Totalnie mogę się pod tym podpisać. Studia zabiły we mnie chęć dogłębnego uczenia się. Kiedyś było się podjaranym na myśl podyskutowania o jakiś głupotach związanych czy to z fizyką lub informatyką. Teraz nie było na to miejsca, chyba że się zaliczyło już dany przedmiot i można było porozmawiać z prowadzącym o czymś ciekawszym i bardziej angażującym

Ja jestem na zaocznych więc mam 8 semestrów i bronię się w czerwcu ale reszta 1:1. Najbardziej w zaocznych boli to że to o czym opowiadasz jest płatne. Bywały przedmioty gdzie zamiast laboratoriów(ćwiczeń) dostawało się PDF z datą modyfikacji 2005(nie przesadzam xDD) i deadlinem na tydzień. Na końcu prowadzący robił egzamin wpisywał Rand(3,5) w excelu i pobierał pensję. Nic tak nie boli jak przelew czesnego w takich warunkach. Na palcach jednej ręki mogę policzyć przedmioty, które mi się podobały mimo że ich liczba jest naprawdę spora względem poprzednich etapów edukacji. Pamiętajcie przyszli studenci: Albo wcale, albo najniższa linia oporu

Gratulacje stary, ja dopiero za rok kończę, bo dziekanka

O jejku, dokładnie powiedziałeś to co czułem po studiach. Tldr; nie żałuje, ze zrobiłem inżyniera, ale drugi raz bym nie chciał tego przechodzić. Jak zawsze śmieszą mnie teorie spiskowe, ze szkoły są stworzone by programować ludzi od małego bla bla bla… to tak po studiach czuje się wyprany z jakkolwiek chęci do dalszego rozwoju. Najlepsze jest to ile czasu poświęcaliśmy na jakieś „głupoty” i potem, żeby dostać prace, rownolegle musiałem doszkalać się, bo materiał był nie pełny. Studia ciężki temat, na pewno, w systemie w jakim żyjemy warto je mieć. No właśnie, tylko czy to warto je mieć tylko dla tego, by system na nas łagodniej patrzał?

Byłem na studiach informatycznych i tak zrezygnowałem z nich po 2 latach, dokładnie tak samo było. Oczywiście niektórzy profesorowie naprawdę opowiadali z pasją i ciekawie lecz im dalej w las tym coraz gorzej, oszczędziłem mnóstwo czasu i pieniędzy a i tak siedzę w branży IT.

Zgadzam się w 100% Na 30 przedmiotów 3-4 są ciekawe. Jeśli nawet wykładowca miał dar przekazywania wiedzy i ciekawie mówił to przedmiot nie był ciekawy dla większości osób albo w ogóle nie przydatny w pracy/życiu. Programowanie na starych językach, sprzęcie, oprogramowaniu, często gęsto licencja tylko dla uczelni i brak wersji dla studentów czy opcji aby poduczyć się w domu. Programowanie na płytkach z przełącznikami 8 segmentowymi i brak możliwości wypożyczenia. Tutaj dostaliśmy jakiś symulator ale działał różnie. Raz się zdarzyło, że mieliśmy najpierw laborki, a semestr później wykład do nich. Wykładowca od laborek się wk.. że nic nie umiemy. 2 miesiące nam nie wierzył, że nie mieliśmy wykładów czy ćwiczeń do laborek xD Ogólnie wszystkim dał 3.0 na koniec bo nie było sensu z racji braku wiedzy z naszej strony i wykładowcy nie chciało się co 2 tyg ponownie każdej grupie tłumaczyć na czym polega to ćwiczenie. Uczenie neuronowe było zabawne ale mieliśmy akurat spoko gościa, więc dało się zrozumieć co i jak robić, i dlaczego. Gorzej było z uczenia maszynowego oraz dyskretnej matematyki - 1/3 materiały dało się zrozumieć :D Na mgr to były już jaja. Zajęcia na 16 (dzienne) bo 90% z nas pracowała normalnie jak człowiek, więc siedzenie na uczelni do 20-22 było standardem. Mózg nie pracował ale słuchać i notować trzeba było. Oczywiście z racji, że pracowaliśmy jako młodzi programiści ( z lekkim doświadczeniem) potrafiliśmy zwracać uwagę wykładowcom, że tak już się nie robi, jest już odpowiednia biblioteka do tego, itp. Wykładowca jak to zwykle bywa się oburzał jak to śmiemy mu wytykać błędy ale jak mówiliśmy gdzie pracujemy to po pewnym czasie już się mniej wkurzał albo wręcz pytał. Tak, wykładowcy klepią 1 przedmiot od 20 lat bez żadnej aktualizacji danych, chyba, że przychodzi praktykant lub jakiś młody, który robi dr. Młodzi, który byli od nas o 1-5 lat starsi aktualizowali bazę danych :) Obrona inżynierki - praca (albo gotowe tematy albo własne. Ja wymyśliłem sobie sam swój temat - fraktale). Pytania do pracy + pytania z wiedzy z kierunku (lista pytań ok 120, z czego po ukończeniu studiów byliśmy w stanie odpowiedzieć może na 20-30 z nich. Pytania spoza przedmiotów i wiedzy, więc internet i 2-3 miesiące szukania odp). Obrona magisterki dokładnie tak samo jak inżynierka (metody numeryczne, macierze). Ponownie ok 100 pytań ze specjalizacji. Mój kierunek podobno był świeży. 3/4 przedmiotów było powiedzmy na obecnej wiedzy. Fajne, aktualne dane itp. Ze 100 pytań ponownie byliśmy w stanie odpowiedzieć na może 20-30 pytań po zakończeniu studiów. Obecnie nie pracuje jako programista mimo mgr inż. technika informatyka + ok 5-7 certyfikatów pl i zagranicznych. Praca w mojej okolicy za 3,5 tys na rękę jako student była ok ale wydzwanianie i pisanie po godzinach pracy. Termin, ktoś wypadł i nadgodziny. Po studiach jeśli ktoś nadal chciał pracować w tej firmie to zmuszali aby założyć własną działalność i wtedy można dalej współpracować. Kilka osób się na to nie zgodziła to rozeszli się do innych firm. Może zarabiają do 5 tys na rękę w tych największych w naszym mieście lub rejonie. Wielu z nich wygląda po pracy jakby nikt ich nie karmił, tylko fajka, kawka i podkrążone oczy. Jak ktoś ogarnie sobie dobre praktyki, zespół i firma mu się podoba oraz zarobki to może to praca dla niego. U mnie ze 132 osób z rocznika, ok 40 poszło na mgr, a ogólnie w IT pracuje może z 20 osób. Żeby nie było, że pewnie jechałem na 3 i ledwo zdałem, więc w IT się nie odnalazłem. Średnie zawsze miałem ponad 4,5 czy arytmetyczną czy ważoną. Prace obronione na 5. Po prostu uznałem, że to nie dla mnie. Co prawda na 3 semestrze inż. chciałem rezygnować ale uznałem, że dla papierka się pomęczę. Z magisterka to mnie znajomi przekonali bo byłem spoko to mi pomogą zaliczyć abym tylko poszedł na mgr z nimi. Udało się. Osobiście uważam, że na ten moment ch.. mi dały te studia. Ja się tylko zmieniłem - jestem wygadany i nie boję się mówić czy bronić swojej dupy, racji i zdania. Jeśli ktoś chce programować niech się pouczy sam. Pójdzie na praktyki. Nie dla każdego są studia a 3,5 czy 5 lat z życia ucieknie. Obecnie mam własną mikro firmę ale gdy szukam pracownika patrzę na to jakie ma podejście do pracy, co potrafi, czy jest odpowiedzialny, słowny, punktualny i czy gdzieś pracował a nie czy był na studiach. Dla pracodawcy papier to tylko informacja, że gdzieś chodziłeś przez 3,5 czy 5 lat do jednego miejsca, siedziałeś pewnie z 8h, stres, nerwy. Zdałeś, więc mogę dać ci szansę w swojej firmie. Nauczymy cię wszystkiego i zobaczymy czy zainwestowane w ciebie pieniądze/czas da nam profit. Pomijam firmy, które szukają pracownika 25 lat i 10 lat stażu na tym stanowisku :) Szukajcie pracy takiej abyście chcieli w niej pracować 30 lat, najlepiej aby była połączona z pasją ale zdarza się, że i ją znienawidzimy przez właśnie pracę. Ps. Póki jesteście młodzi inwestujcie w siebie jako wiedzę, staż, certyfikaty. Zdążycie się w życiu jeszcze napracować, a wiedza jest bezcenna ;)

Tydzień temu obroniłem inżynierkę z logistyki, też na poznańskiej polibudzie, i pomimo, że kierunek mniej techniczny to mam takie same odczucia jak ty. Mieliśmy dużo niepotrzebnych zapychaczy a np. żeby było coś o programie SAP, co jest praktycznie podstawą przy pracy logistyka zero... Obecną pracę w transporcie zawdzięczam wcześniejszemu doświadczeniu w innej firmie transportowej pracując podczas studiów i własnej wiedzy, bo transport/logistyka/spedycja to po prostu moje hobby i lubię o tym czytać. Tylko, że ja już przed studiami wiedziałem, że idę tam po papier, który może się przyda, a nie z myślą, że nauczę się czegoś wyjątkowego...

