Jeśli jesteś osobą z grupy wysoko wrażliwych, to podziel się swoimi odczuciami z codziennego życia w komentarzu. (:

Wysoka wrażliwość to przekleństwo. Nadinterpretacja, szybkie przywiązywanie się (wiążący się z tym ból po stracie) i trudności ze wstrzymaniem od ujawnienia swoich słabości.

Wadą nadwrażliwości jest ciągłe myślenie o wszystkim co się wydarzyło i co się może wydarzyć, dlaczego coś się stało lub się stanie, wszelkie powody, przez co można zniknąć we własnym umyśle na jakiś czas

Męczę się z tym już 28 wiosen. Wrażliwcy solidaryzujmy się !

Jestem WWO i ciężko Mnie będzie przekonać, że to super sprawa. Brak zrozumienia u innych, a zwłaszcza bliskich jest dołujący. I nie to, że są źli. Oni nie potrafią myśleć i analizować tak jak Ja. Ehh szkoda Trzymajcie się wrażliwcy :)

Wysoka wrażliwość to błogosławieństwo i klątwa zarazem. Ten świat coraz bardziej uciska wrażliwych, panuję coraz większa znieczulica i wyścig szczurów.

Boże popłakałem się podczas samego oglądania tego, bo w życiu nie czułem się tak zrozumiany.

Jeszcze niedawno byłam dumna z tej swojej wrażliwości i z tego, że potrafię docenić po prostu zwykłe drzewo czy wchłonąć całą sobą jakąś piosenkę... ale od jakiegoś czasu borykam się z nerwicą i atakami paniki i podejrzewam, że to właśnie ta wysoka wrażliwość mnie do tego doprowadziła. Mam nadzieję, że niedługo zrozumiem siebie lepiej i lęki odejdą

Chłop co zrobił film o mnie. Ciągłe nadinterpretowanie i analizowanie wszystkiego wokół jest dla mnie wybitnie męczące, czasami chciałbym coś po prostu zrobić bez tzw. lagów w mózgu

Wysoka wrażliwość jest podła … Nie ważne że masz dobrą prace, nie ważne że ludzie cię szanują i według nich jest wartościowym inteligentnym człowiekiem, nie ważne ze robisz coś czym wyróżniasz się wśród innym i ludzie to doceniają, nie ważne że obdarzasz ludzi dobrem, empatią czy zrozumieniem… Mógł bym wymieniać dalej … ale i tak przyjdzie taki moment, ze mimo iż chcesz być tylko szczęśliwy , to ktoś na tym moście do szczęścia zrobi kolejna dziurę , przez którą ciężko jest nam przeskoczyć

Wrażliwość to jedna z wielu cech po której można poznać inteligentną osobę, jednak brak panowania nad nią utrudnia życie codzienne:)

Wysoka wrażliwość to ciągły ból..... dotykają krzywdy ludzi i zwierząt, nie jesteś w stanie zrozumieć dlaczego jest tyle zła na świecie, tyle cierpienia. A widząc to dusza cierpi.... Muzyczka w tle poezja 🎼🥰❤️

Z perspektywy faceta posiadającego tę cechę mogę powiedzieć tyle, że w codziennym funkcjonowaniu jest świetna dopóki można być "w swoim świecie" i jeszcze lepsza gdy rozmawia się z drugą, wysoko wrażliwą osobą. Cała reszta codzienności jest o wiele trudniejsza. W pracy trzeba mieć samego siebie non stop pod kontrolą, żeby być wydajnym. Relacje z ludźmi pochłaniają dużo "paliwa" bo angażujemy się w nie mocno emocjonalnie, przez co nie mamy potrzeby częstego utrzymywania kontaktu bo zbyt częsty z większą ilością osób niż kilka jest wyczerpujący, a normalne osoby odbierają to jako przykre. Związek jest trudny, jeśli partner nie posiada tej cechy, myślę że szczególnie jeśli mężczyzna jest stroną wysoko wrażliwą, bo odbierana jest mu męskość np przez to, że zwraca uwagę na szczegóły, są dla niego ważne drobne rzeczy i gesty. Proste tematy możemy analizować bardzo długo, co jest dla partnera męczące i odbierane jako niepotrzebne "rozbieranie gówna na atomy". Poczucie osamotnienia w głębokim odbieraniu rzeczywistości bywa przytłaczające, niemoc całkowitego "wyłączenia" rozmyślań frustruje i powoduje tylko kolejne rozmyślania. To oczywiście tylko moje zdanie i osób ww które znam. Podsumowując, ta cecha potrafi dać ogrom radości, możliwość poczucia wielkiego szczęścia, ale też życie z nią na codzień jest bardzo męczące i trudne.

Zawsze mnie denerwują osoby które mówią np. 'Jak może Cię coś takiego boleć?" lub "dlaczego płaczesz?" Lub "JA bym już dawno zapomniał" / "MNIE to by nie ruszyło". Bardzo się cieszę że takie osoby mają grubą skórę ale no kurcze nie jestem nią!!!

Jedną z wad wrażliwości jest to, że większość ludzi, zwłaszcza, gdy jest się mężczyzną, spostrzega za ją wadę/słabość.

Im więcej jest osób wokół mnie na których mi zależy, często czuje sie coraz słabiej mimo że świetnie spędzam czas. Jeden czynnik potrafi mi zepsuć dzień - osoba kompletnie mi nie znajoma potrafi kompletnie zmienić mi chumor. Często też jestem tą cichą myszką - mama do dziś się dziwi że pamiętam tyle szczegółów Analizuje wszystko - dosłownie, za dużo czasem Mam wysoko rozwiniętą wyobraźnię - mogę wyobrazić sobie wszystko i jest to piękne ale nie każdy widzi w tym coś fajnego Biorę za dużo emocji innych ludzi na siebie - przejmuje się nimi mimo że to nie moja sprawa Ciężko jest mi się przestawić na coś innego, zmienić coś w swojej rutynie No i coś chyba najgorszego - łatwo się wypalam i moim jedynym ratunkiem jest sen Polecam i nie - fajnie jakby ludzie wiedzieli co to jest i mogliby zrozumieć czemu czasem nie chce z nikim gadać

To jest ciągle rozpamiętywanie przeszłości, ciągłe myślenie o tym czy się zrobiło coś źle przywiązywanie się do ludzi a potem ból związany z zdrada lub odrzuceniem. U mnie jak ktoś podniesie na mnie głos jest mi przykro i zwalam winę na siebie. Ogólnie jest czasami bardzo trudno

Dzięki tobie moja mama zrozumiała dlaczego nie chce wychodzić na imprezy mimo że jestem bardzo socjalną osobą. A co do tego jak wygląda mój typowy dzień to powiem tak. Może on się zacząć niesamowicie pozytywnie ale przez, tak jak powiedziałeś, jedno słowo może zepsuć cały dzień. Gorzej jest jeszcze wtedy jak widzisz że ktoś się patrzył na ciebie trochę dłużej i zaczynasz myśleć czy mu się podobasz, czy coś masz na głowie, czy śmiesznie wyglądasz. Kopiesz i kopiesz temat i nigdy nie znajdziesz jego dna. Co jest przydatne podczas pisania książek ale jest gorzej jak nie masz słów aby to opisać. Cieszę się że znalazłam w swoim otoczeniu takie osoby jak ja i teraz wraz z nimi wymyślamy najgłupsze i najbardziej ciekawe historie jakie świat słyszał.

