วันที่บัดดี้ของผมยังอยู่กะบ่าย ตอนขึ้นมาปิดเครื่องนี้ด้วยกันทั้งคู่ พอปิดไฟกำลังจะเดินไปทางลง ผมเห็นผู้ชาย ใส่เสื้อคล้ายๆเสื้อช้อปทำงาน สีดำ หรือสีกรมนี่ละเพราะมันมืด ใส่กางเกงขายาว สูงประมาณ 180+ เดินสวนเข้าไปทางเครื่องคลูเลอร์ จังหวะที่ผมเห็นระยะห่างไม่ถึง 3 เมตร ผมไม่ได้พูดอะไรเลยเดินลงมากับบัดดี้ นั่นคือคืนที่ 1 และคืนที่ 2 เวลาที่ปิดเครื่องคลูเลอร์ประมาณ 22.00 - 02.00 เวลาจะไม่เกินนี้ที่ต้องขึ้นไปปิดเครื่อง ตอนนั้นเวลาตี 1 ผมกับบัดดี้เดินไปที่ตู้กดกาแฟร้อนอัตโนมัติในโรงงาน จังหวะผมเดินไปจะถึงตู้ ผมได้กลิ่นน้ำอบชัดเจน ผมเลยสะกิดบัดดี้ พอกดกาแฟกันเสร็จไปพากันไปนั่งที่พักสูบบุหรี่ ผมเลยถามว่า พี่ได้กลิ่นน้ำอบไหมก่อนถึงตู้กาแฟตอนเราไปกดกินกัน แต่พี่เขาบอกว่าไม่ได้กลิ่น นั่นทำให้ผมสงสัยเป็นอย่างมาก ผมเลยเดินกล้บมาที่เดิม แต่ก็ไม่ได้กลิ่นอะไรแล้ว ละแถวนั้นไม่มีคนอยู่ เวลาตี 1 ส่วนใหญ่คนจะกลับบ้านหมดแล้ว เหลือแต่ Qc ก็ไปนั่งเกาะกลุ่มเช็คงานด้วยกัน ประมาณ 7-8 คน แต่เขาอยู่ไกลมาก คืนที่ 3 ผมมาทำงานปกติแต่วันนั้นรู้สึกง่วงหน่อยๆ เลยเคลียงานที่ต้องทำให้เสร็จแล้วก็งีบ ที่ๆผมน้่งเป็นที่พักแผนกของผม คนที่จะเดินมาส่วนใหญ่เป็นคนในแผนก ผมฟุบหลับกับโต๊ะไปสักพัก ผมได้ยินเสียง พวงกุญแจดัง แบบคนที่เอากุญแจบ้านห้อยไว้ที่เอว เสียงนั้นเป็นพี่บัดดี้ผมแน่นอน เพราะไม่มีใครจะเดินมา ผมได้ยินเสียงเข้ามาใกล้มากๆ ผมก็เลยจะเงยหน้าถามว่า มีงานค้างอะไรไหม ผมเคลียอันนี้ อันนั้นไปแล้ว เพื่อจะเช็คงานว่าทำหน้าที่ครบ แต่ผมเงยหน้าขึ้นมา พบแต่ความว่างเปล่า เล่นเอาผมงงไปสักพัก ตอนนั้นเวลาประมาณเกือบๆเที่ยงคืนได้ ผมรู้สึกเหมือนมีคนเดินผ่านเข้าไปข้างหลัง ที่ผมพักอยู่ ทางนั้นเป็นทางตัน

