienkiewicza. Teoretycznie tekst jest prosty, wymowa banalna. Ale. W tym momencie uczeń nie wie jeszcze, czym było powstanie listopadowe, a więc nie rozumie, dlaczego latarnik nie może wrócić do kraju. O powstaniu listopadowym dowie się pod koniec września, tak to wypada w podręczniku. To jeszcze jakoś przejdzie. Równocześnie nasz uczeń czyta o tym, jak na bohatera wpłynął „Pan Tadeusz”. Tylko że, niestety, na tym etapie kojarzy mu się to jedynie z polowaniem i koncertem (te fragmenty omawiane są na etapie 4-6, całkowicie wyrwane z kontekstu). Dramat. Sytuacja autentyczna, byłam świadkiem takiego obrotu spraw, gdy we wrześniu odbywałam praktyki. Niestety podstawa nie narzuca nauczycielowi, by w klasach 7-8 nauczał epokami, dlatego uczniowie mogą poznawać je w całkowicie losowej kolejności (wiecie, żeby egzemplarzy starczyło w bibliotece, nauczyciele umawiają się między sobą, kto od czego zaczyna). W tym momencie całe zamierzenie upada. Mamy absolwenta szkoły podstawowej, który wie, że istniały epoki literackie, ale niekoniecznie orientuje się, w jaki sposób następowały one po sobie. Pomijając minimalną i szczątkową wiedzę, którą podaje się na tym etapie, według mnie przynosi to więcej szkody. Wiadomo, zależy od nauczyciela, ale to zawsze ryzykowne. Zgadzam się ze wszystkim, co mówicie odnośnie do szkoły średniej, ale myślę, że perspektywa wcześniejszego etapu też jest potrzebna. I jeszcze jedna rzecz - nie ukrywajmy, wygląd kanonu jest także sprawą polityczną. Widać różne zmiany, w zależności od aktualnej reformy, więc tu nie są brane pod uwagę tylko ustalenia literaturoznawców i metodyków. Na koniec dziękuję za film, dobrze wiedzieć, że są ludzie szanujący czytanie klasyków w szkole ❤️ Jednak nie koniec, dodaję rzeczy w miarę słuchania. Miałam jednego kochanego profesora od gramatyki opisowej, który jest najcudowniejszym wykładowcą na świecie i nadal wymienia z nami memy ❤️ Myśliwskiego totalnie dałabym „Nagi sad”, który czytałam na pierwszym roku na zajęciach z poetyki. Jest piękny język, ale historię da się odebrać emocjonalnie, więc nadaje się też dla osób nie potrafiących rozmawiać o formie. A Tokarczuk jest nawet w podręczniku z Gdańskiego Wydawnictwa Oświatowego dla (chyba) szóstej klasy szkoły podstawowej. Przeżyłam szok, ja przeczytałam dopiero miesiąc temu „Opowiadania bizarne” na polską literaturę najnowszą. Marto (już tak wbiję z wołaczem xD), kc, na studiach nadal jestem team proza. Na „Lalkę” czekałam od dziecka, całe lata wypytywałam mamę, o czym jest książka dla dorosłych, która ma taki dziwny tytuł xD I kochom ❤️ Anno, romantyzm i Młoda Polska! Tak! Totalnie. Ale „Trans-Atlantyk” Gombrowicza w tym roku pokochałam. Właśnie jako dyskusję z romantyzmem (a to mnie fascynuje od „Wyzwolenia” Wyspiańskiego, które czytałam rok temu; polecam mocno, tam Konrad kłóci się z Mickiewiczem). Co do rapowania Tadka - dokładnie taki pomysł rzucił mój jeden profesor z historii i obiecuję, że zrobię to kiedyś w szkole z uczniami, bo to będzie złoto. Czuję się ogólnie bardzo miło przy słuchaniu i czekam na podcast o Łęckiej! Czytajcie „Biesy”, to jest największe złoto świata. Finał „Braci Karamazow” przepłakałam, ale to Szatow z „Biesów” jest moim mężem. Team Mickiewicz, ofc. I polecam listy Słowackiego, bo on tam takie rzeczy o Adasiu pisze, że złoto.

Wokulski był mega creepem. Nie cierpię Lalki przez to, że patrzy się na Wokulskiego jak na romantyka, nieszczęśliwie zakochanego. On ją tak osaczał, pojawiał się w każdym momencie i aspekcie jej życia. Śledził ją, uczył się jej nawyków, nauczył się specjalnie dla niej języka... Izabela była jaka była, ale trudno jej się dziwić, że zachowywała się tak, a nie inaczej. Rozumiem, że realia były takie, jakie były, ale Wokulski wydaje się być wręcz podkręcony do ekstremum, a reakcja Izabeli była zrozumiała.

W temacie "Szwców" ja mam taki sprawdzony tip na przyszłość dla wszystkich. Czytało mi się to niemiłosiernie długo. Połowę książki totalnie zmęczyłam. I pewnej nocy usiadłam sobie z butelką niedobrego wina (na prawdę było straszne) i powiedziałam "dobra, to kończymy butelkę, "Black Butler", a potem "Szewców". Po skończeniu serialu byłam już totalnie napruta, ale obiecałam sobie, że skończę i książkę, chociaż została mi jeszcze połowa. Siadam i jaka niespodzianka, bo szybciutko skończyłam i jeszcze pojęłam, o co się tam wydarzyło. Jak powiedziałam o tym mojej polonistce, to totalnie się z tego śmiała i stwierdziła, że takie stare i sprawdzone metody najlepiej działają. Jedynym skutkiem ubocznym był porządny (pierwszy raz w życiu) kac, ale chyba było warto xd

Pisząc swoją maturę w tym roku, odwołałam się do Taco Hamingwaya i jego płyty "Trójkąt warszawski" (a pisałam drugi temet o mieście), so... Znajomi myśleli, że żartowałam.

Przykład z życia: Wypracowanie ten sam temat w 2 liceach Podanie tych samych przykładów, odwołanie do tej samej lektury W jednym liceum polonistka stawia 6 W drugim 2...

