Mnie zatyka i nie mogę jeść i nawet ma wymioty zbiera

Niewiesz o czym muwisz ! Wstret do jedzenia jest tak samo okropny

Zalezy jaki masz typ stresu, a nie jak go odbywasz. Zajadasz napięcie typu "samornosc, brak sensu w zyciu, brak celu, brak satysfakcji z zycia a stres wywolany np. tragedią typu smierc ukochanej osoby mozesz przezyc jako kompletny brak ochoty na jedzenie, po prostu masz zabetonowany żołądek i juz.

Nie ma czego zazdrościć. Ważę nieco ponad 40 kg, każdy stresujący dzień i związana z nim głodówka, wiąże się dla mnie z dużym strachem czy tym razem dam radę czy może gdzieś zemdleję.

@@MusicBox811 bardzo współczuję.. ♥️

Mega mi przykro ze coś takiego cię spotkało :( szkoda ze dodatkowo mamy problem ze stawianiem granic, mam nadzieje zejdą ci się spojrzeć na siebie z miłością

@@aamputacja Masz rację, stawianie granic jest cholernie trudne, teraz po latach dokładnie wiem co powiedziałabym w tamtej sytuacji ale wtedy hmmm najłatwiej było uśmiechnąć się i udawać, że niczego się nie usłyszało. Myślę, że przez lata najpierw jako małe dziewczynki a później nastolatki nie byłyśmy uczone stawiania granic, w końcu dzieci i ryby głosu nie mają, ciągnięcie za stanik w szkole przez kolegów to tylko obśmiewane przez dorosłych końskie zaloty a wujek albo sąsiad, który komentuje zmiany w naszym nastoletnim ciele to przecież nic szkodliwego (i to tylko dwa z wielu przykładów przekraczania naszych granic).

Ojej, teściowa to powinna w tym czasie smacznie i zdrowo dla ciebie gotować byś mogła do siebie dojść i zająć się dzieckiem i sobą. Przytyłam bardzo❤ ❤❤❤

15:57 15:57 15:59 16:03 16:11

35:25 35:25 35:25

wyboru czy woli - owszem jest, ale najpierw świadomości - zauważenia problemu i chęci zmiany nawyków

@@justynakwiatkowska5441 wola/brak woli może odpowiadać tylko wtedy, gdy nie poznamy przyczyny sięgania po jedzenie lub zakazu jedzenia. Tak jak alkohol uśmierza nierozpoznany smutek, palenie strach itd., jedzenie, podobnie jak stosunek do pracy, wydaje się uzasadniona koniecznością, a jednak może stać się kompulsywne, gdy wewnątrz są nierozpoznane emocje. P.s. ja miałam tak wieczorami, rodzaj folgowania sobie, "nagrody" zmieszanej z lękiem przed pustką jutra, tłumienie wewn. niepokoju. A na samym dnie - brak poczucia wlasnej wartości, ważności, sprawczości...

Justyna występuje w telewizji.

Tacy "dietetycy" powinni co najwyżej podawać paszę zwierzętom hodowlanym..

@@Marta-wb9oc "zwierzęta hodowlane"? ludzie są odrażający, przytulają psy i koty i jednocześnie wpierdalają zmasakrowane zwłoki bitych, torturowanych, gwałconych, bestialsko mordowanych krów, cielaków, świń, kurczaków, kaczek, koni

Nie tłuszcz tuczy, tylko cukier i śmieciowe jedzenie. Posty przerywane obecnie to jedna najskuteczniejszych form odchudzania. Nie ma nic gorszego niż jedzenie 8 posiłków dziennie i to od samego rana.

A kto je osiem posiłków przez cały dzień 🤣🤣🤣 post przerywany promują różne diety religie np keto czy ten łysy Mariusz co zaleca uzdrawianie się sokami. Najzdrowsza dieta na świecie jest dieta śródziemnomorska i już 😊

@@olala137 doksztalc sie poczytaj

A wuesz, że teraz osoby z bielactwem są pokaxywane w reklamach? Zobacz na zalando. Tam są nie tylko kobiety, ale i mężczyzni i to nawet w bieliźnie pokazuje się ich ciało. Trzymaj się. 🇵🇱🖐️

Może zostanę modelem :)@@pixi2209

😮😖 Trzymaj się. 👍

Rozumiem że jesteś po terapii lub w trakcie?

