เราอายุ28ตัดสินใจเเล้วว่าจะไม่มีลูก เหตุผลคือ ไม่อยากเป็นทุกข์ 1.ไม่อยากคาดหวังให้ลูกมาดูเเลเราตอนแก่ 2.ไม่อยากรุ้สึกเจ็บปวดถ้าลูกไปทำความเดือดร้อนให้ใคร 3.ไม่อยากรุ้สึกผิด ถ้าลูกถามเราว่าเกิดมาทำไม ถ้าไม่มีปัญญาเลี้ยง ส่งเรียนให้ดีกว่านี้ 4.ไม่อยากเสียใจ ถ้าลูกเลือกไปอยุ่กับครอบครัวใหม่ แล้วทิ้งเราไว้ลำพัง

มีลูก ต้องใช้เงิน ใช้เวลา ใช้อารมณ์ ใช้ความรู้ ใช้สุขภาพ ขาดไปอย่างใดอย่างหนึ่ง คุณภาพของลูกก็ลดลง

ไม่มีลูกค่ะ การเงินคล่องมากก 😂😂 ไม่มีห่วงใดๆ เนื่องจากไม่ใช่คนรวย แต่อยากจะเดินทางท่องเที่ยวไปทั่วโลกกเลยต้องเลือกระหว่างความฝัน หรือ การเลี้ยงลูก เราเลือกความฝันของตัวเอง ที่สำคัญเรายังต้องเลี้ยงดูพ่อแม่ที่แก่อีกด้วย ส่วนตัวชอบมากๆ ไปไหนมาไหนสะดวกสุดๆ ไม่มีห่วงใดๆ รู้สึกตัดสินใจถูก วางแผนท่องเที่ยวไปเรื่อย 😅

มีลูก ก็ได้ความสุขแบบหนึ่ง ไม่มีลูก ก็จะมีความสุขอีกแบบหนึ่ง เป็นเรื่องเฉพาะตัว ว่าใครปรารถนาอยากมีความสุขแบบไหนในชีวิต

เคยกลัว เคยกังวล แต่พอได้เห็นครอบครัวของคนรอบข้างที่มีลูก คือ ภาระหน้าที่อันยิ่งใหญ่จริงๆ โชคดีที่สามีก็ไม่อยากมีเหมือนกัน เลยไม่กดดัน กำลังจะ40ปีนี้ นอนนี้ไม่กลัวแล้ว อีก 20ปี คงมี AI มาคุย มีrobots มาดูแลเราตอนแก่เองแหละ

มีลูก : ต้องเหนื่อยและกังวลทั้งชีวิต เพราะเราต้องทั้งลงทุนและลงแรง ลงทุนหมายถึงค่าเล่าเรียน,อาหารฯ ลงแรงหมายถึงความใส่ใจในลูกเรา แม้ลูกจะมีครอบครัวแต่เราก็ยังห่วง มีลูก : เหนื่อยและกังวลตลอดชีวิต

มีลูกก็ดี ไม่มีลูกก็ดี แต่ถ้าตั้งใจมีต้องเลี้ยงให้ดี มีคุณภาพทำให้พ่อแม่มีแรงผลักดัน มีเป้าหมาย รู้จักรัก รู้จักให้ รู้จักสอนให้เขาแข็งแกร่งด้วยตัวเอง

มันคล้ายๆกับว่า ถ้าวันนี้เราไม่เคยกินส้มตำเลย เราจะรู้สึกเสียดายไหม คำตอบคือก็ไม่ เพราะเราไม่เคยลิ้มรสความอร่อยของการกินส้มตำ เช่นเดียวกัน ถ้ามีลูกแล้ว มันก็จะดีไปอีกแบบ แต่ถ้ายังไม่มี มันก็ไม่มีอะไรต้องเสียดาย มันก็ดีไปอีกแบบ

"ภาระทางจิตใจ ไม่มีใครมาแบกรับแทนเราได้" อันนี้จริงที่สุดเลยค่า ทุกวันนี้ก้อเลือกที่จะไม่มีทั้งลูกและแฟน มีแค่แมวตัวเดียว 😅 สังเกตว่าคนรอบตัว เพื่อนฝูง ไม่มีลูกเหมือนกัน by choice

มีลูกแล้วก็เสียใจทีหลังได้ค่ะ ไม่ใช่แค่ไม่มีลูกเท่านั้นแล้วเสียใจทีหลัง โลกมีแปดล้านมุม ความเสียใจมาจาก several adversities in life การมีลูก ไม่มีลูก นำไปสู่ consequence ในชีวิตที่ไม่เหมือนกัน แต่ละคนก็ต้องเล่นตามไพ่ที่จั่วได้ คนมีลูกปัญหาเยอะแยะก็มี มีลูกแล้วชีวิตดีมีความสุขก็มี ไม่มีลูกชีวิตดีมากก็มี ไม่มีลูกแล้วใช้เงินพังทลายไม่เก็บเลยจนลำบากตอนแก่ก็มี ส่วนตัวคิดว่ามันแค่เรื่องเดียว ปัญหาและความสุขในชีวิตคนๆนึงมีปัจจัยอื่นๆเข้ามาเกี่ยวข้องอีกมาก แค่ status "ไม่มีลูก" ไม่ได้กำหนดทุกสิ่งทุกอย่างของชีวิต เราทำให้มันดีกว่านั้นได้ค่ะ

1.เสียเงินเยอะจริง แต่ไม่ถึงกับต้องพลีเงินให้ขนาดนั้น หลายๆอย่างพ่อแม่เว่อร์เป็นทาสการตลาดเอง แต่สิ่งที่เสียไปแน่นอนคือเวลาส่วนตัว 2.เงินและเวลาที่เสียไปย่อมแลกกับของที่อยากได้อยากมีอยากเที่ยวแน่นอน แต่ที่ได้กลับมาคือความสุขอีกแบบ ที่คนไม่มีก็ไม่รู้ว่ามันสุขแบบไหน และทุกข์แบบไหนเช่นกัน🤣 3. คนไม่มีลูก ต้องแข็งแรงมากๆ เพราะคงต้องดูแลตัวเองยามชรา ต่อให้มี้เงินก็ซื้อความไว้ใจความใส่ใจจากคนที่จ้างดูแลไม่ได้ ความรักความผูกพันธ์ที่นานพอให้สิ่งนั้นได้ ยกเว้นมีคู่ชีวิตที่เด็กกว่ามากๆก็อีกเรื่องนึง 4. คนไม่มีลูก ก็ถือว่ามีบุญมากนะ ไม่มีห่วง ตัดความทุกข์เรื่องนี้ไปเลย ไม่ต้องสร้างเวรสร้างกรรมต่อด้วย ข้อนี้ดีมากๆในความคิดเรา สรุปถ้าถามตัวเองว่า ย้อนกลับไปจะเลือกมีลูกไหม (เพื่อนมักพูดว่าเราไม่ได้ใช้ชีวิตเลย) มันก็จริงนะ แต่เราก็ขอเลือกมีลูกเหมือนเดิม เพราะว่าเวลามีความสุข มันก็มีความสุขแบบบอกไม่ถูก มันมีความสุขกว่าเราได้ไปเที่ยวตปท.หรือ ได้ของแบรนเนมแพงๆ ช่วงเวลาที่ชอบที่สุดคือนอนคุยกันเล่นกอดกันกับลูกตอนกลางคืน

