Rozmyślam nad miłością,
co ślad znaczyła mocą
i uczę się pojmować ją.
Rozmyślam nad dobrocią,
co czynić źle nie mogła,
choć wokół wyszydzano ją.
Za jaką cenę przyszło Ci,
stać się człowiekiem z ciała i krwi.
Czułeś tak samo, czułeś jak my,
kiedy Ci podstawiano krzyż.
Chciałeś zapłakać, nie było łez,
wiedziałeś Ojciec opuścił Cię.
Zabrakło Piotra,
który w ogień z Tobą miał iść.
Za winy ojców i nasze
stałeś się Barabaszem,
choć nigdy grzech nie splamił Cię.
Jak owca na rzeź prowadzona,
milczałeś gdy na ramionach
przyszło Ci dźwigać ciężar win.