Unutmak, insanın ruhunda saklı bir hazine gibidir. Hayatın telaşında kaybolmuş zamanın kuytusunda, duygularımızın sırrını taşır. Bazıları için unutmak, acılarla dolu bir odanın kapısını kapatmak, ardında gizemli bir dönemin başlamasına izin vermektir. O kapıyı açık bırakmak, geçmişin gölgeleriyle sürekli mücadele etmek demektir. Bu yüzden, unutmak bir sanattır; içinde hem hüznün notasını, hem de umudun şarkısını barındırır.
Bazen, kalbimizdeki yaraları iyileştirmek için unutmak şifalı bir elixir gibidir. Acının yükünü hafifletir, kalbimize ferahlık verir. Yağmurlu bir günde, gökyüzünden süzülen damlalarla beraber gözyaşlarımız da akıp gider. Bulutlar, unutma dansını yaparken, güneş yavaşça yüzünü gösterir ve rengarenk bir gökkuşağı hüzünlü yüreğimize ilham verir.
Unutmak, yıldızların kayıp düşlerine benzer. Gecenin karanlığında parlayan yıldızlar, geçmişin anılarını hatırlatır, uzaklara götürür bizi. Ama o kayıp yıldızlar, belki de yeni bir hikayenin müjdecisidir. Unutma, yarım kalmış bir resmin tamamlayıcısıdır; yeni renklerle, yeni fırça darbeleriyle daha güzel bir tabloya dönüşür.
Unutmak aynı zamanda ormanın derinliklerinde saklı bir meşale gibidir. Karanlıkta yürürken, eski hatıraların gölgesinde kayboluruz. Ama unutmak, meşaleyi yakarak yol gösterir bize. Yemyeşil yapraklar arasında aydınlık bir patika açar ve geleceğe doğru ilerlememizi sağlar.
İnsan, unutmanın mucizesiyle başka dünyalara açılan bir kapının anahtarıdır. Unutma, kelebeğin kabuğunu kırarak özgürlüğüne kavuşması gibidir. Rüzgarla dans eden kelebek kanatları, kalbimizdeki hüznü rüzgara bırakır, ruhumuzu yükseltir. Unutma, yorgun bir yolcunun mola verip yeni bir yolculuğa başlamasıdır.
Belki de unutmak, bir kuşun gökyüzünde açtığı kanatlar gibidir. Uçsuz bucaksız bir gökyüzünde kanat çırparak, ağırlıksız bir huzura doğru yükseliriz. Kuşlar gibi özgürce uçar, yükseklerdeki hayatın tüm güzelliklerine tanıklık ederiz. Unutmak, bizi gökyüzüne çıkaran bir merdivendir.
Unutmakla ilgili bu satırlar, umudun şairane dansıdır. Düşlerimizin izini sürerken, kalbimizin ritmiyle eşlik eder. Unutmak, bir geminin limandan açılıp farklı diyarlara yelken açması gibidir. Yeni maceralar, yeni denizlere yolculuklar... Unutmakla birlikte hayatın sonsuz renkliliğiyle buluşuruz.
Ve hatırlayın, unutmakla hayat daha anlamlıdır. Kalbinizi hafifletin, duygularınıza tercüman olun. Unutmanın sihrine kapılın ve yepyeni bir başlangıcın müjdecisi olun. Çünkü unutmak, hayatın bize hediye ettiği en değerli armağanlardan biridir. Ve her yeni gün, bu hediyeyle dolu birer kutudur.
Yani dostlarım unutmaktan ilham alın, kalbinizin mürekkebiyle en güzel hikayeleri yazın. Hayatın dansına katılın, melodiye kendinizi bırakın ve unutmakla iç içe bir yaşamın mucizesine şahitlik edin. Unutmayın ki, unutmak bazen yorgun bir ruhu dinlendiren bir masal gibidir; sabahın aydınlığına gözlerimizi açtığımızda, yepyeni bir günün başlangıcına hoş geldiniz. Sizleri çok seviyorum. Sevgiyle ve sağlıkla kaln.
//
Filmler; Her ve Lost in Translation
Program; Adobe Sony Vegas Pro 15 ve Premiere Pro CS6 kullanıyorum
//
Sözler;
Unuttun mu beni?
Her şeyimi
Sildin mi bütün
İzlerimi
Hiç düşmedim mi aklına?
Hiç çalmadı mı o şarkı?
O sahil, o ev, o ada
O kırlangıç da mı küs bana?
Hiç düşmedim mi aklına?
Hiç çalmadı mı o şarkı?
O sahil, o ev, o ada
O kırlangıç da mı küs bana?
Sanırdım ki aşklar ancak
Filimlerde böyle
Ben hâlâ dolaşıyorum avare
Hani görsen enikonu divane
Ne yaptıysam olmadı, ne çare
Unutamadım gitti
Ben hâlâ dolaşıyorum avare
Hani görsen enikonu divane
Ne yaptıysam olmadı, ne çare
Unutamadım gitti
Ey aşk, neredesin şimdi?
Sen de mi terk ettin beni?
Ne hata ettiysem affet
Büyüklük sende kalsın, e mi?
Sen de olmazsan eğer
Batar artık bu gemi
Ben hâlâ dolaşıyorum avare
Hani görsen enikonu divane
Ne yaptıysam olmadı, ne çare
Unutamadım gitti
Ben hâlâ dolaşıyorum avare
Hani görsen enikonu divane
Ne yaptıysam olmadı, ne çare
Unutamadım gitti
Unuttun mu beni?
Her şeyimi
Sildin mi bütün
İzlerimi