Nie zgodzę się. Jej podcasty kryminalne są niekiedy tak tendencyjne, że aż ciężko się tego słucha.

Dasz sobie radè. Mąż i syn niestety do śmietnika.

Hej. Chciałam odnieść się do tematu zapachu żywności i opisać moje doświadczenie. Od paru lat zaczęły przeszkadzać mi zapachy niektórych produktów. Mięso potrafi zostawić na języku zapach "mokrego psa", szczególnie jeśli jest z kością, np udka. Podobny smród jest również po umyciu naczyń w zmywarce. Naczynia śmierdzą psem również po zetknięciu z surowym jajkiem. Większość produktów mlecznych typu serek, kefir, jogurt mają dławiący zapach, który kojarzy mi się nie powiem z czym... odkryłam że jedynie produkty Bio z Piątnicy tego nie mają. Zastanawiam się dlaczego pojawiło się to tak niespodziewanie (u mnie dopiero po 30stce), dlaczego nie odczuwałam tego wcześniej? Dodam, że mój mąż ma to samo tylko 10x mocniej. Kiedy widzę, jak np. moja mama wcina rzeczy, które swoim zapachem z miejsca odbierają mi apetyt, zastanawiam się, czy to nie wina jakichś nowych dodatków do żywności albo pasz dla zwierząt czy to może ze mną jest jednak coś nie tak?

​@@baldu5672prawdopodobnie tak, ale też zmiany w mózgu.

Co było dalej? Poszukaliscie pomocy? Wyszłaś z tego?

A jak dziecko pornosy ogląda to co rodzic ma zrobić? A jak seks uprawia?

Dziękuję :)

♥️

Link jest w opisie

@@mareksekielski7158. Dzieki, zobaczylem za pozno i juz nie chcialem kasowac prosby.

np. śp. jan nowicki. Często powtarzał, że jedzenie dla niego mogło by nie istnieć a tak jest tylko przykrym obowiązkiem.

@@fanfacjatymichaapola6770albo Maria Czubaszek ktora jadla glownie parowki

​@@dariamacioch4666 w przypadku pani Czubaszek to była anoreksja (słowa jej męża)

Sposób jedzenia , chęć czy nie chęć jedzenia, i ogolnie relacje z jedzeniem zawsze wiążą się z emocjami. Mówię to ja - podobno wyleczona anorektyczka i bulimiczka

Brak satysfakcji z jedzenia to tez forma zaburzenia odżywiania. Warto się temu przyjrzeć dlaczego nie czujemy takich uczuć jak satysfakcja, przyjemność, zadowolenie. Jedzenie ma sprawiać nam przyjemność problem się zaczyna jak jedzenie lub jego brak „załatwia” nam coś.

A ja myślę, ze wrazliwosc i delikatność

To udaj się do psychodietetyka i psychiatry po pomoc.

"Kariera przestała się w końcu liczyć, rzuciła naukę i doktorat. Poświęciła się rodzinie..." albo "Totalnie rozwalona psychicznie, do tego stopnia, ze jak wyszla za maz i zaszal w ciaze to byla to dla Niej tragedia (ciaza)". Wow, dla wielu kobiet nieplanowana ciąża to tragedia, co niektóre się jej pozbywają. Kobieta rzuciła edukację, której poświęciła długie lata i setki godzin, bo doszło do zapłodnienia. Poświęciła się rodzinie - czyli dla dziecka poświęciła wszystko, siebie, ambicje, cele i marzenia. Mąż też rzucił pracę i karierę? Taki wspierający mąż, że nie pomógł żonie ukończyć doktoratu? Bo co, sam zupy nie umie ugotować? Dla mnie to opowieść o słabym związku i zawodowej porażce, porażce życiowej, a nie o znormalizowaniu. Chyba że dla kogoś urodzenie dziecka to życiowe osiągnięcie. No cóż.

Ja sie pilnuje strasznie bo jedzenie w Stanach takie beznadziejne, gotuje, kupuje nie przetworzone jedzenie glownie mieso I warzywa, cwicze . Przez processed food mialam usuniety Gallbladder. - nawet nie pamietalam tych czasow bylam tak uzalezniona.

