Քամանչա
Ամէն սազի մէջըն գոված` դուն թամամ տասն իս, քամա՛նչա,
Նաքազ մարդ քիզ չի կանայ տեսնի` դուն նըրա պասն իս, քամա՛նչա,
Ղա՛ստ արա` է՛լ լաւ օրիրուն էդիվըն հասնիս, քամա՛նչա,
Քիզ ինձնից ո՞վ կանայ խըլի` աշուղի բասն իս, քամա՛նչա:
Անգաճըդ էրծաթէն պիտի, գըլուխըդ` ջավահիր քարած,
Կութըդ շիրմայէմէն պիտի, փուրըդ` սադափով նաղշ արած,
Սիմըդ օսկէն քաշած պիտի, էրկաթըդ` փանջարա արած,
Օչով ղիմէթըդ չի գիդի` լալ ու ալմասն իս, քամա՛նչա:
Ճիպոտըդ վարաղնած պիտի` թահր ունենայ հազար ռանգով.
Ձարըդ ռաշի կուդէն պիտի, վուր դուն խօսիս քաղցըր հանգով.
Շատին զարթուն կու լուսացնիս, շատին կու քընեցնիս բանգով.
Անուշահամ գինով լիքըն` դուն օսկէ թասն իս, քամա՛նչա:
Ածողիդ է՛րկու կու շինիս, առաջ չայի, ղափա գ'ուզիս.
Կու մեձըրվիս այվընումըն, պարապ վախտի րափա գ'ուզիս.
Յիփ վիր գուքաս մէջլիսումըն` քաղցըր զող ու սափա գ'ուզիս,
Բոլորքըդ գօզալնիր շարած` մէջլիսի կէսն իս, քամա՛նչա:
Շատ տըխուր սիրտ կու խընդացնիս, կու կըտրիս հիվընդի դողըն,
Յիփ քաղցըր ձայնըդ վիր կ'օնիս` բաց կու'լի հիդըդ խաղողըն.
Խալխին էս իլթիմազն արա` ասին. «Ա՛պրի քու ածողըն»:
Քանի սաղ է Սայաթ-Նովէն, շատ բան կու տեսնիս, քամա՛նչա: