ควคคคค่

😅

อาการเดียวกันเลยค่ะ

แอดเลอร์บอกว่า เราต่างอยู่ในโลกของการคิดเอง มโนเอง พูดง่ายๆคือ โลกของใครโลกของมัน ยกตัวอย่าง ค่านิยมคือ มีรถมีบ้านรวย บลาๆ ถ้าเอามาเทียย คือคนที่ไม่มีก็ควรจะ low ใช่ไหม แต่ๆๆ อันที่จริง คนที่ไม่มี สามารถหาเหตุผลได้ทุกอย่างเพื่อทำให้ตัวเองรู้สึกดีที่ไม่มีตามค่านิยมนั้นได้ หรือจะเรียกว่าปลอบใจก็ได้ นี่แหละคือ คำว่าโลกของใครโลกของมัน ซึ่งมันทำให้คนที่ไม่มีมีความสุขได้โดย ตามแนวคิดจิตวิทยาแอดเลอร์

บรรยากาศแปลกไปจากตอนคู่คุณปอนเลยครับ อันนี้จะออกแนวแชร์ประสบการณ์ อันนั้นจะออกแนวคุณปอนด์ถาม-คุณดาวตอบ

เราก็เรียนไม่เก่งค่ะ ได้เกรดมาหลากหลายระดับมาก แต่เราค่อนข้างชอบตัวเองที่ทำอะไรได้หลายอย่าง และหลายๆอย่างที่เราทำมันคือความสุขของเรา โลกนี้จะมีแต่หงส์ (คนเรียนเก่ง)ก็คงไม่สวยงามหรอกค่ะ เราพอใจจะเป็นเป็ด เป็นห่านที่ไม่สวยงามแต่ก็ทำอะไรได้หลากหลายและมีความสุขในแบบของมัน...สำหรับเราชีวิตเราแค่อยากมีความสุขในทุกวันเท่านั้นเอง

เก่งจังเลยค่ะ เรานับถือเลยที่คิดแบบนี้ เราเองก็รู้นะคะว่าความคิดมันtoxic แต่พอทุกครั้งที่จะช่างมัน เริ่มยอมรับตัวเอง กลายเป็นว่าเราจะเริ่มกังวลเกี่ยวกับอนาคต อนาคตเป็นผลจากปัจจุบันที่เราเองทำมันได้ไม่ดี เราคิดเสมอว่าทำไมคนอื่นเขาทำกันได้แต่เราทำไม่ได้ เราเก่งไม่พอ กลายเป็นว่าเราเดินไปไหนไม่ได้ เรามูฟออนจากความคิดนี้ไม่ได้ ทำให้รู้สึกผิดเวลาจะทำอะไรสนุกๆหรืออย่างอื่นที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องเรียน สำหรับเราเรื่องเรียนค่อนข้างเป็นเรื่องที่ใหญ่ ชีวิตเราเองก็ไม่มีอะไรนอกจากเรื่องเรียน เราก็ไม่เคยคิดว่ามันจะเอฟเฟคสภาพจิตใจ ความคิดเราขนาดนี้นะคะ ตอนนี้ความรู้สึกแย่ๆแบบนี้กลายเป็นเหมือนโซ่ล่ามเราไว้เลย อยากมีความสุขแค่ไหนก็หลุดไปจากตรงนี้ไม่ได้ 55555 โอ่ย บ่นเยอะเลย ขอบคุณที่มาแชร์นะคะ เราอ่านคอมเมนต์คุณแล้วรู้สึกดีขึ้นเยอะเลย