W pełni się z tobą zgadzam, też w tym roku skończyłem inżynierkę z informatyki. Wykłady to totalnie nie użyteczna i nie potrzeba forma zajęć, poza pierwszym semestrem nie byłem na żadnym a nauka do zaliczeń i egzaminów polegała na przeczytaniu baz z poprzednich lat jeśli chodzi o te "gówno przedmioty" typu metrologia, komunikacja człowiek komputer ..., bardziej matematycznie przedmioty jak dyskretna, analiza, niezawodność to tak jak mówisz jak się na ćwiczeniach zrobiło chociaż parę zadań to do zaliczenia nie trzeba było się uczyć a przedmioty związane z programowaniem lub te typowo techniczne zazwyczaj zaliczane były projektem który zajmował góra 2 dni lub egzaminem który się robiło na logikę. Magistra robić nie zamierzam, pracuję praktycznie od początku studiów jako programista i nie jest mi ona do niczego potrzebna na ten moment za parę lat może coś bardziej związanego z zarządzeniem projektami/menedżerskie

dzieki, rzucam studia

Jestem po Elektrotechnice na PUT i zgadzam w 100%. Sposób przekazywania wiedzy zniechęca, byłem na Erasmusie i wiem, że można to lepiej przedstawiać. Jeśli już jesteście na dziennych to polecam bardzo zaangażować się w koła naukowe typu Formuła Student, praktyki, praca na półetat w zawodzie. Nie czekajcie na koniec roku. Po studiach każdy z was dla pracodawcy jest taki sam. Musicie zrobić coś więcej poza studiami

Jestem dokładnie w takiej samej sytuacji co ty, tylko obronę mam za 5 dni ale na Politechnice Łódzkiej. Tak słuchałem całego odcinka i trochę jestem przerażony co tam się u was dzieje i tak samo czytając komentarze. U nas na PŁ co roku są przeprowadzane ankiety do każdego przedmiotu dla osób, które go ukończyły i mają realny wpływ na kolejną edycje tego przedmiotu. Jeżeli chodzi o zajęcia z których nic nie wyniosłem albo są właśnie prowadzone przez starych prowadzących to można je przez cały tok studiów policzyć na jednej ręce bo te ankiety pozmieniały te przedmioty albo totalnie je zamieniły innym przedmiotem. Kolejną rzeczą jest, że u mnie im dalej się szło tym było lepiej a na 5 i 6 semestrze gdzie była już specjalizacja to w ogóle była bajka gdzie każdy przedmiot był realnie aktualny i dawał bardzo dobre podstawy do dalszego rozwijania się w tej technologii. Na 5 semestrze też znalazłem pracę i dzięki dwóm przedmiotom na Politechnice miałem można powiedzieć darmowy kurs do pracy :) Ogólnie jak pytam pozostałych moich kolegów z roku to może nie są aż tak bardzo pozytywnie nastawieni jak ja ponieważ narzekają na poszczególne przedmioty, że dużo jest pracy ale podsumowując też mówią, że nieliczna grupa jest tych przedmiotów, które są przestarzałe albo uważają, że się im nie przydadzą. To taki krótki opis tego co się dzieje na Politechnice Łódzkiej na specjalności Inżynieria Baz danych. Zapraszam do dyskusji osoby zainteresowane :)

Porada dla wszystkich, którzy zaczynają studia/są w trakcie: jeżeli wiesz na jakim stanowisku chciałbyś/chciałabyś pracować to ogarniaj wiedzę na własną rękę (najlepiej sprawdź oferty pracy na dane stanowiska i wymagania jakie obowiązują na rynku). Studia w większości przypadków nie uczą rzeczy praktycznych i jeżeli liczysz, że przygotują Cię do pracy w zawodzie to się zawiedziesz. Materiał jest często przestarzały i poza uczelnią totalnie nieprzydatny.

Racja 100% chociaż nie zachęciłeś chyba młodych do studiowania :D Ja jestem w połowie magistra z infy i poziom jest jeszcze o połowę mniejszy niż na inżynierce. Całe szczęście na zaoczne już poszedłem to gdzieś tam weekendami mi zlatuje ten magister i robię go tylko dlatego co ty mówiłeś: "lepiej mieć niż nie mieć"

Całkowicie się z tym wszystkim zgadzam. Najbardziej mnie boli fakt, że w liceum miałem taką totalną podjarkę na naukę czegokolwiek tak naprawdę, a w trakcie studiów to wszystko we mnie zmarło. Czuje się jakby ten cały czas spędzony na nauce, na rzeczach które mnie kiedyś interesowały, został całkowicie zmarnowany. Serio mógłbym ten czas spożytkować chlejąc, to bym miał z tego przynajmniej jakieś znajomości i wspomnienia.

Trafiłeś na słabą uczelnie. Na politechnice w Białymstoku informatyka to było mnóstwo ludzi z pasją którzy często poświęcali swój własny prywatny czas, żeby tylko mieć pewność że student który szczerze przyznał się że ma problem ze zrozumieniem ogarnął temat. Każdy przedmiot zaczynamy był od wytłumaczenia jego znaczenia w świecie IT. Co drugi prowadzący oprócz uczelni był świetnym specjalistą komercyjny i ogólnie, trzeba było na prawdę mieć w dupie studia żeby ich nie ogarniać przy tak dużej ilości wsparcia od prowadzących.

Też kończę inżynierkę z informatyki w tym semestrze przemyślenie mam bardzo podobne a jeszcze jak usłyszałem "proszę wejść na system moodle wziąć odpowiedni plik przeczytać i zrobić zadania" to poczułem się jak na większości moich zajęć, zdecydowanie liczyłem na coś więcej szczególnie, że byłem na specjalizacji programowanie komputerów gdzie to programowanie było niestety na żenująco niskim poziomie porównując z wymaganiami juniorskimi na rynku

Po komentarzach, opiniach znajomych i własnym doświadczeniu mogę polecić tylko studiowanie za granicą jeśli chodzi o informatykę. Wiadomo, ze nie kazdy moze sobie na to pozwolić, ale moze komus mój wywód sie przyda. Nie wiem jak jest we wszystkich krajach, ja studiowałem w UK do 2020 roku i studia nauczyły mnie sporo (mam nadzieje ze za wiele sie tam nie zmienilo przez ten czas). Głównym plusem był brak bezsensownych przedmiotów - na semestr były 3/4 przedmioty, wszystkie przydatne (np w jednym semestrze potrafil byc jeden przedmiot dotyczacy programowania obiektowego, drugi baz danych, trzeci AI i to tyle). Nauczyciele również wyrazali chęci do nauczenia nas jak najwięcej, angażowali się w zajęcia zarówno teoretyczne jak i praktyczne. Wiadomo, że w tak krótkim czasie jak 3 lata mozna tylko liznąć lekko wszystkiego i nie da się zostać specjalistą w każdej dziedzinie, ale z racji tego, że studia nie pochłaniały czasu bezsensownymi przedmiotami, można było się zagłębić w to, co kogoś bardziej zainteresowało. Jeśli chodzi o przestarzały materiał, to mojemu uniwerkowi absolutnie nie można nic zarzucić. Ja bylem na specjalizacji związanej z gamedevem, a uczelnia monitorowała rynek i dostosowywała przedmioty do aktualnych potrzeb (np gdy coraz większe zainteresowanie wzbudzało Unity, zrobili przedmiot, na którym uczą pracy wlasnie w tym silniku). Jeśli chodzi o zdawanie, to było łatwo (chociaż zdarzały się pojedyncze przedmioty na tyle skomplikowane, że nawet gdy można było mieć notatki to 40% nie zdawało, nadal jednak były one przydatne i warto było do nich przysiąść), zaliczenia oprócz egzaminów były przyjemne, np. napisanie jakiejs aplikacji na androida lub stworzenie historii za pomoca animacji w blenderze (tak, troche grafiki tez bylo). Faktem jest, że wbicie się na rynek IT jest ciężkie, dlatego trzeba pielęgnować i wzbogacać swoje CV i portfolio o własne projekty (jakieś bardziej ambitne projekty studenckie też oczywiście wchodzą w grę). Co mogę polecić od siebie, to jeśli czujesz że faktycznie umiesz sporo, a nie możesz się przebić przez miliony innych CV, to celuj w mniejsze firmy, gdzie możesz od razu porozmawiać z szefem lub jakimś devem i pokazać co umiesz, aby uniknąć eliminacji na starcie, bo pani z HR nie zrozumiała o czym do niej mówisz.