@@agneslaufer9579 dokładnie tak! Jak przyjechałam do Stanów bardzo pilnowałam jedzenia (wiadomo Amerykanie są od niego grubi), tu wszyscy chodzili na siłownie (bardzo tania i wyposażenie boskie - ps. zero łysych dresiarzy), bo tu musisz uprawiać sporty. Do tego praca na nowej (niepolskojęzycznej obiously) uczelni… STRES, STRES, STRES… mimo to zawsze znalazłam powód do samokrytyki, nawet wymówiłam sobie że jestem tam przypadkiem. A teraz WIEM ŻE MOGĘ! I jak trzeba będzie to znowu to zrobię. A teraz skoro los dał mi odpoczynek to korzystam. Positive thinking!

to dla mnie wyjazd do USA z kolei jest szansą na poukładanie swoich relacji z jedzeniem. Wiem, że trzeba uważać, dlatego dużo gotuję sama. Ale ile razy w PL nie próbowałam zrzucić kg, to zawsze przychodziły urodziny dziadka, imieniny mamy, sukces brata itp. Jednym słowem wieczna dyspensa. Która miała być okazjonalna. Plus widzę siebie w tym co mówi pani Justyna - 100%... Dodatkowo jak wpadałam w okres, że wiedziałam ze mogę sobie na coś pozwolić (np. święta) to popadałam w taki trans jedzenia, szczęścia, że dopiero po 2-3 tygodniach orientowałam się że co ja zrobiłam. Dlaczego fast-food był codziennie? Święta trwały 3 dni, a ty ciągle jesz "niezdrowo". Dlaczego nikt mnie nie zatrzymał? Prosta odpowiedź na to drugie pytanie - bo się ukrywałam. Potrafiłam zrobić obiad dla siebie i męża, zjeść. Po czym pojechać do sklepu na zakupy a przy okazji zahaczyć o McDonald... Straszne. Przyjazd do USA (dopiero przyjechałam, jestem tu od 1,5msc) działa na mnie mega pozytywnie, bo nikt nie przymusza mnie do dyspensy, albo inaczej, nie ma dyspensy bo nie ma okazji. Myślę, że ta ucieczka od rodziny też dobrze mi zrobi. Przyjechałam tu do pracy na Duke, NC, ale mam to szczęście, że mnie praca nie stresuje na tyle by przez nią się zamartwiać czymś. (Stres spowodowany pisaniem mgr, egzaminami i w ogóle studiami wykończył mnie psychicznie na tyle, że praca to odpoczynek.) Aczkolwiek zajadanie emocji wiem, że będzie ze mną na zawsze, pytanie tylko czy da się nauczyć z tym żyć. Plusem jest to, że już coś schudłam, bo nie mam auta i wszędzie chodzę z buta/komunikacją miejską, brak auta to też niezła motywacja. Bo po pierwsze ruch, a po drugie też nie kupisz nie wiadomo ile w sklepie, bo musisz to jeszcze przytargać do domu :p Smutne jest to, że jak patrzę na zdjęcia sprzed 5 lat gdzie ważyłam spokojnie 30kg mniej, były okupione wiecznym zmartwieniem, że jestem za gruba. Dziś przy II stopniu otyłości, insulinooporności, niepłodności żal mi tylko tamtej dziewczyny, żal mi siebie teraz. Ale wiem, że nie chcę tak żyć, by wiecznie sobie czegoś odmawiać ze względu na wagę. Powodzenia wszystkim w waszych zmaganiach, jak ktoś nie był nigdy uzależniony od jedzenia to nie pojmie niestety, co czujemy. Za to ja za nas trzymam kciuki. Będzie cholernie ciężko, nie dokonamy cudu, ale chociaż nie doprowadzajmy naszego organizmu do ruiny i nie skazujmy go na niepotrzebne choroby. BE STRONG!

Czym jest złapanie oddechu w tym kontekście? Nie dbanie o ruch i zdrową dietę? To coś jest nie tak, aktywność i zdrowe jedzenie tez moze byc przyjemne xd A zwlaszcza przyjemne dlugoterminowo, a nie chwilowa przyjemność xd

@@daethia nie wiem czy masz dzieci. Ja mam małe. Każdy praktycznie chce jeść coś innego. Mąż prawie wegetarianin. Dzieci nie. Gotuję sama. Trudno wszystkim dogodzić, a do tego jeszcze zadbać o siebie. Będzie łatwiej jak dzieci podrosną. Już jest lepiej niż rok temu czy 2. Ja się nie dołuję tym, że nie wszystko jest „idealne”. Nie musi być. Tobie się udaje wiec gratuluję! I życzę wytrwałości!

