پریسا
کنسرت دانشگاه اتاوا
گروه دستان
قسمت سوم
اردیبهشت ۱۳۸۲
Parisa
Ottawa Concert
Dastan group
Part Three
May 2003
پس از انقلاب فعالیت های موسیقی به جز در حیطه موسیقی سنتی بسیار محدود و تکخوانی زنان نیز ممنوع شد. پریسا در زندگی نامه خود نوشته است که این سالها را بیشتر صرف تربیت فرزندانش کرده است اما طبیعی است که فرصتی برای فعالیت در داخل کشور نداشت. با این حال او همانند سایر خوانندگان زن به خارج نرفت و ترجیح داد سکوتی اجباری را برای بیش از یک دهه تاب آورد. با فتوای تازه روحانیون درباره فعالیت های موسیقی فضای تازه ای ایجاد شد و پایان جنگ نیز فرصتی را فراهم کرد تا هنرمندان به تکاپویی تازه برای فعالیت بیفتند. هنگامی که آقای خاتمی وزارت ارشاد را به دست گرفت فعالیت های موسیقی نیز ساختاری قانونمندتر به خود دید.
از گفتگویی که خانم پریسا با نشریه زنان و نیز نشریه ادبستان (نشریه ادبی و هنری روزنامه اطلاعات در آن سالها) داشت بر می آید که هم مسئولان هنری هم پریسا علاقه مند به فعالیت موسیقایی بودند اما این تلاشها به چند اجرای خصوصی در چند منزلش در شمال تهران محدود شد و حتی به اجراهای عمومی هم نینجامید. در این سالها پریسا تدریس آواز به بانوان را به دعوت مرکز حفظ و اشاعه موسیقی پی گرفت که که در گفتگوی با نشریه زنان (سال ۱۳۷۰) اشاره کرد افرادی بین ۱۳ تا ۳۰ سال برای آموزش به کلاس او می آمدند. بعد از چند مدتی پریسا ترجیح داد این آموزش را در منزل و یا آموزشگاه خودش استمرار دهد. اما فضا همچنان برای اجرای عمومی او فراهم نبود به رغم آنکه او در همان گفتگو اعلام کرده بود که با گروهی از نوازندگان زن تمرین می کند.
نشانه هایی از ناامیدی و نارضایتی را در این گفتگو می توان دید آنجایی که او در پایان گفتگو می گوید: "اگر واقعا ببینم که به هیچ ترتیبی در این جا هیچ پاسخی وجود ندارد شاید مجبور به ترک وطن بشوم، با وجود این که عاشق وطنم هستم."پایان بخش سوم مقاله پریسا آوازه خوانی برای تمام فصول. بخش اول و دوم در آلبومهای پریسا کنسرت اتاوا همین کانال آورده شده است
به نقل از جناب آقای علیرضا کاویان