Straffer wordt een gespreksduo niet. Speciaal voor het WK turnen in Antwerpen bracht Sporza exclusief Nina Derwael en Simone Biles samen. Onze geblesseerde landgenote als interviewster, de Amerikaanse als gespreksonderwerp. "Ik herinner me dat ik hier tien jaar geleden doodsangsten had", deelt Biles.
Voor het WK turnen in Antwerpen wilde iederéén met Simone Biles - de beste turnster ooit - spreken. Alleen op de aanvraag van Sporza ging de Amerikaanse in.
Om het gesprek nog wat unieker te maken, stelde niemand minder dan Nina Derwael - de beste Belgische turnster ooit - de vragen voor ons.
"Ik ben blij om je te zien", glundert Biles, wanneer onze geblesseerde landgenote de kamer binnenwandelt. "Je bent geopereerd, hé? Je ziet er goed uit."
Derwael opent met de vraag hoe het voelt om terug te zijn in Antwerpen, de plek waar Biles tien jaar geleden haar eerste WK turnde. "Het voelt een beetje surreëel om hier weer te zijn", vindt Biles. "Om terug te zijn in dezelfde zaal is erg spannend en leuk."
"Ik herinner me dat ik doodsangsten had. Het was mijn eerste WK in mijn eerste jaar bij de elite. Mijn coaches vertelden me dat ik plezier moest maken, maar ik herinner me alleen maar een waas. Enkel het publiek, dat me enorm oppepte, bleef me bij."
Wie daar toen ook in de tribunes zat? Een 13-jarige Nina Derwael.
"Ik was daar", lacht onze olympisch kampioenen tegenover Biles. "Het was bijzonder, want ik had nog nooit van je gehoord en je turnde iedereen naar huis. Het was geweldig om te zien."
Biles en Derwael kijken samen nog eens naar de beelden van 10 jaar geleden. "Ik droeg mijn beugel nog", grijnst de Amerikaanse. "Nochtans wou ik die absoluut weg voor het WK begon."
Al heeft het turnfenomeen voor de rest allemaal maar geweldige herinneringen aan die bewuste editie van het WK.
"Ik verliet Antwerpen toen als wereldkampioene allround. Dat zag ik totaal niet aankomen, want ik had er geen verwachtingen voor. Toen ik de scores zag, dacht ik: "Heb ik gewonnen? Dat kan niet kloppen!" Ik dacht dat ik niet eens in de top 6 zou eindigen."
"In Antwerpen klonk het startschot van mijn carrière", verwoordt Biles het. "Toen ik hier arriveerde, was ik een nobody. Daarna kreeg ik zelfvertrouwen als turnster."
Sindsdien veranderde de status van de Amerikaanse. Alsook haar karakter. "Ik was toen erg koppig. Nu ben ik dat minder, omdat ik volwassener ben. Voor het overige is er niet veel veranderd, behalve mijn leeftijd", lacht ze.
Wat ook niet veranderde: haar blinkende oorbellen die ze als aandenken kreeg van haar moeder.
"Ik draag ze al 10 jaar. Vroeger durfde ik ze minder te dragen, omdat ze zo duur waren. Nu kan ik niet wachten om wat meer diamanten te shoppen."