ผมไม่เคยคิดอยากมีลูก สมัยเด็ก วาดฝันอนาคต คิดแต่เรื่องเรียน เดินทาง ลองสื่งใหม่ๆ และผมเป็นคนชอบความเงียบ รักเด็ก แต่ไม่อยากรับภาระทางอารมณ์

ไม่เสียใจเลย😂😂😂,มีความสุขมาก,กินเที่ยว,เดินทาง,ไม่ต้องกังวล,ตอนนี้60กว่าแล้ว😅😅😅

ส่วนตัวเคยเสียใจเมื่อ 10ปีที่แล้วว่าทำไมไม่ลูก แต่เราก็ทำงานหาเงินกันแทบล้มแทบตายเพราะตำแหน่งงานน้อยกว่าคนที่จบปริญญาตรีและโท แต่ผ่านมาจนถึงตอนนี้ถือว่าดีใจที่ไม่มีลูก เพราะไม่มีห่วงใดๆ✌️✌️

ไม่มีอะไรในโลกนี้สมบูรณ์แบบหรอกครับ ทุกวันนี้ผมกับแฟนก็ยังกลับไปคิดกันเลยว่า ถ้าไม่มีลูกจะเป็นยังไงนะ จะได้ทำอะไรบ้าง ป่านนี้จะเป็นยังไง แต่มันก็แค่คิด แต่ก็ยอมรับว่าความสุขใจที่สุด ที่ไม่รู้จะได้รับจากที่ไหน หาได้จากการมีลูก จริงๆครับ ความรักแบบไม่มีเงื่อนไข มีอยู่จริง เข้าใจพ่อแม่ที่เลี้ยงดูเรามา เข้าใจคุณค่าของเวลามากกว่าตอนไม่มีลูกมากๆ แต่ก็นานาจิตตังครับ

ถ้ามีเงินหรือรวยนั่นแหละ มีไปเหอะครับ เลี้ยงได้ไม่เครียด เอาเงินเติมเข้าไป คุณภาพชีวิตเขาก็จะดี ถ้ากลางๆ เอาตัวไม่ค่อยจะรอด อย่าเด็ดขาด

ทัศนคติในการมีลูกสำคัญ มีลูกต้องใช้เงินก็จริง แต่บางทีเราคิดเอง ว่าต้องใช้เยอะ ส่วนลูกจริงๆเค้าต้องการความรัก กับเวลาจากพ่อแม่มากที่สุด จะเหนื่อยตรงนี้ ลูกเป็นความสุขที่หาไม่ได้จากที่ไหน(คนที่มีจะเข้าใจ) แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีปัญหา แต่มันอยู่ที่เราคิดยังไง เราเองเลี้ยงลูกแบบตั้งใจให้เค้าไปมีชีวิตในแบบของเค้า ให้เค้ามีความสุข ไม่ได้คิดว่าเค้าจะต้องมาเลี้ยงเราตอนแก่ มีเค้าเป็นทั้งลูกและเพื่อน สนุกดี

เราเคยคิดอยากมีลูกค่ะ เลยถามสามี คำตอบที่ได้จากเค้าคือ เธอไม่เห็นเหรอว่าโลกมันเปลี่ยนไปมาก อาชญากรรมที่สูงขึ้น ฆ่าแกงกันง่าย ๆ ภัยธรรมชาติที่เพิ่มขึ้น โรคระบาดแปลก ๆ ความขัดแย้งทั่วโลก เศรษฐกิจฝืดเคือง ต่างคนต่างดิ้นรน แก่งแย่งแข่งขัน ใครสตรองก้อรอด ใครอ่อนแอก้อแพ้ไป คนเป็นซึมเศร้ามากมาย ตัดสินคนที่ภายนอก วัตถุนิยม เธออยากให้ลูกอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนี้จริง ๆ หรือ? คำตอบคือไม่อยาก และเราเป็นคนที่ชอบห่วง ไม่สร้างห่วงเพิ่มดีกว่า 😅

เป็นการเอาชีวิตของลูกมาเดิมพัน โยนหัวโยนก้อย ในเมื่อไม่มีทางจะรู้ได้ว่าลูกจะมีความสุขในชีวิตมั้ย ต้องเจอกับทุกข์อะไรบ้าง อยู่เฉยๆไม่ดีกว่าหรอ หลักๆเลยเหตุผลของการมีลูกคือ 1.จะได้มีคนเลี้ยงตอนแก่ 2.สามีภรรยาจะได้เติมเต็มมีความสุขเอาลูกเป็นเชือกมัดไว้ หรือ 3.อยากมีความสุขที่ได้เลี้ยงลูก เอาจริงๆนะ ทั้ง3ข้อมันมาจากความเห็นแก่ตัวทั้งนั้นเลย

เรากับแฟนแต่งงานมา20 ปี คิดตรงกันตั้งแต่แรกว่า ยุคสมัยนี้เราไม่มีลูกจะดีกว่า ถึงแม้เราจะไม่มีลูกแต่ เราก็มีชีวิตที่มีความสุขได้ มีเวลาไปทำกิจกรรมด้วยกัน หรือหยุดไม่ตรงกันก็ มีความสุขในชีวิตได้โดยไม่ต้องผูกติดกับอีกคน เรามองว่า ความสุขแต่ละคนอยู่ที่เราเป็นคนเลือกว่าจะมีความสุขตรงไหนมากกว่า

เมื่อผมคิดจะมีครอบครัว คือมีเรื่องให้คิดเยอะมาก ตรงกันข้ามที่คิดว่าจะไม่มี มันก็จบแค่ตรงนั้น เมื่อศึกษาธรรมมะและเข้าใจทำการงานของความคิด เมื่อผมอยู่คนเดี่ยวจนก้าวข้ามคำว่าเหงา ผมกลับเจอสิ่งที่เรียกว่าความสงบ ความทุกข์ทั้งหลาย เริ่มต้นมาจาก อันตา(การยึดว่านั้นเป็นตัวเราของเรา)

ผมเป็นคนหนึ่งที่มีลูก และเราเข้าใจดีว่าการมีลูกต้องเต็มไปด้วย การทุ่มเทเวลา ค่าใช้จ่าย ความกังวล ความเป็นห่วง การไม่มีเวลาให้กับตัวเอง และอีกหลายๆอย่าง แต่ลูก…เป็นเหมือนสิ่งที่วิเศษที่สุดที่คนไม่มีลูก อาจไม่สามารถเข้าใจความรู้สึกนี้ได้..การมีลูกทำให้เราเป็นคนเต็มคน โตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น เรียนรู้การเป็นผู้นำ และเรียนรู้ที่จะมีชีวิตที่ดีขึ้น หากวันนี้รายจ่ายเรามากขึ้น 2 เท่าตัว แต่เราจะเรียนรู้เพื่อเพิ่มความสามารถการหารายได้มากขึ้นกว่า 10 เท่าตัว ถ้าหากผมย้อนเวลาไปได้ ให้ตอบอีกกี่ครั้ง ก็จะขอมีลูกครับ… อย่างไรก็ตาม เราควรมีลูกในวันที่พร้อม พร้อมในที่นี้ไม่ใช่แค่เฉพาะเรื่องการเงิน แต่เป็นความพร้อมด้านความคิด และจิตใจที่เป็นผู้เสียสละได้ พร้อมที่จะผู้สร้างคุณค่าและการเติบโตให้แก่ครอบครัว ขอเป็นกำลังใจให้กับคนที่อยากมีลูก และเช่นกัน..เคารพความคิดของผู้ที่ไม่ต้องการมีลูกนะครับ :)

