Irenka to jest tak,że masz w sobie to coś,że ludzie do Ciebie lgną,wiedzą,że się nie zawiodą,jesteś taką realną super babką od tańca i różańca

Ależ w Pani siła spokoju. Świetny vlog, doskonałe opowiedziany, na pewno zostanie zapamiętany. Pozdrawiamy sympatycznego wikara, wikarke i czekamy na dalsze relacje.

Witaj Irenko. Kiedy opowiadałaś o chłopczyku, który mocno z tobą się zżył, przypomniały mi się moje praktyki w przedszkolu integracyjnym, gdy byłam na studiach. Tak się złożyło, że wśród dziei niepełnosprawnych nie było ani jednego na wózku inwalidzkim, więc nie miały możliwości oswoić się z takim widokiem. Może dlatego trochę obawiałam się jak zareagują na mnie, bo jeszcze wtedy poruszłam się na wózku. Jakież było moje zdziwienia, kiedy po kilku dniach dzieci same do mnie przychodziły, przytulały się, a nawet robiły dla mnie rysunki. Pamiętam jedną dziewczynkę, która ciągle za mną chodziła i pewnego dnia poprosiła mnie, żebym trzymała ją za paluszek, bo inaczej nie zje zupki. To było takie urocze. Nigdy nie zapomnę widoku ich oczu, gdy często mówiłam dzieciom, że są wspaniałe, i że jestem z nich dumna. To tak jakby rodzice nie mówili im tego. Dziękuję za ten odcinek. Pozdrawiam serdecznie. ❤

Witam Wszystkich,milo sluchac te szczere wypowiedzi Twoje Irenko,tam gdzie bylas pracowalas zostawilas czastke siebie i to jest piekne skoro otrzymywalas podziekowanie czy ktos to zauwazyl.Rozumie to bo tez wiele lat pracowalam z ludzmi doroslymi i dziecmi i wiem jakie to trudne ale rowniez ma sie radosc z tej pracy.Pozdrawiam❤.

👍

Bardzo sympatyczne wspomnienia miałam też takiego ucznia jest obecnie dorosły i nadal utrzymujemy kontakt pamięta o moich urodzinach i w miarę możliwości jak jest w Polsce zawsze mnie odwiedza . Praca z dziećmi to powołanie z obserwacji filmików to masz super poczucie humoru i wzbudzasz sympatię serdecznie pozdrawiam czekam na fiordy 😄😄😄😉😉😂🍀💐

Dzień dobry Irenko, piękny i ciekawy dzisiaj odcinek. Słucham zawsze z wielką uwagą. Wikarka z Ciebie super, pełna ciepła,empatii i wiedzy 👩. Dziewczyna. Wzruszająca historia z Twojej pracy o małym chłopczyku ,łzy same płyną,😢.Mały Chłopczyk skradł moje serce ❤. Kocham Twoje opowieści,❤serce się uśmiecha 😊. Zawsze czekam na Twoje filmiki.Życzę Tobie Irenko moc radości od fanów,tak dużo, jak Ty nam dajesz 🎉. Całusy przesyłam ❤😊❤.

Oj pamiętam tą pracę na zastępstwo mojej córki. Dzieci były jeszcze małe. Trudno było coś zaplanować. Długo to trwało.Wkoncu musieli ją zatrudnić na stałe. Chociaż z tego co pamiętam na zastępstwo chodziła codziennie....bo tam ciągle kogoś brakowało do pracy. Naszczescie było to jedno i to samo przedszkole. Zarobkowo nawet na tym dobrze wychodziła. Do lat pracy chyba też się to liczy normalnie(?) Kiedyś przenieśli ją na pół roku do innego przedszkola, za jej zgodą. Ale dlatego, że wymagało tego dziecko, które było przenoszone, a z nią miało najlepszy kontakt i żeby nie przeżywalo traumy w nowym miejscu to poszło z oddelegowaną Panią. Rodzina się chyba przeprowadzała, a dziewczynka miała jakieś problemy ze zdrowiem psychicznym.(?( Norwedzy często zmieniają miejsca pracy, bo oni nie przywiązują się do miejsc, tak jak my Polacy. (Jeden dom na całe życie.) Poza tym byle lekka depresja i idą na zwolnienie. Ktoś musi ich w pracy zastąpić. U nas w Polsce nikogo dodatkowo nie ściąga się do pomocy, w przypadku czyjejś nieobecności. Raczej jeden robi za trzech. A w przedszkolu do pomocy idzie wtedy ktoś z kuchni lub sprzątaczka. Czyli personel pomocniczy. Pozdrawiam.❤ Fajnie, że opowiadasz to wszystko. Super dla osób, które chcą taką pracę podjąć w Norwegii.

Wspaniale video, Irenko… dziekuje i serdecznie pozdrawiam ze Seattle.❤️👋 Pracowalam przez 17 lat w Montessori przedszkolu w stanie Washington az do rozpoczecia pandemii.

Witam Irenko! Miło Cię wiedzieć i słuchać. Zawsze nowy i ciekawy temat! Pozdrawiam serdecznie ❤

❤ pozdrawiam Was cieplutko 👋🌷