เรื่อง ความรักครั้งสุดท้าย ‪@nithan23‬
ณ ชมรมผู้สูงอายุแห่งหนึ่ง ป้าสมใจ หญิงชราวัย 70 ปี กำลังเดินเข้ามาในห้องประชุมด้วยท่าทางเนิบช้า ใบหน้าที่เต็มไปด้วยริ้วรอยแห่งวัยและรอยยิ้มอ่อนโยน เธอทักทายเพื่อนๆ ในชมรมตามปกติ ทว่าวันนี้มีบางอย่างแปลกไป เมื่อเธอเห็นชายสูงวัยคนหนึ่งที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน
ชายผู้นั้นคือลุงประสิทธิ์ อายุ 75 ปี ท่าทางสง่างาม รอยยิ้มเป็นมิตร เขากำลังแนะนำตัวให้สมาชิกในชมรมรู้จัก ด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลชวนฟัง
ป้าสมใจ: สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะลุงประสิทธิ์
ลุงประสิทธิ์: สวัสดีครับป้าสมใจ ผมเพิ่งย้ายมาอยู่แถวนี้ได้ไม่นาน ลูกชวนมาสมัครชมรมนี่ล่ะครับ
ป้าสมใจ: ดีจังเลยค่ะ ที่นี่เป็นชมรมที่อบอุ่นมากๆ เลยนะคะ ไว้เจอกันบ่อยๆ นะคะ
บทสนทนาสั้นๆ แต่แฝงไปด้วยรอยยิ้มและสายตาที่จับจ้องกันและกันอย่างลึกซึ้ง ราวกับมีประกายแห่งความรู้สึกดีๆ ผุดขึ้นในห้วงความคิดของทั้งคู่
หลังการประชุมชมรมในวันนั้น ลุงประสิทธิ์แอบเดินไปหยิบใบสมัครเป็นสมาชิกมากรอกทันที แล้วยื่นให้เจ้าหน้าที่ พลางบอกเบาๆ ว่า
"ตั้งแต่วันแรกที่มา ลุงไม่ได้อยากกลับบ้านเลย...คงต้องมาที่นี่บ่อยๆ แล้วล่ะ"
เสาร์และอาทิตย์ผ่านไป ลุงประสิทธิ์ไม่เคยขาดการมาที่ชมรมแม้แต่สัปดาห์เดียว เขามาแต่เช้า คอยช่วยจัดห้องประชุม จัดเตรียมอาหารว่าง และรอคอยจนป้าสมใจมาถึง ทั้งคู่มักจะได้นั่งคุยกันตามลำพัง แลกเปลี่ยนเรื่องราวชีวิตในวัยหนุ่มสาว ความทรงจำดีๆ ในอดีต และความฝันที่ยังไม่มีโอกาสได้ทำ
฿฿฿฿฿฿฿฿
#นิทาน #นิทานก่อนนอน #นิทานเสียง #นิทานพื้นบ้าน #นิทานสั้น #เล่านิทาน