Wiele moich problemów, w tym problemy z samoakceptacją oraz z relacjami z rodziną biorą się u mnie właśnie z wysokiej wrażliwości. Widzę to dopiero po czasie. W moim przypadku terapia okazuje się bardzo pomocna. Cieszę się, że temat wysokiej wrażliwości jest coraz bardziej nagłaśniany 🤍

mam 19 la i bardzo długo uważałam, ze jestem ofiara losu. Przeżywam emocje mocniej niż rodzina czy rówieśnicy, jestem empatyczne, bardzo wrażliwa i pomocna. Przez długi czas nie potrafiłam tego zaakceptować i docenić. Może to przez to, ze od małego byłam uwzana za bekse, kolegowałam się z osoba, która „zjadała mnie od środka”, nie potrafiłam nic zmienić. Odkąd wyleczyłam depresje i wyszłam z wielkiego bagna zaakceptowałam to jaka jestem ale tez nauczyłam się pracowac sama ze sobą. Na chwile obecna ciesze się z tego co mam, kogo mam i kim jestem. Nie mam się czego wstydzić i czego żałować

Taka wrażliwość w pewnym momencie doprowadziła mnie na szczęście przez krótki czas do problememow psychicznych, ciągła nadinterpretacja najmniejszych słów doprowadzała do paranoi, duża empatia, wrażliwość na muzykę, upływający czas w połączeniu z dużymi zmianami związanymi z moim wiekiem doprowadzily do podkreślam krótkofalowego epizodu depresyjnego.Nadal to trochę przeszkadza nie mam osoby która dostrzeże w niektórych utworach to samo co ja, dużo ludzi mnie słucha lecz przez moją wrażliwość gadam w kółko to samo i mam uczucie że nie powiedziałem wszystkiego lub nie zostałem wysłuchany także przeraża mnie czas wiele ludzi, sytuacji juz zabrał na zawsze mógłbym ten komentarz jeszcze bardziej rozpisać bo tak właśnie działa moja wrażliwości ale się przed tym powstrzymam

Mam 25 lat i jakoś od 10 roku życia czułem że coś jest ze mną inaczej niż z resztą rówieśników i w ogóle ludzi. Widzenie i czucie więcej wydaje się być bardzo fajne, jednak wiąże się z tym wiele utrudnień w życiu codziennym. Nie pomaga fakt że miałem w życiu kilka pasji artystycznych które porzuciłem i teraz pracuję w fabryce.

Kiedyś wydawało mi się, że bycie wysoko wrażliwym jest takie cool :-) Widzisz więcej, rozumiesz więcej - bogaty świat wewnętrzny powoduje, że nie nudzisz się sam ze sobą. I pewnie dalej bym tak uważał gdyby nie musiał wejść w dorosłe życie z jego prozą, pracą, wymuszonym kontaktem z ludźmi, galeriami handlowymi itp. Wysoka wrażliwość często równa się byciem "dziwnym", niepasującym i nieprzystosowanym. I z czasem zaczyna być naprawdę dużym kłopotem. Dla otoczenia i dla samego siebie. Myślę, że dobrze byłoby gdyby osoby wysoko wrażliwe znały i rozumiały koszt i konsekwencje swojej wrażliwości. Inaczej będzie im ciężko w życiu. Bardzo dobry odcinek - dziękuję!

Ja jestem osobą WWO. Zakochałem się jako młody chłopak, bez wzajemności, tak mocno, że niestety nie byłem w stanie wejść w inny związek, zmarnowałem młodość. Ulgę poczułem dopiero po około 10 latach ale mimo upływu czasu ta osoba nadal mi się śni więc nie jestem zupełnie wolny od tego ciężaru emocjonalnego. Najgorszy jest chyba brak zrozumienia w społeczeństwie - po prostu nikt tego nie rozumiał, więc takich zwykłych a bardzo potrzebnych rzeczy jak "współczucie" nikt nigdy mi nie okazał. Nie umiem żyć. Cały czas odwrażliwiam się czyli celowo zabijam siebie w sobie ale to cały czas trwa, to ciągle nie koniec, ciągle jestem zbyt wrażliwy.

To że jestem osobą wysoko wrażliwą dowiedziałem się od mojej Pani psycholog. Powiedziałem jej wiele podobnych rzeczy do tego materiału, tylko moja wysoka wrażliwość i wiele przykrości rodzinnych przez 3lata z rzędu non stop spowodowały, że jak to ona ujeła "Wyjałowienie z swoich uczuć" bo bardziej się przejmowałem smutkiem wszystkich wokół mnie i nie miałem czasu na własne cierpienie. Przez wysoką wrażliwość boje się podejmować niektórych rzeczy, a nawet zanim je podejmę baaaaardzo długo analizuje i czasem przeszkadza mi to w spaniu. A natomiast dzisiaj doświadczyłem przeciążenia sensorycznego. Ale muzyka bardzo mi z wszystkim pomaga uwielbiam słuchać spokojnej muzyki w której znajdują się skrzypce i fortepian, uwielbiam analizować każdy dźwięk, każdą nutę bardzo mi to poprawia humor.

