Ne kadar güzel bir muhabbet. Sözü almanız vermeniz. İnternet ortamına rağmen. Tebrikler.

Bin dokuz yüz kırklı yılların sonları; Kars’ın Sarıkamış ilçesinin Iğdır Köyü. Her sene temmuz ayında bütün köy halkı iki aylığına yaylaya göç eder. Büyük ve küçükbaş hayvanlarıyla, çadırları, kovanları, kazanları, kızanları, ocaklarıyla, yolda yemek için hazırlanmış katmeri, peyniri, ketesiyle muhteşem bir göçtür bu. Bu yiyecekler yolda rastlanılanlara da ikram edilir. Varılan gece büyük bir ateş yakılıp, halay çekilir. Kekikli otlarla beslenen, çevresi nane kokan sulardan içen hayvanlardan sağılan sütten, peynir, çökelek, kaymak, yoğurt yapılırken, kırpılan koyunlardan da yün elde edilir. Şehirlinin hayatından çok farklıdır yayla hayatı, gün ışığında hep iş vardır yaylada. Sabah 4’te kalkılır, akşam 8 olduğunda idare lambaları söndürülmüş, herkes yer yataklarında uykudadır. Ertesi gün de sırtlarında Sazak Yeli, sac ekmeği pişirmekten, hayvan otlatmaya, kışlık erzak oluşturmaktan, yeşillik toplayıp kurutmaya - tadına doyulmaz bir çalışma vardır. Tabii türküler de vazgeçilmezlerindendir yaylanın. Güneş, Güneş gibiyken gündüzlerinde, Ay da Ay gibidir yayla gecelerinde, türküler de türkü gibiyken Iğdır Köyü’nün yükseklerinde. 1 Temmuz 1923’te, Kurban Bayramı’nda doğmuş Kurbani Kılıç da köyün türkü yakanlarındandır. Önceleri, “Süsem Sümbül Bitirmişem”: Aman gızlar yar muhannet Gökyüzüde halı O mehi cemalı Soldurur meni… gibi Azeri tarzda türküler üretirken, türkü yolculuğuna Sarıkamış havalı türküleriyle devam etmiştir. Baba İbrahim Kılıç, Anne Adile Kılıç ve 9 kardeşiyle göçerler yaylaya. Günümüzde yaylaya gidenler oldukça azalırken, o yıllarda yazın kimse kalmaz köyün taş üstüne taş konmuş hanelerinde. Hane reisleri arada köye dönse de, çoluk çocuk yaylaya gitmek yaşamsal bir zorunluluktur o devirde. Köylülerinden bir hane reisi hastalanır o yaz. Üç kızı ve karısıyla yaylaya gidemeyecektir, ama yaylaya da gidilmelidir. “Siz gidin…” der anaya. “Ben burada kalır, kendime bakarım; sizin dönüş yolunuzu gözlerim - ama ben gidemeyeceğim…” Er kişinin sözü buyruktur. Üç kız, bir ana düşerler yayla yollarına. Akılları bir yaz boyu göremeyecekleri, köyde bir başına yaşayacak kocada - babalarında kala kala, giderler suları buz gibi yaylalara. İmece usulüdür yaylada hayat. Hab olayında kertli çubuklarla ölçülen sütler birbirine ödünç verilir. Herkes yardım eder üç kız ve anasına. Derken güz gelmeden, Alem Yeli esmeden, Iğdır Köyü’ne dönüş vakti gelir. Döndüklerinde üç kız, bir anayı büyük acı beklemektedir. Dönmelerine çok az kalana kadar idare etmiş baba son nefesini tüketmiştir. Yaylasından inmiş köy yolunu tutmuş üç kız, bir ana, köylerine varıp, acı haberi duyunca, çıkıp dama, “oooy, oyyy…” diye ağlamaktadırlar yana yana. Köyün ozan delikanlısı Kurbani Kılıç da sokulmuştur yanlarına; üç kız bir ana ağlarken yana yana, gözyaşları düşerken yanaklarına, çanak tutmaktadır yüz yıllarca gönüllerden akacak bir türkünün ilk damlalarına. ** ** ** SONRASI: Kurbani, Ziraat Bankası’na girmiştir; bu arada Ankara Radyosu’nda “Yurttan Sesler”i yapan, bu ülkenin halk müziğine sonsuz gönül ve emek vermiş Muzaffer Sarısözen Kurbani’yi de, Üç Kız Bir Ana’yı da keşfetmiştir. Sarısözen’in 1950’deki 373 ezgi derlediği 14. derleme gezisi - Kars ziyareti ertesi Kurbani’nin türküsünü derlemiş, 22 Mayıs 1951 tarihinde 1144 sıra numarası ile Ankara Radyosu Türk Halk Müziği Repertuarına: “Yaylasından İnmişler” ismiyle kaydettirmiştir. Bu arada oğlunun saz ile söz ile uğraşmasını istemeyen o dönem yörenin söz sahibi isimlerinden, baba İbrahim Kılıç da var gücüyle oğlunun bu gidişine engel olmaya çalışmaktadır. Yıllar sonra bu öyküyü torunu Ali Kılıç’a: “onu neredeyse vuracaktım” diye anlatacaktır. Kurbani her şeyi bırakır; bir elinde sazı, gömlek cebinde Yenice cigarası, alıp ailesini gelir Ankara’ya, Bahçelievler 1. Caddeye. Çok uzaklarda Sarıkamış, Iğdır Köyü, kekikli yaylalar, gözü yaşlı ana - kızlar, yeni yaşamının başındadır. Daha sonra Radyoevi’nde çok sevilir Kurbani. Muzaffer Sarısözen’le başlayan radyo yolculuğu Nida Tüfekçi’yi tanımasıyla devam eder. Radyoda bu kadar sevilince, halasıyla Ankara’ya göçmüş Ali Ekber Çiçek’i de alıp götürür ve Muzaffer Sarısözen ile tanıştırır. Daha sonra “Haydar Haydar” gibi unutulmaz eserler bırakacak halk ozanı Ali Ekber Çiçek için de yepyeni bir dönem başlamaktadır. Aşık Daimi de (İsmail Aydın), Kurbani’nin çok yakın dostudur. Aşık Daimi’yi halk müziğine gönül vermişlerin hepsi bilse bile, bir başka bin yılın çocukları kendisini Sezen Aksu’nun söylediği Daimi eseri: “Ne Ağlarsın Benim Zülfü Siyahım” sayesinde tanır. Kurbani Kılıç 26 Nisan 1996 tarihinde, sazla, sözle, aşkla geçmiş bir yaşamın ardından aramızdan ayrılmıştır. Selçuk Hocam, yayla deyince aklıma bu türkü ve öyküsü geldi. Öykü düş hekimi yalçın ergir tarafından www.ergir.com sitesinde yayınlanmıştır. Türkünün başka yerde duyamayacağınız orijinalini Kurbani Kılıç'ın oğlu Ali Feza Kılıç'tan, aşağıdaki linkten izleyebilirsiniz. kzfaq.info/get/bejne/edRkfs1qtbWshWQ.html Ailelerimizle güzel anılar biriktirebilmek dileğiyle...