Prawie nikt nie lubił nigdy Sienkiewicza, a jak dla mnie jego lektury byly najlepsze

Jestem teraz w drugiej klasie liceum (po podstawówce) i jeśli chodzi o nową reformę to dla mnie absurdem jest to, że "Pana Tadeusza" omawia się teraz w 7 klasie podstawówki. Mając wtedy te 13 lat zupełnie nic z tego nie rozumiałam i uważam, że powinno się to omawiać razem z "Dziadami" cz. 3 i 4. Wiele motywów i wątków dużo lepiej rozumiem teraz, znając romantyzm, a które nie były omawiane w podstawówce (np motyw bohatera romantycznego, który zmienia swoją tożsamość). Głupie też jest to, że w liceum nie omawia się tego drugi raz, ale i tak wymagana jest znajomość motywów i zagadnień do matury... "Pan Tadeusz" jest dosyć trudną lekturą jeśli nie zna się filozofii romantycznej, czy nawet innych tekstów z tego okresu, a wątpię, że te 12/13 letnie dzieci zrozumieją dlaczego ten utwór jest tak istotny jeśli chodzi o polską historię i literaturę.

Story time! Ja jako typowy mol książkowy, do liecum czytałam wszystkie książki (oprócz krzyżaków, zasnęłam na 4 rozdziale i dalej już nie dało rady), a potem poszłam na biolchem i przyszedł kryzys bo jakoś się nie polubiłam za bardzo z tymi lekturami i trochę się buntowałam, szczególnie przy takich rzeczach jak Ferdydurke czy Wesele. Ale muszę powiedzieć że miałam też niesamowitą polonistkę, która od razu nam powiedziała ze ona wie ze my jesteśmy inteligentni i mimo że jesteśmy na bio-chemie i mamy tylko 5 godzin polskiego to ona z nami omówi rozszerzenie. Zdarzalo sie tak ze mieliśmy więcej do przeczytania niż human (my np czytaliśmy Macbetha i Hamleta, a human tylko Macbetha), ale ta kobieta tak nam umiała wszystko wyłumaczyć i wybrać takie ciekawe teksty, że mimo że same lektury mi się nie podobały to uwielbiałam lekcje polskiego. Wszystkie osoby z mojej klasy które potem zdecydowały się zdawać rozszerzenie z polskiego, miały min 80%, a znaczna większośc powyżej 90%, na BIO-CHEMIE! Ja sama na spokojnie zdałam podstawę, a z ustnego nawet udało mi się zdobyć 100%. Aktualnie od czterach lat już studiuje w Anglii (biologię) i po poznaniu tego czego tutaj się w szkołach uczy dzieci na zajęciach z literatury (z relacji znajomych i z researchu) to jestem niesamowicie wdzięczna za moją polską edukację i jak wiele nurtów, konceptów i konwencji mi pokazano, nie tylko w literaturze polskiej ale i zagranicznej. W anglii czyta się max. dwie lektury na rok (np. Macbetha i Of Mice and Men, które omawiają po pół roku każdą) i są to tylko przykłady z lietaratury angielskiej. Oni nie znają Małego Księcia, Oskara i Pani Róży, Zbrodni i Kary, Jądra Ciemności, Starego Człowieka i Morze, Boskiej Komedii... i wielu innych które ja poznałam dzięki czytaniu lektur.

W momencie jak mówiłyście o Łęckiej (swoją drogą podcast w tym temacie to moje MUST HAVE więc bardzo proszę!) i o tym, że ona przecież nie chciała Stacha, A ON PRZECIEŻ BYŁ TAKI DLA NIEJ MIŁY to bardzo skojarzyło mi się to z istniejącym zjawiskiem w subkulturze PICK ME BOY(GIRL), gdzie nie oszukujmy się jest to bardzo szkodliwe zjawisko. Ostatnio na ten temat nagrała odcinek Klaudia Cloudy. Wszystkim niezaznajomionym z tematem bardzo polecam obejrzeć, lub chociaż poczytać.

Ferdydurke to życie. Miałam raz zastępstwo akurat przy tej książce z Panią, która występuje w teatrze i osobiście poznała żonę Gombrowicza. Opowiadała nam o tym z taką pasją 💘

Pan Tadeusz to nasze arcydzieło ❤🔥 A tak w ogóle, to uważam, że najwspanialszymi epokami na polskim były średniowiecze (Mistrz Polikarp❤), pozytywizm i romantyzm, oczywiście. No i jest jeszcze Don Kichot z baroku 🔥💕

Jestem z tego samego rocznika co wy, byłam na mat-fizie i też miałam lektury z gwiazdką i bez gwiazdki. Te z gwiazdką były obowiązkowe i jeżeli pojawiły się na maturze, to trzeba było znać całość utworu, te bez gwiazdki wybierał nauczyciel i jeżeli pojawiły się na maturze, to wystarczyło odwołać się do podanego fragmentu.

Tak mówicie o tych lekturach i ogólnie o tym, co się mniej więcej przerabia na polskim w liceum, i jako "typowy human" po egzaminach ósmoklasisty zmierząjący do liceum, czuję się mega szczęśliwa i coraz bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że to jest totalnie to, o czym chciałabym się uczyć i z czym chciałabym mieć związek w przyszłości. A w momencie, w którym rodzina i nauczyciele próbują mi wmówić, że po humanie „pracy nie znajdę", „nie przydam się społeczeństwu" i w ogóle to „lepiej idź na biol-chem", jest to dla mnie bardzo istotne i, nawet nie wiem dlaczego, ale pocieszające. Tak że dzięki wielkie za zrobienie tego filmu i podbudowanie mojej pewności siebie😅❤️

Ah, moje ulubione lektury to były "Mity Greckie", "Quo Vadis" i "Mistrz i Małgorzata" :) do innych miałam dość obojętny stosunek, a przez "Krzyżaków" nie przebrnęłam... ;)

30:23 Miałam to szczęście, że moja polonistka postanowiła z nami omówić „Podróż ludzi Księgi” Tokarczuk 😊

Ja jestem właśnie w trakcie omawiania Lalki i moja polonistka kategorycznie zabrania nam nazywania Łęckiej "blacharą" i bardzo zwraca uwagę, że to nie jest oczywista postać.

Kanon lektur to w wielu punktach starocie, ale łatwiej pojąć świat w wieku gdy stajemy się dorośli i musimy się w nim jakoś odnaleźć ;)

Zgadzam się w pełni że lektury są częścią naszej kultury i są potrzebne. Polacy nie gęsi swój język mają. Trzeba poznać swoją przeszłość żeby wiedzieć co było. Przeczytałam lektury w liceum o tematyce wojennej obozowej i do przyjemności nie należały. Nie żałuję jednak. Mimo wszystko w dorosłym życiu mogę powiedzieć że nigdy więcej nie sięgnę po książki o tematyce obozowej. Dziwie się że jest ten temat tak popularny. Tam działy się potworne rzeczy i wstrząsnęły mną do głębi. Jednak jeśli chodzi moje ulubione lektury to na pewno Quo Vadis. Sztos. Bardzo piękny język taki poetycki. Pan Tadeusz również mi przypadł do gustu.

Ja dopiero po latach doceniłam wartość lektur szkolnych i tego jak ważne są one w kontekście zrozumienia pewnych kwestii i zależności. A tak z innej strony to studiuję pedagogikę wczesnoszkolną i dużo rozmawialiśmy też o tym na zajęciach z literatury i właśnie tak jak wspominałyście na tym etapie ważne jest samo kształtowanie nawyku czytania i rozwijanie pozytywnego stosunku do książki, by dzieci kojarzyły ją z czymś przyjemnym. Natomiast w momencie, kiedy muszą czytać książkę, która nijak ma się do problemów ich okresu rozwojowego, to zniechęcają się i na dalszych etapach edukacji sięgają po lektury wyłącznie z przymusu lub nie robią tego wcale. I też uważam, że trzeba pozwalać dzieciom wypowiadać się na temat ich odczuć związanych z daną książką, bo bardzo często nauczyciele próbują wymusić jeden punkt widzenia i nie ma opcji, że komuś może się dana książka nie podobać lub może ją inaczej zinterpretować 🙈

Jako osoba bez rozszerzonego polskiego (pogimnazjalne 2lo mat-fiz) cieszę się, że nagrałyście taki film!! Dyskusje o lekturach trwają od dawna, a mam wrażenie, że za każdym razem omija się całe "clue" czytania lektur i to po co tak naprawdę czytamy te starocie. Mam wrażenie, że sama krytyka lektur bierze się głównie ze sposobu ich omawiania (swoją drogą pomysł z czytaniem bardziej współczesnej literatury w podstawówce uważam za idealny i sama na przykładzie dzieciaków w rodzinie widzę, że, przynajmniej u mnie, trochę już się w tę stronę idzie, bo w podstawówce dzieciaki powinny się uczyć w jaki sposób odbierać literaturę, żeby w szkole średniej poznać kanon - nie poznamy kanonu jeśli nie będziemy wiedzieć w jaki sposób go odbierać, i hope it does make sense) i samego systemu edukacji, bo to tak naprawdę niszczy nam odbiór tych dzieł. Rapowany "Pan Tadeusz" to pomysł idealny, sama czytałam go na głos żeby lepiej zapamiętać i powiem szczerze, że czytało się to niesamowicie, rytm w Tadku jest genialny a fabularnie to taka telenowela, że mała głowa XD. Z chęcią posłucham podcastu Anny o Łęckiej, bo wydaje mi się, że mamy bardzo podobne przemyślenia o tej postaci. Sama dyskutowałam o tym dość sporo z moją polonistką, bo irytowało mnie odbieranie Izy jako "irytującej arystokratki, co nie chciała Wokulskiego (do czego miała prawo!)" zamiast kobiety, która wiedziała, czego chce i nie bała się powiedzieć, co myśli. A Stachu swoją drogą bywa jeszcze gorszy, bo to facet z chorą obsesją na punkcie kobiety XD Anyway, cieszę się, że nagrałyście taki film, uważam, że jest bardzo potrzebny i nawet nie wiem, kiedy minęło to 55 minut XD Miłego dnia wam życzę

Jestem na 1 roku filologii polskiej i w 100% się z wami zgadzam, uważam też, że w jakiś sposób dobrze by było uświadomić o tym uczniów "po co mają to czytać?", bo w zasadzie każdy zadaje to pytanie sobie, albo znajomym, a na lekcji nigdy nie ma takich dyskusji ;) Ale kto wie, może któraś polonistka to zobaczy i będzie puszczać wasz filmik na lekcjach ;) Ja na pewno tak bym zrobiła, jakbym była nauczycielką (a póki co taki jest plan ;)).

Ja chce podcast o Łęckiej 🙏

Studiuję polonistykę i ze wszystkim się zgadzam. Dodatkowo również napomknę, że bardzo dużo zależy od metody przedstawienia lektur, bo zły nauczyciel Harry'ego Pottera zarżnąć też może, o czym nie raz słyszałam. Pozdrowionka 💖

Bardzo fajny materiał! Naprawdę jestem pod wrażeniem, bo mam wrażenie, że jako jedne z nielicznych zadałyście sobie trud pokazania po co w ogóle są lektury, zamiast pultania się, że to zło wcielone :) Moja mama jest nauczycielką polskiego w starszych klasach podstawówki i miałam wątpliwą przyjemność posłuchania absolutnie żenującego poziomu wiedzy dzieciaków z drugiej strony komputera. Serio - nie ma nic złego w nie zrozumieniu lektury (osobiście miałam olbrzymi problem z "Freddurke") - od tego jest nauczyciel i zajęcia, żeby pokazać kontekst i "przetłumaczyć z autorskiego na ludzki".... ALE. Nie da się - NAPRAWDĘ się nie da - omawiać lektury, jeśli zainteresowani nie znają nawet imion głównych bohaterów! I znowu - nauczyciel nie otworzy czaszki i nie naładuje tej wiedzy łopatą do młodych, chłonnych umysłów, nawet jeśli bardzo by chciał - a w większości przypadków - chciałby. Co do klucza interpretacji - nie każdy musi być oświeconym erudytą, ale jeśli 97% czytania i pisania w twoim życiu to konwersacja na messengerze z psiapsiułą to nie ma siły, żebyś był potem w stanie napisać składną wypowiedź poprawną polszczyzną. Żebyście mnie dobrze zrozumieli - nie ma nic złego w pisaniu z kumplami na messie, ale z językowego punktu widzenia... to jest czysta żywa grafomania, bez ładu składu i sensu w druzgocąco olbrzymiej liczbie przypadków. Jeśli nie czytacie lektur (nie tylko szkolnych, ale w ogóle) nie macie żadnego wzorca, co do tego jak się pisze po polsku - a nie po polskiemu :) Plus - ludzie, nawet jeśli nie przeczytaliście lektury na daną lekcję - wystarczy odrobina pokory i dobrej woli i tylko z samych lekcji - i dobrze prowadzonych notatek - powinniście móc wyciągnąć meritum, do którego odnosi się "klucz odpowiedzi". Chyba, że nie widzicie problemu w zdaniu typu "Kiedy Kmicic spotkał Babinicza był piękny, słoneczny dzień." ;) Lektury dają wiedzę o kulturze - a ta jest istotna dla was osobiście, żeby najzwyczajniej w świecie nie wyjść na durniów :) Pozdrawiam :)

o ludzie! jak ja się cieszę, że to zobaczyłam podsumowałyście wszystkie moje przemyślenia i pomogłyście mi w poukładaniu wniosków na temat lektur relatywnie często trafiałam na wypowiedzi krytykujące literaturę przerabianą w szkole i zazwyczaj coś mi w tych wypowiedziech nie pasowało bo i owszem nie wszystkie książki były "wybitnie interesującą lekturą", aaaaale... no właśnie pięknie mi to "ale" usystematyzowałyście i totalnie się zgadzam z tym podziałem na szkołę podstawową i szkoły średnie - dziewczyny działajcie z reformą ;)

Ile ja bym dała żebyście uczyły mnie polskiego❤️

Ja na Krzyżaków znalazłam w gimnajzum lifehack życia - na yt jest audiobook, który ma łacznie PONAD 13H, odpaliłam go na prędkości x1.5 z książką przed nosem i przeczytałam przez weekend. Jak o tym myśle teraz to mam flashbacki z Wietnamu, ale było warto bo dostałam jako jedna z nielicznych 5 z testu #lifegoals

U mnie w podstawówce na języku polskim był podział na gramatykę i literature. Czyli 2 dni w tygodniu była np. gramatyka a pozostałe 2 literatura (miałam 4 dni w tygodniu polski). To fajnie pomagało skupić się na temacie i ułatwiało naukę do sprawdzianów. W gimnazjum wszystko było pomieszane, a teraz w technikum jest skupienie głównie na literaturze. Do tego teraz moja polonistka fajnie podchodzi do analizy tekstów, nie skupia się konkretnie na samym kluczu tylko na naszym rozumieniu tekstu, czego brakowało mi w gimnazjum. ps. Uwielbiam wasze filmy, na których omawiacie takie ciekawe i ważne tematy ♥

Jeśli chodzi o Słowacki VS Mickiewicz, to u mnie zdecydowanie wygrywa Julek. Może mam jakąś słabość do dandysów, bo uwielbiam Słowackiego, Krasińskiego i Wilde'a i to nie tylko za ich dzieła, ale również za biografię, byli po prostu ciekawymi ludźmi. Co do Adasia, to miałam w tym tygodniu o nim wykład, i jak za nim nie przepadałam, tak bardziej go nie lubię. Jasne, uwielbiam Redutę Ordona i niektóre jego ballady, za III cz. Dziadów też szacun, ale Pan Tadeusz? II i IV cz. Dziadów? no po prostu no nie. Jeżeli chodzi o jego życie, to sen z panną młodą z suknią z narzędzi tortur? oświadczyny a potem małżeństwo z grzeczności? Wysłanie własnej żony na tortury? Heh... No za życiorys to go nie polubie. Co do sporu Słowacki VS Mickiewicz, Adaś wszystkim poetom pomagał, wszystkim z wyjątkiem Julka. Dlaczego? Nie powiedział. Jako wykładowca, na swoich wykładach o polskiej literaturze nie wspomniał o Julku. No osobie też nie ale to chyba oczywiste skoro sam to wykładał. Dziady cz. III, obraza ojczyma Słowackiego i jego własnej matki (a wiadomo jak Julek był do niej przywiązany) (chodzi o ten płacz, po tym jak w doktora uderza piorun, który latał po całym mieszkaniu szukając właśnie jego, a z ulicy słyszalny był śmiech). Mickiewicz był po prostu chamski. Nie mówię, że Julek nie, ale jednak, chłop po prostu wiedział, że Słowacki jest od niego lepszy, pod tym względem, że jego twórczość zrozumieją wszyscy. Do Mickiewicza potrzebujemy opracowania. Nikt po przeczytaniu Pana Tadeusza nie wywnioskowałby, że ogródek na tyłach posiadłości to mikrokosmos Soplicowa i że ma jakieś większe znaczenie w całej historii. Kordian jest lepszy (jako postać) pod tym względem, że próbuje coś zrobić. Próbuje zabić cara. Konrad natomiast kłóci się z Bogiem o rządy dusz.

Jesteście super

Świetny film i podpisuję się pod Waszym podejściem. Też uważam że klasyka jest konieczna do pogłębienia rozumienia świata. Ja w liceum z rozszerzonych pamietam na pewno: Transatlantyk, Imię róży, Kamień i cierpienie... żadnej z nich nie omawialiśmy, ale ci co zdawali rozszerzenie (w tym ja) musieli sami ogarnąć, mimo że klasa miala rozszerzony polski. Ustna zdalam na 100%- easy, ale co ciekawe na pisemnej trafiłam do wyboru na lektury ktorych nie czytalam, bo nie bylo ich na liście: Pani Bovary i Republika marzeń. Nigdy o nich nawet nie słyszalam, więc wymysliłam sobie treść i szyłam na grubo. Byłam przekonana ze nie zdałam, obliczyłam sobie z klucza że max to będzie 42%, (zakładając maxa za ortografię, styl itd.) dostałam 75% z rozszerzenia, do teraz nie wiem JAK?! 😂

Cieszę się, że w końcu na yt ktoś to wszystko wytłumaczył logicznie, merytorycznie i wyczerpująco. Świetne Q&A! :)

