Dziękuję. Zbieractwo jest dziedziczne. To przedmioty mają nas, a nie my je posiadamy. Jesteśmy osaczeni, a pozbycie się czegokolwiek strasznie boli. Boli też sprzątanie rzeczy osoby, którą kochasz, a ona Cię za to nienawidzi. Mówi: po mojej śmierci najmiesz sobie ludzi i posprzątasz, skrajny egoizm matki. Walczę ponad 50 lat i końca nie widać, a w rodzinie rosną następcy. Lepiej osobiste rzeczy zlikwidować za życia.

Kiedy zmarł mój mąż i porządkowałam jego rzeczy osobiste , podjęłam decyzję o uporządkowaniu też swoich rzeczy . I sukcesywnie to robię. Ważny temat , choć trudny .

Bardzo istotny temat, ktoś kto musiał porządkować mieszkanie wie jaki to poważny problem.

Już od pewnego czasu pozbywam się wielu rzeczy, porządkuję dokumenty. Pozdrawiam serdecznie

Ajka, bardzo ważny temat, dziękuję, że go podjęłaś. Moi rodzice już nie żyją. Mama zmarła kiedy byłam dzieckiem więc porządkowanie jej spraw po śmierci nie dotyczyło mnie bezpośrednio. Tata zmarł 7 lat temu. Jestem mu niezmiernie wdzięczna, że zakończył swoje ziemskie sprawy, rozdysponował majątek, nie zostawił zbyt wielu rzeczy. Ja i moje rodzeństwo bardzo to doceniamy. To ogromny komfort psychiczny.

Dziękuję, takie filmy są bardzo potrzebne, podobnie jak rozmowy o śmierci, która przecież dotyczy każdego z nas

Bardzo trudna i smutna sprawa, to co było ważne przez całe życie dla innych to zbędne rzeczy

Poruszyła Pani bardzo ważny temat. Niestety w Polsce niewiele osób o tym myśli. Moja mama po śmierci taty została sama w dużym domu. Z czasem nie miała już tyle sil i finansów aby to wszystko utrzymać. Uporządkowała wszystkie sprawy i w porozumieniu sprzedaliśmy dom. Mieszkała potem w pięknym komfortowym mieszkanku i była szczęśliwa, że wreszcie nie ma tego wszystkiego już na głowie. Kiedy zachorowała była zadowolona, że uporządkowała wszystko za życia i, że nie zostawia nas 2 córki, z jakimiś zaległymi czy niewyjaśnionymi sprawami. Zawsze miała wokół siebie porządek. Jej śmierć bardzo nas bolała, ale zostawila nas bez żadnych dodatkowych czy niepotrzebnych problemów.

Od kilku lat sprzedaje na olx "pamiątki PRLu", bo nie chce, żeby po mojej śmierci wylądowały na smietniku. Bardzo mnie cieszy, że są kolekcjonerzy, którzy robią z tego uzytek

Witaj moja droga, trafilam przypadkowo na twoj filmik. Ja sprzatalam mieszkanie po mojej ukochanej tesciowej. Rzeczy wartosciowe, ktore mozna bylo spieniezyc zostaly sprzedane i pieniadze dostaly wnuki. Kilka lat temu zmarl dosyc mlodo maz mojej przyjaciolki. Na stypie moja przyjaciolka porozkladala na stole jego pamiatki z roznych podrozy i male osobiste rzeczy. Kazdy sobie cos wzial. To mi sie bardzo podobalo i tak tez zrobilam na stypie mojej zmarlej tesciowej, tylko, ze wszystkie rzeczy umiescilam na jednym stole. Byly tam rozne pamiatki z podrozy, pudeleczka, szkatulki, ladne wazoniczki, pojemniczki, nawet bizuteria. To bardzo sie spodobalo zalobnikom. Tesciowa mieszkala w bloku wiec wystawilismy wiele rzeczy do zabrania. Ubrania, posciel, reczniki poszly do konteneru czerwonego krzyza. Meble poszly na utylizacje, bo nikt nie chcial. To takie doswiadczenia, ktorymi chcialam sie podzielic. Serdecznie pozdrawiam.