ผมก็คิดว่าพี่บัดดี้เดินเข้ามาเอาของ แต่ผมหันไปพบแต่ความว่างเปล่า ผมเลยลุกออกจากตรงนั้นเลย และเดินไปหาพี่บัดดี้ และผมก็เห็นเค้านั่งอยู่ตรงโต๊ะทำงานตรงหม้อต้ม บางไลน์ผลิตจะใช้น้ำร้อนจุ่มชิ้นงาน บางทีน้ำมันขาดหรือเครื่องมันร้อง ต้องคอยนั่งเฝ้าเครื่องไว้เพราะถ้าอุณหภูมิไม่ได้ ชิ้นงานที่จุ่มก็จะเสียไปด้วย ใช่ครับ พี่บัดดี้นั่งอยู่ตรงนั้นไม่ได้ไปไหนเลย ส่วนผมก็รู้คำตอบได้ทันที คืนที่ 4 สร้อยพระผมขาด ผมเลยเอาพระใส่กระเป๋าหน้าอกมาทำงานด้วย เพราะคืนที่ 3 ผมลืมใส่พระ และแล้วเวลาลุ้นระทึกของทุกวันก็มาถึงและที่มันระทึกกว่านั้นก็คือ บัดดี้ผมต้องไปเข้ากะเช้า ผมเลยต้องปิดเครื่องนี้คนเดียว จังหวะผมเดินขี้นมาบนชั้น 3 ตรงเครื่องคลูเลอร์ ผมเห็นอะไรบางอย่างที่มันมืดกว่าความมืด สิ่งนั่นก็คือมันดำสนิทเลย พอผมเดินเข้าไปที่เครื่องนั่น เงาดำนั้นก็วิ่งแบบ 4 ขา ประมาณ 2 ทีหายเข้าไปหลังเครื่อง ตอนนั้นผมเข้าใจดีเลยกับคำว่า ใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม คือใจมันหายไปจริงๆ แบบว่ารู้สึกแวบขึ้นมาเลย แต่ผมก็ต้องทำหน้าที่ปิดเครื่องและปิดไฟ แต่ไม่ใช่เดินไปที่เครื่องแล้วปิดได้เลยผมต้องกดโค๊ดที่เครื่องและจดบันทึกลงสมุด มันจะมีเขียนว่า อุณหภูมิจ่ายไปเท่าไหร่ ส่งเข้าไลน์ผลิตมันเย็นพอไหม เครื่องคลูเลอร์จะเปิดตั้งแต่ 7 โมงเช้า และทุก 3 ช.ม. ต้องมีคนขึ้นมากดโค๊ดเช็คอุณหภูมิ และเช็คครั้งสุดท้ายก็คือตอนปิดเครื่อง จังหวะผมยืนกดโค๊ด ผมได้เหลือบไปเห็น ไอ้เงาตอนแรกที่วิ่ง 4 ขาไปแอบหลังเครื่อง ตอนนั้นมันกำลัง ชะโงกหน้ามาดูผมว่าผมกำลังจะทำอะไร พอผมเห็นแบบนั้นเท่านั้นแหละ กดจดบันทึกอย่างไวปิดเครื่อง ปิดไฟ และลงมาจากชั้น 3 ให้เร็วที่สุด และผมก็ยังต้องขึ้นมาปิดเครื่องนี้ทุกวัน ทุกวัน ทุกวัน ทุกวัน จนเกิดเป็นความเคยชิน เพราะผมเข้าก็กลางคืนคนเดียวตลอดหลังจากนั้น !!!! ขอฝากเรื่องไว้ด้วยนะครับถ้าผมเล่าไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ แต่ผมยังจำทุกรายละเอียดได้ไม่มีวันลืม ปล.ไม่ได้ทำงานที่นั้นแล้วววว

ขอให้รวยๆเฮงๆ บอลชนะทุกคู่ สาธุๆๆ

ไป

สวัสดีครับ

บ้านไหน

ผมอำเภอฟากท่า

ตรอนครับ

@@user-eu7fd5to5k ผมอยู่พิชัยครับ

บ้านโคก ค่ะ😊

ไหน

เดียวก่อนๆ ท่านคือใครครับ ฮ่าๆ แอดงง

@@theshocktime ไม่เป็นไรครับ

@@theshocktime คนใข้ศรีธัญญาครับ