Sağlık ve eğitim çocuklarımıza vereceğimiz en büyük sermayedir.

Hocam biz sizi bildiğimiz ve sevdiğimiz için videolarin hepsini takip ediyoruz fakat görüntü ve ses kalitesi de diğer insanların"acaba ne var" deyip iştah açması için önemli. Sizin daha çok insana ulaşmanız beni çok mutlu eder bu nedenle bu yorumu yapmak istedim saygılarımla.

Hacam sizin fanınız oldum. Kitapları okuduk tavsiye edilen on kitaba başlamak niyetindeyim. Çok değerlisiniz.

Bu kitap okuduğum çocuk yetiştirme kitapları içinde en içime sinen ve en sevdiğim kitap oldu. Çok teşekkürler🙏

Yine çok samimi bir anlatım olmuş hocam, daha çok video beklıyoruz heycanla👏

Hocam merhaba, öncelikle yaptığınız iş çok değerli ve kıymetli. Bunun için öncelikle çok teşekkür ediyorum. Pandemi günlerinden ve yurt dışından ötürü sanal ortamda görüşme yapmanızdan kaynaklı görüntü sorunu çok mühim değil, önemli olan içerik. Lakin naçizane, videolarda ses düzeyini biraz daha arttırabilirseniz çok güzel olur. Böylesine güzel videoların devamını bekliyoruz :)

Sizi yeni tanıyorum Selçuk hocam Yol Ayrımındaki Türkiye ve Bir Türkiye Hayali kitaplarınızı okudum. Bakış açımı genislettiniz, çok şey öğrettiniz bana, teşekkür ederim tüm içtenliğimle. Videolarınızı beğenerek izliyor ve takip ediyorum. Gösterdiğiniz çabalar ve bilgi aktarımı ile çok insanın dünyasını değiştirecek ve genisleteceksinizdir eminim.