Ja poszedłem na infę zaoczną w 2021 na zasadzie "może jakoś pójdzie, w końcu to studia zaoczne i musi być łatwiej", ale szybko okazało się, że te 2 dni wykładów co tydzień/dwa wcale nie oznacza, że jest mało nauki. Wykłady praktycznie od rana do wieczora w soboty i niedziele, gdzie przyjeżdżałem śpiący, a wracałem już totalnie wyczerpany i nie byłem w stanie się skupić nawet na 1 zajęciach. Do tego moja wiedza z technikum IT i 80% z matmy na maturze okazała się niewystarczająca żeby ogarnąć podstawy matmy dyskretnej czy programowania. Dosłownie na 2 zajęciach z programowania był przerobiony cały materiał z 4-letniego technikum i egzaminów XD Na 3 zajęciach był już kolejny lvl programowania i rzeczy trudniejsze niż proste programiki na pętli. A mi nie chciało mi się zakuwać w domu, bo wtedy jeszcze na tygodniu pracowałem po 10-12h na dowozie jedzenia i nauka we własnym zakresie oznaczałaby 0 czasu wolnego, a tak się nie da żyć. Trzeba mieć minimum 2-3h dziennie na totalny chill, bo inaczej dostaje się pierdolca. Koniec końców studia rzuciłem na 1 semestrze w trakcie sesji i nie żałuję. Dobrze że spróbowałem, ale teraz przynajmniej wiem, że to nie dla mnie. Generalnie po tym moim doświadczeniu ze studiami uważam, że warto studiować tylko kierunek, który kogoś interesuje i dana osoba widzi się w danym zawodzie oraz potrafi i ma warunki żeby poświęcić masę czasu na naukę. Jeśli ktoś nie jest wybitny to na prawdę jest to masa czasu. Przez całe technikum łącznie z maturą, która poszła nienajgorzej nie uczyłem się tyle co bym potrzebował do pierwszej sesji na studiach. Kompletnie nie warto robić studiów dla papierka, bo to cała masa pracy i poświęceń na coś, co w życiu może się przyda, a może nie.

rel, rel ,rel, rel, zgadzam się z absolutnie każdą sekundą tego materiału trzymaj się sztywno na tej magisterce Wojtek

Ja rok temu skończyłem mechatronikę na polibudzie Śląskiej (druga próba studiów, pierwsze zakończone niepowodzeniem i po dwóch latach podjąłem się ich ponownie i skończyłem z średnią 4,83) Potwierdzam, większość rzeczy które mówisz tutaj w filmie,. U mnie było podobnie, szczęście w nieszczęściu, że miałem w większości prowadzących którzy wiedzieli jak to wszystko wygląda i nie chcieli na siłę ujebać człowieka (może z racji formy zaocznej studiów też... nie wiem). W każdym razie żałuję, że poszedłem na magisterkę i musze sie teraz bujać jeszcze jeden semestr, polecam też wszystkim tym, którzy chcą iść na studia techniczne w kierunkach takich jak informatyka, mechatronika, elektrotechnika czy automatyka aby iść w formie zaocznej i pracować na etacie w zawodzie... przynajmniej masz jakieś konkret CV po tych kilku latach (chyba, że srasz kasą i możesz sobie pozwolić na masę staży za bardzo małą stawkę ale takich, które dużo Cię nauczą).

czuję się tak samo, jestem na tym samym etapie studiów (też inf), ale przedłużyłem obronę do czerwca (pierwsze przedłużenie ever xD) no i cieszę się że skończę te studia, bo czym dalej tym mniej mi się chciało, ale już od tego 4 semestru mam sunk cost fallacy, że już za dużo czasu "starciłem", żeby teraz odpuścić i po prostu na spokojnie czekam je aż skończę chociaż po ten papierek ale dużo więcej nauczyłem się po prostu pracując przez mniej niż rok, niż studiując

Muszę przyznać, że jestem zmieszany dość mocno. Zawsze byłem nieukiem i osoby dookoła mnie mówiły "idź do szkoły, zdobędziesz papierek, będzie dobrze". Olałem wszystkie te "rady" i dlatego w wieku 30 lat wróciłem do liceum. W branży IT siedzę od prawie 2-ch lat (jako sysadmin) i wiedza, którą nabywam podczas pracy i po pracy w zasadzie wpada mimochodem. Jakoś to życie płynie w tym it, ale chcę czegoś więcej i dlatego zdecydowałem, że fajnie byłoby pójść na studia (ofc po skończeniu liceum). Słuchając Ciebie i czytając komentarze muszę przyznać, że mam spore wątpliwości czy to w ogóle ma jakikolwiek sens. Może jedynie w wypadku gdy chciałbym pracować w sektorze bankowym, ale w żadnym innym to chyba nie bardzo.

Obroniłem inżyniera air na pwr pod koniec stycznia. To o czym mówisz to się zgadzam, ale ja to wyczułem już od początku i nigdy się w te zajęcia nie angażowałem, żeby tylko zdać. Na 3 semie poszedłem na 1/3 etatu do pracy jako inżynier IT przemysłowego. Teraz już po studiach mam obronę na 5.0 i 2 lata doświadczenia w pracy. Polecam ;)

Najważniejszym aspektem studiów informatycznych jest, moim zdaniem, dostęp do ludzi, którzy chcą osiągnąć podobne rzeczy co ty. Jeśli znajdziesz sobie paczkę znajomych, którzy też chcą zostać (np.) programistami, możecie razem wymieniać się wiedzą, robić jakieś większe projekty, uczyć się od siebie nawzajem - a jak ktoś z nich załapie pierwszą pracę, to ewidentny znak, że ty też możesz coś próbować. Nie ma co się skupiać na ocenach, bardziej na wiedzy, która cie interesuje i której potem będziesz potrzebować

Dużo osób oczekuje, że ktoś ich na studiach czegoś nauczy, a prawda jest taka, że wszystkie przedmioty przedstawiają podstawy i kierunek dalszego rozwoju w tej dziedzinie i sam musisz zgłębić tą wiedzę, szczególnie w informatyce, w której technologie się ciągle zmieniają i studenci lepiej znają nowe technologie niż prowadzący. Przez co większość przedmiotów jest bezużyteczna, bo jako student nie będziesz się rozwijał w każdym kierunku, wybierasz kilka przedmiotów które cie najbardziej interesują, a resztę byle zdać. Informatyka jest też bardzo ogólna, więc musi poruszyć wiele dziedzin, w przeciwieństwie do bardziej wyspecjalizowanych studiów jak np. cyberbezpieczeństwo. Myślę też, że nie doceniasz tych podstaw, bo jakbyś sam się uczył informatyki to pewnie byś nie uczył się algebry, analizy, czy działania systemów operacyjnych, a na studiach miałeś motywacje (lub przymus) i coś do głowy wpadło. Dodatkowo jak przez 3.5 roku otaczasz się informatykami i codziennie robisz coś z tą informatyką związanego to zyskujesz dużo ukrytej wiedzy.

Ja moment rezygnacji miałem na ostatnim semestrze magisterki. Stwierdziłem, że nie chce mi się pierdolić z pisaniem pracy, czekaniem czy promotor łaskawie pracę sprawdzi. Zbieraniem pieczątek z biblioteki, że nie zalegam z książkami itd. Jako, że w zawodzie siedziałem już ze 3 lata to sobie to darowałem i póki co nie czuje, żeby coś stracił. Wręcz przeciwnie, bardziej w tym czasie się rozwinąłem, zdałem pare certyfikatów zawodowych i mogłem awansować.

Do końca szkoły muszę zadecydować, na jakie studia idę. Mimo, że jestem na kierunku mat-fiz-inf w liceum i od podstawówki myślałam jedynie o studiach informatycznych, z biegiem czasu coraz bardziej tracę chęci, by iść tam. Te Twoje materiały są pomocne fest, bo wiem chociaż, czego można by się tam spodziewać. Czekam na film z omówieniem przedmiotów, pozdro 🫡

Powiedziałeś dokładnie to co wszyscy czujemy.

8:08 - Tak, ja też to zaobserwowałem. Smiałem się ze rozwiązujemy zadania jak "słabe AI"

To ja zostawię szybki opis moich studiów inf w Krakowie. Inżynier dziennie, 7 semestrów, żadnych 2 terminów, średnia z każdym semestrem co raz wyższa, pod koniec blisko stypendium. Początek - odsiew ludzi na przedmiotach informatycznych, dużo przedmiotów zapychających, szeroka tematyka i sporo roboty. Dalej - więcej informatyki z różnymi dodatkami innych głupot, ekipa raczej się nie zmieniała. Koniec przypadł na pandemię, problemy z zaliczaniem praktyk i prowadzeniem zajęć, zaliczenia zdalne. Plusy: Poznajesz duży zakres tematyki w którym znajdziesz coś dla siebie, uczysz się samodzielności, sposobu uczenia, bo nie wszystko jest podane na tacy, a niektóre rzeczy musisz przyjąć, że są mniej ważne i trzeba po prostu je zaliczyć. Im młodszy prowadzący tym bardziej się stara pomóc i dodać więcej ciekawostek. Minusy: Starzy wykładowcy, znający uczelnię nawet od 50 lat mocno się trzymają i zdarza się stara, nie potrzebna i nie popularna wiedza (choć nie zawsze). Wiele właśnie zaliczeń w których uczysz się odpowiedzi, a nie sposobu i potrzeby. Można ogarnąć tematykę często samemu, ale po studiach ma się większe rozeznanie w terenie niż ucząc z kursów np. tylko frontend React + HTML i CSS.

Te same studia, to samo liceum, tylko 5 lat wcześniej i wrażenia dokładnie takie same. Nic z tego to nie była kwestia studiowania zdalnego. Pasja wszystkich prowadzących razem blednie w porównaniu do historii z p. Kaczanowskim. Matematyka z wykładanej prosto, skondensowanie żeby przygotować jak najszybciej i najlepiej do matury stała się hieroglifami które można było skrócić do podania karty wzorów i wytłumaczenia kilku rzeczy. Może to brak celu jak matura powodował, że uczenie było o wiele bardziej ogólne. Praca inżynierska mogła być o czymkolwiek, więc uczyli też cokolwiek. Te przedmioty które wydają się bezużyteczne były bezużyteczne. Gdzieś po 2 roku nie musiałem już dbać o studia, więc przychodziłem w czerwcu bez zaczętego projektu albo zostawiałem puste kartki na egzaminach żeby zdać sobie we wrześniu jak będzie więcej czasu. No i dostawałem zaliczenia. Dopiero w 6. semestrze u jednego prowadzącego się dowiedzieliśmy dlaczego z rozmowy jego z innym doktorantem. "Jaki jest limit warunków dla tego przedmiotu?" "Zero" "No to macie 3 chłopaki, powodzenia."

