7:48 Spider Verse Muhabbeti.

Cs bey Avatar the last air bender 2006 da çıktığından beri sanırım 22.ye tekrardan tükettiğim bir seri oldu. Ve tabiki de uncle Iroh karakteri kesinlikle hayatımın kor taşlarından biri olarak yerini aldı. kendisinin kötülüğün içinden yetişmiş bir barış figürü olması bir yana aynı zamanda kendi doğasının (ateş) dışına çıkıp başka insanların yaşam ve varoluş şekillerini öğrenmesi ile kazandığı perspektifleri kullanması (yıldırımı geri yansıtmayı su bükücülerin tekniklerini gözlemleyerek keşfettiğini belirtmişti) bana inanılmaz bir bakış açısı kazandıran Iroh amcanın en ilham aldığım noktası bu olmasada güzel sanatlar kazanmamdaki en büyük rolü bu dersidir. çünkü sadece resim çizmekle kalmamış. temel biyoloji basit makina gibi fen dallarında kendimi geliştirmiş olmamın sonucu olarak gördüğüm nesneyi sadece üç boyutlu olarak değil, yapı ve prensip olarakta kavramamı sağlamıştı. bir eserin bana katabileceklerini 7 yaşında avatarı ilk izlediğimde anlamamış olabilirim ama 12 yıl sonra bile gram değer kaybetmedi. çocuğu olan herkese de inatla tavsiye ederim.

Benim ilham kaynağım Avatar The Last Airbender dizisinden Iroh amca olmuştu. Küçükken izlediğimde onun o kadar kaosta takığındı rahatlık, bilgeliğiyle ders vermesi ve büyük bir hatadan sonra ders alıp kendisini tamamen iyiliğe vermiş biri. Büyük hatasından dolayı kendi ulusu onunla hep dalga geçiyor falan ama adam aşmış artık insanların pis duygularını takmıyor, sadece dünyada iyilik istiyor. Bu bana ilham vermişti iyi bir insan olmaya çalışma yolunda.

Benim her zaman motivasyon kaynağım terminatör 2 filmindeki sarah connor karekteri oldu. Onun içinde bulunduğu buhran ve yalnızlık hissinin yanında kendini adamışlığı ve hayatını bir amaç uğrunda şekillendirmesi beni çok etkilemişti. Günümüzün sinemacılık anlayışında malesef ki bu yok, bir karakterin yaptığı eylemi neden yaptığını onun bu eylemi gerçekleştirmek için sebeplerini ve motivasyonlarını aktaramayışları bizi boş ve anlamsız karakterlere mahkum ediyor ve bu beni gerçekten çok üzüyor. Tekelleşen televizyon ve sinema sektöründeki yöneticiler en alt tabakaya cs'nin tabiri ile "arka sıraya" eser değil ürün, fıgür ve boş mizah üretiyor. Bu da bizi git gide bir şeyler için bir yerlerde çabalayan ve üreten insanlardan uzaklaştırıyor. Kaliteli yapımlar üretmek isteyen fikir sahipleri ya bütçe bulamıyor ya da geniş kitlelere ulaşamıyor. Kusura bakma ağabey biraz uzun oldu ama içimi dökmek istedim. Saygılarım ve sevgilerimle 😊

Yorumları okuyunca "İlham alma" konusunu biraz yanlış anlamış olduğumu fark ettim. Hayatımın en zor dönemleri art arda geldiği bir dönem olmuştu. Evden atılmam, işsiz kalmam, babamın vefat etmesi, sevgilimden ayrılmam ve Milli Eğitim Bakanlığının beni örgün eğitimden muaf etmesi. Tabi bunca dramatik olayın ardından kalacak ev ve yapacak iş arayışına girmiştim ve bir düğün salonun da palyaçoluk yapmaya başladım. Kalacak yeri de bazen arkadaşlarımdan bazen Antalya-Kale içinde sızarak sağlıyordum. Bu sırada 17 yaşımda olduğumdan hayat enerjim ve öz güvenim tamamen düşmüştü. Mesaimin bittiği bir gün şehir merkezine dönmek için otostop çektiğim sırada bir kadın durdu, alkollü ve mutsuzdu. Yüzümden tam silinmemiş palyaço makyajını fark edip palyaço olduğumu öğrenince, biraz neşelenmeye ihtiyaç duyduğunu ve gideceğimiz yere uzun yoldan gitmemizi önerdi. Sahilde sızıp kalmamız ile sonlanan gecenin bir kısmında hikayemi anlatmıştım ve bana " Bana palyaço şiirini hatırlatıyorsun " demişti. Tabi ben bu olayı hiç düşünmemiştim bile, aylar sonra facebook'da dolaşırken o şiire rastladım. Hayatımda ilk kez bir eserden etkilenmiş ilk kez gözlerim dolmuştu. Hiç bir zaman aklımdan çıkmıyor bu şiir, uyurken, sarhoşken, mutsuz veya huzurlu iken. İsmim ve doğduğum yer hafızamın neresinde ise bu şiir de onların yanında. Şuan hayatımı düzene soktum. İngilizce mi geliştirip ardından T.C vatandaşı olduğum için rahat iş bula biliyorum. Bundan dolayı bir-iki ay beni idare edecek para biriktirip işten ayrılarak kendimi geliştirmeye tam gün mesaii ayırıyorum. Yazılım öğreniyorum ve pratik yapıp bir kaç proje geliştiriyorum günün 20 saati. Param bittiğinde tekrar işe giriyorum. Ve ne zaman; Neden bu kadar çabalıyorsun, yaşama amacımız ne, neden bu kadar mutlusun, ve benzeri sorular ile karşılaştığımda cevabım hem aynıdır. "Çünkü palyaço şiirini biliyor ve seviyorum" Hiç bir zaman kaybetmeyeceğim bir ilham ve motive benim için bu şiir. O yüzden paylaşmak istedim. Bu arada adını bile hatırlamadığım o kadın. Adını hatırlamadığım için ve seni bulup teşekkür edemediğim için çok üzgünüm. Belki bir gün karşılaşırız... Bir çocuğun dediği gibi: Öyle güzelsin ki kuş koysunlar yoluna.

Tancan abinin dediği Star Wars'u gömüp eleştirme kısmına kesinlikle katılıyorum fakat beni duygulandıran cümle olmuştu açıkçası. Rogue one'da Jyn Erso'nun söylediği "rebellions are built on hope!" cümlesi filmin en güzel yanıydı, o eski tadı aldığım bir sahneydi. Ayrıca ilham olarak Arrival filminde "kanguru" kelimesiyle ilgili ufak bir diyalog var belki hatırlarsınız, o sahne beni her izlediğimde insanların bilgiyi kendi işine yarayacak şekilde anladıktan sonra doğru yada yanlış olmasının herhangi bir önemi olmadığının güzel bir göstergesi olarak gelmiştir hep.

Bir ilham kaynağı kaynağı olarak kendime Jason Becker'i görüyorum. Kendisini tanımayanlar için kısa bir özet; Becker neo-classic metal akımının piyasaya çıkarttığı ilk müzisyenlerdendi. İlk zamanlarında Marty Friedman'la birlikle Shred manyaklığına vurduğu albümler ve solo albümler yaptı. 17-21 yaş arasında 3 albüm yazdı ve Steve Vai'nin yerine David Lee Roth'un grubunda çalması için 1994'te kendisine teklif geldi. Fakat ALS hastalığına yakalanması ile birlikte (Ice bucket Challenge'nin çıkması ALS Hastalığına farkındalık oluşturmak içindi.) 3 senelik bunalıma girdi. 1997'de artık bu hastalıktan kaçış yok diyerek, kendisine özel geliştiren, yüzünü fare olarak kullanabildiği (kaşları sağ-sol tık ve çene fare gezdirmesi) bir program sayesinde, opera'dan akapellaya, bluesdan neoclassice bir çok farklı türde şarkıya imza attı ve Perspective albümünü yazdı. 1998 yılında artık tamamen yatağa bağlıydı. 2000 yılında babasının öğrettiği göz alfabesiyle etrafıyla anlaşıp yeniden şarkılar yazmaya başladı. 2014 te Marty Friedman'ın Inferno albümünde bulunan Horrors parçasını yazdı. Ve en son olarak Yeni çıkan, içerisinde 20'den fazla müzisyenin bulunduğu (Bir kaçı sadece;Steve Vai, Joe Satriani, Guthrie Govan...) gibi çok büyük isimleri tamamen kendisinin yazıdığı bir albümde birleştirdi. Albüm bu ay Triumphant Heart olarak çıktı. Daha fazla bilgi almak isteyenler Not Dead Yet belgeseline bakabilirler. Bu yorumu Jason'un annesinin bir sözüyle bitirmek istiyorum; Benim oğlumun aslında ölmesi gerekirdi, eğer hala ölmediyse başaracak daha çok şeyi olduğu içindir...

