กราบสาธุคะ

น้อมกราบสาธุจ้าว

ข้าก็อยากพบความดีเหมือนท้านแต่ข้าคงไม่ใด้พบเพราะข้าไม่สร้างมันขึ้นมาเลยดั่งนิพานพระเจ้าพระองค์สร้างไว้จึงใด้แดนเกิดขอวท้านตลอดมา.แบบนี้ข้ามีเวลาเหลือหน่อยแรงกำลังก็ลดหน่อยสังคมก็ยังเรวรายอยู่ข้าตายไปแล้วถ้านิพานกลับมาเกิดก็คงเกิดพบสิ่งเรวรายอีกเหมือนแย้จัง.ออแดนเกิดมันแต่ในแดนมนุษย์นอกเนือจากมุนษย์แล้วน้ามีแต่นรกแดนที่ไม่เกิดไม่ตายตายจากมนุเท่าใดก็อยู่เท่านั้นไม่มีญาติไม่มีวัฒใดไม่วันมีคืนมีแต่มืดไม่มีภาษารู้ศึกแต่เจ็บปวดจากความอยากความหิวยิงหิวก็ยิงเจ็บปวดใด้กินความก็ยิ้งเจ็บปวดไม่กินก็เจ็บปวดกินเหมือนกินไฟ.คนที่หนีแดนมนุษย์นั้นมีแต่นรกสวรรณ์ยิ้งร้อนเพราะมีแต่ธาตร้อนโรหะธาตุที่เผ่าจิตวิญญาญเฉพาะแต่พระคุณเจ้าเอาชาญแพงเข้าไปชาญจิตออกไปเท่ายังต่อสู้ธาตเหล่าจนแทบเอาวิญญาญกลับเข้าสมาธิไม่ใด้ท้านจะกล่าวยังไงกับก็กล้าวเถิอข้าไม่สนใจสิ่งนั้นที่ท้านกล่าวมันเป็นของท้านไม่ของข้าของที่ข้าพูดอยู่นี้นั้นจึงเป็นข้า

ยืนใส่บาตรับพรพระน