Masz rację, pierwsze lata wojny Niemcy zmarnowali. Marzyli żeby dorwać całą Hochseeflotte jedną brytyjską eskadrę pancerników, to mogło wyrównać szanse w kolejnym starciu - marzenia czasem się spełniają 😀😀😀 Admirał Gustav von Ingenohl w grudniu 1914 roku staje przed taką szansą. Jest grudzień, niewiele widać dlatego ucieka sądząc że to główne siły Brytyjczyków - marnuje wspaniałą szanse😂😂😂. Dopiero Reinhard Scheer w 1916 roku zacznie działać bardziej agresywnie. Ale polecam przeanalizować skład Hochseeflotte w 1914 roku i Grand Fleet, oraz 1916 roku zwróć uwagę na stosunek sił jeżeli chodzi o drednoty. Pozdrawiam 👍👍👍

A Rosji Radzieckiej co chciałbyś przekazać?

Dla odrodzonej Polski utrzymanie nawet jednego okrętu liniowego było poza jej zasięgiem finansowym, był nawet pomysł odkupienia od USA jednego z predrednotów ale poza problemami politycznymi ktoś w końcu zauważył że koszt utrzymania nawet załogi takiego okrętu przewyższy cały budżet ówczesnej marynarki a w dodatku nie byloby nawet kim go obsadzić.

@@czterookikral2466 Dla naszej floty najlepsze byłoby oczywiście kilka U-Bootów UB III, ale tego nam by na pewno nie dali. Kilka dużych niszczycieli torpedowców jak chce Autor kanału, do tego góra jeden-dwa krążowniki. SMS Brummer i SMS Bremse idealne krążowniki dla nas, taki ORP Gryf razy dwa bo Niemcy zbudowali krążowniki minowe, po pierwsze dwa, po drugie dużo szybsze od ORP Gryf, po trzecie ORP Gryf pojawił się w 1938 roku, gdyby SMS Brunner i SMS Bremse pojawiły się 20 lat wcześniej bylibyśmy w innym miejscu w 1939 roku.

@@JanKowalski-he3gh W 1939 roku to byłyby już tylko pływające, kosztowne przestarzałe zabytki bez większej wartości bojowej jak - nasze kanonierki, ORP Bałtyk czy Mazur. Pzdr.

Jak dla kogo smutna. Dla narodów ciemiężonych przez Niemców bardzo radosna.

​@@brzoza17raczej wątpliwe. po pierwsze te okręty to takze ich krwawica, ich podatki, ich wysiłek... Po drugie niektóre z nich miały szansę żeby dostać jakiś udział w tej flocie, albo przynajmniej w złomie z niej. No i nic z tego nie wyszło...

​​@@brzoza17Ciemiężone przez Niemców są tylko ostatnie ciermięgi 🤣

A jakiż to poniemiecki niszczyciel sluzyl w polskiej marynarce? To bzdura.

Zmieniły się realia polityczne.

@@krzysztofmieszkowski3585 Żaden. Przecież tak napisałem.

Toczyła się już gra pomiędzy niedawnymi sojusznikami. Brytyjczycy nie mieli żadnego interesu we wzmacnianiu Jugosławii i Polski, które były, słusznie, uznawane za sojuszników Francji. Z tego samego powodu Brytyjczycy i Włosi torpedowali francuskie plany dotyczące maksymalnego osłabienia Niemiec, a także sprzeciwiały się korzystnemu dla Polski podziałowi Górnego Śląska. Dla Brytyjczyków i Włochów toczyła się już rozgrywka o możliwie największe odszkodowania wojenne ze strony Niemiec i jak argumentowali zabranie Niemcom Górnego Śląska będzie utrudniało skuteczne i szybkie spłacanie odszkodowań. To nie był jeszcze ten czas, gdy Niemcy były wrogiem Brytyjczyków na śmierć i życie, jak to było pod rządami Churchilla. Po pierwszej wojnie światowej Brytyjczycy, podobnie jak po wojnach napoleońskich, usiłowali prowadzić politykę równowagi sił, a ta polityka polega między innymi na tym, że aby ograniczyć mocarstwowe aspiracje Francji, należy jej przeciwstawiać któregoś z jej sąsiadów (Niemcy), którzy stale by Francję szachowali. Z tego samego powodu Francuzi tracąc możliwość sojuszu z Rosją (rewolucja wyrzuca ją na jakiś czas z polityki międzynarodowej), muszą stworzyć sobie tego sojuszu jakąś protezę w postaci Małej Ententy złożonej Czechosłowacji, Jugosławii i Rumunii. Sojusz ten uzupełniać miało odrębne porozumienie z Polską. Mieć pretensje do Brytyjczyków, Francuzów, czy Włochów, że mieli własne cele w polityce zagranicznej jest naiwne. Sojusze są wtedy silne, gdy obie strony są sobie równe ze względu na potencjał, realną siłę. W przypadku Brytyjczyków i Francuzów, żadne z państw Europy środkowo-wschodniej się w tym rozumowaniu nie mieściło. Na wschodzie jedynym realnym dla nich sojusznikiem mogła być Rosja, a realnym zagrożeniem Niemcy, w stosunku do których można było mieć różne strategie działania. Dla nas najkorzystniejszą była strategia Francji, niestety skutecznie zablokowana w Wersalu przez Wielką Brytanię i Włochy.