Ehe, niektórym ciężko to skumać, relacje przez to są trudne, ale warto nie kryć się z tym, wtedy jest spoko 👌

Wysoka wrażliwość to taka supermoc. Wszystkie jej negatywne cechy należy przyjąć z pokorą gdyż nie wszyscy są w stanie doświadczać tak jak MY 😊

Ja mam wrażenie, że ludzie wybitni byli tak wrażliwi, że nawet nie jesteśmy sobie w stanie tego do końca wyobrazić, ponieważ ich siłą było to we wszystkim co robili, że starali się to czuć do szpiku kości, co pozwalało im dobrze nad tą rzeczą jaką się zajmowali panować. Pozdrawiam wszystkich miłego dnia, czy wieczoru hehe

Dziękuję Ci za ten film! ❤ Praktycznie wszystko się zgadza w moim przypadku. Ciężko jest być WWO w dzisiejszym świecie. Z jednej strony jest wspaniale, ponieważ dostrzegasz więcej i czujesz znacznie więcej, ale z drugiej strony wszystko bierzesz do siebie, czasem aż za bardzo, czy to krytykę czy złe słowo. Bywają momenty, kiedy uwielbiam swoją wysoką wrażliwość, a są też takie kiedy mam jej po dziurki w nosie 😅 Niemniej jednak uważam, że jest to bardzo pozytywna cecha, myślę, że świat potrzebuje takich ludzi, gdyż to właśnie oni potrafią dostrzegać piękno tam, gdzie często nie jest ono dostrzegane, nie tylko w świecie, naturze, muzyce, ale również w ludziach ☺

Wysoka wrażliwość jest piękna 💗💜🙏🏽ludzie są bardziej kreatywni emocjonalni a mi się wydaje ze to inni są właśnie ubodzy intelektualnie i nie maja wyobraźni bo coraz to więcej ludzie głupot robią bez zastanowienia zamiast usiąść i rozpatrzyć np czy selfie nad klifem do dobry pomysł czy nie spierdziela się w imię dobrej foty w przepaść i tacy zwykli ludzie nie widza tego ? ! Tak trudno na prawdę zastanowić się po myśleć…ile ludzi straciło życie przez własna głupotę bo nie usiedli i nie rozpatrzyli wielu aspektów …ja bym powiedziała ze ludzie bez wysokiej wrażliwości są głupi i płytcy na odczucia innych …i nie warto zadawać się z tak płytkim ludźmi gdzie szczytem szczęścia jest pójście na imprezę …dno..

Mam za sobą 70 lat życia z tą "ułomnością", dziękuję za mądry wykład i opisy komentujących - może teraz spojrzę na siebie ze zrozumieniem.

Długo uczyłam się jak zmienić moją wysoką wrażliwość z przekleństwa w moc. Jednak kochani wrażliwcy - DA SIĘ! Gdy nauczysz się z siebie wylewać nadmiar. Mozesz go wypłakać, wyspiewać, wytańczyć, wykrzyczeć co chcesz. Wtedy nadchodzi oczyszczenie i znów jestes sobą. Z czasem doszłam do perfekcji w ściaganiu złych emocji z ludzi i zwierząt i wylewaniu ich z siebie. Jestem wstanie pomagac innym i nie zatruwać swojej przestrzeni. Nie ustawajcie w próbach i NIGDY nie pozwólcie umrzeć tej wrażliwości to nasza wielka moc :)

CO jest XD Oglądam odcinek i słucham i sobie uświadamiam, że wszystko się zgadza ze mną, ale sobie mówię, że to może taki być przypadek itd, że to może być zależne od różnych czynników. Po czym na koniec ten tekst o regulacji dźwięku, dostosowaniu go do idealnego poziomu, ciągłe zmienianie nasilenia, to mnie rozwaliło kompletnie. Teraz jak nad tym się zacząłęm zastanawiać to faktycznie jest to spowodowane tym, że mnie irytuje gdy jest nieco za głośno lub za cicho dźwięk i musi być utrzymany na odpowiednim poziomie. Wcześniej uważałem to po prostu za swoje natręctwo, ale po połączeniu wszystkich informacji i przetrawieniu ich stwierdzam, że chyba faktycznie należę do osób wysoko wrażliwych. Ale jazda XD Dzięki za fajny materiał

Ehh bardzo to opisuje moją osobę, i faktycznie są to piękne cechy bo wysoko wrażliwe osoby posiadają dużo empatii ale z drugiej strony jest to wszystko bardzo męczące . Ta nadinterpretacja , ciągłe analizowanie , dbanie o szczegóły i wiele innych.

Wysoko wrażliwi muszą znaleźć swoją życiową niszę , bezpieczną przystań. W pracy z, z partnerem ,przyjaciółmi... Nas życie po prostu dotyka a zarazem "boli" bardziej.

Wysoka wrażliwość w sprzyjających warunkach może być bardzo pozytywną cechą, jednakże w negatywnych okolicznościach może się przyczynić nawet do depresji.

Często mam takie odczucia, kiedy jestem u siebie w domu. Kiedy słyszę głośne komentarze rodziców na omawiany temat w telewizji czy chociażby zbyt głośna rozmowa przez telefon (a mój pokój jest na piętrze). Jazda samochodem też bywa dla mnie intensywnym wysiłkiem psychicznym, nawet poza centrum miast. Nie wiem, co dalej napisać, bo cała reszta również mnie dotyczy. Dzięki za materiał ;)

Do punktu ósmego dodałbym nawet pójście do dużego sklepu, ciągła muzyka, komunikaty, masa ludzi, osobiście dostaje od tego szału. PS: Dzięki za odcinek, do tej pory nie byłem pewien czy jestem wrażliwy czy po prostu dziwny :)

Dokładnie tak jest, cieszę się, że jest nas tyle. Wszystkiego najlepszego dla Wszystkich 😍🙂😊👍

To dlatego jestem inna niż osoby mnie otaczające w codziennym życiu 😃 ale i tak uważam jednak, że większości przypadków to wada 😕 za mocno ludzie to wykorzystują 😔

Nie lubię chyba swojej wrażliwości. Zwłaszcza że jak mnie coś porusza, to w rzeczywistości nikogo to nie obchodzi i tylko ja się tym zachwycam. W sensie. To akurat najmniejszy problem. Ale no czasem nie chciałbym być wrażliwym. No ale ok. Jednak jestem sobą i będę się z tego cieszyl. Trochę mam uczucie jakby ten film był o mnie. Ja rozpatrzam w głowie nawet dojście nowej osoby do klasy. O. I socjalizacja. Kłócimy się o półmetek. Wszyscy chcą tam pic alko itd. Mi szczerze nie chce się tam iść. Kolejny edit: o xd. I tak. Kompletnie wsyzsktich wkurzam tym poziomem głośności

Jestem i wiele rzeczy o których mowa w tym filmiku się u mnie sprawdza. Mam przez to stany lękowe. Jeszcze jak jestem sam ze sobą w domu czy ogólnie to potrafie być spokojny i nad sobą zapanować, ale gdy jestem wśród ludzi to łatwiej mnie zdenerwować i potem robie głupie rzeczy przez to niestety i nad tym ubolewam. Chociaż i tak bywało gorzej (bo kiedyś jeszcze byłem zbyt ufny do ludzi), trochę się pozbierałem

Nie jest łatwo być osobą wysoko wrażliwą. Kiedyś myślałam że wszyscy mają tak jak ja choć już od dzieciństwa słyszałam od innych że jestem "nadwrażliwa". Chyba najgorsze w tym wszystkim jest zamartwianie się o innych często bezpodstawne. Pozdrawiam wszystkich wysoko wrażliwych i oczywiście całą resztę żebym nie miała wyrzutów sumienia że kogoś pominęłam 😉

Najgorsza w tym wszystkim jest walka z samym sobą i z własnymi myślami...