Behçet Necatigil'in "Sevgilerde" şiiri bana hep bir motivasyon kaynağı olmuştur. Ketum bir çevrede yetişip genelde hiçbir şeyi dışa vuramayarak yaşadıktan sonra hayatımın kırılma noktalarından biri olmuştu bu şiir. Ne kadar yatay ne kadar dikey emin degilim ama bu yılın oyun dünyası açısından en büyük yeniligi tek kisilik oyunlarin artik sadece hikayeye odaklanmak yerine narrative, yonetmenlik, seslendirme gibi acilara da egilebilecegini gostermesi oldu. God of War zaten bir yönetmenlik harikası, Spider-man ve Red Dead 2 ise seslendirme konusunda benim ornegini hatirlayamadigim bir sekilde devrim yaptilar. Daha once de konusuldugu gibi Spider-Man'in hareket halinde farklı konuşması, Red Dead 2'de karakterlerin uzaklaştıkça bağırmaya başlaması, her iki oyunda da kesilen konusmaların "Hah pardon ne diyordum" diyerek devam etmesi gibi hem teknolojik hem tasarimsal sıçramalarla oyunları ilk defa böyle bir doğallık ve inandırıcılık seviyesine taşıdılar. Bu yıl hikaye odaklı oyunlar için bir kırılma noktası oldu gibime geliyor. Hitman 2 gibi oyunların satışlarda cezalandırılması ise bence artık tek kişili oyunların sadece oynayışlariyla vesaire degil de -en azından AAA oyunlar için- hikayeleriyle, anlatılarıyla ve yonetmenlikleriyle one çıkmaya çalışacağı bir döneme sokuyor bence bizi. Bu ne kadar iyi ne kadar kötü tartışılabilir.

gunlerdir beklemekten eski programlari tekrar izledim gralll

Bölüm süreleri ortalama 1 saat kadar olmasına rağmen kaliteli muhabbeti dinlerken zaman nasıl geçiyor insan anlamıyor. Ağzınıza sağlık. İyi çalışmalar. Selamlar. :)

Kitap, film ve oyunlardan önce ilham aldığım ilk kişi annemdi. Bize her şeyi sorgulamayı ve düzgün iletişim kurmayı öğretti. Sanırım bu yüzden de ilgi alanım çoğunlukla bilimkurgu oldu ve ileriki yıllarda bu türde eserlerden sayısız ilham kaynağım oldu.

Abi gerçekten KOTOR devrim gibi bir oyundu ve insanların hissiyatı üzerinde tesir edebilen mükemmel bir hikayeye sahipti. Jedi-Sith ayrımının iyi-kötü ayrımı olmadığından, Star Wars ile ilgili merak edilebilecek hemen herşeyin açıklanmasına kadar GERÇEK bir Star Wars eseriydi ve filmlerin çoğundan da iyi vaziyette. 9'uncu film ile ilgili olarak sadece gidip bir bakarım bu saçmalık nasıl bitmiş diye, onun dışında hiçbir şey beklemiyorum. Son olarak bu program benim fikriyatımın şekil bulmuş hali gibi bir şey olması ve yanımda bu konuları konuşacak pek insan bulunmaması nedeniyle severek takip ettiğim program. Umarım uzun süre devam eder.💙❤️

Jedi-Sith Code muhabbetiniz beni çok mutlu etti açıkçası. Revenge of the Sith'i izledikten sonra expanded universe e ucundan bir giriş yaptım. Orijinal üçlemenin ardından Sith'in güce geçişini de izleyince, "righteousness" kavramını sorgulamaya başlamıştım. Henüz 12-13 yaşındayım bu dönemde ve şunu farkettim ki gerçek hayatta doğru ile yanlış arasında o kadar da net çizgiler yok. Yani iyi insan/kötü insan olayı muğlak. Nihai eylemde insanı yanlışa iten olaylar zinciri var. Kötü insan dediğimiz de, bu zincirin içinde kötü şeyler yapmış insanlar. Burada biraz Joker'in "Just one bad day" cümlesine de gidiyor olay. Bu yüzden günün birinde Gray Jedi hikayesini izlemeyi heyecanla bekliyorum. Çok uzun oldu ama Disney'den çıkan işlerde beni etkileyen bir cümle olmuştu. Rogue One'da "Rebellions are built on hope." cümlesi, bütün Rebel Alliance'ın genel hatlarıyla motivasyonunun özetlenmiş hali gibi geldi bana. Bunu da belirtmek istedim. Teşekkürler ve iyi yayınlar.

Malüm Türkiye de büyüyen bir budist ailenin çocuğu olarak küçükken içimde kimlik karmaşası yaşiyordum. Çünkü istanbulda bana kendi kültürüm büyükler tarafından(aile dışındaki) bilgisizce aktarılıyordu. Sonra Avatar the last airbendera denk geldim ve Aan sorunlara yaklaşım biçimi, anlattığı hikayenin küçük bir insanlık tarihi olması :(güney su kabilesi, kuzey su şehir devleti, toprak krallığı ve Atei ulusu devleti ). Bana o dizi küçükken güzel geliyordu diye düşündüm bir süre ve geçenlerde yeniden baktığım zaman bile ne kadar kaliteli olduğunu anladım tekrar.

Lisedeyken korku romanlarına sarmıştım. Birkaç adını hatırlayamadığım yazarın ve Dean R. Koontz'un romanlarını okudum daha çok. Derken bir gün Kara Kule serisi çıkageldi. Hayatımda en rastgele bulduğum hazine diyebilirim. Şehir dışı bir aile gezisinde rastgele bir kitapçıda adını beğenerek almıştım. Stephen King'i hiç bilmiyordum o zaman. Berbat bir tercüme olmasına rağmen sürrealist ve fantastik öğeleri western aksiyonla birleştirmesi çok ilginçti. Daha sonra serinin sonuna kadar devam ettim ve her kitapta çok yeni ve farklı tatlar sunulduğunu gördüm. Şimdi düşününce galiba okuduğum en iyi kitaplardan diyebilirim (Usta ve Margarita'yı ve Dune'ü de ilk sıralara koyarım) Kara Kule'den önce daha çok şu anki Marvel filmleri tadında yüzeysel ve tek boyutlu dünyalar, karakterler üzerine hikayeler ve çizgiromanlar yazıp çizen ben, seriyi okuduktan sonra karakterlerin ve olayların arkaplanının ne kadar derine inebileceğini görüp gerçekten değişmiştim. Tabii bu bölümde bahsi geçen D&D yan kitaplarının da çok etkisi oldu ama bunları daha sonra okudum. Şimdi 30 yaşımda önüme Avengers, kötü kötü romantik komediler, ucuzluk kokan hollywood filmler konunca sanki bu ürünler 15 yaşındaki benim elimden çıkmış gibi geliyor. Kötünün iyisi olanlar bile çöp bence, ne filmler izledik abi, Pan's Labyrinth'ten Stargate'e Space Odyssey'den Lord of the Rings'e kadar, karşılaştırmadan edemiyorum. Lütfen daha fazla kitap ve film tavsiyesi verin bu yüzden. Bir tek örnek izleyen bir gencin hayatını gerçekten değiştirebilir. Çöp filmlerden çok bahsediyorsunuz gibi geldi biraz. Çöp diyin geçin bence. Sevgiler.