Ze swojego punktu widzenia powiem tak że studia informatyczne nie rozwijają wyobraźni bo w programowaniu gier w którym pracuje to jest najważniejsze, wizja jaką chcesz postawić i wytworzyć a studia uczą samych schematów. Dla wszystkich którzy by chcieli zacząć w branży tworzenia gier, jeśli macie to robić tylko dla kasy to nawet nie zaczynajcie bo to was szybko zweryfikuje. To też dlatego gry z roku na rok wychodzą co raz gorsze, większość co je tworzy robi to tylko dla pieniędzy, tworzenia schematów które pozwolą najlepiej z monetyzować produkt a nie wizji która sprzeda doskonałą grę.

Na studia poszedłem po to, aby rozszerzyć wiedzę, której poznawanie nabrało ogromnego tempa w technikum. Zawsze byłem trójkowym uczniem, ale przedmioty zawodowe maksymalnie mnie pochłaniały i byłem w nich rewelacyjny. Niestety zderzenie z rzeczywistością również u mnie zabiło chęć nauki. Wolę robić sobie kursy doszkalające niż poświęcać tyle nerwów dla szkoły, która nic mi nie zwraca. Szkoda, bo jestem na siódmym semestrze, napisałem 53 strony pracy i nie mam motywacji do jej dokończenia i oddania XD

Skończyłem w tym roku studia zaoczne na WSB w Gdańsku - Informatyka (inż.), specjalność: Programowanie. Niesamowicie smutne jest to, że to co mówisz pokrywa się niemal w 100% z moimi doświadczeniami oraz, przejrzawszy komentarze, również z doświadczeniami wielu studentów. Ponadto mam wrażenie, że pewne problemy ze studiami w Polsce które opisałeś są uniwersalne, niezależnie od kierunku. Jednak intuicja podpowiada mi, że zwłaszcza studia informatyczne mają obecnie masę problemów. Bliska jest mi Twoja frustracja związana z prowadzeniem ćwiczeń/labów na zasadzie "Dzień dobry, ja jestem x, będę prowadził y. Otwórzcie moodle, tam macie zadanka i do biegu". Wówczas zastanawiasz się "po co to wszystko?". W x godzin trwania danego przedmiotu na przestrzeni semestru, w 9/10 przypadków jestem PRZEKONANY, że gdybym sam otworzył przeglądarkę i wpisał w nią tematy dot. danego przedmiotu, mógłbym nauczyć się o wiele więcej, w lepszy, pełniejszy, dostosowany pod siebie sposób. Ale to nie wszystko, bo nawet w obrębie klepania jakichś randomowych zadanek z pdf-a, zdarzały się przypadki lepsze lub gorsze. Pamiętam słowa jednego prowadzącego "no w pdf-ie znajdziecie trochę błędów, ale no nie chciało mi się tego poprawiać". Do tego dochodzi elitaryzm, szczególnie widoczny u niektórych wykładowców. Ich nie obchodziło, czy przekazywana przez nich wiedza jest przekazywana tak, aby podtrzymać zaangażowanie studenta i przekazać mu coś co ma jakąś wartość. Czasem wręcz przeciwnie. Tu kolejna anegdotka - na pierwszym wykładzie jednego z przedmiotów gość zaczął od razu od wykładania wiedzy wybitnie specjalistycznej, był to bodaj jakiś obszar jego pracy doktorskiej. Po chyba pół godziny takiego monologu, z jakimiś bazgrołami na tablicy i cynicznym uśmieszkiem powiedział tak: "No jestem pewny, że mało kto z was to w ogóle zrozumiał.". Najbardziej kuriozalną sytuacją jakiej doświadczyłem i jednocześnie idealnym przykładem w/w elitaryzmu, było postawienie mi oceny 2 na koniec pewnego przedmiotu za, jak się później okazało, spakowanie wymaganych do zaliczenia plików do folderu z roszerzeniem rar. Tylko tyle i aż tyle. Uzasadnieniem prowadzącego, które uzyskałem dopiero przychodząc na poprawkę, było to, że on wyraźnie powiedział, aby na moodle wgrać pliki w formacie "x" i według niego, ja się do tego nie zastosowałem. Oczywiście wewnątrz mojego rara znajdowały się wszystkie wymagane pliki z zadaniami w odpowiednim rozszerzeniu. Kolejna rzecz, o której wspomniałeś - praktyki. Absolutny żart. Sytuacja na rynku IT obecnie jest taka, że nawet na praktyki trudno jest się dostać bez posiadania umiejętności/znajomości, ze względu na to, że dużo osób, nawet tych niestudiujących, chce w ten sposób zebrać doświadczenie i tym samym później dostać już pierwszą płatną pracę w IT. W konsekwencji wyglądało to tak jak wspominałeś. Albo ktoś miał szczęście już pracować w IT i w ten sposób zaliczyć praktyki, albo ktoś załatwiał sobie to w mniej lub bardziej rzetelny sposób. Uczelnia wymaga, jednocześnie nie zapewniając studentowi tego, że na praktyki się dostanie. Ponadto nie wiem jak u was, ale u nas liczba wymaganych godzin do zaliczenia praktyk to było 960. Dowiedzieliśmy się wówczas, że jest to stosunkowo nowa zmiana, która praktycznie podwoiła ilość godzin. To generuje kolejny problem. Firmy oferują staże głównie w wakacje i często trwają one przez okres wakacyjny. To oznacza, że nawet gdybyś już się na praktyki załapał, to przepracowane tam godziny nie wystarczyłyby do pełnego zaliczenia praktyk. Na koniec dodam coś dla wyrównania negatywnego wydźwięku tego komentarza. Oczywiście, że znajdowali się również fajni prowadzący. Ludzie, którym zwyczajnie się chciało. Którzy nie robili tego dla łatwej kasy, bo i tak jej zresztą nie potrzebowali. Starali się zaoferować nam coś, czego nie da zwykły tutorial na yt. Dawali nam jakieś ogólne rady dot. IT, wskazówki, ciekawe case'y. Zależało im też, aby rzetelnie odpowiadać nam na nasze pytania. Ich wykłady/ćwiczenia były przemyślane, wykorzystywały możliwość interakcji ze studentami na swoją korzyść. Ale niestety, było to max. 25% wszystkich zajęć. Same studia dały mi przynajmniej tyle, że mam jakąś tam wiedzę na tematy, których pewnie samemu bym się nie podjął, z różnych powodów. Taka wiedza albo nieszczególnie przydatna, albo taka na którą i tak prędzej czy później bym się natknął. Mimo wszystko jest to jakaś wartość - mieć pewne szerokie, lecz płytkie spektrum wiedzy o informatyce. Jednak, gdyby nie moja motywacja i pewne podjęte przeze mnie kroki, to te studia nie dałyby nic poza papierkiem. A z nim samym obecnie pracy w IT nie dostaniecie. Z drugiej strony bez niego, może być ciężko ją znaleźć nawet pomimo posiadania wiedzy. A zatem odpowiedź na pytanie, czy warto obecnie pójść na studia, zwłaszcza informatyczne, jest niejednoznaczna i zależy od kontekstu i sytuacji danej osoby. Ja ostatecznie swojej decyzji nie żałuję, jednocześnie trudno mi polecić studia komukolwiek.

To ja mam ciekawszą historię związaną ze studiami. Poszedłem na nowoczesne materiały nie mając pojęcia w ogóle co to jest. Okazało się, że są to studia chemiczno fizyczne pod kątem owych materiałów i jeżeli byłem mocny z chemii, to o fizyce nie miałem zielonego pojęcia. Pierwszy semestr był powtórkowy to jakoś poszło ale 2, 3 i 4 jechałem na rzęsach żeby się utrzymać. Do dziś uważam, że dałem radę tylko ze względu na ambicje oraz błaganie u wykładowców. Niestety nie udało mi się zaliczyć 1 przedmiotu (metody spektroskopowe badania materii) bo był w pytę trudny, więc przeniesiono mi go na 6 semestr, bo w trakcie 5 nie był on wykładany. Na 5 i 6 semestrze serio się studiami zajaralem. Miałem takie "wow ale my robimy kozackie rzeczy" i z większości przedmiotów były 4-5 gdzie wcześniej się ślizgałem na progu. No i wtedy przyszła pandemia. Weszły zajęcia zdalne na których został mi do zaliczenia tylko ten przedmiot, bo jakoś się rok niżej umówił z wykładowcą, że zrobią wykłady wszystkie na raz tydzień przed sesją. Ja miałem tylko to zdalnie do zaliczenia i czekałem na ten przedmiot. Jak się zaczęły zajęcia to się okazało, że nie mogę się zalogować do teamsow bo jest jakiś błąd. 3 dni próbowałem to rozwiązać razem z technikami z uczelni i zgłaszając do dziekanatu problem jednak nie było mnie z tego powodu na zajęciach, byłem w stałym kontakcie z wykładowcą oczywiście. Udało się w końcu naprawić problemy, byłem na reszcie zajęć po czym gościu prowadzący przedmiot powiedział, że nie dopuści mnie do egzaminu ponieważ trzeba mieć 100% obecności na zdalnych. Zostałem wyrzucony ze studiów przez niezaliczenie poprawionego przedmiotu. Mam teraz mega problemy żeby znaleźć jakąś robote chociażby 20% lepiej płatną niż najniższą krajowa.