Bardzo wazny temat. Sprzątam im mogę chociaz niestety zostalam w trudnej sytuacji. Historia mojej rodziny to seria strasznych sytuacji w jakich dzieci się znalazly. Sprzątanie przed śmiercią jest bardzo mądrym przedsięwziem.

Ja się cieszę że jestem osobą wierzącą

Tytuł mnie rozśmieszył i zmartwił...😐 Zabieram się za oglądanie...🌿 Bardzo godnie poruszony - trudny temat..🍃

❤❤❤ Dziękuję ❤❤❤ Zmotywowała mnie Pani do tego, aby po roku czasu wejść do pokoju śp. taty i posprzątać rzeczy. Wyniosłam na śmietnik dwa worki. I co tydzień będę tam szła i sprzątała. I wynosiła to wszystko. Jeszcze raz dziękuję za bardzo cenny film. Pozdrawiam serdecznie 🍀

Kiedyś zawsze sprzątałam przed każdą podróżą, właśnie po to, żeby nikt po mnie nie musiał sprzątać, gdyby coś mi się w tej podróży stało. Ostatnio się trochę rozleniwiłam, ale za każdym razem o tym myślę ;) Uśmiechnęłam się do tego tytułu. Może w końcu posprzątam :) Zbyt duża ilość gratów obciąża też ich posiadacza za życia.

Witam. Slucham to w momencie kiedy sama borykam sie ze swoim problemem. Zobaczylam przypadkowo ten filmik i od razu odebralam jako znak dla mnie by wprowadzic to jak najszybciej w zycie. Przykro , ale musze stwierdzic , ze mam problem z gromadzeniem rzeczy i trudnoscia z pozbywaniem sie ich.Mieszkam w Norwegii i zostalismy z mezem sami w duzym domu i duzym ogolnie” magazynie”. Ja juz nad tym pracuje ze soba od strony psychicznej i duchowej . Duzo sie we mnie zmienilo , ale jeszcze wiecej przede mna mowiac tak od strony fizycznej. Mam swiadomosc , ze odejde i nie wiadomo kiedy i jak i nie chcialabym zostawic problemu moim synom. Niejednokrotnie wyobrazalam sobie jak wyrzucaja tak cenne dla mnie rzeczy do kontrnerow. Utozsamialam sie niemal z tymi rzeczami , przezywajac jakby mnie wyrzucali… Zdalam sobie sprawe , ze mam problem . Wstyd mi , ze tak pozno sie „ obudzilam” i zmarnowalam tyle czasu i pieniedzy na tak nieustotne w sumie rzeczy… Dobrze, ze podjelas taki tenat . Mysle , ze sa takie osoby jak ja i trudno im sie przyznac do tego , bo wstyd i zal , ale trzeba stawic temu czola poki jeszcze sie zyje i reszte zycia przezyc bez obciazenia. Ja tez analizowalam , dlaczego i skad to u mnie sie wzielo…Mam wrazenie , ze gromadzilam rzeczy nie myslac tylko o tym , ze dla mnie , ale nie jazdemu podoba sie to co mnie i taki a nie inny styl. Zabezpieczylam sie na kilka zyc😂- ja z reinkarnacje nie wierze . Wierze w zycie wieczne i tam chcialabym sie kiedys dostac. Z Boza pomoca , bo calkiem swiadomie to mowie- mam nadzieje uporac sie z tym problemem. Dziekuje Bogu , ze uleczyl mnie z zakupocholizmu i oczekuje , ze pomoze mi przejsc przez ten prices oczyszczania , bo to wiaze sie z oczyszczeniem duchowym , psychicznym . Na tym zakoncze swoje wywody ,ale jak dla mnie i akurat teraz to strzelilas w dzuesiatke z tym tematem . Pozdrawiam sedecznie .