1. Yüzük kardeşliği kitabındaki Tom Bombadil karakterini çok beğenmiştim. Çevresindeki olanlara bu kadar uzak bir karakter beni çok etkilemişti. 2. Alfred Bester'in Kaplan Kaplan kitabının ana karakteri Gully Foyle beni çok etkilemiştir. Hayatta kalmak için yaptıkları ve daha sonrasında kendisini geliştirmesi çok hoşuma gitmişti. Bunları benim de yapabileceğim hissi uyandırmıştı ben de. Keza kitapta anlatılan dünyada çok renkli ve ilgi çekicidir benim için. Kendisinin figürü olsa alır odama koyardım. 3. 90'lar X-men çizgi filmi. O çizgi filmi o kadar çok severdim ki, defalarca seyrederdim. İnsanların dışlanmış olmasına rağmen neler yapabileceğini anlamıştım ondan. 4. 90'lar The Amazing Spiderman çizgi filmini de çok severdim. Oradaki erkek karakterlerin omuzlarına hayrandım, keşke benim de o kadar geniş omuzlarım olsa derdim çocukken. Şuanda geniş omuzluyum. :)

Bazı filmler vardır bunları herkesin izlemesi gerekir diye düşünürüm, bu filmlerin başında da benim için CONTECT gelir. Filmdeki “Keşke dünya idealizmin ödüllendirildiği bir yer olsaydı.” sözu şimdi klişe gibi gelebilir ama filmdeki olay akışına o kadar güzel oturuyor ki... bu söz bana her zaman dünyanın gerçekte nasıl bir yer olduğunu hatırlatır.

Daha önce geekyaparın episode 8 incelemesine benzer bir yorum atmıştım. Grey jedi'dan bahsedince tekrar aklıma geldi. Abi jedi tapınağında dahi gücün karanlık tarafı var ve Rey o antik sith alanına girince sadece kendini görüyor, art arda sıralanan aynalar gibi sithlerin gücü kendinde aradığını ve bulduğunu görüyoruz burada. Jedilar ise gücü şeylerin, evrenin kendisinde buluyorlar. Filmin en başında iki kardeşin bir kolyenin yarısını, ying ve yang gibi taşıdığını görüyoruz ama herhangi bir payoff dahi olmuyor. Luke ise jedilar güçlendikçe sithler de güçlenecek diyor. Tabi bunun tam tersi de geçerli. Episode 3'te Obi-Wan, Anakin'e senin güce denge getirmen gerekiyordu diyordu ya işte Anakin zaten güce denge getiriyor. Episode 8'i izlerken görsel anlamda jedi ve sith felsefesini en iyi veren film olduğunu düşündüm fakat bir tane bile grey jedi veya dark jedi meselesine girmeyince filmin elindeki malzemeyi anlamadığını düşündüm. Keşke Finn'in o en gereksiz, filmin ilerleyen kısmında hiçbir etkisi bulunmayan macerasını bir kenara atıp bu konuları işleselerdi. Benicio Del Toro'nun karakteri ise yine boşa kullanılmış bir karakterdi. Halbuki filmin en başından beri arka planda işlendiğini saydığım temayı destekleyen nitelikte bir karakter olarak filmde yer verilmişti ona. Episode 8 sanırım en gereksiz, en çöp Star Wars filmi, yeni bir şey yapacak cesareti olmayan insanların toplaşıp nasıl en kolay yoldan para kazanırız sorusundan hareketle çekilmiş bir film.

Can bey, Bu senin kanalina ilk yorumum :) Her zaman benim icin gelecege yonelik plan yapmak zor olmustur. Cunku o kadar fazla yol o kadar fazla belirsizlik varken birak nereye varacagimi, daha baslayacagim yola karar vermek bana zor gelirdi. (DIZI:PERSON OF INTEREST) Karakter, yarattigi yapay zekaya satranc ogretmeye basliyor.Fakat makine hamle yapamiyor, cünkü o kadar fazla secenek , o kadar farkli senaryo var ki(sahnede rakamlarla konusuluyor) Karakter , makinenin bile tum senaryolari degerlendiremeyecegini ve ilk hamlenin bu bilinmezlikten dolayi korkutucu oldugunu soyluyor ve oyuna baslamak icin rahatlayip bir adim atmak oldugunu soyluyor. Hayati satranc benzetmeleri herzaman hosuma gitmistir belkide bu yuzden cok sevmisimdir bu sahneyi :) BAHSETTIGIM SAHNE -> m.kzfaq.info/get/bejne/n-BleKmkuMi1Z4k.html

Sanırım benim için bu tarz modern konulara, Joseph Campbell'in ''Kahramanın Sonsuz Yolculuğu'' adlı eseri ilham kaynağı olmuştur. İnsanın toplum kavramının benimsemesinden bu yana geliştirdiği kültürel olguları, sosyoloji ve psikanaliz bilimlerini de kullanarak anlatan Joseph Campbell, eserinde hemen hemen bütün dinlerin, mitolojilerin, efsanelerin ve halk hikayelerinin belirli bir takım ortak noktalardan oluşturulduğunu anlatıyor. Buradaki ortak noktalardan kasıt ise genellikle hikaye şemalarının yaratılması ve bir kültür parçası haline gelmesi elbette. Örnek olarak bir veya birden fazla kahramanın etrafında gelişen bir mitolojik hikayeyi ele alırsak, anlatılan konu farklı olsa bile hikayenin işleyiş yapısı belirli bir sistem üzerinden ilerliyor. Giriş, gelişme ve sonuç olarak da klişe bir şekilde basitçe anlatabileceğimiz bu yapı, günümüzde bir çok senaryo ve karakter kreasyonu gibi bir eserin yapısını belirleyen şeylerin ortaya çıkmasında büyük rol oynamıştır. Kısacası bu zamanda değerlendirdiğimiz hemen hemen her içerik, eski çağlardan bu yana kullanılan ortak bir temel şablon içerisinde gelişmiş ve günümüzde de gelişen teknolojinin getirdiği fikir ve düşünce yapısı içerisinde, sistematik açıdan daha da çeşitlenmiştir diyor Campbell. Ki bu düşünce de herhangi bir içeriği tüketirken, her açıdan ele alabilmem ve üzerinde daha da nitelikli düşünebilmem için bana bir ilham kaynağı oluyor genellikle :)

Avatar Son Hava Bükücü benim için ilham olmuştu fakat sadece avatarın kötü adamı öldürmemeye çalışması değildi onurunu kaybedip babasının sevgisini kazanmaya çalışan bir prensin baskı dolu hayatında kendi yolunu bulmaya calışması ve prensin amcasının, iyiye inancı ve güveni ayrıca bilgeliği ve sözleriyle hangi yaştan olursa olsun bir şeyler öğretebilmesidir. Avatarın korkuyu acıyı ve yalnızlığın üzerinden gelip içindeki gücü öğrenirken içinde ki intikam duygusundan uzak durmaya çalışması yani bütün 3 sezon boyunca 2 bölümde bahsedilen yin ve yangın aslında her bölümde işlenip iyi ve kötünün kendi etraflarında dönüp dengeyi oluşturması her zıtlığın içinde benzerliğin olması hayatımda kararsız kaldığımda, başarısız veya mutlu olduğumda kendimi iyi, kötü olarak kalıplara sığdırıp zorlamak yerine sakin olup doğru kararlari almaya çalışıyorum. Bu arada jedi ve sith , yin ve yangtan farksızdır jedi kendini bastırıp içindeki kötülüğü hapseder, sith te aynı şekilde hırsı ve öfkeyi ön plana koyup kişiliğini parçalar. Grey jedi ise dengeyi temsil eder ne jedilar gibi yıkıktır ne de sithler gibi 720° takla atıp otistik çığlık attıktan sonra 3 tane jedi kebap yaparlar.