@@minimama4859 ปกติที่เราทำเราจะทำอยู่หลักๆสองสามอย่างคือ 1) ส่องกระจกแล้วดูว่าคนในกระจกมีความสุขรึเปล่า เมื่อก่อนเราก็เป็นคนที่ไล่ตามคนอื่น พยายามเรียนหนักแต่ก็ทำไม่ได้ซักที จนวันหนึ่งไปเจอรูปตัวเองตอนเด็กๆ ยิ้มแฉ่ง แล้วก็ถามตัวเองว่าทำไมเด็กคนนั้นมีความสุขจังนะ เราอยากมีแววตาที่มีความสุขแบบนี้ ตอนนี้เราทำอะไรอยู่กันแน่ เลยหันมาให้ความสำคัญกับตัวเองก่อน เวลาปีนน้ำตก ปีนเขาแล้วขึ้นไปจนถึงยอดมันก็แค่เขาเนอะ ก็ยังมีท้องฟ้าที่เราปีนยังไงก็ไปไม่ถึง ดังนั้นความสวยงามมันอยู่ที่ประสบการณ์ยากลำบาก กับสิ่งเล็กๆน้อยๆข้างทางตางหาก หันกลับเข้ามามองตัวเองมากขึ้นนะคะ แล้วมีความสุขกับสิ่งเล็กๆน้อยๆที่เกิดขึ้นกับตัวเองในทุกวันแทนการเรียนได้เกรดดีๆ ตอนเรียนเคยอ่านหนังสือไม่ทันเหมือนกัน ก็เอาเท่าที่ไหวแล้วไปสอบแบบคิดว่า เราจะไปสอบเท่าจำนวนเนื้อหาที่เราอ่านมา ข้อไหนอ่านไม่ทันแต่ทำได้ก็ถือว่าเป็น jack pot ไป เอาการทำงานสำเร็จ หรือเกรดดีๆเป็นความสุขเล็กๆในเส้นทางชีวิตของเรา แล้วเอนจอยเรื่องอื่นมากขึ้น 2) ถ้ามองออกไปหาคนอื่นเอาคนอื่นเป็นมาตรฐานอะไรๆมันจะยากมากเลยค่ะ เราเองก็สร้างมาตรฐานของตัวเองซะเลย เราจะเป็นตัวของตัวเองให้มากที่สุด เริ่มจากการชมตัวเองก่อนก็ได้ค่ะ แค่วันนี้ตื่นเช้าขึ้นมาห้านาที...เฮ้ เราตื่นเช้ากว่าเมื่อวานอีกนะ ตื่นเสร็จแล้วไปออกกำลังกาย...เราดูแลตัวเองดีขึ้นไปอีกนะ...กลับมากินข้าวเช้า...เรามีอาหารสมองพร้อมสำหรับการทำงานแล้วนะ...ทำงานไป เรามีงานมากกว่าเมื่อวานแล้วนะ จะเยอะจะน้อยก็ยังทำเพิ่ม วันไหนฟิตก็ทำมากหน่อย...ทำงานเสร็จกลับมาพักผ่อน เช็คตัวเองว่าวันนี้เราแฮปปี้ดีไหมนะ ทำกิจกรรมอะไรที่เราชอบต่อ พัฒนาทักษะของตัวเองด้านอื่นๆแล้วพรุ่งนี้ก็ตื่นเช้าเหมือนเดิม เราเคยทำงานหนักจนเหนื่อยมาก และกลัวว่าเหนื่อยขนาดนี้จะไหลตายไหมนะ พรุ่งนี้จะตื่นรึเปล่า คือเราชอบที่เราได้ตื่นมาทำโน่นนี่ในทุกๆวันค่ะ ลองชมตัวเองบ้างนะคะ เอาตัวเองเป็นมาตรฐานแทนการเทียบกับคนอื่นนะ //กอดดดด สู้ๆค่ะ 😁 เป้าหมายของเราคือการส่งต่อความสุขในแบบของตัวเองให้คนอื่น เป้าหมายคงอีกไกลแต่วันนี้เราได้ส่งต่อความคิดสร้างความสุขของเราให้คนอีกคน วันนี้เราบรรลุเป้าหมายและมีความสุขแล้วค่ะ

ที่เราเข้าใจ Self esteem คือ การเห็นคุณค่าในตัวเอง Ego คือ การมีซึ่งตัวตนครับ

กอดๆ​

ลองเปิดใจคุยกับเขาดูค่ะ

พ่อเค้าทำแบบนั้นด้วยความหวังดีกับคุณหน่ะค่ะ กลัวจะลำบากมากกว่านี้ในอนาคต

อัจฉริยะหรือป่าว ถามนะ

เออคล้ายๆ กันแฮะ

@@Natsuko33lifestyle คิดว่า... อัจฉริยะในบางด้าน / ธรรมดาในบางด้าน / โง่ในบางด้าน

@@failogy งั้นคุณทำสิ่งที่ชอบและถนัด

Sky over เราว่าก็ดูมีความคิดดีๆทั้งคู่นะ

เพื่ออะไรหรอครับ

ดีใจด้วย

ดีใจด้วย​ยยย