Hej, bardzo wazny i trudny temat. Przekazany w madry sposob. Pozdrawiam

To jest całkiem ciekawy wielowątkowy temat. Egoizm tkwi głęboko w naturze człowieka. Myślenie, że ktoś po śmierci człowieka będzie grzebał w jego osobistych rzeczach może być krępujące, ale cóż najzdrowsza psychiczna postawa, to najlepiej mieć na to wywalone. Teraz to są moje rzeczy, które mnie sprawiają radość, a po śmierci no cóż mogą wylądować na śmietniku i myślę, że jest to OK :-)

Bardzo mądra wypowiedź ja podobnie myślę. Pozdrawiam

…😊❤👏🏻Ajka…bardzo istotny temat poruszyłaś. „ przeszłam „ przez kilka takich sprzątań ( niestety )… „ sprzątałam „ od zera , bo osoby , które odeszły i „ zostawiły bałagan ❤️” , nie były predysponowane wiekowo , żeby ten świat tak wcześnie opuścić ( moja mama , mój młodszy syn )…jeżeli los , nie spłata mi kolejnego figla , będę „ sprzątała „ po moim tacie ( a jest co sprzątać 😊), niestety , pod tym względem , tato jest typem egoisty…pozdrawiam cię bardzo serdecznie …

Starsi ludzie chomikują, tak już jest.... jednak trzeba pilnować rodziny, żeby to nie przekroczyło granic.

Namawiam do zadbania o sprawy spadkowe, testament, poinformowanie rodziny co należy zrobić z rzeczami. Opiekowałam moją babcią, babcia załatwiła sama wszystkie sprawy majątkowe i była minimalistką (chociaż nie znała takiego pojęcia ;)) Babcia podchodziła do tematu śmierci bardzo praktycznie - miała kupione buty i garsonkę, w których chciała być pochowana - wiedziałam o tym i wiedziałam gdzie są te rzeczy. Babcia miała również wykupione miejsce na cmentarzu. Chociaż miała niewiele rzeczy osobistych i sprzątanie tego zajęło niewiele czasu, odkryłam z zaskoczeniem, że miała kilka rzeczy ze swojej młodości (np. sukienki sprzed 50-60 lat i stare obrusy). Niestety obserwowałam niejednokrotnie wśród swoich znajomych czym skutkuje nie załatwienie spraw majatkowych. Prawo spadkowe w Polsce jest brutalne. Dla przykładu: małżeństwo w podeszłym wieku mieszka w dużym domu, mężczyzna umiera bez testamentu, dziedziczy po nim nie tylko jego żona, ale jeszcze 3 dzieci, którzy są rozsianie po całym świecie. Syn chce aby matka dalej meszkała w domu i nie chce żadnego spadku, natomiast 2 córki żądają spadku - matka nie ma czym spłacić, więc w wieku 80 lat jest zmuszona sprzedać dom aby spłacić córki i przeprowadzic się do kawalerki...

Przemyślenia bardzo na czasie, niestety. Też zaczęłam sprzątać...

Witam..Nie dopuszczam chwilam myśli co mnie czeka gdbym musiała to robić.Tak się składa ze mąż jest chory i zagracił każdy kątek,to wszystko jest ważne i potrzebne a mnie już boli głowa..Pozdrawiam

Miesiąc temu skończyliśmy sprzątać mieszkanie po moim zmarlym teściu. Proces zajął nam 2 miesiące. Były awantury i łzy,bo mój mąż chciał zachować niemal wszystko, masę rzeczy musiałam wyrzucać w tajemnicy przed nim,bo inaczej sami nie zmieścilibyśmy się w naszym domu. Do dziś jeden pokój w naszym domu jest zawalony starym sprzętem,zdjęciami, szkłem, a auto musi stać przed garażem,bo przybyły w nim 3 wiertarki,setki śrub,wiele pudełek z gwoździami,narzędzia,żarówki i puszki z farbami,to wszystko mój mąż kiedyś przeglądnie i wyrzuci,ale ten proces trwa już 3 miesiące i nie widać końca....

Według mnie najważniejsze jest aby zostawić porządek w dokumentach, sprawach prawnych i spadkowych. A reszta to sprawa indywidualna. Takie sprzątanie jest również formą pożegnania i uszanowania osoby bliskiej, która była związana z tymi rzeczami. Starsze osoby gromadziły wiele rzeczy, ponieważ kiedyś trudno było je kupić, a niejednokrotnie byla również bieda i każdą rzecz szanowalo się i cieszylo się z niej. Przeszłam to dwa razy i było dużo sprzątania, ale nie to było przykre, ale to , ze ta osoba odeszła. Natomiast sprawy prawne były w porządku i to było najważniejsze.