ถามแม่ว่ากังวลอะไรเกี่ยวกับตัวเราไหม แม่บอก อยากให้เรารอด ส่วนเรา ก็อยากให้แม่รอด สรุปแล้วการเป็นพ่อแม่คนและการเป็นลูก คือ ต่างฝ่ายต่างต้องการให้รอด ดังนั้น จะมีลูกเมื่อเรารอดไม่ต้องให้ลูกมาเลี้ยงมาดูแล และเลี้ยงลุกให้มีคุณภาพให้เขารอดในโลกได้ แบบนี้น่าจะสมควรมี

เราไม่เคยมีความคิดเรื่องมีลูก ผ่านเค้ามาในความคิดเลย บอกแฟนตั้งแต่คบกันแรกๆ จนคบกัน และแต่งงานกัน ตอนนี้เราอายุ 39 คบกันมา 17 ปี ยังคิดแบบเดิม เหตุผลประมาณ 12 ข้อ ที่ไม่อยากมีค่ะ เราตั้งใจดูแลตัวเองให้เป็นผู้สูงอายุที่สุขภาพกายใจดี ทำประโยชน์ให้คนอื่นได้บ้าง เราเป็นคนมีกิจกรรมทำตลอดเวลาค่ะ ทำอาหาร เขียนไดอารี่ เขียน caligraphy งาน DIY อ่านหนังสือ เรียนภาษาอังกฤษ เรียนการลงทุน ออกกำลังกาย เที่ยวต่างจังหวัด ฯลฯ ปล.เรามีหลาน ลูกน้องสาว 2 คน เป็น single mom ผู้ชายทิ้งตั้งแต่รู้ว่าท้อง ทั้งสองท้อง (คนละพ่อ) ผู้ชายไม่เคยกลับมารับผิดชอบใดๆ จากที่ถามน้องสาว ผู้ชายก็ไข่ทิ้งแบบนี้มาแล้ว น้องสาวทำงานรับจ้างทั่วไป เราก็ได้แต่ให้กำลังใจ ซื้อคอร์สเลี้ยงลูกให้ดี ให้เงินค่าเทอม สิ่งดีที่เห็นคือ การมีลูกสองคน ทำให้น้องสาวจากเกเร กลายเป็นแม่ที่ดีและเข้มแข็งคนนึงเลยค่ะ

ผมมีลูกคนแรกเมื่ออายุ 52 ปีตอนนี้ลูกอายุ 6 ขวบแล้ว เสียเงินทำกิฟท์ไปหลายแสนบาท ช่วงเวลาที่อยากมีลูกมันยาวนานเหลือเกิน ผมกล้าพูดว่าผมเข้าใจความรู้สึกของคนที่อยากมีลูกเป็นอย่างดีเพราะผมผ่านมาแล้ว ผมมีความคิดว่า"มีลูกก็ดีนะ ถ้ามีลูกซักคนยังไงก็เลี้ยงไหว ถึงผมจะแก่แล้วก็เหอะ"

ความสุขมันก็แค่ชั่วครู่ชั่วยาม ชั่วครั้งชั่วคราว...แต่ความทุกข์ โดนกันทุกคนแน่นอน

ตอนแต่งงานใหม่ๆ เรายังเฉยๆกับเรื่องลูก ไม่มีใครมาบังคับ ใช้ชัวิตคู่หลังแต่งงานได้เต็มอิ่มเลยค่ะ (แต่คิดว่าในอนาคตมีแน่ๆ) แต่สามีอยากมีลูกค่ะ และตอนนี้ก็กำลังจะมีแล้ว ❤ แม่เราเคยบอกว่ามันไม่มีคำว่าพร้อม100% หรอกค่ะ แต่เมื่อมีแล้วทำให้ดีที่สุดเท่านั้นเอง

ผม60แล้วแต่โชคดีที่มีลูกแค่2คน ไม่เหนื่อยมาก แม่ยายบอกว่ามีลูกน้อยไปผมไม่ยอมแม่ยายมีง้อล555 ส่วนลูกผมมีแฟนทั้ง2คน คนหนึ่งขอมีลูกคนเดียว อีกคนบอกไม่ขอมีลูกเขาบอกโลกมันได้สวยงามอย่างที่คิด

เด็กคืออนาคตของชาติ แต่ชาติไม่มีอนาคตให้เด็ก

จะมีลูกหรือไม่มีลูก เราก็ต้องทำให้ดีที่สุด มีชีวิตมีคุณภาพที่ดี ทั้งต่อครอบครัว เป็นคนที่ดีต่อสังคม ไม่ทำความเดือดร้อนต่อสังคม

ฟังทุกเช้ามาเกือบๆสองปี ep นี้ทำอึ้งมาก ขอบคุณสำหรับหัวข้อนี้มากค่ะ

มีประเด็นคล้ายๆ กันของตัวเอง คือเป็นคนชอบแมว อยากมีแมวในชีวิต แต่ก็เป็นคนชอบเที่ยว อยู่ไม่ติดบ้าน และเป็นคนไม่ละเอียดอ่อน คิดว่าถ้ามีแมวคงดูแลได้ไม่ดีและก็คงมีโมเมนต์ที่คิดว่าลำบากจังจะเที่ยวทีต้องเสียค่าฝากแมวอีก พอแมวป่วยหรือตายก็คงเศร้า ดังนั้นถึงอยากมีก็ไม่เลี้ยงดีกว่า ไปเล่นกับแมวเพื่อนหรือแมวจรเอา 😅

ชีวิตนี้เคยตัดสินใจผิดมาหลายเรื่องแต่เรื่องไม่มีลูกเป็นเรื่องที่คิดว่าตัดสินใจถูกที่สุด ตอนนี้ 50 กว่าวางแผนอยู่กับแฟนสองคนตายาย

ลูกคือความสุขและความรัก อย่างที่หาไม่ได้ เคยรักแมวรักหมา แต่นี่คือร่างกายของคุณครึ่งนึงอยุ่ในนี้

ถ้าชีวิตเรามีความสุข เราจะไม่เสียใจเลยที่ไม่มีลูก เพราะส่วนตัว การมีลูกคือ ความเสี่ยงในทุกมิติ ตั้งท้องก็เสี่ยง คลอดก็เสี่ยง คลอดมาแล้วก็เสี่ยงมีปัญหาสุขภาพจิต ผัวเมียหลายคู่ อยู่กันมาสองคนดีๆ พอมีลูก สักพักเลิกกันเฉย เพราะทัศนคติ ความเห็นในการเลี้ยงลูกต่างกัน รวมถึงความสนใจในกันและกัน ถูกเบี่ยงเบน เสี่ยงที่สุดคือ ลูกเอาปัญหามาให้ เวลาที่เลี้ยงกันในบ้าน เราสอนเค้าได้ เราดูแลอย่างดี แต่อย่าลืมว่า พอออกนอกบ้าน จะมีปัจจัยหลายอย่างที่เราควบคุมไม่ได้มาเร้าเด็ก เพื่อนเอย สังคมเอย จากที่เป็นเด็กดีอยู่บ้าน ก็อาจจะเปลี่ยนไป ทีนี้พ่อแม่ก็จะต้องมารับผิดชอบปัญหาไปด้วย เหมือนมันต้องมีห่วงไปตลอด

