İslam Tevhid Dinidir
Bütün peygamberler, değişmez bir inanç sistemi olarak İslâmiyeti, yani onun özü olan «kelime-i tevhidi» -(Allah'tan başka ilâh yoktur) prensibini-tebliğ etmiş ve savunmuşlardır. Ancak, bu peygamberlere ait, sosyal, kültürel, ekonomik ve politik hayatı biçimlendiren «din ölçüleri» demek olan «şeriatlar», zaman ve mekân ihtiyaçlarına göre farklı olmuştur. Bu, bir tarih tesbitidir.
İslâmiyet’te «kelime-i tevhid», objektif ve sübjektif hiçbr varlık ve tasavvuru «tanrı» edinmemek üzere, insanın kafasını, gönlünü ve vicdanını mutlak varlık olan Allah'a döndürmek demektir, insanın kafasına, gönlüne, vicdanına ve hayatına tasallut eden (baskı kuran) bütün sahte tanrıları, mabutları ve «putları» yıkmak ve insana «hürriyet» getirmektir. Daha önceden de belirttiğimiz üzere, İslâmiyet'te hürriyet, Allah'tan başka ilâh kabul etmemek demektir.
İmam-ı Rabbani Hazretleri «Mektubat»ında buyurur ki, «Allah'a giderken, hiçbir konakta durmamak, hiçbir tezahürü O sanmamak, açık ve gizli şirkten korunmak, Allah'ı bütün tezahürlerin ve tasavvurların ötesinde aramak, her türlü yaratığı tanrı edinmekten sakınmak gerekir.»
O halde müslüman kimdir? O, sahte tanrıları ve tasavvurları dışındaki ve içindeki makam ve mevkilerinden indirerek sadece mutlak varlık olan Allah'a doğru vicdanında ve gönlünde yol alan kimsedir. Bu sebepten İslâmiyet, insanı sahte tanrılara tapındıran bütün bozuk «din» ve «ideolojilere düşmandır. Hiç şüphesiz, bütün bozuk «din» ve «ideolojiler de İslâmiyet'e düşmandır İslâmiyet'te «cihad»ın esprisi şudur: İnsanı «kula kul eden» bütün yol ve ideolojiler bâtıldır, dolayısı ile yıkılmalıdır, ferdi de, toplumu da tanrılaştıran sistemlere lanet olsun.
İslâmiyet, yalnız, mutlak varlık olan Allah'a ibadeti emrettiğinden, İslâm'da «mihrap» boş bir mekândır. İslâm'ın mabedinde ve mihrabında bir obje, bir tasavvur ve sembol yoktur. Kâbe-i Muazzama ise, bütün dünya ve kâinat mabedinin «suretlerden» ve sembollerden arındırılmış yüce «mihrabı» mesabesindedir. O, Kabe ki, her türlü sahte tanrıdan sembolden ve tasvirden bizzat, büyük kurtarıcı ve şanlı peygamberimiz Hazret-i Muhammed (O'na selâm olsun) tarafından temizlenmiştir.
İnsan, Allah'tan gayrisi karşısında «rükû' ve sacde edemez» diz çöküp el açamaz ve hiçbir insan buna zorlanamaz. İşte İslâmiyet'te «namaz», bu ölçü ve prensibi fiilen yaşamakır. Günde beş defa, vakti gelince, fert ve cemaat olarak, temiz olan her mekânda, madde âleminin«mihrabı» olan Kâbe-i Muazzama'ya yönelerek ve gönülleri bir noktada birleştirerek maddeten ve manen temizlenerek, bütün sahte mabutları silip süpürmek için mutlak varlık olan Allah'a sığınmak O'ndan gayrisi önünde hiçbir suretle eğilmemeye ve secde etmemeye söz vermek demektir. Bu sebepten yüce ve şanlı peygamberimiz «namaz dinin direğidir» diye buyurmuşlardır. Diğer ibadetler ve farzlar, hep bu mânâ etrafında toplanırlar.
Mutlak varlık olan Allah'a «teslim» olmayan kafa ve gönüller ise; ya «mutlak yokluğu» tanrılaştırır, yahut maddeyi «mabut» edinir ve mutlak varlık sanır. Oysa müslüman için. yokluk ve hiçlik yoktur ve madde, müslümanın mabudu değil ancak ve sadece mabedi ve seccadesidir Biz. maddeye, mâbut olma değil, mabet olma şerefi tanırız.
S. Ahmed Arvasi,Türk-İslam Ülküsü I,Burak Yay.,İstanbul 1990,s.65-66