To sprzątanie to straszne przeżycie. Człowiek zostawia po sobie mnóstwo osobistych rzeczy. Koszule, buty, bielizna itd. Trzeba coś z tym zrobić. Oddać, wyrzucić. Bardzo przykra czynność.

Mój syn od roku sprząta 67metrowe mieszkanie po teściach. Robi to z szacunkiem, nie zgarnia do kontenera jak leci, to w końcu było życie jego dziadków. Ale trudno oprzeć się refleksji, że jeśli nie ogarniamy dobytku na bieżąco, nie segregujemy i nie wyrzucamy, to obciążamy innych swoim bezrozumnym, bezmyślnym nadmiarem, nikomu niepotrzebnym, wysysającym energię z osób, którym przyszło się tym zająć. Złote zdanie z Magnuson: Ludzie chcą po nas odziedziczyć rzeczy ładne a nie WSZYSTKIE.

najgorzej jest jak w rodzinie temat śmierci to temat tabu, nie daj Bóg wspomnieć, że ktoś umrze

Bardzo mi się podoba po słonecznej stronie, dobrze się tu czuję. Jesteś niezwykle inspirującą osobą Ajko. Dzięki Tobie zaczęłam odgracać nie tylko mój dom, ale i życie. Staram się inspirować innych, może dzięki temu świat będzie lepszy, pozbawiony zbędnego nadmiaru, co ulatwia skupienie się na rzeczach naprawdę istotnych. Ściskam, niech Twój słoneczny kanał pieknie się rozwija!

Dziękuję, to ważny temat, z którym ja sama również musiałam się zmierzyć. Kiedy kilka lat temu przyszło mi opróżniać mieszkanie po mojej babci (żyła prawie sto lat!), ilość nagromadzonych przez nią rzeczy wręcz mnie przygniotła. I to nie tylko dosłownie. Nie mogłam uwierzyć, jak wiele mogą skrywać kuchenne szafki czy meblościanka na wysoki połysk i to na niecałych 32. metrach kwadratowych. Rzeczy, wszędzie rzeczy. Niektóre trafiły tam na pamiątkę, z sentymentu, inne na później, na wypadek, na w razie czego. Niekoniecznie wartościowe, dla niej miały znaczenie. I w dużej mierze tylko dla niej. Większość z nich wyrzuciłam lub oddałam. Część zatrzymała reszta rodziny. Sobie zostawiłam jedną małą filiżankę, z której korzystam na co dzień i widelec z restauracji pradziadka, którą prowadził przed wojną w Gdyni. Te dwie rzeczy są dla mnie cenne, korzystam z nich na co dzień i przede wszystkim zauważam je, bo nie giną w gąszczu innych. Zostawiłam też babcine krzesła, które dziś stoją w moim salonie (odnowione przeze mnie). Mimo, że po zakończeniu porządków wokół mnie dość szybko zrobiło się jasno i przestronnie, poczucie odpowiedzialności za te liczne, cudze dobra przytłaczało mnie jeszcze bardzo długo. Z pewnością byłam zmęczona dużo bardziej psychicznie niż fizycznie, choć przyznam, że była to niezła orka. Za tym przyszła refleksja nad własnym dobytkiem i zaczęłam przyglądać się uważniej, temu, co mam oraz powoli odgracać, bo okazało się, że sama mam całkiem sporo. Było to więc zarazem trudne, jak i budujące doświadczenie, bo dziś śmiało mogę nazwać się minimalistką. Choć nie jest to łatwe, staram się być czujna i regularnie pozbywać niepotrzebnych rzeczy i jednym z ważniejszych kluczy podczas selekcji jest pytanie, czy ta rzecz buduje w jakiś sposób moją tożsamość, mówi coś o mnie, mojej rodzinie. Czy jeśli odejdę, stanie się ciężarem i śmieciem, czy nośnikiem rodzinnej historii.

Również tak uważam, to bardzo ważne, żeby nie zrobić ogromnego kłopotu naszym bliskim.

Jest Pani bardzo mądrą kobietą

Polecam książkę Marcina Wichy "Rzeczy, których nie wyrzuciłem" jest to zbiór esejów poświęcony matce autora i ich relacji. Autor sprząta mieszkanie po jej śmierci i dzieli się swoimi refleksjami nad rzeczami, życiem i relacjami. To właśnie ta książka uświadomiła mi, że ten problem sprzątania "po kimś" istnieje i wcześniej, czy później przyjdzie każdemu z nim się zmierzyć. Autora Pana Marcina Wichy większość będzie kojarzyć z książka "Jak przestałem kochać design", która też polecam.