Çok değerli konuşuyorsunuz hocam. Teşekkürler

Emeğinize sağlık çok güzel bir sohbet olmuş hocam

Değerli bilgilerinizi bizlere sunduğunuz için çok teşekkür ederim. Tavsiyeleriniz çok kıymetli Selçuk hocam insanlığa o kadar büyük bir hizmet veriyorsunuz ki sevecen tavrinizla biz ebeveynlere ilham veriyorsunuz. 🙏🙏🙏 Allah yolunuzu hep rast götürsün. İyi ki varsınız

Selcuk Hocam ve universiteden arkadasim Ceylan merhabalar, Benim esyaya bagli bir hatiram var, zannediyorum 11 yasindaydim. Babamla bisiklet almaya gitmistik ilk vitesli bisikletim olacakti o zamanlar en kaliteli marka olan gri renkli Bianchi 21 vites (shimano vites sanzimanli, bilenler bilir) idi, benim icin muhtesem bir olay idi. O sene bilgi yarismasinda derece yaptigim icin alinmisti diye hatirliyorum, bisiklete bayiliyordum ki okuldan geldigim zamanlar bisiklet tepesinden inmiyordum zaten. Neyse saticidan alip geldik ve arabadan indirdik o kutlu hazineyi. Babam tam bana teslim edecekken "1-2 tur bineyim" dedi. 52 yasinda adam, hicbir zaman iki tekerlekli bir seye bindigini gormemistim, icimden "aman" dedim. "Unutmusum yahu" dedi, dedim "aman baba :)". Azicik sendeledi falan derken bisiklete bindi, icimden dedim ki "umarim tek parca halinde teslim alirim bisikletimi". 2 tur atti durdu, ben istahla bisikletimi nihayet teslim alip ilk turumu atmayi beklerken o bisikletten inmedi ve gidonun ucuna ters oturdu. "Baba napiyorsun" derken 2-3 tur bisikletle Nasreddin Hoca gibi ters ters tur atti, diger araclarin yanindan ustalikla geciverdi. Ben ise buyulenmis sekilde onu izliyordum, zira ellerimi birakabilmeyi henuz yeni becerebilmistim, fakat ters binmek? Bugun bile hicbir zaman denemeyi dusunmedim, o siralar koskoca mahallemizde bu numarayi yapan 1 abi gormustum o ana kadar zaten, ikincisi babam olmustu. Neyse kalbim yerinden cikacakken babam turunu bitirdi, kaza yapmadan bisikleti bana teslim etti ve bir muzaffer komutan gibi hicbir sey soylemeden eve dogru gitti. Sonrasinda ogrendim ki benim 2 tekerlek uzerinde sadece resimlerde gordugum babam gencliginde meger nam salan bir motorsiklet cambazi imis, hatta o vakitler dunyada herhangi bir akrobasi takimina kolaylikla dahil olabilirmis. Bisiklete ters binmesi ise onun icin gayet siradan bir numara imis. Bisiklet olmasa boyle gozumde canlanan bir anim olmayacakti. Simdi bu tartismada benim bir taraf tutabilmem mumkun degil. NOT: Babami ilk ve son kez bisiklete binerken gordugum gundu o gun, yanimda her seyi goren bir arkadasim daha olmasina ragmen bu olayi anlattigimiz hicbir yasitimiz inanmamisti bize o donem.

Hocam emeğinize sağlık iyi ki varsınız 😇🙏

Hoca'm çabanızı takdir ediyorum. Naçizane fikrim teknolojiyi daha verimli kullanmanız. Ben sizin söyleşinizi anlamak için telefonu kulağıma dayıyorum ya da ekstra bir speaker/kulaklığa mecbur kalıyorum. Seviliyorsunuz, takipteyiz...