Kanon lektur szkolny jakby nie kombinowali zawsze ktoś cierpi. Ale daje kontekst, dzięki któremu łatwiej się dogadać w sprawach "wyzszych" ;) Nie wiem dlaczego, ale większość spotkanych w życiu ludzi jeśli lubili Żeromskiego, Prusa, , Szekspira to tak jak ja mieli problem z romatykami oraz ... Sienkiewiczem. Witkacy, Brunon Szulc, Gombrowicz to była drogę przez mękę. Bardzo dużo dali mi do myślenia i ksztaltowaniu poglądów na ludzi i świat Durremadt, Bryll, Grudziński, Solzenicyn, Andrzejewski . Ale to było na przełomie lat 80-90 tych i sporo w nas próbowali " wtloczyc" do głów 😂😂

50:49 ja na polskim: Jagna została zgwałconą przez sołtysa polonista: bez przesady… była tylko lekko podpita

nie przejmuj się Marta, też miałam temat językowy na maturze :D jak cała moja klasa. Też się mega bałam tematów językowych i też zawsze lektury były moją mocną stroną i epoki. Dostałam temat "język w kulturze". Jak to zobaczyłam mówię Chryste Panie no nie ma szans. A po chwili cała kartka zapisana: wieża Babel, Harry Potter, Zbrodnia i Kara itd itp. Biblia ! Polecam znać dobrze Biblię i Lalkę, matura zdana haha :)

Super film, mimo że jestem 10 lat po maturze obejrzałam cały z przyjemnością 🙌🏼 z chęcią posłucham podcastu o Izabeli, Lalka to jedna z moich ulubionych lektur ☺

Jestem tegoroczną maturzystką. Wydaje mi się, że niechęć do lektur i typowe pytanie "po co czytać starocie" wywodzi się ze sposobu w jaki prowadzone są lekcje polskiego na podstawie. 2 lata liceum na profilu mat-geo-ang, ucząc się polskiego, omawialiśmy jedynie lektury na zasadzie: przeczytać książkę/ nauczyć się informacji do kartkówki, a potem na lekcji wypisać motywy i ich również nauczyć się do matury. Dopiero w klasie maturalnej, sama zaczęłam przygotowywać się do rozszerzenia. (bo potrzebowałam, aby dostać się na studia) Z pomocą internetu i podręczników, dotarłam do wiedzy o epokach. (na lekcjach pod kątem historii/filozofii nie były omawiane) Gdy poznałam kontekst powstania dzieła, sposób w jaki myśleli ludzie w danej epoce i dowiedzialam się co kierowało danym autorem, gdy tworzył swoje dzieło byłam w stanie ZROZUMIEĆ literaturę i dostrzec dlaczego jest taka ważna.

Pierwszy raz oglądam film o lekturach, który jest sensowny i z którym się zgadzam. Aż ciężko mi w to uwierzyć. A nie tylko, jakie te starocie bez sensu i złe.

Miałam to szczęście, że w podstawówce, gimnazjum i liceum trafiałam na świetne nauczycielki z polskiego, które naprawdę dobrze omawiały z nami lektury. Zwłaszcza w liceum babka poświęciła bardzo dużo czasu żeby nas przygotować do matury. Polski zdali chyba wszyscy. A pro po ustnej matury - moja historia: jestem rocznik '96 więc też losowanie pytań. Matura na 13, a ok. 9 zaczęły w sieci się pojawiać pytania. Jak nienawidziłam wierszy tak miałam nadzieję że jeden, który miałam obcykany z każdej strony wylosuje. Wchodzę, losuje, patrzę i widzę "Wesele" (z którego wiedziałam najmniej z wszystkich lektur). Stres straszny, prawie walnęłam błąd kardynalny przy odwołaniu do "Lalki". Nie wiem jak wydukałam 80% 😅

Nie zawsze się z ami zgadzam (jako stara ciotka - lektury to moje dzieci teraz czytają ;) ), ale ten film jest naprawdę bardzo fajny i wartościowy. Super. Można by puszczać na pierwszej lekcji polskiego w liceum ;)

Lipińska lekturą na wychowanie do życia w rodzinie 😂😂😂😂

Jak ja pisałam maturę kochałam wiersze. Więc postanowiłam pisać interpretacje porównawczą. I przy przygotowaniach niejednokrotnie miałam rozmowę z moją polonistką. "Agata ty masz rację. Ja bym ci to opunktowała na 100%. Ale klucz tego nie przewiduje." I niestety mnie trzeba było uczyć pod klucz, bo klucz nie przewidywał mojego spojrzenia na poezję. Więc tak jak uważam że rozprawki są świetnie zrobione jeśli chodzi o klucz. Tak na interpretacje porównawczą chyba ktoś się wypiął.

Czy jestem jedyną osobą na tej planecie, która lubi powieści Sienkiewicza? 😅

Mega ciekawy film!

Boże uwielbiam was za ten odcinek😍 Prawie przez cały siedziałam i potakiwałam (oprócz Łęckiej czytałam Lalkę w zeszłym miesiącu, według mnie Izka jest okropna, bo jest pusta, ma mokre myśli o posągu i jest nijaka. Nie wie co ze sobą zrobić i żadna z niej emantypantka, nie dlatego, że nie chciała Stacha). Jestem na rozrzeszeniu w 2 klasie po podstawówce i jestem jedna z trzech osób, które zaczęły Potop, więc fajnie. Co do kluczy interpretacji, wydaje mi się, że ludziom chodzi też o podejście nauczycieli, którzy często jak nie myślisz tą podstawową drogą i trochę inaczej coś interpretujesz odrazu Cię jadą. Ja na szczęście mam cudowna Panią, więc nigdy tego nie doświadczyłam. Dziękuję za ten odcinek, dobrze wiedzieć, że nie jestem jedyną osobą, która uważa, że lektury nie są najgorsze😘

Też uwielbiam Makbeta ❣ Pozdrawiam

Świetny film 👍oczywiście proszę o całą serie podcastów ma temat bohaterów lektur i nie tylko

Maturę zdawałam jeszcze dawniej niż Wy, jestem z pierwszego rocznika, który poszedł do gimnazjum. Dla nas ten klucz to był trochę kosmos. Kilka lat temu hitem była historia pewnego pana, którego tekst trafił na maturę z polskiego, autor tekstu zdobył 70%. Sama byłam team pozytywizm, nie lubiłam romantyzmu. Zapytałam nauczyciela jak ten nieszczęsny Werter umierał 12 godzin z kulą w głowie, na co on odpowiedział: "12h kula mózgu szukała". Ten sam nauczyciel po 30 minutach omawiania "Króla Edypa" stwierdził, że to beznadziejna książka i nie chce mu się o niej gadać, a "Chłopów" nam puścił na filmie, bo stwierdził, że i tak nie przeczytamy. Klasa humanistyczna. Do pracy licencjackiej i magisterskiej badałam czytelnictwo młodzieży, pytałam między innymi o najbardziej znienawidzoną lekturę. "Krzyżacy" wygrywali i w gimnazjum i w liceum.