İlk olarak Spider-Verse hakkında konuşmam gerekirse, Ben Erzurumda gittim filme ve koskoca salonda tek kişi bendim. 2 metreye 4 cm kadar yakın bi adam olduğum için bilet gişesindeki ablamız bile girmek istediğim filmi duyunca gülümsedi. Koca adam çizgi film izliyor diye. Aldım çerezimi içeceğimi koca salonda bağıra bağıra izledim. Ha bu arada filme çok coştum mükemmeldi. Film hakkında olumsuz söyleyebileceğim hiçbir şey yok. Sadece tek bi beklentim vardı, bu örümcek evrenleri birleştiğinde mutlaka 6 kol 2 bacaklı aşırı güçlü bir spider-man de olurdu ve benide böyle etkiledi felan derdi o tip bi adamıda bekledim ama yoktu, buda zaten benim beklentim olduğu için filmin mükemmeliğini bozmadı. 2. konu olarak ilham alma mevzusuna gelirsek. Açıkçası her kült eserden ufak ufak birşeyler alan biriyim ama siz bunu konuşurken aklıma 3 örnek geldi. İlki 1997 Contact filmi ve özellikle oradaki sorgulama ve uzaya giden kişiyi seçim sahnesi. Ben erzurumda muhafazakar bir ailenin içinden geldim. Şuan ailedeki herkesle her konuda tartışıyorum. Hemde her konuda. Siyasetinden bilimine , Homofobiklikten dini kurallara, Felsefesinde uzayına vesaire. Ben kalbinde inanç ve inanç isteği taşıyan ama beyninde agnostik olan biri olarak, bu denli sorgulayıcı olmam ailemi korkutuyor. Her konuda zıt kutuplarda olmama rağmen, söylediklerime net bir karşılık vermedikleri için bir süre sonra bana saygı duymak zorunda kaldılar. Contact filminin bütünüde zaten benim hikayemi anlatıyor. O filmi izleyene kadar inandıkları uğruna savaşmayan saçmalayanlara içimden gülüp geçen bir adamken filmden sonra insanlarla tartışmaya ve her zaman inandıklarımı savunmaya ve inanmadıklarıma karşı gelmeye başladım. İkinci film Brave Heart. Filmde William Wallece ve ingiliz prensesin konuştuğu sahnede bir ingiliz askerin William Wallece'a yapancı dilde aşağılaması üzerine William Wallece Bey'in de aynı dilde aşşağılamaya cevap vermesi çok etkileyici bir sahneydi. Filmden sonra, olmaya çalıştığım konum her zaman ortamda bilgisiyle göt eden adam olmaktı. Ayrıca filmin o kadar içine girmiştim ki ilk izlediğimde idam sahnesinde son sözünü sorduklarında William Wallecedan önce ekrana Freeedoooomm diye bağırmıştım. 3. Film The Big Lebowski Filmdeki '' Yeah, Well, Thats just like your opinion man.'' sözü aklımdan hiç çıkmadı. Contact filminde tartışmayı öğrendikten sonra bu filmde de öğrendiğim şey zeka seviyemiz arasında uçurum olan ve dediklerimi anlamayıp inatla saçmalayan insanlara söylediğim cümle oldu. Ha birde zevklerime laf eden zevksiz götleklere söylüyorum. (Can abi çok uzun oldu kusura bakma)

Abiler açıkçası ben küçüklüğümden beri Star Wars fanıyım ve onunla büyüdüm. Bana ilham verecek sözlerden birisi de sizin de videoda bahsettiğiniz Yoda'nın "Do or do not, there is no try" repliğidir. Çünkü ben bir işte çok zorlandığımda bırakma derecesine gelirim bazen. Bıkarım nefret ederim falan. Ama tam o zamanlarda bu replik gelir. Ve daha çok çabalamaya başlarım en sonunda da başarırım. Belki çok basit klasik bir replik gibi gelebilir bu replik insanlara ama Spider-Man için Ben amcanın "Büyük güç büyük sorumluluk getirir." cümlesi nasıl bir önem taşıyorsa bende de öyle. Evet şimdi tekrardan gaza geldim gidip Hollow Knight'da geçemediğim bossu geçmeyi tekrar deneyeceğim. :D (Geçtim.)

sizin sayenizde halihazırda az çok var olan çizgi-roman merakım arttı. bunun için önce teşekkür edip sonra sorumu sorayım. çizgi-romanları e-kitap(mümkünse i-pad'e en uygun hali) olarak nasıl satın alabilirim? ayrıca çizgi-romanla ilgili güzel blog, site tavsiye ederseniz sevinirim.

Attack on Titan'daki Armin'in "Those who can't abandon anything can't change anything" sözü bana ilham veren sözlerden olmuştur. Bu söz animenin en kritik anlarında tekrar hatırlanır ve olayların kaderini belirleyecek motivasyonu oluşturur. Ben de bu sözden çok etkileniyorum. Çünkü gerçekten insan bekleyerek hiçbir şeyi değiştiremiyor. Bu hayatta değişiklik yapacak güce sahip olmak için insanın zamanından, eğlencelerinden, sevdiği insanlardan veya sevdiği şeylerden fedakarlık yapması gerekiyor. Zaman sizin yerinize hayatınızı değiştirmiyor aksine ondan alıp götürüyor. Bu animeyi nedense çok seviyorum ve her defasında çok etkileniyorum. Nisan 2019'da 3.sezonunun ikinci yarısı yayınlanacak. Eğer takip ediyorsanız bir yatay bakışta üzerine bir kaç kelime etmeniz beni ve diğer sevenlerini çok mesut eder. Zaten CS Bey de bu başarılı kariyerine Attack on Titan PS oyunu ile başlamıştı. O günlere şöyle bir selam çakılsa fena olmaz sanki. Sevgilerimle Abilerim

Bana, varlığımın çok küçük ve değersiz olduğunu olabilecek en pozitif yolla anlattıkları için ayrı ayrı Hawking ve Segan'a teşekkür ediyorum. Uzay-zaman ilişkisini az çok anlamaya okumaya çalışmak ufkumu açmıştı. Segan abi ve Cosmos'u da ayrı bir şaheser. Keşfetme duygusu sayesinde bir şeyler ilerliyor.

Bir şey rica edebilir miyim? Önerdiğiniz kitap ve eserleri video açıklamasında yazsan olur mu Can Abi ?

Şuan düşüncelerimi nereden kazandım bilmiyorum yada beni etkileyen olaylar oldu mu hatırlamıyorum son 2-3 senede hayattaki gördüğüm zorluklar yüzünden (kendi zorluklarım veya başkalarının) hayatın ve yaşamanın benim için çok güzel olduğunu farkettim. Çoğu duyduğum mutlulukların şuan sebebi renklerdeki düşüncelere ve düşüncelerdeki renklere aşık olup en pozitif düşünmek ve kötülüklerin beni yıpratması bile beni benden ayırmaması ve hiç bir zaman önceki yaptığım hataları hatırlamamak ve hiç bir zaman iyinin dışına çıkmayıp (kendi iyilerim) kendimi hayranlıkla yönetmek ve çevremdeki insanların çevremdeki düşüncelerin çevremdeki tatların benim tarafımdan seçilmesi (çevremdeki insanlar ailem dışında 5 kişi gibi az ama öz kişiler yada olmasına çok sevindiğim ve değerinin bildiğim nesneler) Teşekkür ederim

Başka bir işle uğraşırken arkada çok iyi gidiyor be.

Spider-Man: Into the Spider-Verse (2018) 7:50

Abi game design hakkında önerebileceğin daha fazla kitabın olduğu bir listen var mı?

Sanırım Doctor Who beni en çok etkileyen eserlerden biri. Her doktorun ilham verdiği noktalar var elbette ancak ben 12.doktoru bu konuda daha ön planda görüyorum. İyi olmak nedir, doğru şeyi yapmak ne demektir, ölümle nasıl başa çıkmalıyız, bu gibi herkese dokunabilen temaları anlamlı verdiklerini düşünüyorum. Özellikle Heaven Sent ve Capaldi'nin final bölümlerinde hayatımı etkileyen anlar var. Ve son olarak da veda sahnesinde Bertrand Russell'den "Hate is always foolish and love is always wise" cümlesi her duyduğumda bana dokunmaya devam ediyor. Ek olarak Star Trek serisinden Picard karakterini de sayabilirim. Sıkıntılı durumlarda Picard ne yapardı diyerek çözüm bulmaya çalışır oldum son zamanlarda.

