De Vlaamse Gary Lineker worden. Dat was althans het opzet. Het tv-debuut van Bob Peeters werd uiteindelijk iets totaal anders, maar leverde 22 jaar geleden wel televisie op waar heel Vlaanderen op dat moment over sprak. Villa Sporza reconstrueerde het verhaal nog eens.
In 2000 organiseerden België en Nederland samen het EK. De Rode Duivels waren als organiserend land zeker van deelname, maar spits Bob Peeters - 26 jaar op dat moment en net een transfer naar Vitesse versierd - viel uit de selectie van bondscoach Robert Waseige.
Dat bracht tv-makers Mark Uytterhoeven en Wouter Vandenhaute - die tegenwoordig door het leven gaat als voorzitter van Anderlecht - op een idee: Bob heeft tijd en doet als voetballer misschien deuren opengaan die anders gesloten blijven.
"De bedoeling was om mij iets te laten doen in de stijl van Gary Lineker", blikt Bob Peeters terug in Villa Sporza.
De boomlange spits werd naar de stadions gestuurd om fans en bekende koppen te interviewen. Hij kreeg daarbij hulp van iemand die ondertussen zelf een bekende kop heeft, maar in 2000 als regisseur zijn strepen nog moest verdienen.
"Ik was Bob zijn knechtje. Ik moest mensen tot bij hem brengen, zodat Bob hen kon interviewen. En ik moest hem eten en drinken brengen", vertelt Erik Van Looy met zijn typisch monkellachje. "Ik zag hem toen bezig en dacht later: dat moet ik ook kunnen."
Bob Peeters als reporter schopte het uiteindelijk tot het Vlaamse collectieve geheugen dankzij zijn zoektocht naar "een Roemeen".
"De bedoeling was dat ik voor een wedstrijd, een keer tijdens de rust en een keer na de wedstrijd zou opgevoerd worden in gesprek met Mark Uytterhoeven", vertelt Bob Peeters het verhaal van zijn meest opmerkelijke tv-passage.
"Tijdens een wedstrijd van Spanje tegen Frankrijk in Brugge vonden we echt niemand om te interviewen. Ook al hing Erik tegen het venster van de vipruimte."
Uit noodzaak groeide het idee om op zoek te gaan naar "een Roemeen". Roemenië had een dag eerder in de kwartfinales tegen Italië gespeeld. Die zoektocht begon een eigen leven te leiden en leverde grappige televisie op.
"De aaibaarheidsfactor van Bob was groot", blikt Erik Van Looy nu terug. "En je voelt dat hij toen nog alles durfde te zeggen. Nu zit Bob zo lang in het voetbal, dat hij vaak toch moet opletten wat hij zegt."