Ja muszę przyznać, że od kiedy wylądowałam na rozszerzeniu w licealnej klasie pełnej nerdów, z którymi można wręcz fangirlować niektóre lektury, jestem do nich zdecydowanie lepiej nastawiona. Mam wrażenie, że dużo ludzi do samego czytania lektur jest z góry źle nastawionych, a niepotrzebnie. W końcu nie jest to wcale takie zło wcielone, a kiedy podejdzie się do nich jak do każdej innej książki, bez żadnych uprzedzeń, to można się czasami naprawdę świetnie bawić. Choć z tego co zauważyłam, lektury które przerabiam na lekcjach rozszerzonych są... Ciekawsze? I chyba bardziej angażujące niż te na podstawie, ale to zapewne wynika ze świetnych wyborów mojej polonistki. Co do przedstawienia kobiecych postaci w literaturze, to można by o tym długo mówić :') Ale jeśli miałabym wskazać dramat, w którym bohaterka jest po prostu cudowna i rozbudowana (bo moja nauczycielka feministka bardzo zwraca na to uwagę) to będzie to "Życie Snem", ogółem bardzo ciekawa lektura. Bardzo się z wami zgadzam w kontekście czytania na przykład właśnie Addie LaRue. Znajomość Fausta i całego motywu faustowskiego wiele dodaje do odbioru tej historii. Jeśli o ulubione lektury chodzi, tutaj ponownie pojawiają się te z rozszerzenia, np "Mistrz i Małgorzata" czy "Proces". A film był świetny, cudownie się was słuchało

super film, dobrze było powspominać :)

Uwielbiam Wesele, przeczytałam i w miarę zrozumiałam bez wiedzy, kto kim jest i po co te wszystkie ludki przyszły do nich. Ofc opracowanie przez nauczycielkę też dużo rozjaśnia.

Jeśli chodzi o książkę obowiązkową do matury to polecam władce pierścieni 😂 u mnie w liceum przy każdym wypracowaniu był ktoś kto odwoływał się do władcy pierścieni niezależnie od tematu😂😂

Trochę późno, ale muszę sprostować: w ojcu Goriot nie pojawiło się porównanie kobiety do osła, tylko do konia. Ogólna wymowa była taka, że bohaterka (Anastazja de Restaud) była taka piękna jak rasowy koń (swoją drogą, i tak dziwne porównanie). Dokładnego cytatu niestety nie pamiętam. #teammickiewicz

Prosimy o podcast o Łęckiej

Pamiętam moją ukochaną polonistkę z liceum gdzie na Pana Tadeusza się przebraliśmy na lekcje, przynieśliśmy jedzonko i odgrywaliśmy scenki awww

dobre wieści, Tokarczuk jest w licealnym kanonie :)

Aż mi się moja matura przypomniała. Dałam sobie za wyzwanie, że napiszę rozprawkę o "Lalce" nie ważne jaki temat dostanę. Patrzę na temat "Czym jest wolność (...)" no i tak sobie myślę, że w teorii to jakoś nie kojarzę, aby był tam taki wątek, ale się nie poddam. Trzeba wymyślić odpowiednią tezę to wszystko się wciśnie. No to chwile pogłówkowałam i napisałam tezę "Wolność to iluzja", a Wokulski niby jest wolny, ale jest więźniem swojej romantycznej miłości i szach mat poloniści XD

Świetny film! Fajnie się was słuchało

Jest książka wytrych, ale tylko przy dobrej znajomości, w sumie to powiedziałabym, że nawet dwie. Biblia i Władca Pierścieni. LOTR uratował moją ustną (wykorzystanie sił przyrody w dziele) po tych 4 latach uważam, że wybroniłabym się też z Harrym Potterem :D a Biblia uratowała moją rozprawkę na pisemnym. Oczywiście to moje subiektywne odczucie ;)

jestem z pierwszego rocznika nowej podstawy programowej i w 2 klasie omawialiśmy np. Lalkę i perłę Olgi Tokarczuk ale niestety w liceum jest znikoma ilość twórczości współczesnej

Biol-chem, ale wybrałam polski jako jedno z rozszerzeń dla fanu. Bez problemu poradziłam sobie czytając tylko streszczenia szczegółowe i opracowania lektur, a maturkę napisałam lekko ponad 50% (zawsze miałam dość lekkie pióro), ale jednak skupiałam się na biologii (studia też z dziedziny około medycznej).

Czekamy na podcast o Łęckiej! 💖

Cóż, u mnie sytuacja - hit. Od trzech lat główny argument mojej polonistki to "styl zbyt autorki". NIGDY nie dała rady mi wytłumaczyć o co chodzi, ale stało się to już wręcz memem u mnie w klasie. A żeby dowalić, mojej polonistce bardzo się podobają moje teksty autorskie XD

Tokarczuk jest w kanonie💚 Na pewno fragmenty są, jeszcze nie przerabiałam, ale widziałam.