"İlham veren cümleler" dediğinizden beri aklımda bir sürü film ve bir sürü kitap dönüyor, küçükken hayran olduğum insanlar geçiyordu ama 24 yaşına öyle ya da böyle gelebilmiş bir birey olarak beni en etkileyen, en ilham verici kelimelerin Güngezgini çizgi romanının sonlarında geçen “Hayat bir kitap gibidir, oğlum. Ve her kitabın bir sonu vardır. O kitabı ne kadar seversen sev, son sayfaya gelirsin ve kitap biter. Sonu olmayan bir kitap eksiktir ve kitabın sonuna vardığında yalnızca o son kelimeleri okuduğunda kitabın ne kadar iyi olduğunu anlarsın, gerçek gibi…” cümlelerinin olduğuna kara verdim. Yaşam-Ölüm çok ince bir çizginin içinde birbirleriyle dip dibe olan iki kavramken, insanlar yaşayış şekilleri, büyütülme biçimleri nedeniyle birine sıkıca sarılıp, diğerini itebiliyor. Aslında hayat dediğimiz olay çok kısa ve büyük bilinmemezlikler barındırıyor içinde. Bu bilinmemezlik içinde boşa geçirebileceğimiz bir zaman olmamalı, diye düşündürmüştü bu cümleler. Birkaç yıl önce okuduğum Güngezgini'ni de bana verdiği hisler sebebiyle ara ara alır tekrar bir üstünden geçerim. Program için de ağzınıza sağlık, umarım kıymeti bilinir, sevgiler.

Gecikmiş bir yorum olacak ama şöyle izah edeyim. "Mother is the name for God on the lips and hearts of all children." Bu söz The Crow filminden. Hayattaki en büyük korkum annemi kaybetmek. Bu söze bakınca benim anneme, annemin de bana duyduğu o doğal sevgiyi annem ölse de hissedeceğimi, dahası, yanında annesiyle gördüğüm her çocukta bu sevginin daha da manalı olacağını umut ediyorum. Ama gidip de Eric Draven figürü almadım tabii. Çünkü ben sözün bir figürü oldum ve söz bana her kendini hatırlattığında bu umudun yüreğimde yeşermesini izlemekten en az benim kadar memnundur diye düşünüyorum. Teşekkürler.

Can bey yayın tekrarlarını abonelere özel yapmışsınız öğrenci olarak mağdur kaldık.

Libris Mortis :O Bana ilham veren eserlerden biri Westworld hatta Geekyaparı Westworld sayesinde tanımıştım neyse.Westworld 2.sezonunda bölümünü tam hatırlamıyorum ama 9 olabilir.Bernard'ın orada özgür irade var mıdır varsa nedir insanların özgür iradesi var mıdır gibi felsefi soruları sorduğu ve kafamı açıp bir şeyler araştırıp öğrenmeme ilham veren bir an vardı.Westworld'e bu yüzden teşekkür ediyorum.Bu arada frp'ye uzun süredir başlamak istiyordum bu sene başladım.Odtü kıbrıs havacılık uzay müh kazandım ve hazırlıktayım. Okulda frp kulübü var bu yüzden Libris Mortis'e erişimim var :D Libris Mortis'in bu kadar derin olduğunu bilmiyordum saol CS.Fakat şunu biliyorumki evil karakterler için gayet op bir kitap Book of vile darkness ile . Bu yatay bakış serisi için Tancan beye ve sana teşekkür ederim .

Libris Mortis'te benim en hoşuma giden ve benim hayal gücümü çalıştıran en büyük kısım aslında kitaptaki sadece 1 sayfadan bile kısa anlatılmış olan Evening Glory isimli ölümsüzlük, aşk ve undead tanrıçasıydı. Aşkı ve güzelliği, o sıcak duyguları ölümün soğuğuyla gelen ölümsüzlükte bulma fikri çok ufuk açıcıydı benim için. Bu örnek bana genelinde bir amaca ulaşmanın aklın alamayacağı kadar çeşitli yolunun olduğunu kanıtlamıştı ve buna ek olarak aşırı cheesey bir ismi olan Wizard karakterim Romeo'nun ölen sevgilisine olan aşkını bir Lich'e dönüşerek ölümsüzleştirmeye çalışmasını sağlamıştı :D ( Bizde Fiziksel kopyası yoksa da pdf'ini tavaf etmişiliğimiz çoktur :D )

Merhaba, bir kaç iyi eleştirmen önerir misiniz?

Bana direkt olarak şu karakter ilham verdi diyemem. Tükettiğim her eserde siyah, beyaz ve gri karakterlerin bana kattığı tarafları oldu ama bir kaç kere tekrarladıktan sonra sanırım Kvothe benim için ilk iki kitapta iyi bir ilham kaynağı olmuştu. Kendi için söylediği yalanlarla büyürken, bağcıklarına basmadan koşmaya çalışan bir çocuk gibi her adımını dikkatle atmak zorunda kalması, zayıf olduğu yanlarını bilip hayatını bunu etrafında şekillendirmeye çalışması, gururun ne kadar anlamsız bir şey olduğunu bildiği halde bir türlü ondan vazgeçemeyip pişmanlıklarla dolu serüvenlere sürüklenmesi gibi bir çok olumsuz yönüne karşın yaşadığı her zorluğun altında zeka ile kalkması, sevdiği şeylere olan sınır tanımaz tutkusu ile üniversite hayatımda okurken 'ah be ben neden böyle olmayayım, hatamı düzeltmek varken neden hayıflanayım' dedirten güzel bir yolculuktu. Teşekkürler Patrick Rofhuss. ( Yaz artık şu kitabı da okuyalım (-_- ) )

Abilerim beni en çok etkiliyen Doctor who olmustu, şöyle ki dizide ve kitaplarda her zaman doctor'un yol arkadaşlarınin davranışları ve Doctor'u her zaman desteklemeleri ve onun herşeyi duzeltebilecegine inanmaları bana hep ilham vermiştir

İlham diyince geçen yayın yazdıklarım geldi aklıma (merak edenler gidip okuyabilir) Benim aslında çok ilham totemim var kendi halinde üreten bir kişi olarak ama çoğu anısı olan şeyler. Çizgi romanları ve filmleri falan zaten burada fersah fersah yazacaklar. Ben biraz daha gündelik şeylerimden bahsetmek isterim; Yıl: 2015 Yer: büsan organize sanayi bölgesi /Konya O zamanlar ekmeğimi tabelacıda 3d modelleme yaparak kazanıyorum. Dünyanın en zor işi değil ama en sıkıcı işi. Totem çiz, pylon çiz, Gev Gev Gev işler... Birgün dış mekan çevre düzenlemesi işi aldık. Ama nasıl hypelandım... Semazenli falan bir işti.. El çizimi olarak müşteriden onayı almıştım ama bunu oturup modellemem gerekiyordu. Oturdum sanki 3d printer ile çıktı alınacakmış gibi nakış nakış işledim. Böyle eteklerinin dönüşündeki momentumu falan hesaplıyorum. Belkide 5 6 saat semah izledim ileri geri sara sara.. Kumaş kıvrımından yüz hatlarına kadar. Tabi bunun kıfayet detaylarını canlı olarak da elimde tutunmak için bulabildiğim en ince ve ayrıntılı işlenmiş biblosunu aldım. Yapan usta emek vermiş çok belli ama toplu imalat kurbanı olmuş, döküm kabarcıkları heryerde idi.. Uzun lafın kısası en az 4 5 gece uyumadan bunu modelledim... Renderı da alıp patrona çıkıyordum.. Bi baktım bizim eskilerden biri benden önce yapıp patrona onaylatmış. Yaptığı şey de şu; internetten hazır insan figürü indirmiş. Sonra onun beline huni koymuş tersten kafasına da silindir çizmiş!!! Sadece bunu yapmış. İşi onun tasarımı aldı. Meğer adamlar çöp seviyormuş. Sonra imalat konusunda başkasının anası ağlıyor haliyle. O gün, altında imzam olan ürünün her seferinde mükemmel olmasına çabalamamım bazı durumlarda gereksiz, kıymet görmeyen ve gerek maddi, gerek manevi karşılığını alamadığım bir hadise olduğunu fark ettim. Artık; çöp adama, çöp iş, kalite adama, kalite iş felsefesini benimsedim ve kendime olan öz saygım gereği %99.9 çöp adamdan iş almama kararı da aldım. Bunu bana sürekli hatırlatsın diye de o gün aldığım bibloyu hala masamda tutarım. Her kim ki "aaa ne güzel bir biblo bu" der ise onunla iş yapmıyorum. Kendisi çöp zevkli adam barajım oldu aynı zamanda 😂😂😂