Wysoko wrażliwy osobnik jest bardziej człowiekiem blisko miłości, a ten mniej wrażliwy nieco bardziej swoim umysłem ego, uwarunkowanym przez pragnienia

Dawno nie widziałam filmu, z którym mogłabym się tak utożsamiać. Myślę że jestem osobą wysoko wrażliwą i bardzo ciężko znaleźć mi kogoś kto by mnie zrozumiał, większość znajomych w moim wieku uwielbia chodzić po klubach, a ja tego nie znoszę. Rozmowa z dwoma osobami, które głośno i intensywnie dyskutują jest dla mnie wykańczająca, więc dla mnie wysoka wrażliwość to raczej wada nie zaleta. Ale materiał bardzo fajny ♥️

Większość wymienionych tu cech, to najzwyczajniej cechy introwertyka. Ale cieszę że tyle tu osób wrażliwych i pragnę Wam powiedzieć, że posiadacie wielki dar, którym możecie istotnie wpływać na świat. Musicie tylko nauczyć się porzucić strach, nie bójcie się być sobą, nie bójcie się uśmiechać do nieznajomych, nieważnie co kto o was pomyśli. Nie bójcie się wzruszać i głosić wyniosłe rzeczy, jeśli to wam wytkną, to Wy wytknijcie im to, że są nieczuli i żeby nauczyli się czym jest życie. Dzisiejszy świat jest smutny i taki spotka go koniec, jeśli dacie się pokonać strachowi. Moc jest z Wami, uwierzcie w to wreszcie. Umysł to broń a myśli to naboje. To my ludzie decydujemy jaką rzeczywistość tworzymy, nie dajcie sobie wmówić że jest inaczej. Nie dajcie sobie narzucić tych okropnych i bezdusznych scenariuszy, które mają Was pozbawić sumienia i wszelkiej wiary w to co piękne i prawdziwe. Przesyłam Wam dużo i miłości i życzę Bożego błogosławieństwa.

W końcu ktoś, kto rozumie, że nie chcę iść do klubu tylko w góry, bo po prostu nie lubię i to samo dotyczy niektórych spotkań - wiem, że nie będę się dobrze czuła w tamtym towarzystwie i bedzie ono dla mnie męczące to po prostu nie idę... i tu zaczyna się namawianie mnie przez kilka godzin... i wychodzę na okropną osobę, która jest zamknięta w sobie i unika ludzi. A ja jestem naprawdę towarzyską osobą i kocham rozmawiać z ludźmi, a tamten klimat mi nie odpowiada.

Przez wysoka nadwrażliwość wpadłem w nerwice lekową i ogólnie przez to ciężej jest w życiu ale widocznie po coś jest ta wrażliwość 😬 Super materiał dobrze wiedzieć że nie jestem sam z tym 😉

To jestem, wysoko wrażliwy. Dla mnie najważniejsze jest poczucie sensu pracy,bardziej niż wyplata. Zgadzam się z odcinkiem w 100% I dodam jeszcze ,że takie osoby szybciej się denerwują.

100% prawdy w prawdzie. Ja wiem, że jestem ultra wysoko wrażliwa i nadal mimo pracy nad sobą nie jestem w stanie tego zmienić. A mam za sobą lata pracy nad sobą. Nie da się "pracować nad sobą i już sukces" bo to proces, który nigdy się nie zaczyna i nigdy nie kończy. Przeżywanie czegoś nie ma początku w danej chwili tylko wiązane jest z odczuwaniem danej chwili w połączeniu z poprzednią taką sytuacją i kolejną wstecz a co za tym idzie w przyszłości na pewno kolejną i nie da się nad tym zapanować, nad chaosem i paranoją, a nawet bardzo logiczne argumenty nie są w stanie tego przerwać. Nie da się odciąć, olać, mieć to gdzieś...tak się nie da. Ale normalni ludzie tego nie zrozumieją bo dla nich jest to nie do ogarnięcia jak takie coś może się zadziać. To przekleństwo, nieuleczalna choroba, o której wiesz, że Cie niszczy, ale nic na to nie poradzisz. Wysoka wrażliwość jest dosłownie jak rak dla psychiki, możesz terapią i pracą nad sobą walczyć jak chory na chemioterapii, ale to wykańcza psychikę i ciało 🥺 to choroba, z którą się nie wygra bo to część Ciebie. Nie da się odciąć od siebie i tego kim się jest 😭 a podejście logiczne "uspokój się, już miałaś tak ostatnio, to minie, wdech wydech" tylko rozjuszyło natłok myśli i pojawia się kolejna "dlaczego ja? Co takiego zrobiłam, że muszę być taka a nie inna, dlaczego właśnie ja? Czemu nie mogę być normalna?" i tak koło się kręci 💔

WSZYSCY WRAŻLIWCY TRZYMAJCIE GARDE. Nie ważne ile jeszcze stresu i ciosów dostarczy nam ten poje.... świat, Bądźmy lepsi od innych i bądźmy dobrymi kobietami i mężczyznami dla innych. A świat będzie kolorowszy. Najważniejsze to żyć w zgodzie samym z sobą. Jestem osobą wrażliwą i jestem z tego dumna. Jest ciężko a zwłaszcza w relacjach damsko - męskich. Czasem aż brak mi siły. Mówili mi zawsze, że za bardzo analizuje, za dużo myślę nad byle pierdołą że zbyt łatwo wpadam w paranoje od nadmiernego myślenia. Obserwowanie ludzi sprawia i czasem dużo frajdy.

Dzień dobry, jestem osobą wysoko wrażliwą i nie lubie tego. Przy ogladaniu czegoś bądź słychaniu muzyki bardzo często czuję emocje przekazane poprzez utwór, lecz więcej jest minusów. Mam depresję, praktycznie każdy dzień jest dla mnie meczący: na przykład, gdy w szkole nauczeciel zacznie krzyczeć lub rodzic w domu ja już cały dzień jestem zmęczony i nie mam na nic siły. Analizuje praktycznie wszystko co utrudnia relacje między ludzkie: od 5 miesięcy próbuje do jednej osoby napisać, ale zamiast poprostu to zrobić ja się zastanawiam, czy ta osoba mi w ogóle odpisze, jeżeli tak to czy nie wyśmieje mnie. Boje się, także popełnić choćby najmniejszy błąd, bo ktoś może mnie przez to oceniać albo poprostu nie będę usatyswakcjonowany z tego co zrobiłem.