P42 zrobił filmik z listą motywów z przykładami lektur kiedyś :) pomogło przy utrwalaniu zaraz przed maturą dwa lata temu :D i lektury z gwiazdką to te obowiązkowe ;)

Ogólnie to świetny odciek i mam tylko 1 uwagę do dodania. Chodząc do liceum zauważam bardzo duży brak autorek w kanonie lektur (jest ich mniej niż 10 na całą listę) i w dodatku idzie to nieraz w parze z testami polonistów „Czy nadal na świecie są tak złe kobiety jak Izabela Łęcka?”. Oczywiście drugi problem ciężko rozwiązać, ale myślę że moglibyśmy omawiać więcej dzieł kobiet, nawet po to żeby zobaczyć jak zupełnie inaczej patrzyły/patrzą na świat niż mężczyźni. Jak źle myślę, to prosze poprawcie mnie

Chyba jako jedyna klasa w mojej szkole ever zamiast "Krzyżaków" nasza nauczycielka wybrała "Quo vadis" i mam wrażenie, że jakiś fragment szkolnego życia mnie ominął xD I tak, przeczytałam wszystkie lektury, bez wyjątku.

Pamiętam, jak przy omawianiu „Jądra Ciemności” obserwowałam skrzywione miny moich koleżanek i kolegów w klasie, a ja byłam w niebo wzięta i nawiązałam jakąś nić porozumienia z moją polonistką i dyskusja wokół tego tekstu toczyła się na na linii ja - ona. Nie wiem, jakie są wasze dokładne odczucia na temat „Jądra”, ale ja po przeczytaniu poczułam dziwny ucisk i czułam się, jakbym naprawdę wpłynęła w przestrzeń obłędu i mroku. Mam same dobre wspomnienia z J. Conradem i cieszę się, że moja polonistka poświęciła mu spory kawałek czasu :-) Czytałyście może Panią Bovary? Myślę, że to dobry kontekst/kontrargument do pokazania tego, jak kobiety traktowane były wcześniej w literaturze; ukazanie tego buntu przeciwko normom społecznym. Cieszyłam się, gdy omawialiśmy Panią Bovary, bo dało to też światło interpretacyjne do postaci Izabeli - obie nie są „ku...” tylko zamkniętymi w męskim świecie kobietami, przygotowywanymi do wejścia w wymagane od nich role społeczne (idealnej kobiety, takiej, która nie ma prawa do swojej interpretacji miłości, takiej, która ma być „nagrodą” za starania mężczyzny - o h y d a).

Takie wsumie pół na pół książkowe pytanie. Zawsze mnie ciekawi w jakim domu w Hogwarcie jest Marta? Bo Anna jeżeli się nie mylę jest w Revenclaw💙 Pozdrawiam🥰 A i KZfaq POWIADOMIENIE GODZINĘ PÓŹNIEJ?!

Ja jestem rocznikiem 96 i też nie pamiętam jakie lektury to były z gwiazdą, ale podczas waszej rozmowy o Tokarczuk przypomniało mi się, że ona była moją lekturą dodatkową. Te 5-6 lat temu miałam do omawiania "Prawiek i inne czasy". Ale wiem też, że inne klasy humanistyczne w innych szkołach tego nie miały. Więc wydaje mi się, że wpływ na te lektury z gwiazdą, ma w jakiejś może i większej części - polonista. :)

Chciałbym podcast o Literarurze Gotyckiej 🥰🤣😂😂 . Wogóle pozdrawiam , fanka Dziadów 😍😗