Benimde ilk bisikletim 32 yaşında oldu evet çocukken olsaydi duygusu çok farklı olurdu ama çok güzel bir ulaşım aracı imiş sayın hocam

Merhaba. Bir baba olarak bende hatıra biriktirme fikrine katılıyorum. Dün akşam 14 yaşında ki kızımla tamda hatıraları yad ediyorduk.

Selçuk hocam kanalınız hayırlı olsun çok sevindim

Merhaba hocam samimiyetiniz sohbetiniz gerçekten güzeldi. Bizde Karadeniz’in kalabalık ailelerinden biriyiz yokluğu yoksulluğu en iyi ve en lezzetli şekilde yaşadık. Zengin akrabalarımızın bize gönderdiği kıyafetler. Yoksulluğun aslındda yokluktan ziyade üretkenlik içerdiğini yaşadık hiç utanmadık mesela bu çok güzeldi. Şimdi çocuklar farklı bir farkındalık ile büyüyor biz bir angara lastiğini heyecanla beklerken şimdi o heyecan en büyük markada bile yok. Bence sizin de dediğiniz gibi bu nesli biraz biz bı hale getirdik. En iyi markaları aldık çocuklar hep onu görüyor ve normali bu şekilde algılamış oluyor. Bir şekilde denge kuruyoruz inşallah başarırız sevgiler diliyorum 🙏

1984 yılında babam bana bir walkman getirdi, 15 yaşında idim, Trt tek kanal vb mahrumiyet Türkiyesi. Belçika'dan Nato ziyaretinde almıştı.O yıllarda büyük prestijdi çocuk dünyasında. Çocukluğumun en mutlu günüydü . Sonraki yıllarda bu hissimi babama anlattığımda O'da mutlu oldu.

Ne kadar samimi hoş bir sohbet💐

Dedemin çarşıdan gelmesini dört gözle beklerdim.

Hocam merhaba, Öncelikle paylaşımlarınız için çok teşekkürler, büyük bir ilgi ile takip ediyorum. Videolara konu olabilecek sorularınız var ise yorumlarda paylaşın demiştiniz bir videonuzda. Benim iki sorum var. İlk ve en temel sorum hayatın ve yaşadığımız ortamın giderek daha zorlu olduğunu bile bile dünyaya çocuk getirmek bencilce bir yaklaşım mıdır? İkinci sorum tek bir çocuğa daha yakın ilgi, daha fazla kaynak aktarabilmek yerine iki çocuğa bu maddi manevi kaynağı paylaştırmak mı daha iyidir sizce Teşekkürler

Bende iki kitabınız var, youtube de olma ihtimalinizi düşünmemiştim.Başkada sosyal medya sayfam yok,sizi burdan takip edecem.💕💕👏👏👏👏👏🌈🌈

Aslında insanin çocukluğu hayatında dik durmasını sağlayan temellerin atıldığı bir yer, insan büyüdükçe kendi yaşantısından anlayabiliyor bunu. Siz videoda sorunca Ceylan Hanım eşinin hatırlarından bahsetti, tam da ben ondan once aynı şeyi düşünüyordum. Benim de çocukluğumda hatırladığım en güzel hatıra elektrikler kesilince olanlardı, elektrikler kesilsin diye dua ederdim bazen. Çünkü elektirikler kesilince mum ışığında babam, abim, annem kimin aklına gelirse bize masal anlatırdı, bir de annemle babam kendi nas tanıştıklarını evlilik hikayelerini anlatırdı. Onların her sözü sevgi doluydu, fakiriz sanıyordum ama biz çok zenginmisiz büyüdükçe anladım, şimdi herkesin herşeyi var ama çocuklarına ayiracak vakti yok. Tavsiyeleriniz çok değerli, en büyük servetimiz zaman ve bunu en kıymetimiz olan çocuklarımıza harcamayı bilmeliyiz.

Vayy abone oldum Serhan sayesinde👍👏👏👏

Ben de bu yaşımda bisiklet aldım;Hollanda ya tatile gitmiştim geçen yıl,kardeşim orada bisiklet kullanmayı öğretti.Çalıştım; öğrendim;Ve bana hediye bisiklet etti ,Türkiye’ye getirdim.şimdi memleketimde 45 yaşında bisiklet kullanan tek kişi benim,😊Yaz aylarında kullanıyorum madeni çocuklarına birlikte geçerken de onlara laf atıyorum, onlarda şaşırıyorlar bir bayan görünce...