Ağzınıza sağlık çok güzel muhabbet olmuş. Bende bana ilham veren bişeyden bahsedeyim. Öyle spesfik bi söz olmadı ama bana NARUTO acaip ilham vermiştir. Şöyleki tam üniversiteye hzırlandığım dönemde o Painle olan savaş bölümlerini seyrediyordum. (ek bilgi ben özel bi fen lisesinde %100 burslu yatılı olarak okumuş sayısal mezunu bi arkadaşım). Haftasonu çarşı izinlerinde seyredebiliyordum sadece. Narutonun o dışlanan kimsenin sevmediği halinden tüm konahoyu kurtarıp el üstünde taşınmasını göz yaşlarıyla seyretmiştim. Bu ilhamlada çizer olma isteğim acaip artmıştır. Herkesi karşıma alıp güzel sanatlar yetenk sınavlarına girdim. Narutonun o çalışma azmini düşünüp sabahlara kadar çizim yaptım. Bilen bilir yetenk sınavları öyle hiçte kolay değildir özellkle rakipler 4 sene 5 sne kursa girmiş yada direkt olarak güzel sanatlar lisesi mezunlarıdır. Narutonun o gazıyla ben 3 ayda deli gibi çizim yapıp hacettepe GSF Grafik bölümünü kazandım. Şuanda da bi animasyon şirketinde Concept artist/Illustrator olarak çalışıyorum. Ne zaman umtsuzluğa düşsem yorulsam o narutonun o halleri aklıma gelir :) Ve evimin herhangi biyerinde narutoya dair bi figür bulunmaz :D :D Bikaç mangası durur kenarda o kadar :D

Moon Knight' ın "LUNATIC" çizgi romanı. Kaybolmuşluğu, sürekli birşey yada biri tarafından manipüle edilmişlik hissini çok etkili ve kendimi ana karakterin yerine koyabildiğim şekilde vermişti. Moon Knight' ın durmadan kendini içinde bulduğu ezilmişlik halini çok iyi anlamıştım. Bu tür sosyal normlara uymayan, herkes tarafından dışlanan ve insanların gülünç yada anlamsızca baktığı karakterlerle hep duygusal bir bağ kurabildim. İyi örnekleri, Taxi Driver' daki De Niro' nun karakteri Travis Bickle, The Social Network' deki Mark Zuckerberg, Jake Gyllenhaall' un oynadığı nerdeyse her karakter ve onların etrafındaki dünyalarla hiç sağlıklı iletişim kuramamaları...

abi ben biraz yeni nesil oluyorum size göre. o yüzden size ilham veren şeyleri ben genelde sizden duyup tükettim ama ilk defa bi eserin beni yükseltip sınırlarımdan çıkmama sebep olduğu eser doctor whoydu. o dünya beni o kadar mutlu ediyodu ki o kadar ufkumu açıyordu ki..türkiyenin en unutulmuş dar şehrinde bile ben dünyanın en mutlu insanı olabiliyordum. şu anki siyasi görüşlerim, dünya görüşlerimi hatta bu kanalı izlememin sebebi bile doctor who. o yüzden çok şey borçluyum bu esere, tam anlamıyla kendimi bulmamı sağladı.

Beni en çok etkileyen, en çok ilham veren karakter, Haruki Murakami'nin Tzukuru Tazaki karakteridir. Onun hayatının bir döneminde kaybettiği uyumu, dinginliği ve huzuru araması esnasında geçirdiği değişimler, yaşadığı tüm duygusal iniş-çıkışlar, benim de hayatımın çizgisini gözden geçirmemi sağladı. Çoğumuzun geçmişe sıkışıp kalmasının yanlışlığını çok iyi görmüştüm kendisinde.

Benim için ilham kaynağı özellikle Nolan'ın Batman üçlemesinde anlatılmış olan ' neden düşeriz bruce' kısmı, hayat sana ne kadar sert davranırsa davransın her zaman kalkmayı ve savaşmaya devam etmeyi bilmek gerektiğini öğretmiştir.

47:16 Dev twist :)

Aslında adımdan da belli olduğu üzere Samwise benim için ayrı bi yeri oldu herzaman ama asıl vurgunu benim için Aang yaptı açıkçası The Last Airbander'dan izlemeden önce hümanist bir kişi değildim ama Aangin canlılara ve onların ruhuna olan sevgi ve saygısı resmen beni mest etmişti.Bütün dünyayı kül etmek isteyen bir adamın bile ruhuna saygı duyması ve öldürmek istememesi ne bileyim aşırı toptu benim için. Her birine sinirlendiğimde de açar izlerim o geçmiş avatarlarla konuşmasını çünkü resmen önceki hayatlarıyla onu orda görse öldürcek adamı öldürmemek için bir yol araması derinden etkilemişti..

All those memories will be lost in time like tears in rain

Roma’yı konuşursunuz diye bekliyordum. Umarım haftaya konuşursunuz fikirlerinizi çok merak ediyorum. Uzun zamandır bu kadar ‘’sanat-sanat’’ ve kusursuz sinematografiye sahip bir film izlememiştim. Herkesi etkileyebilecek en az bir sahnesi olduğuna eminim. Bu programı da sonsuza kadar sürdürmeniz temennisiyle, sevgiler...

Her şey kendi ateşi ile yanmalı sözü sanıyorum spesifik olarak birinin sözü değil fakat bu temelde bir filmdeki kahraman için doğru motivasyon sağlanabilmiş mi, hikaye doğru kurguda ilerleyebilmiş mi gibi sorularda hep dile getirilen bir söz. Eğer kahraman veya hikaye ek öykü ya da zorlama bir rastlantıya başvurulmadan ilerleyebiliyorsa kendi ateşiyle yanıyor denir. Bu benim kendi hayatımda başrol olmam hasebiyle hayatımdaki motivasyonlarımı gözden geçirme süzgecimdir. Her zaman kendi ateşimle yanmaya kendi içimde motivasyonlar ve tetikleyiciler bulmaya bulamıyorsam da o işe başkalarının gazı ile devam etmeyip en nihayetinde yine kendi ateşimle yanmaya çalışıyorum. Bu düşünceyi eser süzgeci olarak da kullanıyorum. Her eser resim, müzik, film ya da kitap ayırmaksızın kendi ateşi ile yanıyorsa döneminin ve eser sahibinin kaygılarını taşıyorsa benden geçer not alabiliyor. Günün sonunda beni ve yaşadıklarımı yansıtmayan bir iş yapmamış, kendisini ve dönemini yansıtmamış sallama bir eseri de tüketmemiş oluyorum.

Into the spider verse 10:00 Deadpool 20:00 Savaş sahneleri 30:00 Yaratık 40:00 Star wars oyunları 50:00 59:00 kıtap

Can abi yıllardır FRP üzerine hep bir şeyler okuyorum ama hala adam gibi bir şeyler bildiğimi düşünmüyorum , FRP giriş tarzında video serisi yaparsan çok mutlu edersin ben gibi kişileri , severek takip ediyorum

Herhangi bir filmde bir karakterin sözlerine etkilenmem genelde mümkün olmuyor. Evinde oturan "normal" bir senaryo yazarının yazdığı şeyler olduğunu düşününce kafamda eser basitleşiyor. Ama söz konusu eser bir kitap olunca ya da düşüncelerini kitlelere ulaştırabilmeyi başarmış düşünürler, bilim adamlarının sözleri olunca beni daha çok etkiliyor. Bu arada spider verse'deki spiderman 3 tobey maguire nin sokaktaki dans sahnesiyle dalga geçtikleri yer çok iyi değil miydi? Hiç beklemiyordum.