@@bomis6 Byliśmy mówiąc klasykiem "zderzakami do wymiany" dla UK i do dziś nic się nie zmieniło.

@@darekpowroci7590 Stąd ta teoria o której powiedział Gregor.

To samo, co postacI, zamiast postaciE, ale połóżmy nad tym zasłonę milczenia. Liczę, że Gregor się poprawi.

Niestety coraz mniej ... w płytkich ciepłych wodach cieśniny "żelazne dno" korozja postępuje szybko.

"Orkady (ang. Orkney Islands, wym.) - archipelag na północ od wybrzeży Szkocji, na granicy Morza Północnego i otwartego Oceanu Atlantyckiego. W jego skład wchodzi 67 wysp o łącznej powierzchni 990 km². Około 20 z nich jest zamieszkanych." - Sprostowanie było zamieszczone na ekranie. Skoro ponoć słucha mnie młodzież to określenia "tępy trep" i "tępy Prusak" w stosunku do admirała jest co najmniej nie na miejscu. von Reuter był wojskowym a nie politykiem i był zobowiązany do wykonywania rozkazów a nie mieszania się się do polityki. Dodam że w tamtym czasie obowiązywał go rozkaz cesarza zakazujący poddania jakichkolwiek niemieckich okrętów wrogowi.

Wilhelm II 10 listopada 1918 roku opuścił cesarstwo i ukrył się w Belgii, co wielu Niemców uznało za dezercję. 28 listopada oficjalnie abdykował. W momencie wydania samowolnego rozkazu zatopienia floty von Reuter podlegał rządowi II Rzeszy. Nie przypominam sobie, żeby taki rozkaz od swoich ówczesnych zwierzchników otrzymał.

@@marekkubala7254 Do tej pory nie jest całkowicie wyjaśniona kwestia czy von Reuter działał wyłącznie z własnej inicjatywy, czy też dostal jakieś tajne instrukcje czy też dyrektywy od rządu niemieckiego. Jeszcze raz podkreślę że wojskowy nawet wysoki rangą nie jest od tego aby tworzył politykę. Starał się na swój sposób bronić honoru Kaiserliche Marine. Działając pod presją czasu i pozbawiny dostępu do wiadomości ze świata uważam że postąpił prawidłowo. Co zresztą nieoficjalnie potwierdziło wielu brytyjskich admirałów.

Sam Pan w podkaście powiedział i pośrednio teraz to potwierdził (pochwałą brytyjskich admirałów), że jego decyzja była korzystna dla Brytyjczyków. Jeśli miał taki rozkaz od rządu, to jest usprawiedliwiony, jeśli nie, to nic go nie usprawiedliwia. Na razie nie mamy dowodów na istnienie takiego rozkazu, nieprawdaż?

@@marekkubala7254 Jest wiele niedodowiedzianych kwestii w tej historii. Wracając do głównego wątku tej dyskusji, dlaczego można nazwać niemieckiego oficera który zatapia własne okręty -"aby nie wpadly w ręce wroga" - "Tępym Prusakiem". Dlatego że jest Niemcem? Jak ktoś inny w swoim komentarzu napisal "Nie ma co przeżywać Niemcy zawsze byli perfidni"!!! To jak można nazwać oficerów polskich - Flotylla Rzeczna Marynarki Wojennej - wszystkie jednostki zatopiono na rozkaz generała Franciszka Kleeberga w 1939 roku. Oficerów francuskich - samozatopienie floty francuskiej w Tulonie w 1942 roku. Oficerów brytyjskich - Samozatopienie ośmiu brytyjskich okrętów podwodnych z Flotylla brytyjskich okrętów podwodnych na Bałtyku podczas pierwszej wojny swiatowej. Wydaje mi się że obowiązkiem każdego oficera Marynarki Wojennej jest zrobienie wszystkiego aby jego okręty nie wpadły w ręce wroga.