Рет қаралды 108,722
მე ჩემს მოგონილ ზღაპარს
ვჩუქნი შენსავით ბავშვს.
მე შენს დაგებულ მახეს
ვამჩნევ და მაინც არ გარიდებ თავს,
ვერც გისწორებ თვალს.
ტაია, ტაია, ტაია ვატატაია და,
ვაჭიჭა და, ვატატაია და.
ცაში დაკარგულ თვალებს
გაფრენის სურვილს ვამჩნევ.
წელამდე ჭაობში ვდგავარ ობლად
და ფეხებზე თქვენს მიერ ნაზ ქაჩვას ვამჩნევ.
ტაია, ტაია, ტაია ვატატაია და,
ვაჭიჭა და, ვატატაია და.
ციდან მომცინარი სახე
ჩემს მძორში შიშის ზარს არხევს.
შენს სახის მიღმა უჩრდილო ზიზღს და
ჩემს მიმართ სიძულვილს, დიდ სიძულვილს ვამჩნევ.
ტაია, ტაია, ტაია ვატატაია და,
ვაჭიჭა და, ვატატაია და.