50:50 Jedi Code - Sith Code

Baya bi film, kitap, çizgi roman düşündüm ama beni derinden sarsan, düşünce sistemimi şekillendiren bi grup oldu. Şimdi otuz yaşımdan bakınca görebiliyorum. Dream Theater sanatı, hayatı, müziği yorumlamamda bana ciddi bi yön gösterdi. İnanılmaz melodiler, riffler, ritimler yaratıp 10 saniyede bunu harcamak ve yepyeni bi riffin, ritimin, melodinin gelmesine imkan tanımak. Hayatımda da ister istemez böyle yapmışım. -mışım diyorum çünkü yeni yeni görüyorum. Sormazsam çatlarım notu: Sandman'den bahsetmek nası fikir?

Benim ilham aldığım çok şey vardır fakat mitoloji benim için her zaman derin bir merak ve araştırma konusu olmuştur. Yunan ve Roma mitolojisi ile başlayıp Sümer, Mısır, Nors ve Kelt ile devam ettim. Şu anda Çin ve Japonya üzerine kaynak toplayıp araştırmalarıma devam ediyorum. Keşke kalemim biraz iyi olsaydı da kendim de ufak tefek birşeyler yazabilsem, zira aklımda çok güzel hikaye senaryoları var.

Crawling i duyunca durdurup bi tur açtım dinledim. Çıktığı zaman çocuktum be.

En sevdiğim ikinci fragman:)

58:08 ikinci kez söylüyorum bunu, Disney'in aşırı orta yolcu duruşunun tek istisnası Tron külliyatıdır. İlk çıkışından bugüne dek, insanların elindeki potansiyel gücü, Tanrı ve Yaratıcı kavramlarını, bilginin ne kadar açık olması gerektiğini ince ince anlatıyor.Kevin Flynn'in "Removing yourself from the equation" felsefesi, Jedi Code'un özeti gibi adeta. Sanırım bu yüzden 2015 yılında sonlandırıldı ve rafa kaldırılıp, haksız yere yapılan kötü eleştirilerle unutturuldu. Keşke zamanında daha çok ilgi gösterilse ve yapımları daha çok izlenseydi. Belki Disney'in film politikasını değiştirebilir, daha kaliteli işlerin ve daha güzel bir SW filmlerinin öncüsü olabilirdi.

Seviyorum bu seriyi.

Şu spiderverse'e ortalama film diyen bıraksın çizgi roman mecrasını

Ilham sayılmaz ama ben çok her şeyin kendi eylemlerime bağlı olduğunu düşünen biriyken Woody Allen izlemeye başladım lise son gibi falan. En iyi filmlerinden birinden bahsetmeyecegim. Match Point'in başında dış ses konuşurken "iyi olmaktansa şanslı olmayı yeğlerim diyen adam hayatı kavramistir" diye girer ve film oraya girer, buraya çıkar ama bunu işler. Benim her şeyin kendi eylemlerimin sonucu olduğunu belirleyen düşünce yapımı epey sarsmış ve sorgulamama yol açmıştı. Hiç de tavsiye etmiyorsunuz baştan sona izlemeyen herkese Woody Allen sineması tavsiye ediyorum :) Bu iki kişinin muhabbet ettiği bir konsept olduğu için çok uymayabilir isteyeceğim şey ama ben Star Wars Expanded Universe hiç bilmeyen biri olarak merak ettim oradaki külliyatı. Bir dahaki programın herhangi bir yerinde buna nereden girilir buna dair biraz konuşsanız harika olur. Yine çiçek gibi program olmuş teşekkürler. Bir de meraktan soruyorum, Twitch hiç kullanmayan biri olarak ben bağış yapmak istiyorum, bir patreon var mıdır?

Spider Verse'i henüz izlemedim. Fakat yorumlardan ve fragmanlardan anlayabiliyorum biraz ve bir şey eklemek istiyorum. Kısa zaman önce Daredevil'ı bitirdiler. Bence Daredevil Nolan'ın Batman'inden sonra yapılmış en iyi çizgi roman esiridir, belki örümceği izleyince değişir bu düşüncem, çünkü bir insansın nasıl o bildiğimiz epik kahramana dönüşünü çok güzel anlatıyor. Zaten tüm süper kahraman eserlerinin yapması gereken de o. İşte "Bakın burada bir Hellboi var ve işte cehennem yaratık haydi kapışın." değil de neden bu işlere girişiyor, neden kendinden bir şeyler veriyor da tüm bu dertleri başına alıyor, bunları çok iyi yansıtıyorlar. Tüm bunlar Nolan'ın Batman'iyle ortak bence. Her süper kahraman filmi böyle karanlık geçsin demiyorum ama bu adamların bir nedenleri olmalı ki gece kostüm giyip dışarı çıksın. Uzaylıyla surf yaptırmak yerine keşke biraz o epik dövüşlerdeki karakterlerin psikolojisine inseler de biz de "hee demek bu yüzden yapıyor bunları" desek. Bir de DC artık lütfen kötü CGI savaş alanlarında dövüştürmesin insanları.

ohhhhh video gelmişşşşş

“You have become the very thing you swore to destroy” ne zaman maşşak geçtiğim şeyleri yapmaya başlasam aklıma gelip kendime gelmemi sağlar teşekkürler en epic jedi obay van kenobay

1:07:40 4 mart 2021 perşembe gununde yaziyorum bunu. Bugun kendi gununde kendi saatinde Kurtlar Sofrasi 2. bolum var. Cemali abimle sıkıyoruz. Kurtlar vadisi izlememis birisi olarak aşiri egleniyorum . Bunu goren herkese tavsiyemdir.

Merhaba abilerim bu güzel muhabbetleriniz bol olsun. Ben de nacizane, çok ilham aldığım eserlerden bir tanesini paylaşmak istiyorum. World of warcraft'ın Illidan Stormrage rejection of the gift sinematiğidir. -The light will heal your scars -I am my scars -The light is your destiny -My destiny is my own Sahnesi ve sonrasında gelen "there can be no chosen one. Only we can save ourselves." Repliğiyle hayata karşı bakışımı çok değiştirmiş bir eserdir. Belki siz çok daha etkileyicilerini, kafa açıcılarını görmüş olduğunuz için çöp diyebilirsiniz diye biraz çekinmiyor da değilim ama benim için meselenin, kandan geçen kahramanlık, seçilmiş ve ya mübarek kişi olarak tanrıdan hediye beklemek değil; hatalarla, hatalardan ders çıkartmakla, kendini geliştirip daha ileriye kendi çabalarınla gidebileceğin olduğunu çok iyi anlatan ve benim için kıymetli bir eser. Daha başka şeyler de var ama özellikle bunu sizlerle paylaşmak istedim. Anlatmak istediğim şeyi tam olarak anlatabildim mi bilmiyorum. İkinizi de çok seviyor ve saygı duyuyorum. Muhabbetiniz eksik olmasın.

Benim bu yıl en çok etkilendiğim söz sanırım Dark dizisinden; "Bir şey için alınan karar başka bir şeye ters düşer. Hayata hayat."

Cek London kitapları hep ilham vermişdir bana :) umutsuzluk duyduğum anda belli hikayelerini hep okurum

Intro sekansı

Beni etkileyen, Star Wars EU da, bir çizgi roman vardı; Palpatine ile genç padawan Anakin, Corusant'ın derinlerine kılık değiştirerek inip yozlaşmış senatörlerin kumar oynamalarını rüşvet ve şantajlarını izliyorlardı. Ve gördükleri ve Palpatinin sözleri yüzünden Anakin'in senatorlere olan inancı azalıyordu. Şahsen beni en çok bu etkilemişti. Günümüz dünyasına aynı ani nin baktığı gibi bakıyorum. Bence o senatorler yozlaşmış toplumumuza çok benziyorlar.

Abi into the spider verse'ü koca salonda tek başımıza kardeşimle birlikte izledim muazzam bir deneyimdi bir yanım boş diye üzülse de diğer yanım ilk defa düzgün bir kafayla böyle muazzam bir filmi izleyebildiği için şükrediyordu

Sistem dışında bi' bilgisi çok olduğu söylenemeyecek bir GM/DM'im, daha çok Libris Mortis tarzı kitap önerisi benim çok işime yarar. Hatta yeni içerik bile çıkabileceğini düşünoyrum böyle ama tabii ki bana düşmez.