Sztuka porządkowania życia po szwedzku Margareta Magnuson - genialna, prosta i mądra książeczka o uwolnieniu przestrzeni przed śmiercią, pozostawienia po sobie dobrych wspomnień a nie kłopotów. Polecam!

Dobry temat każdy wcześniej czy później będzie musiał się zmierzyć z tym. Trudny temat.

Dziękuję za ten temat. Jaki on ważny 🤔Tak jak pani myślę podobnie i staram się tak prowadzić swoje sprawy tak żeby właśnie nikt nie miał problemu. Staram się minimalizować zbieractwo. Ogromnie dziękuję pozdrawiam serdecznie.

Już dawno o tym myślę, ale to nie jest proste nawet technicznie. Pytam osób bliskich czy coś chcą z moich rzeczy, wiem że przez delikatność odmawiają. To takie fałszywe zachowanie nas Polaków. Nie ma prostoty w relacjach. A dalej, młodzi mogą pomóc w ogłoszeniach i zbyciu, ale są zabiegani, a my,, nienachalni.. I tak to się toczy. Brak komisów i firm które skupują rzeczy używane. Pamiętam jak jeżdził po mojej wsi pan i krzyczał,, szmaty, kabaty,, i co on tam nie miał. A to zaledwie 50 lat temu. Łezka w oku się kręci. Pozdrawiam.

Brawo!!! to temat o którym NIKT nie chce PAMIĘTAĆ!!!! 🤗 Pozdrawiam serdecznie 🙂!!!

Dziękuję, dzień Dobry 🎉❤ Właśnie to czynię od pewnego czasu, porządki przedśmiertne 😊 Piwnicę po Tacie sprzątałam cały dzień... też był zbieraczem😊

Pani Ajko dziękuję za ten film

Mieszkam w Niemczech, tutaj mieszkanie spółdzielcze oddaje się po śmieci najemcy puste. Są specjalne firmy, które robią porządek za pieniądze, są też firmy odbierające za darmo, ale wtedy wszystko idzie jako darowizna. Po śmierci mojego sąsiada firma tydzień opróżniała 3 pokoje i łazienkę. Mówili że było w sumie 7 ton rzeczy

To ważny temat. Dziękuję, daje do myślenia. Moi teściowie zmarli przed paroma laty. Dopóki nie zachorowali żyli w ogromnym mieszkaniu bardzo zagraconym, nie chcieli żeby ktoś się wtrącał w to jak żyją, odrzucali pomoc z naszej strony, kiedy chcieliśmy im uporządkować ten chaos, zorganizować remont. Mieliśmy też propozycję żeby się zastanowili czy nie byłoby im lżej w mniejszym mieszkaniu, bo koszty bardzo wysokie utrzymania, dużo okien do umycia itd. Nie chcieli nic zmieniać, ale teraz jako osoba dojrzała wiekiem to rozumiem. Sama nie chciałabym żeby mi teraz jakaś smarkula mówiła jak mam żyć i zmuszała do przeprowadzki. Potem najpierw zachorowała Teściowa, wygrała pierwszą bitwę z trawiącym Ją raczyskiem. Żyli dalej po staremu, nie zmienili swoich nawyków, oboje bardzo dużo palili, teściową codziennie piła piwo i to niemałe ilości i tak czekali na wybuch bomby, którą miała w sobie. I doczekali się, książkowo 5 lat od tamtego rzutu kolejna diagnoza. Rozpoczęło się kolejne leczenie i wtedy w najgorszym momencie, jesienią kiedy baliśmy się czy Mama męża dożyje świąt, okazało się, że trzeba ratować Teścia. Diagnoza przyszła w czasie przeprowadzki do innego mieszkania. Wszystko zwaliło się na głowę na raz. Przy dwójce chorych starszych ludzi liczył się czas, trzeba było to zrobić sprawnie, w międzyczasie były przecież chwile kiedy trzeba było rzucić wszystko i jechać np do szpitala. I w tym wszystkim napotkaliśmy na przeszkody, których można było uniknąć. Mieszkanie nie mogło być wystawione na sprzedaż po normalnej cenie, poszło za tak marne pieniądze, było bardzo zagracone, zapuszczone, śmierdziało strasznie papierosami. To dlatego ciężko nam było w takich warunkach organizować opiekę nad Nimi, nikt z nas nie mógł się tam przeprowadzić z dziećmi, a w naszych mieszkaniach nie było miejsca. Choroba rodziców męża była na pierwszym planie i nie było jak zająć się remontem. Szwagier kupił im mieszkanie obok siebie, wszystko urzadził i tak było łatwiej być w pogotowiu. Ale ten cały bałagan w tamtym mieszkaniu trzeba było uporządkować. 6 tygodni od diagnozy zmarł mój Teść...a początkowo był leczony na przeziębienie. Zmarł w nowym fotelu, w obcym mu mieszkaniu tuż po przeprowadzce... Czasem myślimy, że może by żył gdyby nie musiał się przeprowadzać. Teściowa żyła jeszcze 2 lata w miarę dobrze się czując.