Çocuğunuza yapacağınız en iyi yatırım ona güzel aklak vermektir. Anı falan değil.

Zamanı birlikte geçirmek tabi çok önemli, ama hocam arabada çok önemli. Benim oğlum satmak zorunda kaldığımız arabayı dört yaşında çok iyi hatırlıyor ve onla gezdiğimiz günleri özlüyor. Ama Türkiyemizde o denli yükseldiki herşey, bize zorlaştı herşey kolaylaşması gerekirken.

Benimde bir bebegim vardi. Ailemin durumu cok iyi degildi. Simdi cocuklarim butun imkanlara sahip ve ben cocuklarima herseyi anlatiyorum. Bende cocujlarima cok seyler almiyorum. Cunku bi cocuga herseyi alirsan dahaa fazlasini istiyor..ornegin komsumuzun kizi aynen boyleydiii.

Dikkat!! bağımlılık yapar

Allahim sizi hep saglikli etsin cok cok onemli isler yapiyorsunuz

çok doğru

Emek için tşk.

Cüneyt abinin kanalından geldim. Ergen lazım mı abi ?

çocuk tatili de hatırlamayacak doğru düzgün ama ailesi o tatillerin yarısına gitmeyip finasal hiç bir şey bilmiyorsa altın biriktirseydi çocuk büyüdüğünde işsizlik oranı %40 olmuş bir ülkede en azından kenarda bir birikimi olacak özgüveni yükselecek. saygılar hocam

Değerli hocam,seyahat öneriniz için teşekkürler.Gezmeyi severim hedefimde İtalya’ya gitmek var kızımı İtalya’da Erasmus öğrencisi.bakalım belki gelirim tabi kızım bir yer ayarlarsa.Instagram’dan takip etmesini söyledim.

Merhaba Sevgili Hocam Kanalınızı yei takip etmeye başladım büyük bir zevkle ve dikkatle faydalanmaya çalışıyorum, Bisiklet acısı bendede var ve yıllar sonra bir işde çalışırken şirket bisiklet kampanyası yaptı bende bu fırsatı değerlendirdim 2 adet bisiklet aldım fabrika fiyatına hatta biri Fenerbahçe Diyeri Galatasaray renklerini içeriyordu kardeşim için ancak zaman kış idi ve kullanamadık onun için dedim kömürlüğe koyalım nisan mayıs ayında bineriz zaten kıyamıyoruz ve Nisan ayı geldiğinde bizden daha çok ihtiyacı olan bir hırsız tarafından Bisikletlerimizin Çalındığını gördüm :)) çok üzüldüm çook anlatamam :))

Kişisel gelişim kitabı öneririmisiniz hocam kolay gelsin

👍

Selçuk hocam size verilen sevginin üzerine katmışsınız .. Duyguları çok iyi yönetmişsiniz ..Benim kelimelerim yetmez anlatmaya fakat öyle umut veriyorsunuz ki salgın döneminde çok şey öğrendim sizden .Gurur duyuyorum sizle

Cüneyt abiden geldik

Aynen bizde Cüneyt’in abinin sayfasından geliyoruz 😊

Hocam merhaba,ağzınıza sağlık.Ama lokantada ya da tatilde baba sürekli çocukların yaptıklarını düzeltmiyorsa,kendisinden talep edilmeden o ortamın güzel akışını bozan eğitim çalışmsları (!)na kesintisiz devam ederse....

Kendi babamın cenazesinde bile benzer şeyler hissettim, çok dramatik bir durum cenazenin düğüne benzemesi...

Cüneyt Özdemirden geldim.

Vay üç yıl

Hocam ben cok onceden Cuneyt beyin sayfasından geliyorum, bugünkü konusmaniza istinaden yazmak istedim 😊😊

Malatyanın yeniköyünde babam dört gözle cenaze olmasını beklermiş altmış sene önce yokluk zamanlarında

Abi bende karslıyım

cüneyt özdemir de sizi izleyip abone oldum .bilginize.

Selamlar hocam ben de cüneyt beyin sayfasından geldim

cüneyt özdemirin askerleriyiz

HERKES SİZİ DİNLESE KEŞKE