ไม่คิดจะมีลูกตั้งแต่ครั้งแรกที่คบกันกับแฟน ว่าเราสองคนจะอยู่กันตายาย บั้นปลายบ้านพักคนชรา 😊และเจอตลอดเหมือนกัน กับคำถามที่ว่า เมื่อไหร่จะมีลูก มันดีนะมันเติมเต็มคำว่าครอบครัว🤔แต่คนที่ถามกับพูดกับเราว่า ดีเนอะ ชีวิตดูสบาย ไม่มีภาระอะไร อยากไปไหนก็ไป ไม่มีลูกก็ดีนะ🤔อืม งง นะ คำถาม คำตอบ ของคนข้างบ้านย้อนแย้งในชีวิตว่ามีลูกมีความสุขจริงไหม หรือแค่สร้างภาพว่ามีความสุข เพราะบ่นตลอดเวลาว่าเหนื่อยว่าเป็นภาระ #เลยคิดว่าอะไรที่เราทำสบายใจ ไม่เดือนร้อนคนอื่นก็จะทำ แต่ถ้าคนอื่นเดือนร้อนก็ปล่อยเขาไป

นอกจากจะติดตามเนื้อหาสาระทุกคลิปแล้ว..ยังคอยแอบตามดู แฟชั่นการแต่งกายของคุณแท๊ปในแต่ละคลิปด้วยค่าาา ชอบมากค่ะ 😍😍 👍👍👍

เราเป็นผู้หญิงคนนึงที่โตมากับค่านิยมที่คิดว่า ถ้าโตมาแต่งงานต้องมีลูก พอได้แต่งงาน สามีเราบอกว่าเค้าไม่อยากมีลูก บอกตรงๆเรื่องเงินไม่ใช่ปัจจัย ครอบครัวรอบข้างเรารู้ว่าเรามีได้เชียร์ คอยถาม (เรามีพี่น้อง5คน แต่งงานครบทุกคน พี่ๆน้องๆทั้ง4คนมีลูกทุกคน) บอกตรงๆตอนแรกสับสนว่าจะดีไหม แต่ใช้เวลาคุยกับสามีสักพักใหญ่ สามีเราให้เหตุผล และเราลองถามใจตัวเองมาหลายปี ก็คิดตรงกันแล้ว ทุกวันนี้มีความสุขดี ไปเที่ยวใช้ชีวิต ตัวติดกัน แต่แทบไม่เคยทะเลาะกัน 😊 เราไม่ได้บอกว่าแบบไหนดีกว่ากัน คิดตัดสินใจให้ดี แง้วมีความสุขในแบบนั้น

กดอ่านทันทีค่ะ เป็นคำถามเชิงลึกที่ดีมากเลยค่ะ ขอบคุณที่ช่วยหาคำตอบค่ะ

ให้ความคิดเห็นดีมากคะ ไม่ยึดตัวเองเป็นหลัก❤

นอกเรื่องนิด ติดตามตลอด ep นี้ แต่งตัววัยรุ่นมาก ชอบค่ะ ส่วนสาระ ดีเสมอ ❤️☺️👍🏻

เป็นคนรักเด็กมากแต่ตัดสินใจไม่มีลูกเพราะมีหลานๆและเด็กหลายคนที่ขาดเราก็เลยดูแลการศึกษาช่วยเด็กๆทางอื่นแทน เห็นแม่มีลูกแล้วห่วงแล้วทุกข์ตลอดชีวิตจากพี่ที่เกเรมาก ชีวิตไม่รู้สึกขาดมีความสุขดี ไปเที่ยวไหนก็ได้ กลับไทยไปดูแลพ่อแม่นานๆก็ได้ (อยู่อเมริกามา 20กว่าปีมาเรียนและทำงานต่อ ) เห็นเพื่อนๆมีลูกก็ยินดีด้วย แต่ละคนความคิดความพอใจความสุขต่างกัน เขียนข้อดีข้อเสียความช อบไม่ชอบดูค่ะเพราะทุกคนต่างกันในการใช้ชีวิต ชอบฟังคุณแท๊ปมากค่ะ ตามมานานแล้วขอบคุณนะคะที่มีอะไรดีๆมาฝากเสมอ

ตัดสิน รวมกันว่าไม่มีค่ะ เพราะทุกวันนี้ก็มีคนรัก และความสุขที่พอดีแล้วค่ะ

มีลูกสองคนก็มีความสุขดีครับ มีทุกข์ มีสุข มีความสุขทีได้เห็นเขาเติบโตขึ้นมา

ตอนแรกก็อยากมีลูกค่ะ อยากมีลูกแฝดด้วย รู้สึกว่าเด็กแฝดน่ารัก แต่พอ 30+ แล้วยังไม่มีแฟน ก็ช่างแมร่มละ 😂😂😂

อายุ31ค่ะ แต่งงานมาจะครบ4ปีแล้ว ก่อนหน้านี้ยังไม่พร้อม+โควิดด้วย พอจนถึงตอนนี้มาทราบว่าตัวเองมีภาวะมีลูกยาก เงินที่เอามาหาหมอทางบ้านแฟนก็เป็นคนช่วย หมดไปหลายแสนแล้วก็ยังไม่สำเร็จ มันมีความคิดหลายอย่างอยู่ในหัว เช่น อยากหาหมอต่อแต่ก็เสียดายตังเพราะหมดไปเยอะมากแล้ว และยังนึกภาพที่ตัวเองเป็นแม่ไม่ออก การตัดสินใจว่าไม่มีลูกกับมีลูกไม่ได้มันต่างกันนะ

ไม่มีพ่อแม่คนใด ไม่มี ความคาดหวัง ..และมันก็มีทั้งสมหวังและผิดหวัง

สำหรับคนที่มีลูกที่แสนจะน่ารักอย่างผม ถ้าต้องย้อนเวลากลับไปเปลี่ยนแปลง คงเสียดายมากถ้าไม่มีเจ้าตัวเล็กเกิดมาบนโลกนี้

ตัดสินใจถูกคะที่ไม่อยากมีลูก เหตุผลเพราะไม่มั่นในศักยภาพของตัวเอง กลัวจะเป็นแม่ที่ดีไม่ได้ กลัวจะเลี้ยงเค้าอย่างไม่มีคุณภาพ เกรดA และที่สำคัญสังคมทุกวันนี้มันอยู่ยากเหลือ แค่จะเอาตัวเองให้รอดจากความยากลำบาก ก็แย่พอแล้ว ตอนนี้เป้าหมายสำคัญคือทำงาน เก็บเงิน และดูแลตัวเองให้ดีที่สุด ไม่เป็นภาระให้ใครยามแก่คะ