Troszkę się rozpiszę, bo nie ukrywam, temat lektur troszkę mi leży na sercu i mam swoje zarzuty co do przedmiotu, jakim jest język polski. Też nie odbierzcie tego proszę jako jakiś najazd na Waszą opinię, ten temat zwyczajnie w świecie odpala we mnie chyba wszystkie triggery. Zaczynając od początku, padło stwierdzenie, że czytanie książek „klasycznych” jest bazą czy też wprowadzeniem do czytelnictwa, żeby rozpoznawać motywy oraz ich genezą. Zgadzam się, jest to jedna z funkcji klasyki, jednak moim zdaniem zdecydowanie źle przedstawiona w szkole. Sporo tytułów klasycznych dla współczesnego ucznia jest nie do przejścia z różnych powodów: są za długie, napisane zbyt „starym” językiem, tematycznie dzisiaj nieaktualne, albo najzwyczajniej w świecie nudne. Pokazywanie więc tylko i wyłącznie na ich przykładzie konkretnych motywów jest często nieskuteczne, ponieważ jak można uczyć o czymś, co nie interesuje 80% uczniów, a czytają streszczenia (nie oszukujmy się - tak jest często i gęsto) z przymusu? Teraz pytanie - czy nie lepiej by było przedstawić uczniowi motyw w wybranych fragmentach książki - np. każąc przeczytać konkretny rozdział, a następnie na jego przykładzie przedstawić, jak on ewoluował aż do literatury współczesnej? Dla przykładu, weźmy panią Rollison z „Dziadów” jako przykład motywu matki. Omówmy fragment, a następnie pokażmy, jak się rozwijał, dochodząc do współczesności, pokazując motyw na przykładzie np. Harrego Pottera (poświęcenie Lily Potter lub postać Molly Weasley) którego zdecydowana większość uczniów zna lub kojarzy przynajmniej z filmów. Nie trafia do mnie argument, że z literaturą współczesną mamy do czynienia na co dzień. Z jednej strony jest to prawda, wystarczy spojrzeć na raport z 2019 (2020 moim zdaniem jest niemiarodajny ze względu na pandemię), w którym faktycznie, współcześni autorzy są wybierani najczęściej. Jednak warto zobaczyć ILE osób książki czyta. A wynik jest słaby - 39,1% przeczytało przynajmniej jedną książkę (z czego 18,4% przeczytało od 1 do 2 tytułów), a aż 60,9 % przyznało, że nie przeczytało żadnej. W zestawieniu pojawiają się nazwiska klasyków, na 4 miejscu Sienkiewicz, na 5 Mickiewicz, 11 jest Prus, 18 Żeromski. Raport nie zwiera niestety przedziału wiekowego ankietowanych. Przy takich liczbach moim zdaniem nie można powiedzieć, że z literaturą współczesną uczniowie mają na co dzień. Dlaczego więc warto rozmawiać o literaturze współczesnej? Przede wszystkim po to, żeby uczniowie wiedzieli, że książki nie kończą się na klasyce oraz mogą być napisane bardziej przystępnie. Żeby pokazać uczniom, że książki poruszają tematy aktualne. Żeby pokazać uczniom, że książki również zawierają treści, które ich interesują. Tak „żebować” można w nieskończoność. Język polski (chociaż w szkole średniej ten przedmiot powinien się moim zdaniem nazywać historia literatury) powinien według mnie pokazać, że czytanie jest nie tyle co rozwijające, co jest alternatywą dla filmu, gry itd. W skrócie - jest kolejną formą rozrywki. Obecna podstawa programowa tego niestety nie realizuje, moim zdaniem wręcz zraża do książek. Wiem to z własnego doświadczenia, prowadzę zajęcia z uczniami w wieku szkolnym, i często zadaję im pytanie - co ostatnio czytałeś/czytałaś. Odpowiedź zazwyczaj jest taka sama - lekturę szkolną. Na pytanie, czy uczeń czytał coś z poza kanonu lektur, odpowiedź jest przeważnie również taka sama - nic, ponieważ czytanie jest nudne. Przeprowadziłem eksperyment i poprosiłem 2 uczniów, żeby przeszukali stronę Empika i znaleźli coś, co ich zainteresuje. Znaleźli „Drogę Szamana”. Przekonałem ich do zakupu (oczywiście za zgodą rodziców) pierwszego tomu. Po dwóch tygodniach na zajęciach powiadomili mnie, że zamówili wszystkie dostępne tomy, ponieważ nie spodziewali się, że istnieją również TAKIE książki. Po zniesieniu restrykcji zaprosiłem ich do siebie i pokazałem regał „zawalony” książkami ze świata Gwiezdnych Wojen. Wyraz ich twarzy zapamiętam jeszcze długo 😉. Innymi strony pokazałem im to, czego nie pokazała szkołą. Moja konkluzja - zamiast uczyć o historii literatury, najpierw nauczmy książki czytać, zainteresujmy nimi, pokażmy klasyki, ale nie zmuszajmy - nie każdy klasykę lubi. Pokażmy POCZĄTKUJĄCYM czytelnikom różne gatunki literackie, nie zamykając się jedynie na dzieła uznane (nie zabijcie mnie proszę za to, co powiem, ale wystarczy zobaczyć, jaki szał zrobiła książka zatytułowana „365 dni” - śmiem twierdzić, że to „dzieło” przeczytało więcej osób, niż np. „Chłopów” czy „Nad Niemnem”). Podejdźmy również bardziej indywidualnie do ucznia - prezentujmy mu książki, które go zainteresują, a nie te, które minister i specjaliści uznali, że każdy powinien przeczytać od dechy do dechy. Oczywiście wszystko powyższe dotyczy podstawy z polskiego, nie rozszerzenia. Powtórzę - to tylko moje zdanie. Uwielbiam Was, czekam na podcast o Łęckiej, ściskam i pozdrawiam! P.S. Na swojej maturze ustnej (było to 3 lata temu), otrzymałem temat „jak artyści przedstawiają postęp” lub jakoś tak. Odwoływać się mogłem do dzieł kultury, jako tekst „bazowy” otrzymałem jakiś wiersz (nie pamiętam niestety ani tytułu, ani autorki). Jako swoje argumenty dałem film „Windykator”, gdzie zmyśliłem reżysera oraz przekręciłem fabułę pod postęp medyczny, który przedstawiłem w pozytywnym świetle, oraz… „Gwiezdne Wojny” George’a Lucasa pod kątem negatywnego postępu ustroju (nawet pojechałem cytatem Bena Kenobiego o mieczu świetlnym: „To elegancka broń na bardziej cywilizowane czasy”.) Myślałem, że zawaliłem po całości (w szczególności, że nauczycielka w komisji tak średnio mnie lubiła), a tu cyk - 100% wpadło.

ok, muszę to napisać. Marta, jesteś piękną kobietą!

Tokarczuk „Prowadź swój pług przez kości umarłam” czytałam jako lekturę na przełomie 2021 i 2022 gdy byłam w klasie maturalnej i jest to największy bullshit jaki mógł powstać i jaki czytałam. Miejmy nadzieje, że nie wejdzie do kanonu lektur ale wsm z drugiej strony ja już liceum skończyłam

Anna, chcemy podcast o Izie! ❤️ Moją ulubioną lekturą była Zbrodnia i kara, zaś najgorszą Cierpienia Młodego Wertera. Matko, to było takie cienkie, a tak strasznie męczyłam się z czytaniem. Jeden wers i oczy mi się zamykały. To były bardziej Cierpienia Młodej Darii 😪 Nie lubiłam też Potopu, byłam jedyną osobą w klasie, która to przeczytała. Jedyną lekturą, którą pominęłam było Nad Niemnem.

Jeśli chodzi o lektury, to mi przy niektórych brakowało systemu pt: 1. Omawiamy fragmenty lektury, kto jest kim, gdzie są nurty itd. 2. Teraz uczniowie czytają całą lekturę w całości. 3. krótkie (dosłownie 1 lekcja) podsumowanie punktu 1. 4. Sprawdzian/wypracowanie/praca literacka. Ja bardzo często musiałam lektury czytać dwa razy. Na początku, żeby na kartkówce z treści odpowiedzieć cokolwiek, tylko ja wtedy absolutnie nie rozumiałam o co w tej książce chodzi. Strasznie to mnie frustrowało. Po omówieniu lektury, często mnie to na tyle intrygowała, że mając całą wiedzę o interpretacji i wszystkim co w danej książce się dzieje, czytałam ją jeszcze raz już w pełni ją rozumiejąc. O ile miałam czas, bo już mogły gonić terminy do kolejnej kartkówki na wejście...

"Chłopów" i "Potopu" nie lubiłam bardzo w szkole, a po latach pokochałam, i jeden i drugi utwór 😂 Jak to czasami zmienia się po latach :) pozdrawiam ;)

ja mam tak. czytanie dramatow i ogl utworow napisanych archaicznym jezykiem to istny koszmar. ale omawianie tego z nauczycielka kiedy mowi z pasja i tlumaczy czasem pojedyncze zdanie to cudo cudow. uwielbiam omaiwac lektury szcegolnie jesli malo zrozumialam czytajac

Ten filmik powinien być puszczany na lekcjach języka polskiego 😃 super❤️

Jak was się dobrze słuchało 💜 mogłabym tego słuchać godzinami

bardzo ciekawa pogadanka ❤