Korytarz szkolny w podstawówce to jest dramat.. Jedynym cichym miejscem była toaleta , jednak nauczyciele wyganiali ze względu na to że jakieś cymbaly gazem pieprzowym spryskały łazienkę i to w damskiej. W męskiej nawet nie chce wiedzieć co się tam dzieje XDD. W dodatku na takiej 7 lekcji matematyki taka osoba wysoko wrażliwa czuję się jak naćpana dosłownie moje powieki były poszerzone i nie wiedziałam co się dzieje wokół.

Dziękuję Ci za ten film! I to bardzo. W końcu będę mógł przedstawić to co czuje na codzień moim najbliższym.

Wysoka wrażliwość + skrajny introwertyzm + oznaki socjopatii spowodowane ciągłym wybieraniem drogi pod prąd, rozczarowaniami, zdradami, przeradzające się w nerwicę - jestem zgubiony :D Ale jest jeden plus, który trzyma mnie przy życiu: "miej wy....e a będzie Ci dane" i robienie swojego ;)

Najgorsze dla mnie w byciu nadwrażliwym jest ciągłe analizowanie, dochodzące do tworzenia w głowie wymyślonych scenariuszy zdarzeń z przeszłości, a nawet w przyszłości. Przez to, często miesza mi się to, co się wydarzyło, a to co sobie wymyśliłem. Psuje mi to relacje społeczne, bo tworzę sobie na okrągło idealne obrazy osób w otoczeniu.

Do tej pory analizuję kilka sytuacji z 2016, wymyślam alternatywne scenariusze, katuję się tym, jakie błędy popełniłam w dzieciństwie (np. nie postawiłam przecinka przed "że" w pierwszej klasie i pani na mnie za to nakrzyczała)... Nie polecam nikomu takiego życia

Ja też jestem wrażliwa, ale nie uważam, żeby to była wada, jak większość osób w komentarzach. Tak, jestem wrażliwa, ale to nie znaczy, że teraz będę się nad sobą użalać. Wiem, że jestem fajną osobą. Wrażliwi ludzie są inteligentniejsi, właśnie przez to, że wiele razy przemyśliwują różne rzeczy, które się zdarzyły. I, tak, to bywa męczące, wiem, ale jeśli będziemy sobie powtarzać, że to przekleństwo, to świat się dostosuje i zacznie nam udowadniać, że to właśnie jest przekleństwo. I będziemy tkwili w nieszczęściu do końca życia. A wielu ludziom brakuje przyjaciół, brakuje wrażliwych ludzi w otoczeniu i przez to nie wychodzą z domu, bo nikt ich nie rozumie, no ale jak widać, tych ludzi jednak wcale nie jest tak mało i nie możemy tworzyć takiego błędnego koła. Ja tez jestem wrażliwa. Boję się nawiązywać relację. Boję się, że nikt mnie nie zrozumie, nie polubi. Ale wiem, że wysoka wrażliwość ma też OGROMNE zalety i staram się pokazać wszystkim właśnie te zalety, pokazać się z jak najlepszej strony i myśleć o tym jak o czymś pięknym, a nie jak o "przekleństwie".

Wraźliwość - cud i przekleństwo w jednym. Wszystkie zmysły mocno i wyraźnie odczuwają uczucia innych - zarówno te dobre jak i złe. Odczuwanie silnie wszystkiego wokolo. Można z tym żyć, choć nie jest łatwo. 🙃❤️😇

Jestem wysoko wrażliwa, a to sprawia ze czasem ciężko mi obserwować zachowanie innych osób w pracy. Ciężko mi znosić ich nieuprzejmość, agresje, i złe wypowiadanie się na temat innych ludzi. Nie rozumiem tego czemu mogą być tak okrutni i niewyrozumiali. Czemu mogą tak chamsko traktować innych bez logicznego powodu, jakby zupełnie nie myśleli?

My little rockstar 😔 boże....K.M.S szczególnie powoduje u mnie różne smutne emocje, ale płacz zazwyczaj jak mam swoje ciężkie chwile. Dodam że kiedyś słuchałam piosenek częściej związanych z poddaniem się, albo dążeniem do celu po trupach niż teraz. Życie z kimś, kto wysysa z ciebie chęci do zmiany i życia to przekleństwo :/.

Zakochiwanie się jako osoba wysoko wrażliwa jest mordęgą. Nigdy nie zakochałam się jeszcze z odwzajemnieniem bo nadinterpretuje wiele rzeczy więc wystarczy jeden uśmiech i wpadam po uszy. Odrzucenie boli do tego stopnia że raz byłam blisko samobójstwa. A to dlatego że nawet że w rzeczywistości nie byliśmy razem, w mojej głowie to było prawdziwe. Przekleństwo które ma też dobra stronę. Jestem bardzo dobra sfatka bo po prostu czuje najmniejsze napięcie i widzę wszystkie znaki a do tego rzeczy które inni po prostu ominą, są dla mnie taka inspiracją że często zdarza mi się tworzyć pod ich wpływem

Oj tak, piękna muzyka doprowadza mnie do łez. To szczególne przezycie.

*ja zmieniająca głośność 3 razy podczas filmu* wiedziałam że jestem taką osobą ale teraz mam kolejne potwierdzenie, a z doświadczenia tak jest ciężko, nawet bardzo, lubisz to, że jesteś wyjątkowa, ale czasami mi na przykład przeszkadza w nawiązywaniu relacji

Jestem dość wrażliwa osoba Z mojego życia bardzo lubię oglądać ludzi próbując ich analizować kocham patrzeć na niebo ptaki na drzewach opadające liście czy płatki śniegu bo są piękne kroble deszczu przepiękny widok z gór zatrzymuje na chwilę serce ale przez to często łatwo łapie załamki przez co nie mam siły na codzinne obowiązki Dobry film!

Wysoka wrazliwosc jest okropna jesli chodzi o bycie w spoleczenstwie.Ciezko znalesc kogokolwiek do rozmowy,a jak juz kogos znajdziemy to gdy odejdzie pojawia sie dlugotrwale zalamanie.Ja juz 2 miesiac nie moge sie pozbierac po tym co sie stalo.Trzymajcie sie tam,wspolczuje wszystkim,ktorzy jak ja cierpia przez swoja osobowosc:(

Jestem osobą nadwrażliwą . Choruję na depresję , nerwicę oraz na bezsenność .. Wszak mam jeszcze inne choroby. To mnie wszystko przytłacza powrotu z pracy ze szpitala .Wracam wypompowany z energi

żyjemy w mało wrażliwym społeczeństwie, od zawsze przez to byłem wyśmiewany i nie udawało mi się w życiu, nie umiałem rozpychac się łokciami w życiu, z jednej strony jest to cecha pozytywna jeśli jesteś artystą muzykiem,ale jeśli jesteś szarym człowiekiem to przeszkadza bo rynek pracy, szkoła jest bezlitosna dla takich osób~~~ MOJA OPINIA Z ŻYCIA WZIĘTA