Skończyłem rok temu magistra inżyniera Informatyka. Wcześniej licencjat informatyka. Wrażenie mam takie, że ludzie którzy skupili się na pracy, a nie na studiach na ten moment są w lepszej sytuacji niż osoby żyjące tylko studiami. A magistra informatyki nie polecam. Z grubsza żart.

Ale jaja... +1 Lewus, też dopiero co inżynierke obroniłem i niby się cieszę, myślę to już koniec, ale czuję taką pustkę i nie widzę sensu po co w ogóle poszedłem na studia... Jestem sadystą bo zamierzam iść na magisterskie 🤒

Mam takie same doświadczenia i przemyślenia, studia kompletnie zabiły we mnie jakąkolwiek chęć nauki i rozwoju, do tego często było jak w memach, że prowadzący zajęcia nie potrafił ogarnąć rzutnika, a połowa zajęć to nudy jebane.Trafi się kilku profesorów, których naprawdę chce się słuchać i mają zajawkę i potrafią przekazywać wiedzę, ale to rzadkość. Zostawiłem studia przed zaliczeniem pracy inżynierskiej, mało zostało, ale nie dałem już rady psychicznie niestety. Jednak studia nie wyglądają tak zajebiście jak na filmach :P

Przykre to jest, że chatgpt przez 2 semestry nauczył mnie więcej programowania, niż przez 3,5 roku studiów

U mnie jest całkiem na odwrót. Pierwszy rok dramat, zajęcia bardzo ogólne i nie związane zbytnio z kierunkiem, natomiast im dalej w las tym ciekawsze przedmioty się zaczęły.

Nigdy nie zapomnę zajęć z typem, gdzie pierwszy raz wchodzimy do niego na zajęcia, a ten: - i tak z połową z was widzę się za rok na warunku. Nic mnie chyba tak nie zdemotywowało do robienia czegokolwiek niż taki tekst od typa, który powinien cie czegoś nauczyć.

Czyli przez 10 lat się nic nie zmieniło ;) Jednak mimo wszystko warto studiować. Większość młodych po maturze pogubiła by się w pracy, to raz, a dwa studia to nie tylko nauka ale też poznawanie nowych osób, środowisk nawet na głupich imprezach ;). W dzisiejszych czasach studia to biznes jak każdy inny, musi być dopasowany do ogółu (np. zasady praktyk są jednakowe na całej PP i na niektórych kierunkach się przydają) chociaż faktycznie szkoda że mało jest ciekawych zajęć.

Studiowałem informatykę na studiach inżynierskich (dziennych) na Politechnice Śląskiej. Moje odczucia są niemal 1:1 do tego, co opisałeś. Większość przedmiotów, które były prowadzone, były bardzo mocno przestarzałe albo po prostu bezsensowne. Podejście do studenta nie istniało. Poza kilkoma prowadzącymi, którym faktycznie zależało na zainteresowaniu studentów i przekazaniu wiedzy, większość z nich nie nadawała się do wykonywania tej pracy. Aktualnie jestem na ostatnim semestrze studiów magisterskich na innej, mniejszej uczelni. Sytuacja wygląda ZUPEŁNIE inaczej. Plan studiów jest bardziej nowoczesny i ciekawszy, podejście do studenta jest normalne, prowadzącym choć trochę zależy na tym, by czegoś cię nauczyć, i ogólnie studia te przywróciły we mnie trochę pasję do nauki i poszerzania swojej wiedzy. Są więc dwie opcje: 1. Albo miałem szczęście, poszedłem na dobrą uczelnię i trafiłem na dobrych ludzi. 2. Albo studia magisterskie faktycznie tak dużo różnią się od inżynierskich. Rozmawiałem z kilkoma osobami studiującymi informatykę magisterską na innych uczelniach, i punkt 2. pojawia się dość często. Dlaczego tak jest? Nie wiem. Paradoksalnie powiedziałbym, że studia nauczyły mnie w szczególności pisania, argumentacji, redagowania i dyskutowania. Często myślę, że lepiej byłoby, gdybym poszedł na studia - jak to ująłeś - "rozwijające umysł", typu psychologia, filozofia czy nawet filologia, a we własnym zakresie uczył się programować. Nie wiem, jak dokładnie wyglądają takie studia, ale myślę, że byłbym wtedy w podobnym miejscu, w którym jestem teraz, a z większą ilością wiedzy i przeszedłbym przez studia z mniejszymi nerwami.

Ja kończyłem infę na uam, ale odczucia bardzo podobne. Przykre było to, że najwiecej czasu trzeba było poświęcać na mało interesujące przedmioty, których trudność wynikała głównie z beznadziejnego sposobu prowadzenia zajęć i okrojonego dostępu do materiałów, które również były źle przygotowane - poziom skomplikowania informacji w tych materiałach znacząco przekraczał faktyczną złożoność tematu - a na te najciekawsze przedmioty z kolei nie było czasu, bo trzeba było cisnąć zaliczenia na te nudne. Poszedłem na studia informatyczne, bo interesowałem się programowaniem i studia prawie to zainteresowanie u mnie zabiło, na szczęście po studiach wróciłem do programowania z zupełnie innej strony, uczyłem z rewelacyjnie przygotowanych materiałów z internetu i ta chęć poznawania nowych rzeczy wróciła

Studiuje informatyke informatyke na pp i slysząc opisy porowadzących domyslam sie o których chodzi xD

Prawie 20 lat temu, na zaocznych magisterskich z kierunkiem programowanie, nie miałem żadnego przedmiotu z programowania, ale za to miałem 5 różnych matematyk. Nie skończyłem, dałem sobie spokój, zająłem się pracą. Inżynierskie za to były spoko, młoda kadra, świeży sprzęt, dużo laborek z programowania, trochę sieci na cisco, bazy danych. No ale nie była to elitarna, państwowa uczelnia z leśnymi dziadkami, a prywatna inicjatywa. I przez ten czas nikt mnie nigdy nie zapytał jakie studia skończyłem 😅

Ja zrobilem inżyniera i z rozpędu magistra, te dodatkowe 1.5 roku wg mnie totalnie nic wniosło. Jednak teraz pracując, widzę że te studia jednak coś dały, na pewno nie startuje się od zera i ma się jakieś rozeznanie. Tak naprawdę teraz dobrze widzę co próbowali w dość nieudolny sposob nauczyć nas prowadzący. Moim zdaniem największy problem jest w tym, że zajęcia prowadzą znudzeni ludzie z dużą wiedzą, której nie potrafią przekazać. Im prowadzący był młodszy i miał niższy tytuł, to zazwyczaj w ciekawszy sposób prowadził zajęcia

U mnie na jednym z pierwszych wykładów z algebry liniowej profesor szybko rzucił zdanie "student uczy się sam", zapadło mi to w pamięć bo dosyć dobrze oddaje charakter studiów i wyciąga z tego początkowego oczekiwania, że spotka się tam samych Robinów Williamsów ze Stowarzyszenia umarłych poetów. Aspekt wychowawczy w przeciwieństwie do niższych etapów nauczania praktycznie nie istnieje, a przy kierunkach informatycznych przekazywany materiał jest nieaktualny. Niemniej polecam każdemu doświadczyć tego okresu zanim wleci się w pełnię dorosłego życia i w walkę z szarą codziennością oraz mijających lat z prędkością formuły 1.

Zbadanie ekonomii to dobry pomysł, oglądałbym

Prawda , jestem mgr.inż i się pod tym podpisuje , studiowanie w tej Polsce jebanej przez te dziadki leśne i przez to jak wyglądają te zajęcia i ten system nie ma sensu , to nie to co studia na topowych uczelniach jak Harvard itd. , gdzie sam ustalasz sylabus i się uczysz wartościowych rzeczy i co cb interesują i są przydatne , gdzie są małe grupki zajęciowe i prowadzący full się focusuje na studentach i możesz się dużo nauczyć z tych zajęć , najlepiej iść do jakiejś roboty i się samemu uczyć programowania itd. bo w 1 rok samemu się nauczycie więcej niż przez 5 lat na tych useless polibudach.

To mnie uratowało paradoksalnie, że nie dostałam się na infę na polibudzie w Poznaniu. Skończyłam na uamie z myślą, że za rok zdaję ponownie maturę i idę na polibudę, ale czułam się na tej uczleni zaskakująco dobrze. Prowadzący, na których trafiłam, w większości byli chętni do dyskusji, rozmowy, czy prowadzenia zajęć zamiast odsyłania do przedawnionych materiałów na moodlu. Po skonfrontowaniu wrażeń z kolegami z polibudy, byłam w szoku, jak większości ich prowadzących ma wylane na nich czy ich pracę na studiach. Na uamie jednak tego typu prowadzący stanowili u mnie mniejszość. Finalnie zrobiłam na uamie jeszcze magistra, który już wgl był 10/10 i cieszę się, że nie dostałam się na polibudę poznańską

To ja powiem cos odmiennego. Ja studiowalem w tym samym okresie jak ty, jezeli chodzi o zaliczenia byly wiekszosci zdalnie roznica byla taka ze ja bylem na uczelni prywatnej a wykladowcy wo w wiekszosci byli pracownicy w jakis firmach it wiec ten poziom byl wyzszy. U nas nie bylo starodawnych technologi tylko mielismy js,c#,angulara,reacta,react native,flutter wiec zle nie bylo zajecia prowadzone jak dla osob ktore nie pracuja jako programista w porzadku i dalo sie wyciagnac cos fajnego jezeli chodzi o matematyke dyskretna nie wiem co to calka mam 4.5 z matmy (totalnie sie nie przydaje, pracuje jako programista juz 3.5roku). Jezeli patrzymy z perspektywy osoby ktora siedzi troche w it i pracowala podczas studiow(studia byla zaoczne, pracowalem jako programista) to powiem szczerze bylo w miare latwo i sie nudzilem, wiedzialem co olewac bo mi sie nie przydaje itd wiec moze tak wygladaja te politechniki ale jesli chodzi o uczelnie prywatne to dla osoby ktora by chciala wejsc w swiat it wedlug mnie git(ja bylem po tech inormatycznym).