มีลูกก็มีความสุขดี ได้เห็นเขาเติบโต ทางด้านร่างกายและจิตใจ

ขอแชร์ในส่วนคนที่มีลูก มีลูกสองคน ลาออกมาดูแลลูก โชคดีลูกน่ารัก ช่วงแรกทุ่มเทดูแล พอโตมาก็ชื่นใจ การมีลูกมีทั้งความห่วง ความกังวล สารพัด แต่เห็นความน่ารักของลูกก็หายเป็นปลิดทิ้ง วินาทีที่ได้กอดลูก มันคือความสุขที่ไม่มีสิ่งใดเปรียบได้เลยค่ะ ช่วงที่ลำบากที่สุดในการดูแลคือการเข้า รร. การเรียนหนังสือ ปลูกฝังให้รับผิดชอบและเอาใจใส่ในการเรียน ขอลูกแค่นี้เองค่ะ

ทุกอย่างมีข้อดีและข้อเสีย แล้วแต่คนที่ความคิดและภูมิหลังไม่เหมือนกัน ในได้มีเสีย ในเสียมีได้เสมอ ถ้ามีลูกก็เลี้ยงให้เป็นคนดีแบบเดินสายกลางไม่ได้ทำให้เราเดือดร้อน ถ้าไม่มีก็ไม่เป็นไร เพราะก็มีข้อดีด้วยเช่นกัน

ผมคนนึงที่ไม่คิดจะมีลูกมีครอบครัว แต่ตอนนี้มีแล้ว 1 คน(ลูกสาว) ก็ไม่เสียใจที่มีเขานะ น่าร้ากกกกกกกก

เราจะเห็นได้จากคอมเม้นว่าคนมีลูกยังเหยียดคนไม่อยากมีว่าเป็นคนไม่เต็มคนอยู่เลย เริ่ดมากค่ะสังคมไทย แค่เคารพทางเลือกชีวิตคนอื่นยังยากเลย เวทนานะคะ

ถ้าเลือกได้คือไม่อยากมีลูก แค่รับภาระที่บ้านคือ แทบจะ ร้องไห้แล้ว หาเงิน มา สานฝันให้คนอื่น แต่ตัวเองต้องมาเหนื่อยวนๆไป ละ ล่าสุดเด็กแถวบ้านได้ยิน นางเลี้ยงพ่อ ด่าพ่อตัวเองแทบทุกอย่าง เพราะหาเงินไม่พอจะเลี้ยงพ่อ

พยายามแล้วไม่มีก็ทำใจค่ะ โชคดีมีหลานเยอะ สบายไม่ค้องช่วยเลี้ยง ได้มีโอกาสเล่นกับเขาบ้าง สนุก มีความสุข ได้ชื่นชมเขา แต่ไม่ต้องรับผิดชอบมาก หวังพึ่งใครไหมก็แอบคิดแต่ถ้าไม่ได้ก็ไม่สนใจ มีเงินบำนาญกิน ถ้าแก่มากๆ อาจจะไปพึ่งพาญาติๆ ตามบุญตามกรรม

อยากให้สังคมมีความคิดแบบนี้กัน พ่อแม่มีความรับผิดชอบต่อครอบครัวและสังคม สังคมในตอนนี้มีไม่น้อยที่ไม่คิดวางแผน ไม่คิดถึงข้อดีและข้อเสีย อย่างเคสใกล้ตัวที่เจอ คนที่ตั้งใจมีลูก แต่ไม่พร้อมที่จะดูแลลูกได้ พอลูกเกิดมาโยนภาระพึ่งคนอื่นหมดเลย ชีวิตตัวเองยังรับผิดชอบไม่ได้ งานการไม่ทำ เหมือนเป็นการกดดันและบังคับให้คนรอบๆตัวเค้าต้องมาช่วยเหลือไม่งั้นเค้าก็จมลงไปกันทั้งครอบครัว ภาระถูกผลักไปให้คนอื่นรับผิดชอบ ที่เห็นคือพ่อแม่เลี้ยงลูกและเลี้ยงครอบครัวลูก เห็นแล้วผิดปกติมากเลย ไม่ใช่ว่าคนมีครอบครัวต้องสร้างและวางแผนกันเองก่อนหรอ

คำถามนี้โดนใจค่ะ/ส่วนตัวไม่มีลูกค่ะ ชะตาชีวิตเราลิขิตได้ตามที่เราต้องการและที่เราอยากจะเป็น หากภาครัฐดูแลดีวันข้างหน้า ต่อไปประชาชนจะไม่ต้องพึ่งใครหรือหวังอะไร เมื่อมา แล้วก็จากไปตามธรรมชาติเท่านั้นเอง

ขอบคุณรายการที่ อธิบายในทิศทางที่เคารพ diversity ทำไม คำถามเหล่านี้ พยายาม grade มนุษย์ให้อยู่ในสักจุดเสมอ ไม่ว่า เราควร.... เราไม่ควร ..... เราจะ....หรือไม่ถ้า..... , .....สิ่งที่ .....ห้าม...... อะไรก็ตามแต่ ผมว่ามันคือ ความรับรู้ของสังคมไม่รู้ว่า เพราะอะไร แต่มันคือ ตรรกะวิบัติ ไอพวกคิดว่า Yes or No , Black or White แล้วเที่ยวความคิดเราไม่ยัดหัวคนอื่นน่ะ "ชีวิตมัน on Scale นะไม่ใช่ สวิทช์ " บางทีก็คิดนะว่า คำถามเหล่านี้ วิธีคิดแบบนี้มันมาจาก คนที่ไม่เคารพตัวเอง เลยพยายาม reference เหตุผลต่างๆ ไม่ว่ามันจะสมเหตุสมผลหรือไม่ เพราะตัวเค้าไม่สง่างามมากพอที่จะยืนขึ้นแล้วบอกกับตัวเองว่า ฉันเลือกเพราะฉันเลือก เพราะฉันชอบ เป็นการนำไปสู่ความพยายามหาเหตุผลที่ไม่สมเหตุสมผลซึ่งไงแน่นอนว่าไม่ได้มาจากสมองส่วนหน้า มาสนุบสนุนการกระทำที่ตัวเองเลือกแต่ไม่กล้ายางอมรับ คิดดูดิ แค่จะมีลูก ยังต้องอ้างนู่นนี่สารพัด จนลามไป เที่ยว grade ชาวบ้านเค้า มนุษย์มีความสวยงามของ diversity มีอะไรๆ เป็นของตนเอง ผมไม่สนับสนุน คำถาม ประเภทนี้เลย คิดว่าคนที่เขียนอะไรพวกนี้เค้าคงว่างมากจนไม่รู้จะทำอะไรแล้ว วันๆนั่งเอง role ใส่หัวคน dictate ไปนู่นมานี่ แทนที่จะเอาพลังไปลงกับ fact หรือ research ที่ขับเคลื่อนมนุษยชาติกันมากกว่านี้ ฝากรายการ Mission to the moon ด้วยนะครับ ผมชอบรายการนี้ และรู้สึกว่า รายการนี้ influence ผู้คนในประเทศนี้ได้มากจริงๆ ปล. ผมไม่รู้ศัพท์เทคนิคที่ใช้เรียก content ของคำถาม ประเภทนี้ ใครทราบก็ ช่วยบอกด้วยนะครับ จะได้เรียกได้ง่ายๆ ครับ ขอบคุณครับ

การมีลูก หรือ ไม่มีลูก แล้วแต่มุมมอง ของแต่ละคน ว่ามองมุมไหน แต่ในมุมมองของตัวเอง มีลูก ดีมากๆๆ มีรักแท้ เราเป็นลูกยังไงกับพ่อ แม่ ก็จะได้ลูก แบบนั้น ทำงานแล้วท้อ เหน็ดเหนื่อย พอคิดถึงลูก แล้ว หายเหนื่อย ไม่ท้อ และมีความสุขกับการที่มีใครซักคนที่เป็นกำลังใจให้ มีความสุขทีาเห็นเค้าเติบโตมาเป็นคนดีของสังคม

มีลูกก็ต้องรับผิดชอบและเหนื่อยมากขึ้นเรื่อยๆตามอายุเขาจนพ้นวัย ไม่มีลูกเราก็แค่ขาดกำลังใจที่จริงใจจากคนที่เราทำเพื่อเขา ทั้ง2แบบ วันนึง เราก็อยู่โดดเดี่ยว เขาต้องไป มีทางไปแบบเดียวกับเรา.

มีตังจ้างพยาบาลมาดูแลคะ😅เวลาป่วยหนัก เพราะลูกคงไม่มาดูแลเรา เค้าก็มีครอบครัวของเขา😊

จริง! ต้องเลือกเอง ถ้าอยากมีก็มี ถ้ายังไม่อยากมีก็อยู่happyได้สบายมาก อย่าให้คนอื่นคิดให้ ถ้ามีมันต้องแลกกับหลายอย่างจริงๆ ทั้งใจทั้งเงินทั้งเวลา ปกติไปเที่ยวต่างประเทศปีละสามครั้งยังสบายๆ พอมีลูกแล้วจบเลย จะไปทีคิดเยอะมาก การมีลูกมีเด็กเกิดใหม่นี่แหละที่ทำให้เศรษฐกิจหมุนเวียนสุดๆ มันหยุดจ่ายไม่ได้เลยจนกว่าจะโต ยกเว้นคนที่รวยมากๆ อันนั้นสามารถจ้างคนเลี้ยงแล้วพ่อแม่ก็ไปพักไปเที่ยว มีเงินซื้อของดีๆ จ่ายค่าเทอมโรงเรียนอินเตอร์ดีๆ หรือไปเรียนเมืองนอกแบบไม่ต้องคิดมาก อันนั้นคืออีกขั้นนึงไปแล้ว สำหรับคนทำงานทั่วๆ ไปคือต้องแลกlife styleจริงๆ

ช่วงนี้ถ้าใครยังไม่มีลูกไม่ควรมีเพราะจะเข้าสู่ยุควิกฤติ คนมีลูกไม่ต้องคิดว่าลูกจะมาเลี้ยง

เคยมีคำถามแบบนี้ในใจเหมือนกันค่ะ

ถ้ามีลูกเพราะกะเอาไว้เลี้ยงตอนแก่แบบผู้ใหญ่หลายๆ คน อย่ามีเลย ถึงจุดหนึ่งทุกคนก็อยากใช้ชีวิตตามทางของตัวเอง ต่อให้ลูกเป็นเด็กดี กตัญญูแค่ไหน การไปเอาชีวิตคนคนนึงมาตั้งแต่เค้าอายุ 20-30 ก็ไม่ใช่เรื่องน่ายินดี ถ้ามีลูกเพราะอยากมี อยากเห็นเด็กคนนึงเติบโตละเราพร้อมในทุกๆ ด้าน พร้อมส่งเสริมการศึกษา พร้อมให้เวลา วัยวุฒิพร้อม อันนี้น่าชื่นชมมากเพราะเค้าตั้งใจมีลูกตอนที่พร้อมจริงๆ

ส่วนตัวจากที่เคยคิดจะไม่มีลูก พอมีแล้วชีวิตมีความสุขขึ้นเยอะค่ะ มันเหนื่อย มันมีความกังวล แต่รวมแล้วมันคือความสุขอีกแบบ ลูกคือเป้าหมายของชีวิตเรา เหมือนเราได้ทำอะไรสักอย่างเพื่อคนที่เรารักสุดใจ ตอนนี้เค้าเริ่มเข้าสู่วัยรุ่น มันคือความท้าทายอีกแบบของคนเป็นพ่อเป็นแม่ค่ะ

อายุใกล้40ละยังไม่เคยมีแฟนไม่มีลูก เพื่อนสมัยเรียนแต่งงานมีลูกหมดแล้ว บ้านเรามีกัน3คน แม่ พี่ชาย และเรา ยังไม่มีหลาน(และคิดว่าคงไม่มีแล้ว) เราว่าการมีสมาชิกในบ้านที่ดีกับมีการเงินในระดับที่ไม่เดือดร้อนน่าจะเป็นคำตอบที่ดีนะ คนในบ้านญาติพี่น้องไม่ติดยา ไม่เป็นอาชญากร ไม่ขี้ขโมยหรือเป็นมิจฉาชีพก็พอแล้ว โชคดีแม่เราขยันตั้งแต่สาวๆแก่ตัวมานางมีเงินเก็บ ส่วนพี่เราเก่ง หัวไว ทำงานด้านประกันภัย อนาคตอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ทำประกันไว้ให้คนในบ้าน เพื่อนเราตอนไม่มีครอบครัวกลุ่มไลน์คึกคักเลย นัดมีตติ้งกันบ่อย เดี๋ยวนี้ไลน์ร้างละ ดูแต่ละคนรู้เลยว่าพวกมันเหนื่อยกัน เลิกกันก็มี ลูกไม่ได้ดั่งใจก็มาก ส่วนเราพอว่างก็ไปเที่ยว3คนแม่ลูก บางทริปก็มีเพื่อนพี่ไปกันด้วย ญาติพี่น้องก็ส่วนใหญ่ต่างคนต่างอยู่ แต่ก็ยังพึ่งพาได้เป็นบางเรื่องนะ

มีหรือไม่ ใช่ว่า ถ้าผิดถูก การมีลูก ผูกตัว จนหัวหมุน สมัยนี้ มีอาจ จะขาดทุน ถามใจคุณ เชื่อไหม ว่าได้ดี

ถ้าไม่มีลูกแล้วจะเสียใจทีหลังไหม ชีวิตจะพลาดอะไรไปหรือเปล่า พลาดแน่แหละก็คือพลาดการได้เลี้ยงดูเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเองไง ถ้าเป็นผู้หญิงก็พลาดประสบการณ์ที่จะได้ตั้งครรภ์และคลอดบุตรด้วย แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าถ้าคุณมีลูกแล้วคุณจะไม่พลาด สิ่งอื่นที่คนไม่มีลูกเขามีหรือทำกัน เช่นความอิสระในการชีวิต การได้ท่องเที่ยว หรือใช้เงินกับสิ่งที่ตัวเองอย่างทำเต็มที่ ยุคนี้เลิกพูดเรื่องการมีลูกเพื่อให้เขาดูแลเราตอนแก่ได้เลยนะเพราะเด็กรุ่นใหม่เขาอาจจะไม่เลี้ยงดูพ่อแม่กันแล้ว จะมีลูกก็ต้องวางแผนเพื่อตัวเองตอนแก่ด้วย