Tak zagracenie to temat dotyczący mojej rodziny moi rodzice : to typ wszystko się przyda c o będzie po ... oby mieć siłę bo będzie to ciężka praca.

Bardzo ważny temat. Sama mierzyłam się ze sprzątaniem sporego mieszkania po teściowej, która, niestety, miała nawyk zbierania wszystkiego i upychania w każde zakamarki. Ja, pomimo że mam dopiero 38 lat, zastanawiam się czasem nad tym, co zostawię po sobie innym. Mamy już z mężem spisany testament o dziedziczeniu, on również wie, komu chciałabym co przekazać.

Moja mama często wspomina jak z rodzicami sprzątała u swojej babci... wszystkim chciało się płakać - nie po babci, ze zmęczenia fizycznego i psychicznego tak było zagracone małe mieszkanie... tak bardzo, że musieli o miesiąc dłużej je opłacać, bo nie dało się szybciej sprzątnąć... Także tak, lepiej nie pozostawiać takich wspomnień po sobie...

Książka Sztuka porządkowania życia po szwedzku jest o tym temacie, polecam

Bardzo ważny temat i częściowo już mi znany... Natomiast co do mnie samej to mam opór przed "sprzątaniem" przedmiotów ,które mam wokół siebie i je lubię...Wiem ,że niektóre mogłabym "wyprowadzić ale czuję się z nimi jakby bezpieczniej czyli lepiej... Moje pokolenie ma jeszcze dodatkowy opór przed "sprzataniem" wynikający z tego ,że może czegoś braknąć w sprzedaży. I tak, po śmierci mojej cioci odkryłam w tapczanie kilka pudełek szklanek... Było to już w czasie, kiedy sklepy pełne były, i są nadal, szklanek, itp. Pozdrawiam serdecznie i biorę sobie do serca i rozumu to co mówisz

Temat bardzo naturalny, życiowy, choć myśl o własnej śmierci nie porusza mnie tak bardzo, jak śmierć bliskich osób. Tez mam niestety manię zbierania "przydatnych rzeczy" choć pozbyć się tekstyliów czy garnków nie jest dla mnie trudne, to jednak nie potrafię rozstać się z różnymi "pamiątkami". Po prosty my Polacy, ze względu na wojny, wysiedlania, przeprowadzki nie mamy za dużo takich pamiątek po przodkach i ja sama ich nie miałam. Moja mama wyrzucała wszystko z mojego dzieciństwa, więc teraz ja dla odmiany zbieram po dzieciach. Ale reszta, masz Anno rację, do wysortowania, oddania, wyrzucenia. Jeszcze czekam aż dzieci się usamodzielnią, może im się coś przyda - choć pewno nie 😂

Ciekawy temat, ważny i trafia mi do przekonania, jednak jest pewien aspekt nad którym się zastanawiam. Takie przygotowania do śmierci są kreowaniem jakiegoś wyidealizowanego obrazu zmarłej osoby. Myślę o "swoich zmarłych" i o tym, jak porządkując ich rzeczy odkrywałam pewne drobne i większe tajemnice, o których mi nie mówili, zapewne po to, żeby nie obciążać dziecka bagażem ich trudnych przeżyć. To były bardzo wzruszające chwile.