Wszystko do mnie pasuje, a zastanawialo mnie pare rzeczy, na przyklad, dlaczego pracujac w restauracji, po calym dniu od rana do wieczora odczuwam silne zmeczenie, jakby przeciazenie systemu XD, a inni tego nie odczuwaja, dziwilam sie czemu tak bardzo mnie to doskwiera, teraz juz wszystko jasne, Dzieki, mega odcinek :D

Paradoksalnie rzecz ujmując wiele osób myśli że są osobami nadwrażliwymi, a tak naprawdę są tylko przestymulowani dopaminą z technologii XX wieku, czyt.: telefonami, social mediami itp etc.. Przez co po prostu są zalęknieni, nie mają energii i są lekko ujmując apatyczni. Polecam odstawić social media, zmienić trochę żywienie i uprawiać aktywność fizyczną a nie wkręcać sobie większość chorób psychicznych (pamiętajcie że psychologia w polsce jest na niskim poziomie). Analizując jedno ze źródeł filmu, mogę stwierdzić że każdy jest osobą wysoce wrażliwą ponieważ ciężko mi znaleźć osobę bez cechy temperamentu uwzględnionej w źródle artykułu dr psychologii Monika Baryła-Matejczuk.

Ja ciągle czuję zmęczenie,cały dzień tęsknie za spokojem ,moim domem i moim światem w nim.w nim jest wolna od rozczarowań ,od myślenia od głośnych ludzi i zła które często w nich widzę.uwielbiam prostotę, skromność ,szacunek do ludzi ale im więcej pragnę ludzi i obcować z nimi tym bardziej cierpię bo ciągle analizuję wszystko i nie rozumiem ich zachowania dlatego żyję z brzemieniem szczęśliwej samotność.nie jestem osobą wycofaną wręcz przeciwnie.ciezko mi dobrać przyjaciół przy których mogłabym się spełnić emocjonalnie , często gram ,uśmiecham się ale najchętniej bym nie miała ochoty rozmawiać z pewnymi ludźmi,bo sa głośni,nie potrafią dobrać tonu głos do emocji a mnie męczy taki sztuczny świat.w pierwszych lata podstawówki pisalam swoje bajki ,a nawet książkę ,aby dać upust emocją.potrafilam zamknąc się u babci w pokoju na górze i godzinami tam przebywac ,nigdy nie nudziłam się sama.czulam się Ania z Zielonego wzgórza,mogłam się zachwycać wyglądem kwiatów w wazonie które zerwałam na łące.muzyka i nigdy bw tym nie czułam smutku.tylko spelnie.mialam też sporo.znajomych ale nie bratnich dusz.

Jestem taką osobą. Każdy krzyk na mnie, czy zwykłe zdanie wywołuje u mnie falę przemyśleń i smutku. Dzięki temu nabawiłem się nerwicy, ale jakoś idzie.

W dużym stopniu przykłady przytoczone w filmie pasują do mnie, i miałem moment w życiu w którym ciężko było mi ogarnąć wiele rzeczy w tym aspekcie to po dużej wykonanej pracy nauczyłem się z tym żyć dobrze sobie radzić jednak wiem że jeszcze przede mną trochę pracy. Jak grałem zawodowo w piłkę to pani psycholog sportową którą współpracowałem powiedziała mi że mam bardzo dużą łatwość wpływania na swój stan emocjonalny że potrafię bardzo łatwo sprawić że czuję się świetnie ale również potrafią szybkością siebie w dół i może być to zaleta albo wada zależności od tego czy nauczę się z tego dobrze korzystać. Myślę że dzisiaj mogę określić że po jakimś czasie udało mi się toPrzesuwać coraz bardziej w dobrą stronę.

Należę do osób wysoko wrażliwych. Za mocno przejmowałam się innymi ( w tym postaciami fikcyjnymi) niż sobą. Nie potrafię zaakceptować, że komuś mogło się nie udać, zginął w filmie czy stracił miłość. W mojej powieści nie pozwolę sobie na złe zakończenie, bo chcę by było pozytywnie. Mój psycholog mówi mi o tym na każdej sesji. Chciałam podzielić się swoim sukcesem, który był ważny dla mnie to otrzymałam komentarz, że nikogo to nie obchodzi i było mi długo smutno. Wystarczy, że zrobię źle nawet małą rzecz a potrafię to sobie wyrzucać dosyć długo. Gardzę sobą, że kogoś zraniłam a wcale nie chciałam. Wypłata nie ma dla mnie znaczenia a czy moja praca jest przydatna innym. Wysoki poziom empatii sprawia, że mogę pogorszyć sytuację chcąc komuś pomóc próbując wejść w jego buty. Żeby sobie poradzić mówię sobie, że nie mm wpływu na wszystko i wszystkich i nigdy nie będę miała. Ratuję się kreatywnością. Rysuję, pisze powieść, bo mam marzenie wydać ją. Jestem przerażona, że niemal 100% zgadza się z tym co odczuwam. Fantazjuje, analizuję naprawdę nadmiernie, pamiętam rzeczy, których nikt inny nie pamięta (rodzina sugeruje, że mózg przez wrażliwość dopowiedział to sobie tworząc fałszywe wspomnienie), posiadam mocną empatię. Mój psycholog pomaga to obrócić w zaletę. Lubię wychodzić, ale nie do klubu, bo się ich boję. Przebodźcowanie jest niebezpieczne, dlatego albo oglądam anime, rysuję, słucham muzyki. Robię coś, co kocham i bez czego nie mogę żyć. Wiem, że nadwrażliwość nie doprowadzi mnie do niczego dobrego. Trzeba umieć to wypośrodkować. Da się :)

Bardzo ważny temat. Cieszę się, że go poruszyłeś. Sporo osób wysoko wrażliwych nawet nie wie, że nimi są, a ta wiedza mogłaby bardzo im pomóc. Jest sporo książek w tym temacie i takie osoby mogą dowiedzieć się jak sobie radzić i jak odkryć w sobie siłę.

Wysoka wrażliwość to wspaniały dar, tylko trzeba się go nauczyć obsługiwać. W górę serca! 💝

A teraz wszyscy po obejrzeniu odcinka: "To o mnie, jestem wysoko wrażliwy!".

Kiedyś byłem osobą średnio wrażliwą, ale jakoś po stracie bliskiej mi osoby stawałem się powoli osobą wysoko wrażliwą, na wszystko patrzyłem zupełnie inaczej i tak się stało, że czułem się bardzo dobrze, a najbardziej z czego się cieszę, że moja osobowość jest teraz bardzo rozbudowana. A tak poza tym dzisiaj mi się coś stało z mózgiem, niby wszystko pamiętałem, ale mówiłem wszystko źle i dziwacznie chociaż mój mózg próbował się starać wykonywać normalnie czynności, bo jak myślałem to przed mymi oczyma wszytko było dobrze poskładane, ale zupełnie nie potrafiłem mówić, cieszę się, bo przynajmniej zeszło szybko. Zresztą z wielką chęcią zobaczył bym film który mówi o takich dziwnych sytuacjach i czy da się to jakoś naprawić by w przyszłości się takie sytuacje nie działy.

