Schiermonnikoog grenst ten noorden aan de Noordzee, en ten zuiden aan de Waddenzee.
Ten westen ligt Ameland en ten oosten Rottumerplaat en de zandplaat Balg.
Rederij Wagenborg onderhoudt een veerdienst tussen Lauwersoog en Schiermonnikoog.
De totale lengte is 18 km en de totale lengte van de fietspaden is 30 km.
Van de geschiedenis van Schiermonnikoog voor de middeleeuwen is niets bekend.
In de middeleeuwen was Schiermonnikoog een onderdeel van het Cisterciënzer klooster Claercamp uit Rinsumageest bij Dokkum, één van de kloosters in Friesland.
De monniken van het klooster, die land indijkten, droegen grijze pijen.
Zo ontstond de naam: schier betekent grijs, en oog is etymologisch hetzelfde als ei in eiland.
Ter herinnering aan de monniken is in 1961 in het dorp een standbeeld van een monnik onthuld, gemaakt door Martin van Waning.
Schiermonnikoog werd gedurende de Tweede Wereldoorlog door de Duitsers bezet.
Zij bouwden ten noordoosten van het dorp een radarpost ("Schleidorp"), en legden een smalspoorlijn aan voor het transport van per schip aangevoerd bouwmateriaal.
Toen in april 1945 de provincie Groningen werd bevrijd door de Canadezen, vluchtte een groep van ongeveer 120 SS'ers naar het eiland waar nog steeds een Duits garnizoen aanwezig was.
Op 11 juni werden de laatste 600 man Duitse troepen op Schiermonnikoog door de Canadezen afgevoerd.
Eind 1945 werd het eiland door de Nederlandse staat geconfisqueerd, omdat het als vijandelijk vermogen werd beschouwd.
Graaf Bechtold Eugen von Bernstorff kon het goed vinden met de eilanders maar kon desondanks niet voorkomen dat het eiland van hem zou worden afgenomen.
Na de Tweede Wereldoorlog eiste de Nederlandse regering via een noodwet alle bezittingen op van de Duitsers, NSB'ers en landverraders, en dus ook Schiermonnikoog. Ook in Duitsland werden grote delen van zijn bezit door de Russen afgenomen.
In 1964 probeerde de graaf Schiermonnikoog terug te krijgen.
Toen dat mislukte eiste hij een schadevergoeding van de Duitse staat.
Bijna veertig jaar na de confiscatie kreeg hij in 1983 een schamele vergoeding van slechts 80 000 Duitse Marken.
Graaf Bechtold Eugen von Bernstorff overleed in 1987.