ขอแชร์ในมุมหนึ่งของแม่เลี้ยงตัวไม่ยากเท่าการประคับประคองด้านจิตใจ มันเป็นบ่วงหรือห่วงคล้องคอ มีลุกก็เหมือนเสี่ยงโชคถ้าได้ดวงจิตที่ดีมาเกิดกับเราก็ถือว่าเป็นบุญเก่า แต่ถ้าย้อนกลับไปได้คือ ไม่เอาคะ เก็บเงินสมบัติที่มีขายให้หมดไว้ดูแลตัวเองในช่วงสูงวัยดีกว่า บ้านพักคนชราปัจจุบันที่มีคุณภาพมีทั่วประเทศและหลายระดับคะ

ผมว่าสำหรับยุคนี้ ถ้าคุณยังไม่สามารถลืมตาอ้าปากได้อย่างเต็มที่ การมีลูกก็เหมือนกันทรมานตนเข้าไปอีก อะไรหลายๆิย่างมันไม่เอื้ออำนวยแบบสมัยก่อน ทั้งระบบทั้งผู้อื่นทั้งสถานที่ทั้งอะไรๆอีกหลายปัจจัย เอาเป็นว่า คุณพิจารณาให้ดีๆนะครับ คิดตามความจริง อย่าเอาอารมณ์ชั่ววูบสั้นๆเป็นที่ตั้ง ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา คนลำบากคือคุณ คิดไว้เสมอๆ

ต้องคิดดีๆจริงๆค่ะหัวข้อนี้

ตัดสินใจแล้วใข่ว่าจะเปลี่ยนใจไม่ได้ ศาสนายังเปลี่ยนกันได้ เวลาเปลี่ยน ปัจจัยเปลี่ยน ใจคนเปลี่ยน แต่ถ้าไม่อยากเปลี่ยนใจ แล้วก็ไม่อยากเปลี่ยนแฟนด้วย อันนี้ก็อีกเรื่องนึง

เป็นหัวข้อที่อยากให้มีการถกถามมาก เป็นคำถามที่คิดมาตลอดและติดอยู่ในใจ ได้ฟังอีกมุมของคุณแท๊ปแล้วคิดอะไรได้หลายๆอย่างเลยค่ะ

ฟังทุกตอนทุกวันและทุกเช้า

ไม่มี​ สบายใจดี​ เก็บเงิน​ เที่ยว​ เก็บเงิน​ ไว้ตอนแก่​ ตาย​ จะได้ไม่กังวล​ ไม่มีห่วง

จงภูมิใจ ที่ไม่มีลูก ไม่มีคู่ครอง ไม่ได้สร้างกรรมต่อกัน เพื่อนบ้าน เพื่อนในสังคม คือเพื่อนและครอบครัวได้ ถ้าเราดีจริง มีบุญต่อกัน ผมอายุ 58 ปี โสดสนิท ไปไหนได้สบาย

ไม่อยากเอาชีวิตเราไปเป็นภาระให้ใคร คนอื่นก็ต้องใช้ชีวิตของตัวเอง จะมาหวังให้เค้าเอาเวลาใช้ชีวิตของเขามาเลี้ยงดูเราได้ยังไง

ส่วนตัวผมคิดว่าต้องรู้ทัน สัญชาตญาณ และค่านิยม

เรามีลูกแล้ว 1 คน ต้องพูดตามตรงว่า ถ้าจะมีลูกใจต้องอยากมีก่อนค่ะ มันเหนื่อยและต้องเสียสละมากกว่าที่คิดไว้มาก อย่ามีเพราะใครบอกหรืออยากให้มีค่ะ เพราะมันจะเป็นความทุกข์มากกว่าเป็นความสุขค่ะ และทุกข์ไม่ใช่ที่เราคนเดียว จะลงที่ลูกด้วยค่ะ

อะไรก้ได้ ที่ดีที่สุด จริงๆ

คนรอบตัวรวมถึงพี่สาวแต่งงานมีลูกกันหมดแล้ว เหลือแค่เรา มีแต่คนบอกว่าจะลำบากตอนแก่ไม่มีคนพาไปหาหมอนะ จนเริ่มมีคิดๆบ้าง แต่มีลูกมันไม่ใช่เรื่องง่าย ไหนจะคู่ครอง การเงินต้องพร้อมหลายด้าน ในเวลานี้ดูแลได้แค่ตัวเองกับพ่อแม่อยู่เลย ยิ่งมาเจอเพื่อนบ่นๆเรื่องลูก เรื่องเงิน ยิ่งคิดเลยว่าการมีลูกมันหลายองค์ประกอบจริงๆ นอกจากเงินก็ต้องมีเวลาด้วย เหตุผลที่ไม่อยากมี อาจเพราะเดี๋ยวนี้การหย่าร้างสูง ค่าครองชีพสูง และการสั่งสอนลูกในยุคปัจจุบันนี้ยากไม่ใช่เล่น มีลูกดีก็ไม่ปวดหัวแต่คงจะยิ่งห่วง มีลูกไม่ดีได้ปวดหัวปวดใจแน่ๆ ตอนนี้อายุ 30+ เลี้ยงน้องหมา ทำงาน อยู่กับพ่อแม่ มีความสุขดี ขับรถพาพ่อแม่เที่ยวหาของกินอร่อยๆ พาพ่อแม่ไปหาหมอตามนัด ใช้เวลาดูแลพ่อแม่ อนาคตจะเป็นยังไงก็ถือว่าเราเลือกเองแล้ว ทำวันนี้ให้ดีที่สุด วางแผนการเงินเผื่อตัวเองในอนาคตบ้าง อยู่คนเดียวอาจจะน่ากลัว อาจจะเหงา แต่ให้การมีสามีมีลูกเป็นเรื่องจังหวะของชีวิตแล้วกัน ถ้าไม่มีจริงๆก็คงไม่เสียใจยิ่งช่วงหลังหลายคนไม่มีความเชื่อเรื่องการดูแลพ่อแม่ตอนแก่แล้ว เราเองก็ขอแค่ดูแลตัวเองให้ได้ถึงตอนแก่ดีกว่าเพราะเราเองก็ไม่อยากมีลูกไม่อยากมีภาระต้องเลี้ยงใครจนโตจนเขามีครอบครัวแต่ให้ตัวเองตอนแก่กลายเป็นภาระให้ลูกตอนเขามีครอบครัวอีกเหมือนกัน “เลยไม่ต่างอะไรจากมี หรือ ไม่มี “ ยังเลือกว่าขอไม่มีดีกว่าค่ะ เพราะทุกวันนี้แค่กินอิ่มนอนหลับมีงานทำมีเวลาพักผ่อนถือว่าชีวิตสมบูรณ์แบบแล้วค่ะ เราคงอยู่ไม่ถึงร้อยปี555

จริง ๆ น่าไปปรึกษาหมอเกี่ยวกับการมีบุตร แล้วปรึกษาเรื่องเก็บไข่ เก็บเชื้ออสุจิแช่แข็งไว้ซักสิบยี่สิบปีได้มั้ย เผื่ออีกทศวรรษเปลี่ยนใจหรือการเงินพร้อม จะได้มีได้ แม้สภาพร่างกายไม่เอื้อ 😄 พวกที่ก้ำกึ่งว่ามีก็ดี ไม่มีก็ได้ มักจะคุมกำเนิดแบบครึ่ง ๆ กลาง ๆ สุดท้ายพอท้องขึ้นมา ก็มักจะค่อยคิดได้ว่าตอนนี้ยังไม่พร้อม 100% เลย

เลือกไม่มีลูก เพราะสงสารเด็กที่ต้องเกิดมาแล้วเป็นเราเวอร์ชั่นต่อไปอะ ลำพังตัวเราเลี้ยงตัวเองมาได้แค่นี้ก็รู้ตัวอยู่ว่าไม่สามารถให้คุณภาพชีวิตที่พร้อมกว่าที่เราผ่านมาได้ ไม่มีดีกว่า

ความสุขของคนก็ไม่เหมื่อนกัน..มีลูกแล้วทำให้เรามีความสุขก็มี...หรือมีแล้วทำให้เขาทุกข์ก็ไม่ต้องมี..นานาจิตตัง ส่วนตอนแก่แล้วจะมีคนดูแลหรือเปล่า หรือจะนอนติดเตียงอยู่ที่หลายปีก่อนตายอันนั้นคงตอบไม่ได้...แต่ที่แน่ๆ คงต้องเตรียมเงินไว้จำนวนหนึ่งเพื่อไปอยู่บ้านพักคนชรา..

ทุกวันนี้ยื้อเวลาแต่งงานจนอายุ 29 แล้ว เพราะยังไม่พร้อมที่จะมีลูกค่ะ คือเป็นคนอยากมีลูก อยากมีหลายๆคนด้วยซ้ำ ชอบให้บ้านมีคนเยอะๆ แต่รู้ว่าตัวเองยังไม่สามารถเลี้ยงลูกได้ดีเท่ากับที่แม่เลี้ยงเรามาได้ เรายังรับผิดชอบชีวิตเด็กคนนึงไม่ไหว😢 เราอยากให้สิ่งที่ดีที่สุดกับเขา เหมือนที่แม่ให้สิ่งที่ดีที่สุดกับเราเสมอ คุยกับแฟนแล้วก็อยากเก็บเงินให้ได้สัก 1 ล้านเอาไว้ให้ลูกก่อน อยากให้ธุรกิจที่ทำคงที่กว่านี้ก่อนถึงจะมี ต้องยอมรับว่าการมีลูกมันทำให้เรารู้สึกไม่มั่นคงเพราะกลัวเลี้ยงเขาไม่ดี การมีเงินไว้ก่อนมันช่วยได้เยอะมากๆ

ขอบคุณค่ะสวัสดีค่ะ

มีลูกสุขสุด..และทุกสุด.อยู่ในคำว่าลูก

เราว่าถ้าเราไม่พร้อมจะ selfless พอจะเปลี่ยนแปลงไลฟ์สไตล์ทุกวันนี้เพื่อลูก ก็ไม่ต้องมีค่ะถูกแล้ว

ชอบหัวข้อนี่มากๆค่า

เราว่ามีลูกดีที่สุดนะ เพราะเขาคือชีวิต คือความรักของเรา เค้าโตมาก็แล้วแต่เขาไม่เรียกร้องให้มาเลี้ยงดู แค่ลูกเอาตัวรอดได้ก็พอ เราเองก็ยังไม่ค่อยได้ดูแลแม่เลย เราเลยไม่คาดหวังจากลูก คนไม่มีลูก หลาน พอเริ่มวัยกลางคนเวลาเข้าบ้านจะเหงาๆ แล้วแต่ความคิดแต่ละคน

ไม่มีลูก ก็มีความสุขดีค่ะ อยู่กันสองคนตายาย กับแมว4ตัวหมาอีก1😊

ถ้าเลือกได้ผมก็ไม่อยากเกิด ยิ่งโลกในยุคปัจจุบัน ไม่รวยจริงอยู่ยาก

นี่อายุ 23 ก็คิดเรื่องอนาคตมาตลอดเลยค่ะ ว่าจะมีแฟนมั้ย จะมีลูกมั้ย ถ้าไม่มีลูกแล้วจะเสียใจมั้ย แต่มันก็ยังเป็นอนาคตในอีกเป็น 10 ปี

😂ตอนเป็นเด็กบอกตัวเองว่าโตขึ้นจะไม่ลูก เพราะเห็นแท่เลี้ยงลูกคนเดียว ลำบาก ทั้งแม่และลูก เมื่อตอนรุ่นๆมีผัว วางแผนว่า มีทุกอย่างแล้วค่อยมีลูก พอมีทุกอย่างแล้ว รอลูก ลูกไม่มา ตอนนี้ พอแก่ ถามว่าเราจะเสียใจทีหลังใหม ที่ไม่มีลูก? เสียดายคะ แต่ไม่เสียใจ เสียดายหาสร้างทุกอย่าง ถ้าตายคือไม่รู้ใครจะได้ ไม่ยกให้มูลนิธิ ก็ให้เพื่อน ไม่เสียใจเพราะ รู้สึกอิสระ เสรี มีความสุข มีหมาเป็นลูก กลัวใหมถ้าแก่จะไม่มีคนดูแล ตอบว่า ขอให้ได้มีโอกาศแก่ก่อนแล้วกัน 😂

ความสุขของคนมีลูก ไม่สามารถบอกให้คนที่ไม่มีลูกเข้าใจได้ครับ

ชีวิตเรา เราเลือกเอง ใครจะคิดจะพูดอะไร ช่างเค้าค่ะ มีลูกไม่ดีก็ห่วง มีลูกดียิ่งห่วง ห่วงทั้งชีวิต ประสบการณ์คนเลี้ยงหลานมา 7 คน ตอนนี้ห่วงไปจนถึงเหลนแล้ว ใครจะว่าเห็นแก่ตัวก็ช่างค่ะ คนที่ว่า...ถ้าไม่ใช่ลูกของตัวเองจะรักจะห่วงเขาหรือเปล่า เห็นแก่ตัวพอๆกันค่ะ คนที่ไม่เห็นแก่ตัวคือคนที่รับเลี้ยงเด็กกำพร้าค่ะ ไม่คิดจะมีลูกให้เขามาดูแลเราตอนแก่ เพราะเขาก็ต้องมีครอบครัวที่ต้องดูแล อย่าสร้างภาระให้เขาเพิ่ม

ต้องไปถามคนที่อายุ 60-70 ปี ว่าถ้าย้อนเวลาไปได้ ยังอยากมีลูกหรือไม่อยากมีลูก เผื่อจะได้คำตอบมากขึ้น

ถ้ามีแล้วสร้างอาชญากร สร้างคนที่เป็นภาระสังคมอย่า การตัดสินใจมีลูกไม่ใช่เพียงสืบทอดสกุล แต่น่าจะเป็นสร้างเจนใหม่ที่ดีได้มากกว่าตัวเอง ให้เป็นพลวัตรที่ดีต่อโลก