Właśnie sporządkowałam zawartość szuflad w komodzie, o ludzie czego tam nie było... parę gratów ulokowałam w innych miejscach i dobrze tam wyglądają, luzik w mieszkaniu ❤ ❤

Witam szczera prawda minimalizm super sprawa.Cztery miesiące temu odeszła moja najukochańszą mama na świecie .Niczego jeszcze nie dotknęłam jest bardzo mało do posprzątania po mamie,lecz tego najbardziej się boję oddając jej ubrania to będą straszne emocję. Gdy te ubrania są czuć jej perfumy ciągłe mam wrażenie ,że ona wróci.Natomiast kiedy już oddam jej ubrania to będzie totalne uświadomnienie sobie że to już koniec.Całe życie mieszkałam z mamą można powiedzieć ,że jedna bez drugiej nie potrafiła żyć.Usuniecie ostatnich rzeczy osobistych nie będzie łatwe.Pozdrawiam serdecznie Aga( yodo36 ,ponieważ korzystam grzecznościowo z konta partnera)

Czasem też tak sobie myślę. Co zrobić by mój syn miał jak najmniej kłopotu sprzątając po mnie i w kwestii mieszkania, i w kwestii papierów.

Ja musiałam posprzątać mieszkanie mojego ojca, który zapił się na śmierć i leżał w nim kilka dni...😣 Wszystko do wyrzucenia. Ogólnie starsznie doświadczenie 😓

Moja mama ogarnia mieszkanie i sprawy majątkowe po bracie . Wujek byl samotny i nie uporządkował swoich spraw... ciężki temat 😞

Witaj. Gdy moja mama już przestała wstawać z łóżka, to powoli i sukcesywnie zaczęliśmy porządkować szafy i te kontery na ciuchy to wspaniała rzecz. Gdy odeszła, bardzo dokładnie posprzątaliśmy mieszkanie, łącznie z wyrzuceniem mebli z pokoju mamy. I to byla dobra decyzja- tak z perspektywy widzę😊

Natchnienie Boze ten film. ♥️ Dziękuję 😊

A co ze sprzątaniem,jeśli osoba jest w kryzysie psychicznym,potrzebne jest wsparcie ,myślę ,że gdyby nasi bliscy mieli pomoc byłoby im lżej przejść proces odwracania

Witam , masz rację , Zrobię to. 🙋🙋🙋

Na opuszczenie mieszkania TBS po śmierci mamy miałam 2 tygodnie. Mama nie miała dużo rzeczy ale to było też moje życie.... Trochę oddałam, resztę musiałam wyrzucić. Goże

Pozdrawiam 🌷🌷

Pamiętam katastrofę smoleńską i słowa Jolanty Kwaśniewskiej, że córka Marii i Lecha Kaczyńskich będzie teraz musiała uporządkować całe ich życie, mając na myśli właśnie pozostawione rzeczy i sprawy.

Ładny anioł! 😇

Bardzo mi się podoba ,to o czym Pani mówi. Sama od paru lat zmagam się ze zmianą swojego myślenia. Po śmierci kochanej mi osoby.

Dobry temat :-( Ja zlikwidowałąm dwa mieszkania, miałam złote pamiątki po Mamie i babci. W grudniu złodzieje zabrali mi wszystkie te pamiątki.... A ja nie chciałam tego przetapiać , tylko zachować dla dzieci. To teraz nie mam prawie nic .... Trzeba pozbywać się bez tęsknot - taka moja refleksja , za późna niestety .