Poszedłem na studia tak jak Ty w 2020 roku, kierunek elektrotechnika. Młody ambitny chłopak chciał iść na AGH bo wiadomo, super renoma, łatwo pracę znaleźć potem itp. Po 1 roku mój poziom wyprania emocjonalnego sięgnął takiego dna, że rozważałem jebnąć tym całkiem. Na szczęście przeniosłem się na ten sam kierunek na "mniej prestiżową uczelnię", która stawiała na masę praktycznego nauczania i fajną rodzinną atmosferę. Mega fajnie wspominam, bo przedmioty, które same z siebie nie były zbyt nowoczesne po prostu było łatwo zdać. Na szczęście wyniosłem z tego bardzo dużo wiedzy i umiejętności praktycznych, co też się przełożyło na znalezienie pracy jeszcze przed 7 semestrem :) Teraz po obronie inżyniera w planach magisterka zaocznie.

Powiem z perspektywy osoby która skończyła PUT jako inżynier i przeniosła się na magisterkę na TUM (Technische Universität München) - top10 infa na świecie w rankingach. Podstawową różnicą miedzy tymi 2 uczelniami jest aktualizowanie slajdów. Na TUM jak się widzi nagranie wykładu sprzed 3 lat i obecne slajdy to widać że są aktualizowane, chociażby lekko, o najnowsze publikacje czy osiagnięcia co roku. Druga sprawa to większa dowolność przedmiotów. Na PUT masz liste i tylko czasem wybór A lub B, co się czesto i tak sprowadza do prawie takiego samego przedmiotu. Na TUM masz buckety w ramach których masz liste np 10 przedmiotów i musisz zdobyć odpowiednią ilość z każdego z nich. Dzieki temu możesz skupić się prawie tylko na interesujących cię przedmiotach. Ale czy po zajęciach chcę dogłębnie poszerzać wiedzę z tego co było? Niezbyt bo nie mam czasu. Ale z drugiej strony taką okazję daje mi sama uczelnia w ramach kilku przedmiotów które są nastawione na szukanie wiedzy samemu jak Seminarium czy Guided Research. Jeśli jakiś temat/przedmiot mnie zainteresuje to sam mogę go rozwijać i badać w następnym semestrze i dostaje za to ECTSy. Ale rozwijać swoje zainteresowania i pogłębiać wiedzę mogę także w ramach kół co robiłem zarówno na PUT jak i robie na TUM. I w obu przypadkach ta wiedza się przydaje, a dodatkowo ma sie nowe znajomości i masz z kim rozmawiać na interesujące cię tematy. Dlatego uważam, że jak ktoś nie bierze udziału w kołach na uczelni, to bardzo traci

Jestem aktualnie po pierwszym semestrze Informatyki na Uniwersytecie Wrocławskim i muszę powiedzieć że na prawdę spoko, jedyny beznadziejny przedmiot to analiza matematyczna, a tak to logika mega ciekawa i rozwijająca, wstęp do informatyki pomimo że początkowo wydawał się nudny to końcowo mega spoko, wstęp do Pythona łatwe zadanka darmowe punkty, do tego wziąłem sobie jakąś ekonomię która wsm była nudna ale egzamin z tego był trywialny, także so far so good

Hej lewus gratuluje za to przecudowne osiągnięcie technologiczne, ale i tak większość materiału nie obejrze.

Mam wrażenie, że to o czym mowisz z przedmiotami jest tylko na polibudach, Wrocławska jest dokładnie taka sama, bezsensowne przedmioty, prowadzący którzy za życiowy cel sobie postawili ujebanie jak największej ilości studentów. Dla porównania na ścisłym kierunku na SGH jest zupełnie inaczej, 90% labów jest mega przydatne, zapisujesz się na te przedmioty które Cie interesują, z góry jest narzucone dosłownie kilka przedmiotów na 2 lata magisterki.

Nie wiem jak tu trafiłem, ale obejrzałem to się wypowiem jako magister inżynier po informatyce właśnie. Magisterka to jest dokładnie to samo co inżynierka - pomijając pracę magisterską, która ma format badawczy, a nie wykonawczy (czyli implementacja czegoś, jak na inżynierce). Dla pracodawcy ma to jedynie znaczenie, że masz poziom wyżej. Jeśli chodzi o wiedzę to jest nowa lub rozwinięta z inżynierki, więc to kwestia zobaczenia jakie będą przedmioty, podpytanie trochę ludzi z roków wyżej i popatrzenie kto prowadzi dany przedmiot (jak dobrze wiemy, niektórym się nie chce, lub nie potrafią uczyć). Ja byłem na specjalizacji związanej z AI, niektóre przedmioty były prowadzone przez koksów, inne aby zdać (jak np. pisanie interpretera SPA - to nie jest single page application, bardziej namiastka interpretera z kompilatora. Przedmiot na pewno prowadzony przez dobrą osobę, ale osobiście mi się nie podobał). Zanim przejdę do akapitu o sensie nauki na studiach to każdy musi sobie odpowiedzieć na pytanie po co chce się uczyć. Dostać pracę w IT gdzieś na froncie lub backu w jednej z popularnych technologii i po prostu egzystować w tym świecie? W komentarzach jest wzmianka o tym, jest przemiał - ale to nie jest nic złego, należy tylko podnosić swoje kwalifikacje, więcej kodzić samemu. Może ktoś jest pasjonatem i uwielbia to robić (tego to nie trzeba namawiać w sumie)? Czy może zostać specjalistą danej dziedziny lub po prostu być dobrym inżynierem i czerpać satysfakcję z rozwiązywania problemów? W ostatnim przypadku wymagana jest praca ponadprogramowa z regionów, które nas interesują, a reszta do tego stopnia aby rozumieć temat (nie, nie musi być samych piątek, chyba, że komuś się chce), bo może on wrócić w przyszłości i będzie wiadomo, że w którymś kościele dzwoni, krótki research i wiadomo o co chodzi. Studia, z własnych doświadczeń i innych, to praca własna. Faktycznie część wykładowców czy prowadzących jest tak samo przydatna na sali tak, jakby ich nie było na niej wcale. Zdarzają się jednak wyjątki i warto od nich czerpać wiedzę. Sam program, w każdej uczelni inny, pozwala na zapoznanie z tematem i tylko od studenta zależy czy wykona dodatkową pracę czy też nie. Mam kiepską przypadłość perfekcjonisty, więc wszystkie zadania starałem się zrozumieć i zrobić na maksymalną ocenę (jeśli mi się przedmiot podobał). Przy takiej pracy człowiek uczy się bardzo dużo i ma szerokie pojęcie na wszerakie tematy IT - co nie oznacza, że to najbardziej optymalny sposób zdobywania wiedzy, to był po prostu mój sposób. Ta wiedza pozwala mi w pracy poprawiać moich kolegów pod względem optymalizacji, baz danych, struktur danych czy czystego kodu (ostatnie akurat wyciągnąłem z pracy). Wszelka wiedza, która oszczędza eksperymentowania w pracy jest na wagę złota i buduje bardzo dobre wrażenie, czy to na rozmowie o pracy czy to w pracy właśnie. Oczywiście nie każdy ją doceni, ale zawsze warto z pierwszej pracy wyciągnąć trochę doświadczenia i wykorzystać ją jako trampolinę. Z zatrudnieniem wypowiem się tylko tyle, że osobiście dostałem pracę na praktykach (co jest popularną praktyką i dobrze jest się załapać na tym stadium jeśli czas i środki pozwalają - tak mi się wydaje przynajmniej) i pracowałem w firmie po 2 roku inżynierki do końca magisterki. Potem faktycznie rozsyłałem sporo (z 10-15) CV, ale celowałem w mocne firmy (renomowane lub z wysokimi widełkami) pod moją technologię (C#, Python, resztę też ogarnę, bo pisałem w pracy również w Javie). Jak to bywa z dużymi widełkami, wymagania również są wysokie i trudno się dostać. Finalnie się udało, bo kto nie ryzykuje ten szampana nie pije, pracuje teraz w Amerykańskiej firmie, ale z filią do wypłacania pieniędzy w Polsce. Na koniec dodam, że Ci co są lub idą na studia. Nie bądźcie chujkami, nie gatekeepujcie wiedzy, wzrastajcie razem. Na rynku i tak liczą się specjaliści, Ci co mają za małą wiedzę czy umiejętności będą przez jakiś czas w piekiełku juniora z rotacją (chyba, że wzrosną w firmie to może i nie). Wielu z was i tak pójdzie w inne strony, a fajnie mieć kogoś znajomego ze studiów, który w przyszłości może okazać się twoim wspólnikiem, szefem, czy pracownikiem. @edit: literówki

Spoko rozkmina proponuje się zapoznać z wywiadem z panem profesorem wolniewiczem w sprawie studiów może coś ci da jego spojrzenie .Wolniewicz ring wpisz na KZfaq.Pozdrawiam i życzę najlepszego.😊

Ja miałem to samo, ale rozwiązaniem były studia indywidualne. Dobrałem sobie najlepszych (nie zjebów) prowadzących i realizowałem własne przedmioty - głównie wyglądało to tak, że sam realizowałem materiał i mogłem się w każdej chwili umówić na konsultacje, na końcu robiłem projekt i było zaliczenie. W porównaniu do tego, co było w normlanym toku zajęć (i to jak koledzy musieli zapierdalać na jakieś mierzenie myszki i czy nie siedzisz za blisko ekranu) była bajka. Magisterkę też zrobiłem tak samo, wywaliłem słabe przedmioty, wstawiłem nowe i elegancko czas minął. Plus ten luz, że nie musiałem jeździć na z góry ustalone zajęcia tylko de facto sam je wrzucałem. Polecam :)

A ja przedstawię trochę inną opinię mi studia akurat otworzyły oczy na możliwości związane z programowaniem. Zgodzę się że są zapychacze niepotrzebne przedmioty ale były też projekty które akurat nauczyły mnie pracy samodzielnej szukania informacji oraz wdrażanie swoich pomysłów w życie. Jestem aktualnie przed obroną i te 7 semestrów na uczelni nie oceniam źle, dla mnie to był bardzo kreatywny czas.

Kurcze no straszny rel jeżeli chodzi o infę :/ Aczkolwiek chyba miałem nieco więcej szczęścia jeżeli chodzi o fajne przedmioty bo kilka takich się trafiło. Wgl to na inżynierkę robiłem porównanie sieci neuronowych do przewidywania wyniku meczu w lolu na podstawie samych pickniętych championów XD (max 55,6% accuracy więc lipa)

Twój opis bardzo pasuje do moich odczuć z Politechniką w Poznaniu. Studiowałem bioinformatykę, więc miałem zajęcia na Uniwersytecie i na Politechnice. Ten pierwszy ma moim zdaniem dużo przystępniejsze podejście do studentów, a sama wiedza jest klarownie przedstawiona. Bardzo rozbawiłeś mnie komentarzem na temat matematyki dyskretnej 😅Miałem ten przedmiot na pierwszym semestrze studiów i jego trudność polegała na umiejętności czytania wzorów i gonienia myślami za prowadzącym - reszta problemów była trywialna.

Skończyłam inżyniera w lutym 2020, przed covidem, na wydz. informatycznym polibudy gdańskiej. No cóż, widzę. że niezależnie od miasta i czasu, fatalne prowadzenie zajęć jest niezmienne. Studiowałam dziennie, więc mam poczucie jedynie straconego czasu, ale gdybym była na niestacjonarnych to chyba bym się załamała. Za to po studiach? W pracy w ciągu miesiąca nauczyłam się tyle co przez całe studia i robię rzeczy faktycznie ciekawe. Polibudy niestety to żart, zabijają pasję i kreatywność tak skutecznie, jak żadne inne uczelnie nie potrafią

Całe życie chciałem dostać się na te jedne studia w pierwszym semestrze łapałem się dosłownie wszystkiego, koła naukowe, dodatkowe projekty, angaż we wszystkim co możliwe. Po 3 latach na 7 semestrze nie byłem na żadnym wykładzie, a projekty czy seminaria wymijałem przez usprawiedliwienia od mojego promotora. Dodatkowo wydaje mi się że przez te 3,5 roku nie nauczyłem sie niczego co mogłoby przydać się w zawodzie a czego nie byłbym się w stanie sam nauczyć w miesiąc

Studia informatyczne mnie nauczyły przede wszystkim jak sobie radzić z zagadnieniami niemożliwymi xD Ziomo prowadzący każe na za miesiąc zrobić coś o czym nie masz pojęcia, no to nie pozostaje nic innego jak usiąść nad tym gównem i kminić dopóki się tego czegoś nie nauczysz. Nie ważne czy to jakaś technologia, język programowania czy turboprzestarzałe narzędzie, którego nikt nie używa od 40 lat. O ile na pierwszy rzut oka to mega głupie i bezsensowne, o dziwo bardzo pomaga w pracy, taki brak strachu przed nieznanym. Na magisterkę poszedłem żeby nie być gorszy od ziomków (ego top), no i wsm useless jest jak nie planujesz kariery naukowej. Tak naprawdę wszystko sprowadza się do czytania artykułów naukowych na jakiś niszowy temat i napierdalanie eksperymentów w jakiś sposób z tym powiązanych. Oczy bolą od pdf-ów i sprawozdań, czasu to zabiera strasznie dużo, a pożytku brak. Może kiedyś odda ten tytuł przed nazwiskiem i wypluje te słowa, ale na ten moment nie polecam, lepiej siedzieć na dupie w pracy i doskonalić się w jakiejś przydatnej zawodowo niszy. Pozdro

Niestet u wykładowców panuje zasada: "patrzcie jaki jestem madry", zamiast "patrzcie jakie to proste".

Jestem 3 lata po inżynierce i na tym skończyłem moje studia. W pracy w miesiąc uczysz się wszystkiego czego uczą cię studia przez te 3.5 roku. Według mnie takie kierunki powinny ściśle współpracować z firmami bo to jedyne gdzie studenci mogliby się rozwijać. Bez pracy w trakcie studiów nie widzę sensu studiować większość kierunków, zmarnowany czas

Ja właśnie kończę Informatykę Stosowaną na UŚ. Oczywiście nie obyło się bez przedmiotów zapychaczy, szczególnie tych humanistycznych, natomiast większość zajęć oceniam pozytywnie. Ciężko powiedzieć, że Fizyka czy Elektrotechnika to niesamowicie interesujące przedmioty, natomiast prowadzący starali się przekazywać wiedzę w sposób w jakim samemu z książek raczej ciężko byłoby się czegoś nauczyć. Po 2 roku zaczeły się przedmioty kierunkowe i śmiało mogę stwierdzić, że naprawdę lubiłem przyjeżdżać na uczelnię. Zajęcia, te prowadziły osoby głownie aktywnie zawodo,/z jakimś stażem w danej dziedzinie, także naprawdę sporo można było od nich wyciągnąć. Wiadomo fajnie byłoby porobić zajęcia na nie wiadomo jakim hypesprzęcie, ale nie oszukujmy się nie jestem też osobą co ma nie wiadomo jakie osiągnięcia. Jedynie z czym mogę się zgodzić to wykłady, kompletnie nie rozumiem konceptu tej formy zajęć, na szczęście moja większość wykładów odbywała się zdalnie, czasami prowadzący sami nagrywali wykłady zachęcając żeby w wolnym czasie odpalić na 1.5x, niestety już po okresie popandemicznym wydział zmuszony przez centrale/inne wydziały odszedł od zdalnej formy wykładów.

Wielu moich znajomych i członków rodziny studiowało informatykę na studiach inżynierskich i 100% z nich narzekało i było niezadowolone, każdy kto z nich zrezygnował i przeszedł na studia magisterskie wskazywał na gigantyczne różnicę, wyższy poziom nauczania oraz uczenie się rzeczy sensownych. Morał z tego taki, że jeżeli chcesz zdobywać wiedzę inżynierka z informatyki nie ma sensu, lepiej od razu wybrać 5-cio letnie studia magisterskie.

W pełni się zgadzam. Dokładnie ta sama sytuacja bardzo dobre liceum, wiele rzeczy mnie interesowało itd.. Potem dostałem się niby na prestiżową uczelnię i kierunek, a przedmioty, które dobrze wspominam, mogę wyliczyć na palcach jednej ręki. Jedyny plus dla mnie to wymiana i to, że się nauczyłem niemieckiego, pomimo że to nawet nie był cel moich studiów.

łapka w góre i oglądam :D

z perspektywy osoby, która jest jeszcze w liceum i ma mega zajawkę na uczenie się jakieś matematyki tego typu przedmioty ścisłe ostatnio szczególnie fizyka, to bardzo wartościowy materiał. myślałem, że studia to będzie takie liceum ale bardziej rozszerzone, a już teraz mam mega zajawkę na jakieś dodatkowe rzeczy, nie planowałem iść na informatykę ale ciekawe wydawały się studia typu robotyka bo wydaję się, że mogą być naprawdę ciekawe + dobre perspektywy pracy, tylko pytanie czy warto i czy wiecie może czy są jakieś studia warte pójścia na? a jak tak to jakie (oczywiście techniczne mat/inf/fiz)

Gratulacje! Najgorsze, że jest rozjazd pomiędzy tematami na studiach, a rynkiem pracy. Rzuciłem po 2 latach studia informatyczne na UJ, skończyłem studia w UK w Worcester. Zupełnie inne podejście, że serio było łatwo znaleźć pierwszą pracę po studiach. No i podejście super, profesorowie zachęcali do tematów i pracowali razem nad projektami ze studentami.