Fate muhabbeti bile yaptınız beee, bari yayınını falan yapın ya :S biz son FATE oynadığımızda galaksiler arası minibüs çekiyorduk, muavin de centaurdu. Astroid üzerinde bir kumarhane soygununa karıştık arada falan :D Gerçekten nereden nereye geçeceği hiç belli olmuyor, sizi FATE oynarken izlesek gerçekten koparız eminim.

Anlamlı dövüş sahnelerine bi örnek de ben vereyim film tavsiyesi olarak da şiddetle tavsiye edebileceğim atomic blonde

Harry Potter ve Ateş Kadehi'nde Dumbledor'un bir sözü vardır:"Cedrig Diggory'yi hatırlayın. Doğru ile kolay arasında kaldığınızda Cedrig Diggory'yi hatırlayın." Bu söz beni o kadar düşündürmüştür ki, ne zaman içime sinmeyecek birşey yapsam bu sözü hatırlarım. Ne zaman birşeyi boşversem bunu hatırlarım. Ve ne zaman kolaya kaçsam bunu hatırlarım. Ve kendime önemli olanın doğru olanı yapmak olduğunu hatırlatır, Cedrig Diggory'yi hatırlatırım,

güzel eleştirmişsin CAN SUNGUR

Baran köse ye diss attı alıp okuyoruz, kenara koymuyoruz dedi :D

Hobaaa can abibreyiz video atmiş

'Sessizliğin sonunda cevap,/Günlerimizin sonunda ölüm vardır./Hayatımızın sonunda ise yeni bir başlangıç.' Dan Brownun son kitabi ölümü,zamanı ve hayatı sorgulamamda bana ilham veren benim icin çok degerli bir kitaptır.

Bu müthiş ikilinin microtransaction işinin koleksiyon boyutunu değerlendirmesini büyük bir heves ile bekliyorum

wiitcher 2 kader kilici kitabindaki ozveriyle alakali bolum. Benim insanlarla iliskimi gozden gecirmemi sagladi. Kendime saygi duymayi ogretti .

Yandaki sıska iyi konuştu moruq

İntro çok iyi.

İlham aldığım bir çok film, kitap vs. var fakat yüzüklerin efendisi beni çok başka etkilemişti. Tabi onun üstüne gelecek çok şey var fakat ilk zamanlarda üzerine konuşup düşünmenin en keyfi verdiği, bir nevi 'aga ben fena oldum, aydınlandım' dediğim bir repliği şöyle fırlatayım: Yaşayanların bir çoğu ölümü hak ediyor. Many that live deserve death. And some that die deserve life. Can you give it to them? Then do not be too eager to deal out death in judgement. Ha bu arada bana çok şey katıyorsunuz bu yüzden çok teşekkür ederim. Gırall adamsınız.

Kendime ilham kaynağı olarak aldığım 2 kısım var aslında. 1cisi tabiki spiderman animated serisi (1992) küçükken bunu tükettiğimde aslında süper kahraman ve çizgi roman dünyasına giriş yapmamı sağladı ve belli başlı konularda fikir sahibi oldum. 21 yaşındayım, Spiderman ve Superman karakterlerini kendime örnek aldım. Klasik bi fanın karşılaştırmasında ''aslında bir birlerinden uç noktalarda olan karakterler bunlar'' laflarını işitirdim. Fakat benim gözümde en belirgin ortak noktaları en umutsuz ve çaresiz anda kolay ve daha zararlı yola sapıp birisini incitme ve yaralama riskindense fazladan yumruk yemeyi tercih ediyor bu karakterler. Superman aslında başlı başına bu felsefe üzerine kurulu ama maalesef zamanında yazılan kötü çizgi romanlar onu sadece bi kas yığını gibi göstermeyi başardı. Spidermande ise animated series ve bronz age çizgi romanları dışında uzun süre bi tat bulamıyordum.Sonra Homecoming filminde ''If you gonna shoot somebody shoot me!'' cümlesini duymak ve üstüne Into the spiderverse gibi bi sanat eseri izlemek beni o kadar mutlu etti ki. Bu yorumu Spiderverseden 4. kez çıkmış birisi olarak söylüyorum çizgi roman; pop art (en belirgin örneği Roy Lichtenstein), Mimari(anlatım olarak - BIG architecture) ve spiderverse izledikten sonra bu listeme animasyonuda ekleyip başlı başına bir ilham kaynağı. Halftone gibi yıllardır çizgi romanda doku olarak kullanılan bi özelliği bana canlı olarak yedirmeleri, panellerin Scott Mcloudın Understanding Comics eserinde dediği gibi kendisini anlatması animasyonda beni şu anda uğraştığım game design ve mimarlık işlerimde çok etkiledi ve kesinlikle Art bookunun alınması gerektiğini düşünüyorum. Uzun lafın kısası çizgi roman bi kişiye ilham olduğu gibi birden fazla sanat dalınada ilham olup aslında çizgi romanı bilmeyen birisine bile bi şekilde başka sanat dallarıyla o kişiye ufak dokunuşlar yapabilmiş. Her zaman çalışırken masamda bi çizgi roman bulunduruyorum (bu o sırada çok etkilendiğim bi cover olabilir ya da story arcı beni çok etkilemiş bi çizgi roman eseri). 2. kısımda aslında biraz bahsettiğim mimarlık eğitimim. Mimarlık eğitimini alırken aslında bunu bi kültür olarak kendime eklemeye çalıştım. Ve bu kültür bana kendimi ifade ediş şeklimi bulmama yardım etti. Komiktir ki çizgi romanların bronze age zamanlarında Amerikada beyazların zenci kısımdan uzaklaşma çabalarına girip bu suburban kültürünü çıkartmaları çocukların gazetecilerden çizgi roman almalarını engelleyip fiyatların 12 centten 15 cente çıkmasını sağlıyor. Böyle kimse için ifade etmeyen ama tarihte bir birlerini etkileyerek(pozitif ve negatif olayların) ilerlemeleri beni hep çok şaşırtıyor.

Ben her dibe cakildigimda ve her sey kotu giderken kendime "Why do we fall?" diyorum. Ve her seferinde "Ayağa kalkmayi ogrenmek icin" diyip toparlaniyorum.

Benim hayatımı değiştiren olay, CS'nin içeriklerini takip etmek, yorumlarını, eleştirilerini dinlemek. Beni en çok etkileyen sözü ise, bir oyununa 1000 saat verdin,, profesyonel oldun da ne oldu? teşekkür ederim.

Valla öle çokta felsefesine giremiyecem belki de kekoca gelicek ama this world is yours bakış açısı ve çabası ile scarface te herşeye sahip olma arzusu beni baya bi etkilemişti.

Spider man film i Anime izleyen birisi olarak kesin izleyeceğim bir yapım.. çizgi hep izliyorum... Animasyon film nedir ki. :D Akuaman yorumu çok iyidi. :D 25:40 :D balıktan anlamıyorum bir şey diyemicem. :D

Michael Ende'nin Momo adlı kitabını önereyim ben de. Kitaptaki ana karakterimiz zamanın ve dinlemenin önemi hakkında kafamı açmıştır. Herkesin gev gev konuştuğu bir dünyada, ana karakterimiz herkesi o kadar güzel dinler ki insanlar konuşurken kendi hatalarını fark ederler. Keyifli okumalar!

Spider Verse'i izlerken iki kere ağlama noktasına geldim, ikisinde de ağladım. Açık söylüyorum, bu ne böyle zenci bu diye izlemeye başladım, sonra ayakkabı boyasıyla yüzümü boyayıp cosplay yapabilir miyim acaba diye düşünürken buldum kendimi, rap olmasına rağmen müzikleri bile iyiydi.

suspiria gerçekten de bu senenin efsane filmlerinden

Canlı yayında izledim. Buraya bir beğeni bırakıp gidiyorum. Seviliyorsunuz Can ve Tancan abi

3:57 abi aynı dizi atv de oldu ve övdüler...

Do or do not, there is not try -Küçük yeşil reyiz aka ' Yoda '

"Disney benim ardımı öpsün" Can Sungur

❤️

Ya oturduğum yerde sadece bir sinema var ve ona da sadece bayat yerli filmler geliyor. Ben burda ağlamak istiyorum düzgün filmlere gidemeyeceğim için.