Jestem wysoko wrażliwym ekstrawertykiem. Czytam Wasze komentarze i odechciewa mi się żyć xD. Ogarnijcie się, ubolewanie nad swoim losem nic Wam nie da. Dla mnie wysoka wrażliwość to cecha której za nic bym nie oddał. Oczywiście - nie jest ona bez wad, ale jesteśmy ludźmi i mamy umiejętność pracy nad swoją psychiką. Rzeczywiście, duża ilość bodźców wokół, w klubach może być przytłaczająca. Nikt jednocześnie nie zakazał żeby umyślnie tą wrażliwość w takich momentach stępiać, specjalnie ignorować niektóre bodźce które do nas dochodzą. Ludzie nie rozumieją Twoich odczuć i czepialstwa o szczegóły? Jeśli to znajomi/przyjaciele - zmień towarzystwo na WWO. To samo w przypadku partner(a/ki). Jeśli to praca - wytłumacz sobie że ci ludzie po prostu nie mają sposobności dostrzec tego co Ty i zaakceptuj to. Ew. zmień pracę, może nawet zawód na taki gdzie osób WWO jest sporo. Kiedy wreszcie znajdziesz osoby Tobie podobne, relacje z nimi bywają niesamowicie wyjątkowe, docenia się że ktoś taki jest i że dobrze nas rozumie. Z takimi osobami można razem przeżywać wspaniałe chwile, o których większość społeczeństwa może tylko pomarzyć i których nigdy nawet nie będzie miało możliwości zrozumieć. Dalej, umiejętność zwracania uwagi na szczegóły daje Ci niesamowitą zdolność przewidywania zagrożeń i unikania ich. Może bywa męcząca, ale chroni Cię przed nieszczęściami które zaszkodziłby Ci jeszcze mocniej. Za dużo myśli ciśnie Ci się do głowy? Zacznij medytować. Nie pomaga? Zacznij uprawiać sport, ćwiczyć. Człowiek zmęczony nie ma siły tyle rozmyślać. Kolejna rzecz - czujesz że uczysz się wolniej niż inni? Może i tak, ale to dlatego że inni uczą się powierzchownie, a Ty dogłębnie zrozumiesz dany temat. Wreszcie - znaj siebie, pamiętaj że masz skłonności do przesadnego analizowania, zastanów się kiedy się to dzieje i naucz się na tym łapać. Powtarzam - nigdy nie oddałbym tej cechy. Takie cechy jak wysoka kreatywność, umiejętność łączenia pozornie niepowiązanych wątków czy empatia są na wagę złota i czynią Cię wyjątkową osobą. Czasem po prostu trzeba trochę popracować nad sobą żeby móc czerpać z tego garściami.

Jestem jeszcze bardzo młodą osobą ale mogę zakfalifikować się na nadmierną wrażliwość, zazwyczaj jest to duży ciężar, szczególnie kiedy otacza się towarzystwem nie akceptującym tego, śmiejącym się z tego i po prostu z brakiem zrozumienia. Osoby wrażliwe bez osoby która akceptuje to, pomaga i wspiera w dzisiejszym świecie nie mają zbytnio możliwości przetrwania, zamykają się w sobie. Mi strasznie pomogło "kupienie" czworożnego przyjaciela. Odkąd go mam czuje się lepiej ale przy piosenkach dalej płacze 🥲

"za dużo myślisz" zawsze to słyszałem i nigdy nie dawałem temu wiary heh, ale trzeba się tego uczyć, jak w Ostatnim Samuraju 🙃

Wysoka wrażliwość to żaden dar. To jedno z najgorszych klątw jakie można mieć w tym świecie. Przesadnie przejmujesz się wszystkim co wpędza cię w nerwicę. Jesteś wrażliwy co chętnie wykorzystują ci którzy są mniej wrażliwi do manipulowania tobą. Przywiązujesz się łatwo do ludzi i przedmiotów, a potem długo odczuwasz ból po stracie. Trudno ci jest ukryć swoje słabości. To znowu wykorzysta ktoś inny.

Tzw 'wysoka wrażliwość' jest po prostu reakcją, która wychodzi z traumy. Osoby, które miały emocjonalnie niestabilnych rodziców często robią się bardzo wrażliwe na emocje i reakcje innych ludzi, ale głównie po to, aby móc się do nich dostrajać lub wiedzieć kiedy się obronić/uciec.

To byłoby piękne gdyby nie cena tego, potrzebuję np bardzo dużej ilości snu której nie mogę sobie zapewnić, przed sprawdzianem w szkole potrafię zwijać się z bólu brzucha, przy każdej decyzji cały czas myślę co może się stać lub co może pójść nie tak, często płacze i 1 źle wypowiedziane słowo potrafi popsuć mi cały dzień... Masakra takie życie hah

zgadzam się z tym filmem no ale ja lubię tą wrażliwość w sobie, może i boli mocno ale jak się ogarnie to i otacza się prawidłowymi ludźmi to naprawdę jest fajnie

Za dużo myśli, ciągłe myślenie i głęboka analiza. Czasami przez myśli nie mogę spać.. Potrafię też nie spać bo przeczuwam, że coś się złego wydarzy. Kocham naturę i zwierzęta i kiedy jestem wśród zwierząt czuje się szczęśliwa. Duże miasto mnie męczy i przytłacza.. Jestem bardzo podatna na stres i bardzo dużo od siebie wymagam. Biorę mnóstwo rzeczy za bardzo do siebie. Ciężko jest żyć z taką wrażliwością, każdego dnia ucze się nad nią panować. Kocham śpiewać, piszę wiersze i dostrzegam najmniejsze drobiazgi. Czasami wydaje mi się, że zupełnie nie pasuje do świata w którym jestem..

Gdy ludzie pytają czy coś się stało myślą że da sie to od tak powiedzieć a tak mało czasu dają. Naprawdę wspaniały film. Ja mam tak że myślisz nawet o żeczach które się nie wydarzą, chcesz się np w końcu zakochać zwykłe serduszka mogą być bardziej impulsywne i się zastanawiasz czy osoba coś do Ciebie czuje czy tak po prostu Ci piszę. Albo myślisz żeby być tajemniczy i nie mówisz o problemach, hah łączmy sie. Mimo to jednak fajnie jest widzieć te krajobrazy, to wszystko, ta zaduma, słońce, niebo, odgłosy i Dawid Podsiadło hah, fajnie było by się przytulić z tą ukochaną osobę... Jednak sądze że to nie musi być przekleństwo to może być także dar patrzenia dalej i dalej... . Pozdrawiam i papa.