Bardzo smieszny tytul Ale naprawde tak myslalam przed operazia na tak Jak sie nie obudze po' operacji to co jak sie nie obudze i ze musze posprzatac ale i tak Nie wyszlo posprzatac

Witaj moja droga.. To są bardzo ważne tematy... Trzeba o tym dużo mówi i uświadamiać ludzi w tych tematach.. Ostatnio przyznam szczerze że sama zaczęłam się zastanawiać co robić i jak żyć aby po swojej śmierci kiedyś tam w przyszłości nie zostawić bałaganu w różnych ważnych sprawach życiowych... Jak to robić aby wszystkie bardzo ważne sprawy były załatwione lub łatwe do pozałatwiania już po naszej śmierci... Ciężko o tym się mówi pisze i słucha.. Ale taka jest prawda jesteśmy śmiertelnikami i każdy z nas kiedyś odejdzie z tego świata... Tak się zastanawiam kiedy te trudne tematy o których tu pani wspomina przestaną być tematami tabu... Dużo takich filmików z podobną tematyką nam trzeba.. Ludziom... Osobom zainteresowanym w/w tematami... Inspirują mnie również tematy dotyczące sprzatania.. Minimalizmu.. Jak to robić aby mieć w domu to co potrzebne jest nam naprawdę? I kiedy pojawiają się pierwsze sygnały że zaczyna robić nam się w domu demolka.. Bo wszystkiego jest tak dużo że jest problem aby niektórym rzeczom znaleźć miejsce w szafie... ❤Czekam na filmiki dot. NN. tematów.. Pozdrawiam gorrącooooo 🤗🤗🙈😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘

Po zmarłej sąsiadce, rodziną wyrzuciła całą ciężarówkę różnych rupieci, papierów i innych ,,skarbów,,

MADRE SLOWA. TEZ TAK MYSLE

A co wtedy gdy nie będzie kto miał posprzątać po mojej śmierci........? Nie mam dzieci i się nie zapowiada aby ktoś był chętny z dalszej rodziny🙄codziennie o tym myślę choć mam 50lat. Jakie to wszystko przygnębiające.... dobrze że staram się chociaż nie gromadzić śmieci ale co z tego😢

Witaj. zaraz minie rok od śmierci mojej kochanej mamusi..nie wiem czy znajdę siłę..by to zrobić...uprządkoać...

Margareta Magnnuson "Sztuka porządkowania życia po szwedzku: ...."

Od lat interesuję się tematem własnej śmierci. Polecam anglojęzyczny kanał Ask a Mortician, prowadzi go niezwykła kobieta, z zawodu przedsiębiorczyni pogrzebowa. Dowiedziałam się stamtąd mnóstwa ciekawych rzeczy o tym, co dzieje się z ciałem po śmierci, o historii zwyczajów pogrzebowych w naszym kręgu kulturowym itp. Serdecznie polecam!

😊😊😊

Bardzo ważny temat. Ucieczka od tego, to egoizm samolubstwo i brak dojrzałej odpowiedzialności

Pozdrawiam🌷🌷

❤️👍❤️👍❤️👍❤️👍❤️👍❤️👍

Ciekawe. Po mnie bedzie dziedziczyl moj brat lub jego dzieci. Jest mi totalnie obojetnie czy beda mieli z tym problem czy nie. Kocham brata, bratanka, bratanice, ale zostawiac im majatek podany na tacy? Bez przesady. Sama porzadkowalam zagracone mieszkanie tesciowej i nie mam do niej zalu czy pretensji, ze zostawila mnostwo bibelotow i niepotrzebnych gratow. Nie uporzadkowala tez spadku po swoich rodzicach, co bylo mega trudne do ogarniecia (sprawy przedwojenne), ale przeciez miala takie prawo.

😮😮😮😮

Bardzo ważny temat, ale osobiście nie lubię takich tematów.

Aby dzieciom zaoszczędzić przykrości sprzątania, wystarczy majątek zapisać jakiejś organizacji religijnej czy społecznej. Wtedy organizacja wynajmie firmę która to wykona w ramach swych obowiązków. Wtedy jest szansa że firma nie potraktuje waszego życia jak śmiecie, poza tym nie trzeba się zbyt przejmować bo będziecie wtedy już martwi.

Hmm...🤔 Coś w tym musi być. 15 miesięcy temu w samą wigilię zmarł mi mąż. 😔 Do dziś nie jestem w stanie co kolwiek zrobić i jest to bardzo trudne. Co do ( wiary, czy też nie... ) bym polemizowała, bo nawet samo to że się nie wierzy to też jest wiara. 💁 Zaś jeżeli chodzi co do reinkarnacji, myślę że posiadam dość bogatą wiedzę. Jeżeli byłaby możliwość kontaktu telefonicznego, było by mi bardzo miło. Serdecznie pozdrawiam.