รู้จักคำว่าหยุดเสียบ้าง :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 28 ส.ค. 2565
มาถึงวันนี้พวกเราจะได้ยินคำว่าไม่มีเวลาบ่อย
เวลาเราก็เท่าๆ กับคนโบราณ แต่ทำไมเรารู้สึกมันไม่พอ
ทั้งๆ ที่เราพยายามทำทุกอย่างให้เร็วขึ้นๆ
เวลากลับรู้สึกว่าสั้นลงเรื่อยๆ ไม่พอ
มันไม่พอใจที่มันดิ้นรน ใจที่มันหิว ใจที่มันอยาก
การที่ต้องเคลื่อนที่เร็วตลอดเวลา เหนื่อย
บางทีเหนื่อยจนกระทั่งไม่มีเวลาหยุดคิดทบทวน
ว่าเราวิ่งไปเพื่ออะไร วิ่งตามๆ กันไปเท่านั้นเอง
ถ้าเรารู้จักคำว่าหยุดเสียบ้าง
ชีวิตเราจะมีคุณค่ามากขึ้น
เราจะรู้สึกชีวิตมีเวลามากขึ้น
ยิ่งทำอะไรเร็วขึ้นเรื่อยๆ เวลายิ่งน้อยลง
แต่ว่าเรารู้จักหยุด เราก็จะมีเวลาอยู่กับตัวเองได้เยอะขึ้น
เวลาเราต้องทำมาหากินอยู่กับโลก
ต้องแข่งขัน ต้องอะไรมากมาย ก็รู้จักเบรกตัวเองเป็นช่วงๆ
แบ่งเวลาแต่ละวัน หรือแต่ละช่วงเวลา
หัดแบ่งเวลาไว้เป็นเวลาของการหยุดอยู่กับตัวเอง ไม่ใช่วิ่งตามโลกไปเรื่อยๆ
เพราะฉะนั้นเรารู้จักหยุด รู้จักรอ
มันเป็นศิลปะในการดำรงชีวิตอันหนึ่ง
ในทางธรรมก็ใช้ได้
รู้จักหยุดแล้วจิตมันจะมีกำลังมาเจริญปัญญา
พิจารณาธาตุ พิจารณาขันธ์
พิจารณากาย พิจารณาใจ จิตมันต้องมีกำลัง
ในทางโลก หยุด เวลาที่สับสนวุ่นวาย
ไม่ต้องคิดมากว่าจะแก้ปัญหาอย่างไร
บางทีไม่ต้องทำอะไร
ปัญหามันแก้ตัวของมันเองก็ได้ เพราะมันก็ไม่เที่ยง
รู้จักเบรกบ้าง แล้วชีวิตจะมีความสุข
ที่แย่งกันจะเป็นจะตาย สุดท้ายว่างเปล่า
นอนหายใจแขม่วๆ นึกถึงทุกอย่าง
มีลาภก็เสื่อมลาภ มียศก็เสื่อมยศ
เคยได้รับคำสรรเสริญก็ถูกเขาด่าอะไรอย่างนี้
แล้วอะไร มีสุขอยู่ก็มีทุกข์ได้ โลกมันเป็นอย่างนั้น
หมุนเวียนเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ
ฉะนั้นรู้จักพัก รู้จักเบรก
แล้วชีวิตจะก้าวหน้าทั้งทางโลกทางธรรม
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
28 สิงหาคม 2565