Zgadzam się z tym materiałem. To co czułem od dłuższego czasu, ale nie potrafiłem nazwać, znalazłem w tym filmie za co bardzo dziękuję autorowi.

Odnośnie zauważaniua subtelności. W tym filmie tylko rzeczy numer 6 i 8 zostały ponumerowane oraz w ogóle nazwane " faktem numer (...)". Reszta wymieniona jako kolejne elementy. (:

Nie wiem czy to odczytasz ale napisałam "Odę do Wrażliwości" Życzę miłego czytania 😁 Wspaniała Wrażliwości! Panno mej młodości! Tobie wiele zawdzięczam Teraz wszystkich tu znam. Widzę niedostrzegalne Wszystko jest tu barwne. Cudowne są kwiaty Które namalowałaś ty! Wspaniała jest muzyka Która mego ducha dotyka. Taniec jest niesamowity, Utwór też znakomity. Wrażliwości ma kochana , Przez nich niedoceniana, Wszak wspaniały dar Nie ujdzie bez szmar, Musi być zawsze wada, Ale dla ciebie taka rada: Nie przychodzi kiedy strata, Kiedy w uszach łomota, Kiedy się boimy I za dużo myślimy. Nie wyganiaj radości! Nie wprowadzaj złości! Nie przynoś tylu łez Jakby to życia był kres. Nie rozważań wszystkiego Nawet czegoś błachego. Proszę cię Wrażliwości Nie niszcz innym młodości! Wiesz że ciebie uwielbiam I zawsze w sercu mam Ale nie odwiedzaj innych! Zwłaszcza tych niegodnych.

To dar i przekleństwo. Z jednej strony wrażliwość na piękno, bogaty wewnętrzny świat, z drugiej strony ogromna empatia ciężko przeżywa się cierpienie także innych. I to niezrozumienie innych. Czasem nawet wyśmiewanie. Trudno się z tym żyje. Człowiek bardzo mocno przeżywa każdy dzień. Widzi więcej czuję więcej i więcej się przejmuje. Pozdrawiam wszystkich którzy rozumieją to o czym piszę :)

Ja należę do tej grupy i mnie osobiście bardzo denerwuje niezrozumienie ze strony innych. Chodzi mi o to że często zdarzają mi się takie sytuację gdy druga osoba ani trochę nie rozumie że mogę odczuwać coś inaczej super że jakaś sytuacja nie ruszyła by tej osoby ale ja przecież nie jestem nią, a przez to nie zrozumienie zdarza się że jestem wyśmiewana. Jeśli doczytałeś/aś do tąd to życzę ci miłego dnia ☺

Obejrzałem ten film, i dzięki niemu odnalazłem dużo odpowiedzi na wiele moich problemów, bardzo ci za to dziękuję (:

Nie wiedziałem do tej pory, że jestem taką osobą, a nawet że istnieje taki termin. W sumie teraz wszystko mi to wszystko tłumaczy: muzyka, wybredność co do niej, szukanie kolejnych unikalnych przeżyć i filmów, tak może to być przekleństwem, zwłaszcza w relacjach damsko-męskich, z którymi mam przez to problem, czyli np. zbyt szybkie przywiązywanie się, to prawda. Ale jako inżynier analiza, szukanie nieoczywistych problemów w zadaniu i rozwiązywanie ich (uniknięcie potencjalnego problemu jakiegoś systemu czy urządzenia w przyszłości), sprawia mi dużą satysfakcję. Muszę przyznać, że materiał został zrealizowany dogłębnie, nie wiedziałem że taka wrażliwość zbiera tak duże żniwo w moim codziennym życiu. Ciekawe, bardzo ciekawe. Wydaje mi się, że spotkałem tylko jedną osobę do tej pory o podobnej wrażliwości w swoim życiu. Nie sądziłem, że może być takich osób tak wiele.

U mnie najbardziej męcząca cechą jest mizofonia, utrudnia to życie. Słyszę nawet "wibracje" pralki u sąsiadów piętro niżej... Wyjście na zakupy do męczarnia (ściąganie emocji, męczące zapachy, dźwięki, światła... Analizowanie sytuacji czy po wyglądzie danego człowieka, po tym jak stoi, jaki ma ton głosu i co ma w koszyku znam historię jego życia, nie jest to bycie wścibskim, to się dzieje mimowolnie, mój mózg tak zczytyuje informacje). Analiza sytuacji, rozmowy, reakcji gdzie druga strona pewnie o tym nie pamięta, a ja mecze się bo strzeliłam gafę w 2011 r. Przykłady można mnożyć. Pozytywna cechą jest poczucie estetyki (ale też dlatego mało kogo zapraszam do domu, bo nie lubię gdy jest zaburzane). Plusem jest empatia, dzięki temu jestem w stanie opiekować się moim pieskiem i rozumieć jego stan, przeziębienie czy inne potrzeby... Ta sama emataia niestety sprawia, że gdy dzieje się coś przykrego (kłótnia w związku), to ściąga mnie to w dół na tyle, że "odchorowuje" 2 dni w łóżku. Łącznie z tym, że jak lekarz kilka lat temu podejrzewał u mnie raka kości, to musiałam po tej diagnozie wziąć wolne w pracy, bo nie byłam w stanie się pozbierać... Czekanie na wyniki to było żegnanie się że światem, zamiast myśl że może to pomyłka, albo że w wcześnie wykryta chorobą daje szansę na wyleczenie. Całe szczęście okazało się to pierwsze. Nasza psychika tak wpływa na nasze hormony, że tylko osoba z wysoką wrażliwością, zrozumie te dobowe wahania nastrojów.

Fragment o satysfakcjonującym poziomie głośności zastał mnie z palcami na klawiszach góra-dół, służących do... regulacji głośności.

Pytanie, może na odcinek: z czego ewolucyjnie wynika empatia? Oraz dlaczego osoby jej pozbawione często lepiej sobie radzą w życiu.

Jestem taką osobą, jestem też introwertykiem,pomimo mojego wieku marzy mi się jeszcze miłość,taka głęboka,duchowa❤️

Kiedy przydarzy mi się coś przykrego rozpamiętuje to w nieskończoność. Uwielbiam zamykać się w swoim wewnętrznym świecie i czuję się kompletnie nie rozumiana przez otoczenie. Wszystko inne też się zgadza. Przez długi czas myślałam, że coś jest ze mną nie tak. Bardzo się cieszę, że na ten filmik trafiłam. Dziękuję za odcinek!!!!