Szacunek dla Justyny i jej terapeutki, które pogadały i zrobiły z tego biznes.

​@@ianssl681 cóż nie trzeba tego poradnika kupować przecież. Może komuś akurat pomoże. Jedni potrafią robić kasę na wszystkim inni na niczym. Co poradzić.

Nie chodzi o jedzenie ,proszę poszukać pomocy,iść na terapię. Coś sobie pani tym załatwiamoze słaby związek może coś innego ,proszę iść

@@AB-gb4xf chodzę na terapię od dawna. Wiem, że to zajadanie stresu, zakrycie jakiejś pustki. Ale mimo tego, że wiem nie umiem tego ogarnąć. (Dzisiaj okazało się, że nie mieszczę się w jedyne jeansy. I zamiast stwierdzić, że czas coś zmienić, wziąć za siebie to już mnie nakręca na jedzenie.)

Brzmi jak zaburzenia odżywiania. Może za duzo restrykcji żywieniowych Pani sobie narzucila i wreszcie Pani "pękła".

@@gosiaandrzejewska9904 bo to są zaburzenia odżywiania zdecydowanie. Nigdy nie narzucałam sobie restrykcji żadnych więc problem zdecydowanie jest gdzieś indziej. Najgorsze, że w moim życiu jest tyle tego, że nie mogę się skupić na jednym temacie np. właśnie tych zaburzeniach i z czego one wynikają.

Same

Ja miałam dokładnie tak samo przez całe życie, mogłam funkcjonować jak w Seksmisji: - weź pigułkę, weź pigułkę, A stres zamyka mi gardło i żołądek, czasem mogę jedynie pić wodę, nic więcej nie przełknę 😔

Słaby dla kogoś kogo nie dotyczy ;)

I Kasie Guzik która schudła 100 kg bez operacji

@@izabelaa5524 muszę poszukać Kasi, bo nie słyszałam o niej. A Paulina schudła bez operacji 50 kg😉

A czy to Justyna się pcha, czy ją zapraszają ?

Dla mnie tez

Jedzenie nie sprawia Ci przyjemności, różne smaki? Jak to jest?

@@polly1212 jedzenie, choćby bardzo pyszne, sprawia mi dolegliwości w obrębie narządów wewnętrznych. Żołądek, wątroba, jelita, czuję się ciężko, niekomfortowo, robię się senna, ociężała i ogólnie jedzenie = dolegliwości i dyskomfort. Po prostu najlepsze smaki świata nie są warte tego złego samopoczucia później.

@@agatanemezis6278 najgorsze jest to że później po wszystkim trzeba jeszcze kupe robić :D

​@@agatanemezis6278 leczysz się na te dolegliwości? Moja teściowa też tak miała i to był rak żołądka.

To masz wielki problem, bo to nie jest normalne.

No to że nigdy nie znalazłaś odpowiedniego terapeuty brzmi jak wymówka. Z iloma próbowałaś?

Ciekawe czy w obozach koncentracyjnych jak Auschwitz też byli ludzie którzy się objadali i mieli taką chorobę???

​@@czekus5nie, tam chorowali na anoreksję

​@@czekus5spotkałam kiedyś Niemca, co mówił, że jego dziadek pracował w Dachau i tam więźniowie normalnie jedli.

👌

Stres - nie jem w ogole.

jedzenie i różne smaki nie sprawiają Ci przyjemności? zawsze mnie to ciekawiło, bo mam zupełnie odwrotnie

Kurczę, zawsze mnie to fascynowalo. Nie jestem w stanie tego zrozumieć. Jedzenie to dla mnie jedna z największych przyjemności w życiu.

Ja miałam tak samo... przez całe życie, mogłam funkcjonować jak w Seksmisji: - weź pigułkę, weź pigułkę, A stres zamyka mi gardło i żołądek, tak bardzo, że czasem mogę jedynie pić wodę, nic więcej nie przełknę 😔

@@polly1212 w sensie lubię np zjeść czekoladę czy czipsy ale czy to jest przyjemność? W ogóle nie bardzo rozumiem co to jest przyjemność, poza tym zazwyczaj po tej czekoladzie czy czipsach źle się czuję na żołądku no i kurczę jedzenie = wydalanie, dla ciebie wydalanie jest przyjemne?

Tańsza w utrzymaniu jesteś, bo mniej kasy na jadło tracisz.