1:00 dwójka najlepsza 😉

jestem po mgr z informatyki; zdecydowana większość z tego co mówisz to pokrywa się na znacznej ilości polskich uczelni, syllabusy zazwyczaj są przestarzałe i to za szybko się nie zmieni :) jedynie należy też zaznaczyć, że podczas moich studiów większość prowadzących i profesorków brało pod uwagę, że większość studentów informatyki na >3 roku studiów ma już pracę w zawodzie i mają coraz bardziej wyjebane na te studia i nie chcą im tego utrudniać jednakże uważam, że same studia informatyczne dały mi dużo backgroundu (od baz danych przez kryptografie, aż po lingwistykę formalną) i pokazały mi jak szybko czytać dokumentacje - co na prawdę przydaje się w codziennej pracy w IT ps. podpisanie praktyk własną działalnością gospodarczą nie było trudne :D

Giga rel to wszystko. Ja jestem na trochę innym backgroundzie (licencjat z biologii, a teraz magisterka z environmental protection and management), ale strasznie mnie to przeraża jak te studia niszczą człowieka, pasję. One w zasadzie promują cwaniactwo i odpierdalanie wszystkiego po najmniejszej linii oporu, byle by zdać i nie mieć już nigdy kontaktu z co gorszymi prowadzącymi. W moim przypadku jestem akurat po drugiej stronie medalu, tj. studia są mocno wymagające i trudne, a czym dalej tym więcej ma się nasrane w planie zajęć (nie pozdrawiam, przedmioty obowiązkowe/fakultety po 1-5 ECTS maksymalnie). Obecnie na magisterce mam lżejszy plan (dodatkowe ECTSy wyłącznie za to, że studia mam po angielsku, mimo że poziom nauczania spadł przez to po stronie prowadzących), ale no to jest sprawa dla prokuratury, że student u mnie na licencjacie musi wziąć 10-16 przedmiotów z całym tygodniem w godz. 8:00-18:00 zajebanym w 80% przez zajęcia (zależnie od roku) by tylko zdać z minimum punktów. Papierologia tak samo: nigdy w życiu nie spotkałem się z taką okropną skalą tego nonsensu jak na studiach, przysłowiowe baby z dziekanatu nie są wyłącznie żartem. Tego wszystkiego jest więcej, ale nie ma co tu wymieniać, studia to po prostu tzw. antydydaktyka w wielu wypadkach.

Ciężko powiedzieć czy to kwestia osobistych złych doświadczeń czy po prostu słabej uczelni/kierunku, bo ja (po innej uczelni) mam znacznie odmienne odczucia po studiach, odnosnie ich prowadzenia, programu, całego systemu, ale też idąc na studia miałem bardziej urealnione oczekiwania, że studia poszerzą horyzonty, nauczą myślenia abstrakcyjnego, a nie będą źródłem ciekawostek ;P

Dzięki za paczkę informacji. Pozdrawiam cieplutko.

Pracuje jako programista i u nas był junior który studiował informatykę na politechnice w Poznaniu. Ogólnie dramat. Jedno zadania mu rozwiązałem to prawie nie zaliczył bo prowadzący nie rozumiał kodu :) :) :)

Mogę się pod tym podpisać. Po zakończeniu technikum chciałem sobie zrobić gap year albo iść po prostu do branży IT, albo pod namową rodziny finalnie się znalazłem na UŁ. Czy żałuję? Zależy od dnia. Niektórzy prowadzący tak przynudzają (czasami więcej życia znajdziesz w 80-letniej staruszce). Chodzę na wykłady, by podpisać papierek, że byłem, a i tak wszystkiego uczę się z domu albo z pdf-ów od wcześniejszych roczników. Miałem okres, gdzie po covidzie byłem w lekkim amoku, dzięki czemu uwaliłem algebrę oraz analizę (algebra przejebany poziom od wykładowcy, a analiza skur**ły prowadzący od labów/ćwiczeń). Dzięki temu wywaliłem 1200 ziko, by powtórzyć rok tylko z tymi dwoma przedmiotami. Niby się z tym uporałem i zaczynam 4 semestr, ale nie otworzyła mi się specjalizacja z sieciami XD. Dzięki temu straciłem całą chęć robienia tego, bo w sumie tylko dlatego wybrałem tę uczelnię. Jedyne, co mnie tam trzyma, to wywalona kasa i chęć udowodnienia sobie, że nie jestem takim tłukiem, za jakiego się uważam.

Nagraj coś o pracy inż i obronie, jak to wyglądało u ciebie :)

Podsumowując wszystkie aspekty kwintesencji tematu, doszedłem do fundamentalnej konkluzji: nie warto studiować xd

Studiowałem automatykę i robotykę. Do zeszłego miesiąca. Schematyczność tego kierunku i absolutny bezsens w każdym aspekcie sprawił, że moja wielka zajawka tym kierunkiem bardzo szybko zgasła i sprawiła że każde następne zajęcia powodowały we mnie obrzydzenie i brak chęci do życia (najbardziej w momencie gdy zdałem sobie sprawę, że nawet marny procent z tego czego się uczę mi się nie przyda). Rzuciłem to gówno i zastanawiam się nad lepszym miejscem w którym mógłbym się znaleźć bo kierunki inżynierskie to większości banda starych chujów, którzy pozjadali wszystkie rozumy choć już sami niekoniecznie wiedzą czego oni uczą i po co.

U mnie akurat poza kilkoma wykładowcami, nie ma takich problemów bo u nas na kierunku dość mało studentów + mamy innych wykładowców niż inne kierunki to u nas serio starają się w większości aby a) wykłady były w miarę ciekawe i żeby, były w stanie czegoś ciekawego nauczyć bo z kilku przedmiotów mieliśmy np. młodego doktora który współpracuje z Intelem który sam się nas pytał co chcemy na wykładach robić. Wydaje mi się, że to serio zależy od uczelni. Kilku wykładowców nawet sami mówiło, że na informatyce ogólniej jest przemiał studentów i profesorowie nie mają czasu dla każdego, bo mają mnóstwo godzin + jakieś swoje badania itp. a u nas mogą więcej czasu spędzić ze studentami, wydaje mi się, że w waszym przypadku mieliście problem z COVIDem bo ja od samego początku studiów angażuje się w działalność w kole naukowym, gdzie się w chuj rzeczy nauczyłem i to najlepsza rzecz jaka w sumie mnie w życiu spotkała XD

Na studiach ważny jest też networking. Znajomości które w ich czasie nawiążesz często mogą zaprocentować w przyszłości. Może warto też ten temat poruszyć? Jak to u Ciebie wyglądało? Dzięki za materiał i podzielenie się odczuciami ze studiowania. :-)

No proszę, zacząłeś kolego studia w tym samym okresie co ja, z tym, że tryb zdalny całkowicie mi nie odpowiadał, kompletna kicha, rzuciłem to. Teraz okazuje się, że znowu mam chęć na studia, ale tym razem wejdę na uczelnie już jako inżynier (bo tym się zawodowo zajmuję), z nadzieją nauczenia się rzeczy, bo teraz ten papier obok frędzla mi lata, wiedzy nic nie zastąpi.

4:26 🦆🦆🦆

informatykę skończył ale mutacji nawet nie zaczął

Bardzo dobry pomysł na filmik z tym reaserchem przedmiotów ;)

Prosta spraw trzeba było pójść na AGH

mozna czesciej tego typu odcinki? mega fajnie sie to oglada

Wlasnie zdalem ostatni egzamin w sesji i ide sie opierdalac przez 3 tygodnie, zyc nie umierac

Na infie na polibudzie poznańskiej czułem dokładnie to samo co ty. Po ćwiczeniach (które odbyły się przed wykładami z tego przedmiotu) na których przychodzi ziomal, daje PDFa z zadaniami i mówi róbcie (gdzie nikt totalnie nie wie o co chodzi bo ziomek nic nie wytłumaczył ani nie było wykładów ani żadnych dostępnych materiałów) no to quitnąłem te studia. Poszedłem na infę na prywatną uczelnię i nie było aż tak źle, też były niektóre przedmioty beznadziejnie prowadzone, ale tych spoko przedmiotów było znacznie więcej, w next semestrze kończę i overall nie ma tragedii, ale not gonna lie, jakiś mega zadowolony to też nie jestem. W każdym razie wiem, że polibudy bym nie przetrwał, ilość bullshitu tam przekraczała wszelkie moje granice.

2:20 - to ma nawet swoją nazwę w psychologii "Obfuscation" (niestety nie znam polskiego odpowiednika). Bardzo irytujące to jest, bo osoba z dużą wiedzą powinna umieć ją przekazać w prosty sposób... jeśli nie jest w stanie, to oznacza to tylko tyle, że nie zagłębiła się jeszcze dostatecznie w dany temat i sama nie do końca go rozumie, więc tym bardziej ciężko jest jej owy temat wytłumaczyć innym.

ja właśnie kończe mechatronike na PW, za 2 dni mam obronę inżynierki i mam praktycznie dokładnie to samo o czym mówi lewus przez to magistra to chyba odpuszcze bo nie widze celowości w tym co robie pozdro

powiem tak, jestem po studiach tez, juz koncze magisterke i moge powiedziec ze zaliczenia sa do zaliczenia, ja sobie review po wszystkim

Dokładnie mam to samo, skończyłem studia na początku pandemii. Studiowałem mibm na politechnice i było dokładnie tak samo jak opowiadasz.

Na magisterkę idzie się tylko dla papierka, jak masz inżyniera, to magisterka na infie to powielanie inżynierki, z tym, że w większości musisz np. Wykonać element badawczy. Ja na magisterce potrafiłem spokojnie wypracować 80% etatu i jeszcze mieć średnia 4.5 a to było przed czasami covida i gpt

Jestem na informatyce i ekonometrii i zgadzam sie, jest moze kilku prowadzących ktorzy faktycznie potrafia zaciekawic i sprzedac swoja wiedze i czuc ze wiedza co jest pięć.