Рет қаралды 9,822
Το πρωινό φως κέντριζε τη ψυχή του Στέλιου. Πάντα με κάτι ήθελε να καταπιαστεί. Να πάει βόλτα στο μοναστηράκι ή στο στούντιο, να πιάσει το μπουζούκι ή να γράψει στίχους, να μιλήσει με τους φίλους του ή να καλαμπουρίσει. Όπως αισθανόταν κάθε φορά. Μοναχικός αλλά με ανοιχτές αγκάλες, προσέφερε απλόχερα... Σε όποιον ήθελε να μάθει και είχε αγάπη για το μπουζούκι, τη μουσική. Τους έριχνε το σπόρο.
Ξέρω ανθρώπους που του μίλησαν για μερικά λεπτά και κράτησαν λόγια του και έμπνευση για μια ζωή. Πάντα θα μας λείπει αλλά πάντα θα είναι μαζί μας.
Αυτός ήταν ο Στέλιος Βαμβακάρης. Ο Στελάκης του Μάρκου.
Ο Στέλιος μας.
Αυτή η εβδομάδα ας είναι αφιερωμένη στη μνήμη του.
Μάχος