آرامگاه نادر شاه افشار
پس از انقراض سلسله‌ صفویه و تسلط محمود افغان و اشرف افغان بر ایران، نادرشاه افشار (۱۱۰۰ تا ۱۱۶۰ هجری قمری) که به او در اروپا لقب «آخرین جهانگشای شرق»، «ناپلئون ایران» و «اسکندر دوم» نیز داده‌اند، از منطقه‌ خراسان قیام کرد و توانست مدعیان محلی، افغان‌ها و امپراتوری عثمانی را سرکوب کند. سپس در سال ۱۱۴۸ در دشت مغان مجلسی ترتیب داد و خود را پادشاه ایران نامید.
نادرشاه افشار که برای اولین بار شهر مشهد را به‌عنوان پایتخت ایران انتخاب کرد، اولین مقبره‌ خود را در این شهر در سال‌ ۱۱۴۳ قمری احداث کرد. او بعد از اینکه در سال ۱۱۴۸ قمری رسما پادشاه ایران شد، بلافاصله در صدد فتح هند برآمد، زمانی که از این سفر پر‌غنیمت بازگشت تصمیم گرفت تا مقبره‌ دیگری برای خود در این شهر بسازد.ازاین‌رو، دستور داد تا سنگ‌های مرمر سیاه بزرگی را از دهخوار قان آذربایجان به خراسان بیاورند. بعضی از این سنگ‌ها بین ۲۰ تا شصت خروار، وزن داشتند و حمل و نقل‌شان هزینه‌ بسیار سنگینی داشت. به همین دلیل سه قطعه از این سنگ‌های حجیم را «ایران خراب »، «عالم خراب » و «خراج عالم» نامیدند.
سرانجام در سال‌های آخر عمرش، بنای دیگری به‌عنوان مقبره‌ خانوادگی ساخت که عمارت خورشید نام گرفت، ولی جسدش در هیچ‌کدام از این سه مقبره به خاک سپرده نشد. سر نادرشاه افشار را پس از قتل در سال ۱۱۶۰، از قوچان به هرات فرستادند. جسد بی‌سر او نیز به‌طور موقت در یکی از این مقبره‌ها به خاک سپرده شد، اما بعد‌ها آقا محمد خان قاجار آن را به تهران منتقل کرد.به همین دلیل نادرشاه تا مدت‌ها در شهر مشهد مقبره‌ای نداشت تا اینکه قوام السلطنه در اواخر دوره‌ قاجار، یعنی در سال ۱۲۹۶ در محل یکی از همان سه مقبره‌ ویران شده‌ نادری، یک آرامگاه جدید برای وی احداث کرد و استخوان‌هایش را از تهران به آنجا منتقل کرد.
آدرس استان خراسان رضوی شهر مشهد خیابان شیرازی، ضلع شمال غربی چهارراه شهدا (نادری سابق)