Στις 29 Νοεμβρίου του 2014, ξεκινήσαμε μια συνηθισμένη πεζοπορία 15 χιλιομέτρων στην Πάρνηθα. Είχαμε υπλογίσει ότι θα χρειαστούμε περίπου 6 ώρες μαζί με τις στασεις οπότε θα κάναμε κι ένα κομμάτι με σκοτάδι αλλά σε γνωστό μονοπάτι, κάτι που το είχαμε κάνει αρκετές φορές.
Ξεκινήσαμε λοιπόν και παρατηρήσαμε κάποια στιγμή ότι μας ακολοθούσε ένα σκυλί το οποίο περπατούσε σε μεγάλη απόσταση από εμάς. Κάποιες φορές το χάναμε και νομίζαμε ότι έφυγε. Γενικά δεν του δίναμε μεγάλη σημασία και συνεχίζαμε την πορεία που είχαμε προγραμματίσει.
Ένα μεγάλο κομμάτι της επιστροφής δεν το γνωρίζαμε αλλά δεν μπορούσαμε να φανταστούμε το πόσο θα μας προβλημάτιζε μιας και βρισκόταν σε περιοχή καμμένη από την πυρκαγιά του 2007. Το μονοπατι ήταν ενελώς κατεστραμένο με αποτέλεσμα να κάνουμε κύκλους ενώ είχε πέσει το σκοτάδι. Η διασκέδαση ειχε αρχίσει να γίνεται άγχος και η πιθανότητα να μπούμε σε επικίνδυνες καταστάσεις μεγάλωνε.
Μαζί μας όμως ήταν αυτή η υπέροχη σκυλίτσα που μας είχε ακολουθήσει από την αρχή της πορείας όταν όλα φαίνονταν εύκολα. Μας κρατούσε ψύχραιμους με την παρουσία της αλλά το κυριότερο μας έβγαλε από τον λαβύρινθο στον οποίο βρεθήκαμε.
Το περίεργο είναι ότι δεν είχαμε να κάνουμε με ένα συνηθισμένο αδεσποτάκι που ήρθε μαζί μας απλά για να φάει κάτι ή επειδή φοβόταν.Εμφανίστηκε από το πουθενά, έμεινε μαζί μας ενώ μπορούσε να φύγει αλλά παρόλη την κούρασή της (στο τέλος ήταν κατάκοπη), έμεινε μαζί μας 8 ώρες και εξαφανίστηκε όταν πια μας έβγαλε σε ασφαλές σημείο.
Θυμηθήκαμε ότι την είχαμε ξανασυναντήσει και παλιότερα στη Σκίπιζα άλλά δεν είχαμε δώσει ιδιαίτερη σημασία.
Μετά από αυτό το περιστατικό την είδαμε στο Μπάφι να ξεκουράζεται (κάποια μεγάλη βόλτα είχε κάνει σίγουρα στο βουνό) και καταχαρήκαμε. Ρωτήσαμε το όνομά της από τα παιδιά στο Μπάφι και δεν πήραμε ξεκάθαρη απάντηση, δηλαδή έμενε εκεί αλλά δεν ήταν στην απόλυτη φροντίδα τους.
Μιλάμε δηλαδή για ένα σκυλί ανεξάρτητο και πανέξυπνο που χωρίς να προστατεύεται από κάποια αγέλη, κυκλοφορεί με άνεση σε ένα βουνό με λύκους αγριογούρουνα και αδέσποτα αγριόσκυλα και με δεδομένο ότι την είδα και τον Μάιο του 2019 σημαίνει ότι είχε φτάσει στην ηλικία των 6 ετών, ηλικία που δύσκολα φτάνει ένα αδέσποτο ακόμα και σε πιο εύκολες συνθήκες.
Σκοπός μου είναι να έχει μια καλή μεταχείρηση από όποιον τη συναντήσει στο βουνό και να την φροντίσει με ένα χάδι ή μια λιχουδιά.
Ελπίζω και εύχομαι να είναι ακόμα καλά και να τη συναντήσω πάλι σε κάποιο μονοπάτι για να της δείξω την ευγνωμοσύνη μου και την αγάπη μου.!